8
een
Ze wist
Als ze over mij praat toen ik een baby was,is het enige
wat ik me her innereen ontzettende brulaap,die met bed en
al 's nachts ergens anders neer werd gezetdat ik helemaal
geen mooie baby was in tegenstelling tot mijn oudste zus".
En toen ik een puber was;"ik kon me niet kleden,ze kon
nergens met mij komen,ik was een straatmeideen jongens-
gek"
Op mijn 17e jaar was ik het hartstikke beu. En in die tijd
en op die leeftijd was de enige mogelijkheid om thuis weg te
gaan door in de verpleging te gaan, Heel velen met mij
kozen daarom het beroep van verpleegster
Ik was niet kwetsbaarniet tegenover mijn moedervader
broer of zussen. Ik vertrov wde ook niemand. Er werd en
wordt ontzettend gekletst over iedereen0, en nooit recht
streeks tegen de persoon waarvoor het bedoeld is, Ik heb
nooit een open sfeer geproefd in ons gezin. Ik kon niet
open zijn,niet eerlijk zijn over wat ik graag wilde, Ik
kon alleen eerlijk zijn over wat ik niet wilde, Vaak uit-
te ik dat door provocerend gedrag, Ging stiekum met een
vriend op vakantie, Ik wist dat mijn moeder erachter zou
komen, Ze kwam altijd overal achter
Ze kontroleerde elke maand of ik al ongesteld was,
de datum beter dan ik.
Ik ben nooit bang voor haar geweestwe daagden elkaar wel
konstant uit, Soms leek het erop wie van de twee elkaar het
meeste pijn kon doen. Ze heeft me brieven geschreven toen
ik op kamers woondewaar ik nu weer akelig van wordt. Een
en al emotionele chantage
te had aan van alles en weer hetzelfde gedrag ging verto
nen het was een vicieuze cirkel.
Ik denk dat mijn moeder ervan baalde dat ik inderdaad mijn
eigen gang ging,en ze er geen greep op had, Misschien
voelde ze wel iets van jalouziezo van"ik heb nooit de kans
gehad,dus jij ook niet". Zou ze zelf ook meer haar eigen
gang hebben willen gaanzelfstandiger willen zijn? Ik heb
nooit aan haar gemerkt dat ze het fijn voor mij vond dat
ik een eigen ontwikkeling doormaakteIk denk dat het haar
meer verdriet heeft gedaan,dat ze mij niet heeft kunnen
vormen en kneden zoals zij het wilde, "Jij zit op het slech
te pad",zei ze vaak tegen mij. En ook tegen mijn zussen,
"Neem geen voorbeeld aan haarwant zij zit op het verkeer
de pad". Ik denk dat zij bang was om te falen in haar moe
derrol als opvoedsterZe was toch verplicht om een"echte"
dochter af te leverenen niet zo'n eigenzinnigealterna
tieve zelfstandige meid, Gewoon zijn net als elk ander
meisje,geen buitenbeentje, Zeker op een dorp kan dat niet,
met de sociale kontrole die er is.
Misschien is het een spanning in haarzelf geweesteen
touwtrekkerij tussen wat moest vlgs. de normen en wat vlgs.
haar eigen gevoelens en ideeën goed was.
Ik ben altijd over gekomen als de zelfstandige meid,stoer
en dapper, En één kant van mij is ook zo,maar er is nog een
andere kant, Die is altijd verborgen gebleven of gehouden
Waar moest ik heen met mijn behoeftes aan warmte,knuffelen,
gezelligheidbetrokkenheid(Ik denk dat ik daarom al zo
vroeg verkering had!).
