est fcoAcli
6 mei 2.001
Paasbrief van Mgr. Hurkmans
4
Mgr A Hurkmans.
Groetjes Jan Jos
In zijn Paasbrief, getiteld Plekken van Hoop. Schrijft Mgr
Hurkmans onder meer:
In de organisatie van het kerkelijk leven zijn veranderingen
nodig. Ook in ons eigen bisdom.
Ons bisdom deelt in overbekende ontwikkelingen. Het
draagvlak voor het kerkelijk leven neemt af. Het aantal
kerkgangers vermindert, onze vrijwilligers vergrijzen en
onze financiële middelen worden beperkter. Het aantaal
priesters is, ondanks jonge aanwas, niet meer voldoende
om alle huidige parochies van een eigen priester te
voorzien en om in alle kerkgebouwen nog de viering van
de H. Eucharistie te garanderen. Dit alles maakt dat er ook
teveel kerkgebouwen zijn om nog verantwoord te blijven
bestaan. Bij sommigen bestaat nu de neiging om terug te
vallen in het oude. Het heeft echter geen zin het Rijke
Roomse ;even te idealiseren. Dat kom nooit meer terug.
Een realistische Paasboodschap van onze bisschop zult U
denken.
Ja, en toch, wie echt gelooft raakt nooit uitgeput. Het
kerkelijk leven moet zijn kracht hervinden. Op termijn
zullen er in ons bisdom zo'n 150 centrale kerken zijn waar
we iedere zondag Eucharistie vieren. De huidige 365
parochies gaan op in een veel kleiner aantal pastorale
eenheden. Dit vraagt om vergaande samenwerking tussen
parochies. Soms zelfs fusies. De eerste resultaten laten
zien dat het goed mogelijk is om met meerdere parochies
een pastorale eenheid te vormen. Het werkt zelfs
verrijkend. Door onze krachten te bundelen ontstaan vitale
gemeenschappen waar groei uit voorkomt...
Wat we uiteindelijk nodig hebben zijn plekken van hoop.
Plekken waar Christus beleden, gevierd en verkondigd
wordt als onze hoop voor de toekomst. Waar we Hem
Beste Dauwtrapliefhebbers,
Nog ruim 1 week en dan is het weer zover. Dan lopen we ’s-Nachts naar Den
Bosch. Inmiddels hebben zich reeds 12 personen uitgesproken om mee te lopen.
vieren in de Eucharistie, als bron en hoogtepunt van ons
leven Waar kinderen gedoopt worden, hun eerste
communie en vormsel doen, waar mensen elkaar hun
jawoord geven, waar we afscheid nemen van onze
overledenen, waar gelovigen elkaar wekelijks ontmoeten,
waar mensen zich concreet inzetten voor vriend en vijand,
waar het geloof via catechese wordt doorgegeven.
Plekken van waaruit mensen op huisbezoek gaan en
aanwezig zijn bij geboorte, ziekte en overlijden. Op dit
moment denk ik dan speciaal aan de getroffen boeren.
Vooral aan het moment dat alle media-aandacht weg zal
zijn en zij het leed alleen moeten verwerken.
Nog even geduld dus want in het komende kleppermenneke treft u weer een
smakelijk reisverslag door onze vaste reporter Jan Craninckx.
Onder het motto “Hoe meer zielen, hoe meer vreugde” kunnen degenen die alsnog
mee willen lopen kunnen zich nog gerust even melden bij Jan.
4
