"nietpijn en moeite”
hoe breng je je nieuwe ideëen over vrouw
zijn inde praktijk??
5
Ik stond vanavond voor de spie
gel mijn haar te kammen en zou
alleen weg gaan. De reaktie
daarop was 'ze maakt zich op
en
haar man gaat niet mee, dus zal
ze wel vreemd gaan'. Maar als
m'n man z'n haar kamt en naar
het voetballen gaat denkt nie
mand zoiets,"
"Na die uitzending van de VPRO
over emancipatie heb ik ruzie
gehad met m'n zwager. 'Vrouwen
moeten eerst maar 'ns leren or
ganiseren als ze iets willen'
zei hij. M'n man hielp me door
te zeggen dat vrouwen dan eerst
de kans moesten krijgen om wat
te organiseren en dat mannen
daar ook niet zo goed in waren:
'kijk maar eens naar Begin en
Sadat die zitten ook al een jaar
te ruziën over van alles'. Mijn
zwager werd helemaal paars. Te
rug naar huis in de auto zei ik
tegen m'n man 'als we de volgen-
"Ik was naar een vrouwenleest
geweest en voelde me daar in het
begin heel bedreigd. Al die
vrouwen die met elkaar dansten
en ik wilde er ook bij zijn,
maar durfde niet, vond het ake
lig en eng. Op een gegeven mo
ment ben ik ook echt mee gaan
feesten en ik voelde me toen
ontzettend fijn. Toen ik naar
huis ging dacht ik, hoe moet ik
die fijne gevoelens nu aan m'n
man overbrengen? Hij zal wel
slapen en hij zal wel dit en
dat. Ik barstte^us van de voor
oordelen. Ik kroop zachtjes in
"Een vrouw had zich opgegeven
voor een scholing die uitgaat
van onze vrouwenorganisatie. Ze
belde deze week op want haar
man en dochters (die al in de
20 zijn) vonden het niet goed.
Dat is heel triest."
bed en hij vroeg met een bene
pen stemmetje 'hoe was 't?' Ik
ben toen gaan vertellen en hij
vond 't geweldig; 't zijn jouw
gevoelens en als jij 't positief
vindt dan moet je er mee door
gaan'. Dat was een ontzettend
fijne reaktie."
"Met pijn en moeite breng je die
nieuwe ideeën in de praktijk”
dat was de konklusie die ik trok
naar aanleiding van de thema-
avond van 4 oktober. Veel vrou
wen kwamen aan het woord en al
lemaal vertelden ze over hoe het
nu ging met emanciperen, naar
het vrouwenkafee gaan, en femi
nisme in hun dagelijkse situa
tie. Wat we nu aanmoeten met
deze konklusie, daar zijn we
niet uitgekomen en het is mis
schien wel belangrijk daar nog
'ns over door te praten.
"Mijn zoon (21 jr.) heeft altijd
gezegd: 'Mam, ik vind het gewel
dig wat je allemaal doet en zou
't vreemd vinden als je anders
leefde dan je doet'. Maar enkele
dagen geleden kwam hij 's avonds
thuis met 'n vriend en ik zat
televisie te kijken omdat ik 'n
bepaald programma wilde zien.
Toen begon hij mij verwijten te
maken. Mijn jongste dochter van
17 reageerde daarop en zei 'als
jij thuis komt wanneer je wilt
en ma zit tv te kijken, hoeft
ze niet ineens voor jou op te
springen, dat is niet eerlijk
van je'. Mijn man zei 'waarom
maak je mij geen verwijten, ik
zat toch ook boven'. Het deed
me erg veel verdriet dat m'n
zoon zo reageerde. Kinderen vin
den blijkbaar alles best, als ze
er zelf maar geen last van heb
ben.
H
4
