17 marya en zag de Yvonne til. ver en aan re ik ga er zo weer vragen "waar denk je Dat in feite ieder van zichzelf prima wist te maken. Maar vooral dat veel hebben gepraat. dinsdagavond 5 Juni, Gister en vandaag door de Vogezen en Belgie naar huis. Het weer was minder en het afscheid kwam nabij. Pas toen we uit Halsteren ver trokken kreeg ik het gevoel weer naar huis te gaan daar enorm tegen op. We waren uitgenodigd voor een afscheidsetentje bij Jacques. Toen iedereen echt naar huis ging,voelde ik me enorm drietig.Ik moest huilen steeds weer terugdenken die fijne dagen met elkaar. Nu,achteraf, overheerst enorm het gevoel van warmte en ont spannen met andere vrouwen te kunnen omgaan. Ik kan bij hen zoveel van mezelf laten zien dat ik ze niet kwijt wil,het zijn echte vriendinnen. Ik wil doorgaan met deze laties en dat kan. langs,bel op en kan dingen vertellen. Mijn relaties met vrouwen be tekenen solidariteitliefde die gevoelens wil ik niet lan ger meer wegstoppen maar ze laten zien en er iets mee doen.Dat kan ik nu; ik voel me daarmee prettig en zal dat niet meer loslaten.Het bete kent,naast mijn relaties met mannen,een verrijking van mijn leven.Dat we dat hebben kunnen opbouwen is geweldig. Ik heb niet zo'n aandeel in dit dagboek. Op de dag dat ik wel schreefwaren eigenlijk m'n gedachten elders. En lukte het me niet zo goed iets op papier te zetten. Nu wil ik toch nog wel wat ge dachten kwijt over onze vakan tie Dat ik eigenlijk stomverbaasd ben,dat we zonder ruzie-maken die week hebben door gebracht Dat er geen problemen waren over wie wat wilde. Dat ik geen behoefte heb gehad te aan on s ver- we zet leder had stapels boeken meegenomen, maar met moeite slechts één ervan gelezen. Steeds zette het gesprek zich voort. En totaal geen irritaties over wat dan ook. Zo'n vakantie doet je goed. Af en toe heb ik werkelijk schrik om weg te gaan. Ik denk omdat,als er poep aan knikker komtals ik me on zeker voel,dat ik dan denk een vertrouwde omgeving nodig te hebbenMijn kamer thuis dusBelachelijk Ik heb nu ontdektbeleeft,dat die vertrouwde omgeving niet dat huis is,maar de mensen waar je mee te maken hebt. En die drie vrouwen zijn me echt heel vertrouwd geworden. heel verschillend was met mijn dagelijkse drukke leven. Dat lijkt me voor mezelf een hele fijne afsluiting van ons boekje en onze reis. In ieder geval fijner dan het gevoel dat ik had toen alles afgelopen was en ik weer thuis kwam en de anderen verschrikkelijk miste. Hoewel, goed bekeken is dat ook een uitstekend slot van een vakan tie.

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Vrouwenkrant Tilburg | 1979 | | pagina 19