ZURE INKT
BAANLOOS, NIET HOPELOOS
19
A
F
5
de
ik
een
om
fon
bibber
een
het
voor
uit
4
4
het plafond.
het
een
a I gemen i ter
II
van
aarzel ik
gniffelend
geen tijd
soms zelfs per uur. het
moment vlieg ik tegen de
dan weer spring ik een
in het plafond, dat is al
sinds het begon, mijn res-
op een dergelijke vraag
dus algemeniter "ups en
nietwaar...", maar laat
eens ingaan op de stemming
vandaag: een duidelijke
nen
m i ng
geheel
wekker
een
ren
nares van dit ingenieuze appa
raat zich zonder uitstel naar
de badkamer,
maar kom, laat ik mij
der ontkleden voor
zicht, en ermee
te vatten dat ik
deze badend i
door het
bereikt
stemm i ng
een
n iet
OP
vandaag"
en bibber naar de keuken,
waar een ontbijt-op-bed
koffie graag)
bewuste helft
dan spoed
dienblad terug
g ionen
"o vrijheid, o rust", geniet ik,
tegelijkertijd het ontbijt en mijn
boek van gisteravond verder op
peuzelend. "wat kan een mens
zich nog meer wensen?!"
nu, er zijn dagen waarop ik u
hierover uitvoerig zou kunnen
voorlichten, maar vandaag
schiet mij niets te binnen, ik
ben volmaakt gelukkig.
het is nu zaak het juiste mo
ment te bepalen voor het douche-
ritueel. te snel uit bed sprin
gen betekent: de hele dag rond
lopen met een knagend gevoel
van "was-ik-nog-maar-wat-lan-
ger-b I ij ven-l i ggen" want alles
wat er dan in het komende et
maal misgaat zal terugverwijzen
naar de foutieve afwikkeling
per
ik
spring
dat
begon, mijn
dergelijke
II
van mijn ontwaken.
een te laat afscheid van
warme bed-baarmoeder zal even
wel onherroepelijk beduiden dat
een doffe doch dringende hoofd
pijn mijn deel is.
dus: het juiste moment, de Tijd
zoals wij die van de klok ken-
speelt bij deze besluitvor-
geen enkele rol. ik ben
en al op mijn innerlijke
aangewezen. laat die
zacht "zo is het genoeg" ho-
dan begeeft de trotse eige-
van
z i ch
niet ver-
uw aange-
volstaan samen
op een dag als
in baanloosheid
leven zweef.
mij in een dergelijke
het hulpgeroep
uitzendburo, dan
lang alvorens
te merken: "sorry,
als men mij vraagt hoe de werk
loze staat bevalt, kan dat per
dag een ander antwoord opleve
ren. soms zelfs per uur.
ene moment vlieg ik tegen
muur, dan weer spring ik
gat in het plafond, dat is
zo
pons
luidt
downs
ons
van
hoera-stemmi ng
spontaan ontwakend om half
tien, zie ik een zonnetje door
mijn gordijnloze ramen naar bin
nen sijpelen, knorrend van te
vredenheid rek
bij mijn wijsvinger
de play-knop van
recorder weet te
things invite us now to delight
us" jubelt het vierstemmig door
mijn HAT-woning.
traditiegetrouw sla ik mijn dons
dek om mijn slaapdronken leden
a I-
(ja,
door mijn onder
verzorgd wordt,
ik mij kompleet met
naar warmer re-
naar
van
ik mij uit, waar-
als vanzelf
de cassette-
raken"all
