2
ara
V
13
T
FZ
blijkt dat men vaak erg slecht
opgevangen wordt bij vnl. hulp
verleningsinstanties die met
betaalde krachten werken zoals
maatschappelijk werk, huisart
sen en psychiatriese inrichtin
gen. Bat deze hulpverleners
vaak helemaal niet begrijpen
wat er met je aan de hand is,
je in feite helemaal niet kun*»
nen helpen -want ze hebben het
zelf nooit ervaren- maar je wel
met medicijnen, slechte advie
zen enz. naar huis sturen.
Lie ervaring had men vooral met
mannelijke hulpverleners.
Lat het ook anders kan bleek
uit de volgende verhalen.
't F.I.O.M.
Elly van het FIOM vertelde als
eerste over haar werk:
Het FIOM richt zich vooral op
de begeleiding van ongewenst
zwangere vrouwen, die óf al
een beslissing hebben genomen
(abortusj afstaan of zelf op
voeden) of nog geen beslissing
genomen hebben.
Le tweede groep waar wij hulp
aan geven zijn alleenstaande
ouders. Boor te weinig perso
neel wordt daar nog te weinig
aan gedaan.
Le begeleiding van het FIOM is
voornamelijk individueel, maar
wij begeleiden ook enkele groe
pen. In deze groepen zitten
mensen met dezelfde problemen,
zoals eenzaamheid, moeilijk
nieuwe relaties kunnen aankno
pen etc. Zij kunnen door de ge
meenschappelijkheid van de
problemen elkaar helpen.
Het FIOM probeert emancipato-
ries hulp te verlenen. Wij gaan
ervanuit dat veel problemen hun
oorzaak hebben in de opvoeding.
Lat er zo'n verschil gemaakt
wordt tussen mannen en vrouwen,
waarbij de vrouw afhankelijk
wordt gemaakt van de man.
Verder zijn er de nog steeds
grote vooroordelen tegen al
leenstaanden, vooral alleen_
staande ongehuwde moeders, en
bestaat nog steeds het ideaal
van 't huwelijk als hoogste ge
luk.
Als ongewenst zwangere meisjes
bij ons komen met de vraag 'wat
moe^gn we nu verder alleen?'
próneren we hen sterk te maken
in hun eigen beslissing.
Vrouwen bellen vrouwen
Luitgard vertelt over de vrou*
wentelefoon. Achter deze tele
foon zit een werkgroep van 8
vrijwilligsters in alle leeftij
den. 2 Ochtenden per week, op
woensdag en op vrijdag, probe
ren zij een 'anonieme buur
vrouw' te zijn voor degenen die
bellen.
'We zien onszelf als voorpor
taal naar bv. VIDC, FIOM,,
praatgroep of vrouwenkafee
We zitten allemaal in een be
paald rollenpatroonje verliest
je identiteit als vrouw, door
dat je afhankelijk bent van je
man. Je kijkt bv. tegen de muur
omhoog, omdat je alleen op je
flatje zit. Je bent alleenstaand
en wordt daarop aangekeken.
Be vrouwentelefoon probeert in
dat niemandsland iets te zijn.
Iemand, die zonder dat je haar
kent zegt dat je niet alleen
staat, dat je niet gek bent,
dat er meer vrouwen zijn die
de steun nodig hebben om de
stap te nemen.
We luisteren voornamelijk, maar
soms is advies gewenst. Wc pro
beren een lijst aan te leggen
van instanties, artsen etc. die
in onze lijn werken. We willen
in principe anoniem blijver om
de drempel zo laag mogelijk te
houden.
Ü3«0t3
7/
0EMB
I
