”als vrouwen emanciperen,dan moeten mannen
gewoon meen
12
een rol spelen en de vrouwen-
strijd met haar tijdelijke) iso
lering in vrouwenhuizen, kafees
en andere aktiviteiten.
Ben aantal vrouwen kiest de weg
van permanente isolering en gaat
alleen nog maar met vrouwen om.
hen keus die best te respekteren
is, maar ook een die een voor
oordeel in stand helpt houden, nl.
dat alle feministes mannenhaters
zijn. Veel vrouwen en mannen kun
nen hier niet meer in meegaan.
Want niet alle mannen zijn onder
drukkers en als je dat toch vol
wilt blijven houden in ieder ge
val niet in gelijke mate.
Het is veel moeilijken dat te on
derkennen, moeilijken om met dat
gegeven te wenken dan om alles
zwart-wit te zien.
De houding van mannen op de gnoei-
ende aandacht die emancipatieza-
ken knijgen kent een even gnote
venscheidenheid aan neakties als
bij vnouwen op de..vrouwenbeweging.
Reakties die vaniënen van dood
zwijgen, belachelijk maken, het
slaan van vnouwen naan blijf-van-
mijn-lijf-huizen, tot het oprich-
ten van mannenhuizen, pnaatgnoepen
en mannenkafeesDeze laatste
initiatieven pnobenen aan te slui
ten bij de emancipatiebeweging van
vnouwen
Met dit venschil, dat je nog nau
welijks kunt spneken van een man-
nen-"beweging"hooguit van een
nefleks, een lichte neaktie als
na een tik tegen je knieschijf.
Bij beweging denk ik aan een
massa mensen, fonmele en infon-
mele onganisatiespnotest, pam
fletten, boeken, diskussies en
talnijke andene initiatieven.
Br zijn mannenpraatgroepen, een
enkel mannenhuis en mannenkafee,
maar je kunt moeilijk beweren dat
mannen massaal warm lopen voor
dit soort initiatieven.
De belangrijkste beweging voor de
"bevrijding" van de man is al
jarenlang het COC, de vereniging
tot integratie van homoseksuelen
"Al dat gepraat over mannen, als
vrouwen emanciperen, dan moeten
mannen gewoon mee". De vrouw die
dit zei was maar heel even in
beeld tijdens het 'Grand Gala
van de emancipatie' op zondag 17
september tijdens een tv-uitzen-
ding van de VPRO. Tussen alle
zin en onzin was dat misschien
wel één van de meest zinnige uit
spraken van die avond.
Want in die uitspraak zit het
wezenlijke probleem verborgen dat
binnen de vrouwenbeweging steeds
weer opduikt: wat moeten we in
vredesnaam met mannen beginnen?
Van Agt in de gracht is best een
aardig idee, het uitroeien van
mannen, zoals Valerie Solanas
eens bepleitte, al heel wat min
der. Dat alle mannen onderdruk
kers zijn, zoals enkele radikale
stromingen binnen de vrouwenbewe
ging veronderstellen, is even
grote onzin als vooroordelen die
menen dat negers lui zijn of dat
vrouwen niet kunnen autorijden.
Ook het tegendeel is niet waar:
de bewering dat ook alle mannen
onderdrukt worden, slachtoffer
zijn van de maatschappij waarin
ze zich voortdurend waar moeten
maken en daarom het hanige type
snelen in een niets ontziende weg
naar macht, prestige en status.
Zo kun je alles wat krom is recht
maken, zo kun je altijd iemands
persoonlijk verleden of "de
maatschappij" erbij halen om on
derdrukking goed te praten.
De verhouding tussen vrouwen en
mannen zit veel ingewikkelder,
veel verfijnder in elkaar dan
botte beweringen en theorieën
willen doen geloven. Dat maakt
alles juist zo moeilijk. De
vrouwenbeweging en mannen, dat
is niet alleen een kwestie van
strategie van de vrouwenbeweging;
het is ook de steeds terugkeren
de botsing tussen je dagelijkse
persoonlijke leven waarin mannen
of je nu wil of niet wel degelijk
