ONGESTELD VAN WELZUN
4
0
CQ
0
CQ
T
1É
TAO-kemgroep
lingen als SCOT, SBWT an SSK zelfs
met hiervoor vrijgestelde mensen
zich er niet meer doorheen kenden
worstelen. Moedeloosheid troef,
doordat ook niet duidelijk werd hoe
de gemeente er zelf over dacht.
Wie gehoopt had dat dat met de pre
sentatie van plan an prcgrairma in
december 1960 duidelijk zou worden,
kwam bedrogen uit: de gemeente be
gon met de mededeling dat er te
weinig geld was, an presenteerde
vervolgens een lijst van 15A-priori-
teiten, waarbij ze er vermoedelijk
van uitging dat het welzijnswerk
dan wel onderling op de vuist zou
gaan on die "top-15" veranderd te
krijgen.
De vraag is of daar nog wel iets
aan te veranderen valt, want de
gemeente heeft uiteindelijk het
laatste woord. De prioriteiten zijn
op politieke gronden vastgesteld
en daar verandert geen Raad voor
de Inspraak iets aan. Als je de
resultaten van de inventarisaties
naast de uiteindelijke prioriteits
stelling van de gemeente legt, ont
dek je naar weinig overeenkomsten.
Het gemeentebestuur kan of wil zich
niet uitspreken over zijn beleidslij
nen. Het houdt zich bewust vaag.
Alleen aan de uiteindelijke cijfers
kun je enigszins zien hoe de ge
meente zich opstelt: prioriteit
hij dure instituten als Stichting
Muzische Vorming, de Tilburgse Mu
ziekschool au de geldverslindende
musea. En dan hebben we het neg
niet over de miljoenen die de Stad-
schouwburg opslckt. Cm kort te gaan
het geld verdwijnt naar prestige-
objekten, waar slechts een kleine
laag van de bevolking gebruik van
maakt.
Intussen mogen welzijnsinstellingen
die wensen te werken vanuit de pro
blemen die Tilburg kent, inspreken
over de verdeling van tekorten.
Cnze konklusie is duidelijk: doek
het Inspraakteam en de Raad voor
de Inspraak maar op en laat het
geld dat daardoor vrijkomt ten goede
komen aan die groepen van de bevol
king die het 't hardst nodig heb
ben: werklozen, buitenlandse werk
nemers, etnische minderheden, jon
geren, vrouw/engroepen, enz.
Veel maakt het echter niet uit.
Of er bij die inspraakrondes nu wél
of geen gespreksleider van het in
spraakteam aanwezig was: 't waren
de plannings-arrbtenarendie het
hoogste woord voerden.
Zo'n beleid is van het huidige stad
bestuur niet te verwachten. Ze re
presenteren diezelfde kleine laag
van de bevolking die bij de Stads
schouwburg de deur plat loopt.
Het stadsbestuur vindt het waar
schijnlijk wat gênant cm daar open
lijk voor uit te komen. Nu, gesteund
door een Raad voor de Inspraak en
vage beleidslijnen blijft het voorlo
pig nog vertoeven in de zwarte "on-
toegankelijke" bunker van genot.
CDA, gezelligheid vóór alles.
Daar hoort ook de Raad voor de In
spraak bij.
z
:fóWW<^
