De positie van de vrouw en de
hulpverlening
De laatste jaren wordt er in
medische kringen hoe langer
hoe meer gekonstateerd dat
veel klachten een niet licha
melijke oorzaak hebben,maar
dat ze wel lichamelijke ver
schijnselen oproepen:er wordt
gesproken dat zeker 30% van
alle klachten die de huisarts
tegenkomt,in deze kategorie
thuis horen.
Toch wordt er vrij weinig aan
dacht besteed aan de omstan
digheden van de betreffende
patiïente .Daarvoor zijn dok
toren ook niet opgeleid,het
kost veel meer tijd en moei
te om er achter te komen wat
nu die klachten oproept.Veel
vrouwen worden bijvoorbeeld
doorverwezen naar een gynae
coloog vanwege vage klachten
De huisarts die dus vaak te
maken krijgt met deze vage
klachten reageert daar dan
weer op met een pilletje,
een rustkuurtjeeen bemoe
digend schouderklopje of zegt
dat ze zich niet zo moet aan
stellen.Haar man of partner
snapt het ook allemaal niet
omdat het hem heerlijk lijkt
de hele dag thuis te kunnen
"niets" doen.Dat huisvrouwen
meer als 60 uur per week wer
ken, in het weekend ook niet
vrij zijn en vaak s'avonds nog
allerlei klussen op moeten
knappen,komt niet in hun hoofd
opuitzonderingen daargelaten.
Vanuit de vrouwenbeweging
progressieve artsenpsycholo
gen etc. wordt er op dit mo
ment wel nagedacht hoe we der
gelijke problemen als hierbo
ven geschilderd kunnen aanpak
ken. Het verband leggen tussen
maatschappelijke positie en
klachten is echter erg moei
lijk. Ik denk dat wij vrouwen
hier zelf ook veel aktiever
in moeten worden,het niet over
laten aan anderen om ons te
helpen maar wat betreft onze
gezondheid ook een eigen stand
punt innemen,ons niet laten
overdonderen door 'deskundi
gen'. Ons ook emanciperen,be
vrijden, op het gebied van ons
eigen lijfproberen ook op dat
gebied zelf beslissingen te
gaan nemen.We moeten ons ervan
bewust zijn dat veel hulpver
leners nog traditioneel denken
en dat ze het normaal vinden
dat vrouwen thuis blijven om
voor de kinderen en de man te
zorgen,dat ze geen andere be
hoefte en wensen heeft dan
dat en dat ze onze klachten
daarom ook niet begrijpen.
Als we ons dan weer afhanke
lijk van hen opstellen dan
blijven ze het probleem bij
iedere vrouw leggen in plaats
van bij o.a. haar situatie.
reerd aan blindedarm,baar
moeder enz.zonder dat er in
feite iets aan de hand is en
zonder dat de klachten daar
mee verdwijnen.De angst voor
kanker speelt bijvoorbeeld bij
veel vrouwen een grote rol in
het ontwikkelen van vage pijn
in de buik.Hiermee wil ik niet
zeggen dat wanneer je daar in
derdaad last van hebt,je niet
naar de dokter moet gaan,maar
wel dat we veel meer moeten
nadenken wanneer de arts zegt:
"ik kan niets vinden" of er
niet iets anders aan de hand
is zoals angst spanningon
vrede enz
k
