10
I
LeniHad je
zo'n aktieve
worden
i
Toos
Riek
Len i
Riek
dat
ca-
van
H
en toen hij daar
Daar was ik eigenlijk erg
te geven. Gek hè, ik vond het eigenlijk heel normaal dat hij
dat deed, maar toch moest ik me inhouden.
Ik probeer nu wel een huishoudelijke hulp te vinden die me
komt helpen met dit toch wel bewerkelijke huis. Toch word ik
ook wel kwaad als mijn man vraagt of ik het niet eens wat
kalmer aan moet gaan doen met mijn taken buitenshuis. Over
mijn taken binnenshuis vroeg hij dat toch ook nooit.
Binnen het N.V.V., maar ook binnen andere vakbonden zijn
vrouwen hinrvolop mee bezig.
vrouw te
vroeger verwacht
Heb je nu ook een bepaalde lijn in je leven gekregen?
Hoe denk je over recht op werk voor mannen en vrouwen
en over arbeidstijdverkorting?
Door de Fem.-soc. Feministisch-socialistische beweging) ben
ik me bewust geworden hoe en voor wie ik verder wil.
Ik ga niet alleen op de vrouwentoer. Ik heb weleens tegen Anja
Meulenbelt gezegd:" Ik voel me feministe, maar wel met een man
naast me. Als ik zo geen feministe kan zijn, dan maar niet".
Vrouwen zoals wij NVV-vrouwenkijken heel anders tegen
emancipatie aan als vrouwen die gestudeerd hebben.
Emancipatie is niet alleen een zaak van de elite maar van alle
vrouwen
Gelukkig is het Vrouwencafé zich daar erg van bewust, zijn zij
solidair met alle vrouwen. Daarom is de drempel om daar bin
nen te gaan ook laag. Alle vrouwen kunnen daar tot hun recht
komen, kunnen daar zichzelf zijn.
Zelf heb ik het vrouwencafé erg nodig om bij te tanken en e-
nergie op te doen voor mijn werk binnen het N.V.V.
Ik wil graag een brug leggen tussen vrouwengroeperingen. Ik
ben blij met radikale groeperingen die een voortrekkersfunk-
tie hebben, maar onze klasse (N.V.V.-vrouwen) is net zo be
langrijk. Die vrouwen wil ik proberen bewust te maken.
Riek.-kls ik erop terugkijk zie ik dat ik een hele ontwikkeling
heb doorgemaakt. Mijn man was bij de Marine
vandaan kwam ging hij studeren,
jaloers op; dat wilde ik ook.
Doordat ik echter elk jaar een kind kreeg, kon ik dat niet
volhouden
Ik was wel een buitenbeentje: voor mijn verjaardag etc. vroeg
ik boeken i.p.v. huishoudelijke artikelen. Ook hoorde je nooit
van familie en kennissen dat ze met bepaalde onvredes zaten.
Ik leek dus de enige, en hierdoor raakte ik in een isolement,
en werd goed overspannen.
Ik wilde meer de buitenwereld in, wilde meer waardering krij
gen, want als huisvrouw krijg je zo weinig waardering (hoe
wel je taak erg belangrijk is).
Op een gegeven moment ging ik hollen. Ik vergaarde alle ken
nis die er te vergaren was. Ik wilde gaan studeren, maar ik
vond mezelf te oud. Toch heb ik er nog steeds spijt van,
ik vroeger niet meer gestudeerd heb. Ik weet dat ik goede
paciteiten heb, maar ik blijf toch met dat gevoel zitten
"ik mis iets".
