e>
1
cj
1
m
f
j
i
I
CÜ
s
s
c
worden.
o
E
01
I’oS
<x*
5
j
V.
S
H
2d
o
o
m
---_
m
H
Dit is de tweede aflevering in een serie van 3 artikelen over kernener
gie in het kader van de anti-kemenergiedemonstratie op 25 oktober in
Mol. Het eerste artikel (TAK 27 sept) ging over aktievormen die gehan
teerd kunnen worden in de anti-kemenergiestrijd. Qaderstaand artikel
handelt over de industrieën, die in Mol gevestigd zijn.
DE DOOD! WAAR? IN MDL
-C
Q
2
Na vervuiling door zinkfabrieken
dreigt de Kempen opnieuw de zege
ningen te moeten ondergaan van in
dustrieën, nu echter nodemer en
nog gevaarlijker. Sinds de zestiger
jaren vormen de Kerrpen namelijk
een van de belangrijkste vesti
gingsplaatsen voor de nucleaire
industrie in het Vlaamse deel van
België. In de buurt van de plaats
jes Dessel, Mol en Geel zijn in
de loop van de tijd bijna alle de-
len van de kemindustrie neerge
streken. Cp uraniummijnen en een
verrijkingsindustrie na vind je
er alle belangrijke onderdelen van
deze industrie.
De eerste vestigingen vonden plaats
in een tijd dat de europese ge
dachte nog welig tierde.
Inmiddels is dit europese karakter
van de vestigingen in de Kempen
grotendeels verdwenen. Bijna alle
europese landen zijn begonnen zo
veel mogelijk onderdelen van de
atoomenergieketen binnen hun eigen
landsgrenzen te ontwikkelenDit
betekende echter niet dat de akti-
viteiten in Mol afnamen, zij werden
voortgezet enden een andere vlag.
De belgiese staat en partikuliere
ondernemingen. In dit artikel wil
len we een opsomming geven van deze
aktiviteiten. Het grootste deel
ervan is gewijdt aan Eurochemic
(een opwerkingsfabriek)omdat deze
fabriek de grootste gevaren met
zich meebrengt.
In een opwerkingsfabriek worden
uitgewerkte splijtstofstaven be
werkt. Een splijtstofstaaf kan in
een kerncentrale ongeveer een jaar
als brandstof dieren, dan is het
grootste deel van het splijtbaar
uranium dat in de staaf zit verval-
len tot afvalstof en plutonium.
De cpwerking houdt in dat deze
stoffen langs chemische en natuur
kundige weg van elkaar gescheiden
Het is ónmogelijk cm tij
dit proces te voorkomen dat radio-
aktieve stoffen aan het milieu wor
den vrijgegeven. De radioaktieve
stoffen die verder onbruikbaar zijn
moeten voor- zeer lange tijd opge
slagen worden en volkomen geïso
leerd blijven van het milieu. De
garanties dat dit generaties lang
megelijk is ontbreken.
Het plutonium dat in de staven ont
staan is wordt niet tot het afval
gerekend. Hoewel het het meest ra
dioaktieve en giftige element is
dat bestaat of liever gezegd door
de mens is gemaakt wordt het voor
gesteld als de oplossing van het
energieprobleem. Met dit element
dan het nucleaire tijdperk verlengd
worden, omdat het de brandstof is
voor snelle kweekreactoren. Deze
centrales zijn gevaarlijker dan
de conventionele kerncentrales
waarvoor het splijtbare uranium
de brandstof vormt. Dit uranium
is slechts in beperkte mate in de
natuur aanwezig. Daarom is het plu
tonium, waarmee veel meer energie
opgewekt kan worden zo belangrijk
voor de atoomenergielobbyDe
splitsing van de plutoniunkemen
is echter veel moei lijker te be
heersen. Bovendien wordt als koel-
middel het explosieve Natrium ge
bruikt.
Cndanks deze gevaren wil de kem
industrie kweekreaktoren gaan bou
wen (zoals in Kalkar). Met het oog
op de brands-tof voorziening zijn
opwerkingsfabrieken dan ook van
levensbelang voor de atcomindus-
trie. De opwerkingsfabriek in Mol
startte in 1966 als samenwerkings-
projekt van een groet aantal West-
Europese landen waaronder ook Ne
derland. Cp het moment ligt de fa-
oriek al weer een aantal jaren stil
omdat de belangrijkste deel
nemers zich uit bet projekt
terugtrokken (Frankrijk er. J
Duitsland)Een andere reden
rn
o
o
rn
4>
O.
<5
I
ÖJD
i
wo
4»
S
-£2
in
O
o>
a
di
?5
OC
•?- J
w-
ÖI
h>
-Q
it
4»
2d
c
’^1
