”het binnenste ei
11
Hannes lieinkema
Til.
Gerrie Peters en Louise van
Valen hebben het plan opgevat
een boekenuitwisseling te be
ginnen in het kafee. informatie
stencils hierover liggen op de
leestafel
UITWISSELING VAN BOEKEN IN HET
VHOUWENKAFEE
Een boek dat je meteen uit
wilt lenen, ondanks de slechte
(en ook lovende) kritieken.
'Het binnenste ei' gaat over
Judith, getrouwd omdat het moet
(ze is zwanger) en die een dag
na 'de dag van haar leven' er
gens in een Amsterdams kafee
een miskraam krijgt en dus ei
genlijk helemaal niet had hoe
ven trouwen.
Lat is niet helemaal waar want
Judith komt uit een gezin waar
het nogal korservatief toegaat;
Haar moeder, die haar hele le
ven in klederdracht^rondloopt
en waar ze nooit kohtakt mee
heeft gekregen, en haar vader
die we uit het boek slechts
leren kennen als een man die
achter zijn vrouw staat of
zich schuil houdt.
Judith is getrouwd met Joost,
die een hele tijd een vriendin
netje had Hansje, en met deze
verhouding ook na zijn huwelijk
doorgaat. Zonder dat Judith
dat weet, hij zegt het pas wan
neer de verhouding is afgelopen.
Het hele boek draait om Judith,
een jonge vrouw, getrouwd, geen
kinderen na die miskraam, die
haar hele leven laat bepalen
door iedereen behalve zichzelf.
Ze beschrijft haar leven van 4
jaar geleden, de herfst van
haar scheiding van Joost, de
herfst waarin ze een verhouding
heeft met Edwin, de herfst
waarin ze dacht een vriend in te
hebben, Diana, de herfst waarin
Joost en Diana een verhouding
hebben.
En daartussendoor beschrijft
Judith een middag, een middag
die twee uur duurt. Twee uur
is de tijd die ze nodig heeft
om via een zwangerschapstest
te weten te komen of ze wel of
niet zwanger is. Twee uur die
lang duren.
Wat mij erg boeide in dit boek
was de manier waarop Judith
haar leven van toen beleefd
heeft. Volkomen in de ban van
andere mensen, zelf niets
waard. Een vrouw die meedoet
met de mode van buitenechtelij
ke relaties en seks omdat ze
geen trut wil zijn. En daardoor
ieder eigen gevoel wegstopt.
Een vrouw die nu, 4 jaar na
haar scheiding, probeert om de
herinneringen, gevoelens en
gebeurtenissen van toen te be
schrijven en te verwerken.
Het boek is geen roman in de
gangbare vorm; het is geschre
ven zoals de herinneringen op
komen en daardoor af entoe wat
chaoties. Omdat het zo geheel
vanuit Judith zelf komt doet
dat er niet zo toe.
Een mooi boek voor een vrij
uurtje.
