u
anus was iemand die altijd onder de mensen was
DORIEN DE NIJS
Van overlijden tot na de uitvaart
één persoonlijk aanspreekpunt
Biedt u kennis, begeleiding en ondersteuning
Voor heldere en duidelijke dienstverlening
•Voor een persoonlijk en uniek afscheid
Ook als u een uitvaartverzekering heeft
I leven doe je op je eigen manier, afscheid nemen ook.
10
Ontelbare malen nemen we afscheid: een kus, een aai over de bol, nog even zwaaien.
We staan er niet altijd bij stil, maar het kan ook de laatste keer zijn.
Afscheid nemen van een dierbare is een intense ervaring.
Willeke Vonhooren
Dorpstraat 22
5133 AG Riel
06-57 49 56 22
www.doriendenijs.nl
Dorien de Nijs Uitvaartbegeleiding begeleidt uitvaarten in de regio Tilburg, Waalwijk
en 's-Hertogenbosch. Wij zijn dag en nacht bereikbaar via 01 3-889 28 95.
Het laatste, definitieve afscheid, de dood: daar besteden we veel aandacht aan.
■erbetoon aan Janus van Tilburg uit Baarle-Nassau
Het bespreken en vastleggen van uw wensen kan hierbij helpen. U kunt vrijblijvend en kosteloos een persoonlijk gesprek met
mij aanvragen. Samen bespreken we don uw uitvoartwensen, ik maak hier een verslag van en geef u een overzicht van
de kosten. Neem gerust contact op.
19
UITVAARTBEGELEIDING
or
PAGINA 23
IS WEEKBLAD - VRIJDAG 30 OKTOBER 2020
AGINI
Doorjeanny Wouters
en Ton
Janus en zijn kinderen Marian, Ene en Anita.
'logs.
ir en
en
loe
m,
■■■■■M
/aren
ictorr
ïn slat
en
iod.
ian Tilburg en haar zus Anita en broer Eric halen we herinneringen op aan
Invader. “Een makkelijke vader, nooit klagen of vragen, altijd behulpzaam
i klaarstaand,” zegt Eric. Na een val, waarbij hij zijn heup brak, takelde
ij snel af. “Maar hij bleef belangstellend naar iedereen, altijd vragen hoe
Janus was een boerenzoon, maar om
dat zijn broer de boerderij overnam,
zocht zijn vader voor hem ander werk
en dat kreeg ie bij de Boerenbond.
Administratief werk, boekhouden, in
eerste instantie lag het hem niet zo,
maar gaandeweg vond hij er zijn draai.
Vanwege dat werk kwam hij met veel
mensen in contact en werd hij overal
steeds vaker in het verenigingsleven
voor allerlei functies en activiteiten ge
vraagd, maar toch vooral voor de boek
houding. In het begin veel schrijfwerk,
later met de computer. Wat dat betreft
ging hij mee met de tijd.
Bij de EHBO, carnavalsvereniging De
Grenszuukers, de ZLTO (vroeger NCB),
tuinbouwvereniging, bedrijfshulp,
paardenverzekering. In zijn jonge jaren
reed hij paard en speelde hij toneel.
Ook liep Janus negen-en-een-halve
keer naar Scherpenheuvel tot-ie niet
meer kon...
Hij was acoliet, collectant, lid van het
kerkbestuur, parochieraad, zat in het
bestuur van de Lokale Omroep. Voor
al dat vele vrijwilligerswerk heeft hij een
lintje gekregen. Vanuit de EHBO kreeg
hij de onderscheiding ‘De barmhartige
Samaritaan’.
tocht in Ulicoten gejureerd.” Toen Janus
zelf niet meer zelf naar Scherpenheuvel
liep, maar zoon Eric wel, ging-ie wet elk
jaar op Pinksterzondag daar naar de
mis en kijken bij terugkeer van de pel
grims op Tweede Pinksterdag.
Janus van Tilburg wilde elk jaar aan
de carnavalsoptocht meedoen,
op het laatst met de rollator.
bleek
“10 da
eraan
Tradities
“Onze pa was ook iemand van tradi
ties: 29 keer deed-ie mee aan de carna
valsoptocht. Dat moest elk jaar, net als
bij Sinterklaas op het podium. Hij ging
kijken naar de kleinkinderen bij de Wie-
lerzesdaagse, bij de Avondvierdaagse.
Zeven keer is-ie naar Lourdes geweest.
Hij was drager in de Kaarskensproces-
sie, heeft vete jaren de carnavalsop-
Eenzaamheid
“De eenzaamheid heeft hem zeker
geen goed gedaan,” denken de kinde
ren. “Je kon ‘m niet bellen, bijna niet
spreken, hij verstond je niet goed aan
de telefoon. Als je bij hem zat kon hij
het beter begrijpen, soms snapte hij het
niet, dat was wisselend."
Ze vallen even stil, denken terug aan
hoe hij bijvoorbeeld nooit om woorden
verlegen zat. “Toen hij gehuldigd werd
door Prins Riesjaar bij zijn 33-jarig jubi
leum bij de Grenszuukers, had Richard
Is,
een heel verhaal op papier gezet. Toen
hij daarmee klaar was, stond pa op en
hield zo zonder voorbereiding of papier
een heel verhaal.”
Afbouwen
“Veel taken heeft pa langzaam afge
bouwd, wat voor hem toch moeilijk
was omdat, voor zijn gevoel, hij dat
werk nog graag vele jaren wilde blijven
doen.” Van alle verenigingen heeft Ja
nus van lieverlee afscheid genomen.
Veel mensen kenden hem nog, op het
laatst meer dan hij zelf kende.
“Het afscheid was heel mooi, ondanks
het idee dat er ‘niemand’ was,” vertelt
Marian. “Via de live stream keken heel
veel mensen mee en mensen kijken
vaak niet alleen. Je ziet ze niet, maar
achteraf doet dat wel goed. Anders
had de kerk vol gezeten. Die belang
stelling was hem gegund.”
Saai en stil
Eén jaar geleden verhuisde hij naar
zorgcentrum Janshove en daar had hij
het wel naar zijn zin. Voorheen ging hij
er al bijna dagelijks eten, hij kende er
iedereen, de kinderen kwamen vaak
langs. Maar toen kwam corona en be
zoek mocht niet meer binnen. Dochter
Marian, die de was elke week kwam ha
len en brengen, probeerde vanuit de
tuin op afstand een praatje te maken
richting balkon. Telefonisch hadden ze
contact. Eric merkt op dat hij het vaak
niet verstond. “Het is saai en stil hier,
niks te doen,” merkte hij vaak op.
En toen kwam er geheel onverwachts
dat telefoontje dat hij was overleden.
“Onwerkelijk, niet te bevatten. Zijn
overlijden was niet corona-gerela-
teerd. We hadden hem vier weken niet
van dichtbij gezien. De laatste keer was
toen hij zijn handtekening moest zetten
voor de notaris.”
•'in'-
s
