vido
rektifikatie
AS
maria
Amboboek f 27,50
Ik dacht ook altijd dat
Uit het hele boek blijkt dat de
zogenaamde grote welvaart in
Truus over de VIDO groepen;
De opvang van Vrouwen in de
Overgang. Dit zijn groepen
die bewuster op het principe
van zelf-hulp.
Er is geen deskundige aanwe
zig.
Vrouwen in de overgang vinden
in die periode van hun leven
weinig gehoor voor hun pro
blemen en gevoelens. De gevoe
lens zijn; afgeschreven zijn,
zich uitgerangeerd voelen als
vrouw en moeder,geen doel meer
in 't leven zien,moe zijn,geen
kontakten meer kunnen leggen,
want ze moeten me niet,er
is niks meer aan me,je voelt
je beroerd. Verder spelen de
lichamelijke veranderingen een
grote rol,die erg miskent
worden en waarvoor je nergens
hulp kunt krijgen.
Amerika de gezinnen veel meer
goederen, luxe, gegeven heeft.
Maar de grote belofte "dat als
ze maar goed hun best deden, dan
zouden ze het helemaal maken"
heeft hen weinig plezier en ge
luk, maar veel schulden en
ellende gebracht. Dat geldt voor
man en vrouw. Veel pijn en moeite
maar ze ervaren het beide anders.
Wel geldt voor beide dat ze wei
nig verwachtingen van de toekomst
hebben. Een fijn boek, dat je
meer inzicht maar ook herken
ningspunten geeft.
Spanningen, die hun oorzaak vin
den in het feit dat de man zwaar
vervelend werk doet, laag betaald
wordt, het risiko op ontslag en
de nog grotere ellende die dat
mee zou brengen. Het feit dat ctee
mensen weinig lezen, niet ge
wend zijn om over een aantal
dingen als seksualiteit met el
kaar te praten. Niet dat in mid
denklasse gezinnen daar wel
goed over gepraat wordt, maar
men leest meer, praat gemakke
lijker. Lillian interviewde
25 middenklasse gezinnen om deze
te vergelijken met 50 arbeiders
gezinnen
"Ik dacht ook altijd dat ’t
alleen vrouwen overkwam die
naast huisvrouwechtgenote en
moeder zijn geen eigen akti-
viteiten hadden. Deze vrouwen
komen nl. in een vacuüm terecht
dat ’t direkt opgelost is,
maar t neemt een stukje
zwaarte weg en door het te
verwoorden krijg je er meer
zicht op.
De vIDO heeft de ene week dan
ook praatochtendDe andere
week zijn we bezig met hand
werken. Er is ook vraag naar
yoga,om meer met jezelf bezig
te zijn.
Verder denkt de VIDO aan ’t
opzetten van meerdere groepen.
Maar er is een gebrek aan be
geleidsters die zelf de over
gang beleefd hebben,dat is toch
wel erg belangrijk.
Truus vertelt daarbij uit ei
gen ervaring,dat ’t erg moei
lijk is in die depressieve
periodes met jeugdigen te pra
ten,terwijl je altijd goed
alles met hen kon bespreken,.
Denk zelf maar aan je moeder,
die kon/kan je ook vaak niet
begrijpen
Daarom zijn er VIDO-groepen
opgericht om met lotgenoten
te praten over de klachten,
zonder dat er meteen gezegd
wordt "*t zal wel daaraan lig-
gen"etc. Want ’t uitwisselen
van ervaringenzien dat ande
ren er ook meezittenmaakt *t
allemaal minder erg. Niet
