en aarzelend geboren weifelend gewiegd. 7 Mijn hele leven al heb ik grote bewondering gehad voor mensen,die met grote vastberadenheid recht op hun doel afgaanzonder ooit geplaagd te worden door enige twijfel. Tussen sterren en planeten staat de trein op twijfelspoor (M. de GRoot).. Gisteren was het weer zo'n echt geëmancipeerde meesle pende dag. Een dag vol falderie en faldera,vol retteketet en kuke leku,dat wel.Een dag ook vol kick en heilige woede,daar niet van: Met een absoluut geloof in god en "t Eigen Gelijk^ijlings je koffer te pakken en een taxi bellen teneinde ergens een protestmars te organiseren of in holle zalen het ethisch reveil te verkondigen in ruil voor een donderend applaus, staande ovaties, 'n brok in de keel,'n kogelvrij vest en twee gorilla's als lijfwachten, hoe heerlijk, hoe ont zettend heerlijk! Mijn god, wie zou dat (niet)graag willen?. Ik ben helaas aarzelend geboren en weifelend gewiegd (een meisje als eerstgeborenekan dat wel?)en bovendien begiftigd met een fatale scheelheid, waardoor ik voortdu rend twee kanten tegelijk opkijk en zodoende nooit alleen de voorzijde maar tegelijkertijd ook de keerzijde van elke medaille zie. Doorgaans is het dan ook een duistere troep in mijn ziel en menige vrouw zegt mij verwijtend, dat ik aan twijfel zucht lijd en dat ze niet weet wat ze aan me heeft. Alsof ik dat weet met zo'n schele handicap. Zo heb ik er vroeger jaren aan getwijfeld of ze in 't Vaticaan(bij zoveel pracht)en op paleis Soestdijkbij zo veel praal)ook wel eens,bah' deden. En nog niet zo lang geleden heb ik nachten lang tobbend wakker gelegen om een afdoend antwoord te bedenken op de vraag^WIE ben ik^en voor wie leef ik eigenlijk?" Er is toen een hoop door me heen gegaan ,m'crar sedert ik Aletta,Claretta en loretta heb gelezen,is er ook voor mij een einde gekomen aan alle twijfel.Ik weet het nu heel zeker: ik ben op de wereld voor mijzelf.' Ik ben dan ook een heel nieuw leven begonnen,ik wil er nog iets van maken. Ik wil groots en meeslepend leven en elke gelegenheid grijp ik aan om mijzelf te manifesterenEen heilig vuur brandt in mijn borst en ik ontplooi de pauwenstaart van mijn eruditie waar ik maar kan. Men zegt dat ik geëmancipeerd ben. i

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Vrouwenkrant Tilburg | 1978 | | pagina 9