Afscheid nemen c, t
i
■k
I
Afscheid nemen (,.jr
l
“We zijn nooit iets tekortgekomen’|
Jan en Paulien dejong-Verboven overleden 10 dagen na elkaa
Gedicht voor mijn overleden vader
h
t?
DOOR LUC VAN HOEK
L^F
MAAR IK MAG NIET TREUREN OM DAT VERLIES
IK HEB GOD BEDANKT VOOR DEZE MAN
EEN VADER ZOALS IK HEB GEHAD!
josé den Ronde - van oun
Doodgewoon
(TbréWéfc Rwute- uttu. Dun
EN GEZEGD: GOD, ALS HET EVEN KAN
GEEF IEDER KIND OP DEZE WERELD
WELK HEIMWEE IS HET DAT MIJ KWELT
IN DEZE WERELD VOL SCHIJN EN FLINK DOEN
IS HET MISSCHIEN DE ECHTHEID DIE VOOR MIJ TELT
WANT WAT HIJ MIJ MEER GAF DAN HET LEVEN
WAS ZIJN VOORBEELD EN DAT IS GEBLEVEN
TERWIJL IK BAD, KWAM IK TOT RUST
EN VOELDE AAN DAT HET DE LIEFDE VOOR MIJN VADER IS
DIE MIJ KRACHT GEEFT IN DE WERELD, VOL TONEEL
VERDER TE GAAN...
DAN IS HET MIJN VADER DIE MIJ HET LEVEN GAF
MIJN HOOFDROLSPELER DIE NU LIGT IN DAT GRAF
O
Corona
Alles anders
r
Samen
Herinnering I
paginj
ONS WEEKBLAD - VRIJDAG 30 OKTOBER 2020
i:
Zoon Ton en dochter Jozelien.
Jan en Paulien de Jo ng-Verboven.
B
I
Dit gedicht heb ik, jo van Ierland (92 jaar) uit Oisterwijk, geschreven in de nacht
nadat mijn vader Fons van Ierland (81 jaar) is begraven, in maart 1975. Het ontroert
mij nog steeds...
Ton: “Dat was zijn lust en zijn leven. Elke zondag
morgen reed hij met zijn Porsche-tractor een rond
je door het buitengebied van Alphen.”
Samen gingen ze ook nog twee keer naar Canada,
waar familie van Paulien woont. Ton: “In april 2017
hebben we met z’n vieren nog een geweldige reis
naar Oostenrijk gemaakt; dat was altijd nog een
droomwens voor ons mam. De sneeuw op de
bergtoppen, de koeien met bellen, het landschap,
de supergrote schnitzels: dat was onvergetelijk. En
ook de Gouden Bruiloft in 2015 hebben we groots
gevierd.” In de periode daarna vertoonde Paulien
echter de eerste symptomen van Alzheimer.
gehad. Een dag na de crematie van Jan bleek
ook slecht te gaan met Paulien. Jozelien: "10da;
na ons pap overleed ook zij; ik weet zeker aan I
breken van haar hart.” Ze kreeg hetzelfde afsch I
als Jan. “Want zo waren ze ook altijd bij ons: iet I
een gelijk.” I
Ze werden op dezelfde dag geboren, Jan in
1939 in Alphen; Paulien een jaartje eerder, in
1938 in Chaam. Na bijna 55 jaar samen lief en
leed te hebben gedeeld kwam daar dit voor
jaar echter plotseling een einde aan: ze over
leden binnen 10 dagen na elkaar. Zoon Ton en
dochter Jozelien kijken samen terug.
Jozelien: “We vierden nog hun verjaardag. En toen
kwam eind februari corona ons land binnen. Door
de lockdown gingen daarna ook de grenzen dicht.
Ik woon in Hoogstraten; gelukkig ben ik net voor de
grensblokkades nog bij ons pap en mam geweest.
Achteraf was dat meteen de laatste keer.”
Ton: “Wij hadden nog via het raam aan de Willi-
brordstraat contact... Ons pap was altijd fit en ge
zond. Maar hij voelde zich rond de paasdagen niet
lekker en werd op 15 april op corona getest. Diezelf
de dag had ik ‘m nog aan de telefoon. “Ik heb een
rotdag gehad,” zei hij. De volgende morgen had ik
gemiste oproepen vanuit de Hoogt. “Je moet met
spoed komen, het gaat over je vader.” Bij aankomst
duurde het nog even, maar toen bleek dat pap die
nacht was overleden. De coronatest was ondertus
sen positief; ik kon nog heel even bij hem zijn. Dat is
de laatste keer dat ik hem gezien heb...”
Door de coronamaatregelen kon het gewenste af
scheid niet doorgaan in de kerk. Daarom besloten
ze tot een crematie in gezinsverband. Ton: “Dat
gevoel van onmacht, daar heb ik heel lang last van
ISBN: 9789492632050,152 blz.- Bestel via:
https://www.walkingmyrevolution.com/winkel/doodgewoon-
paperback/
of jouw (online)boekhandel in Nederland en België
website José den Ronde van Dun: www.terugnaarhetlicht.nl
Facebook: Terug naar het Licht
Op haar website
www.terugnaarhetlicht.nl
schrijft José blogs over het hiernamaals en
komen ook actuele onderwerpen aan bod.
Wat gebeurt daar zoal?
Hoe kun je dierbare overledenen
aanroepen? Tekens en signalen.
Dit zijn enkele onderwerpen van haar blogs.
Tevens schrijft ze verhalen uit eigen
ervaring. De blogs zijn duidelijk leesbaar en
kort maar krachtig geschreven.
Er is duidelijk veel behoefte aan troost en
ondersteuning hierin.
I
Op zondag 17 september 2017 wordt alles anders.
Ton: “Ons mam kreeg toen een herseninfarct.” jo
zelien: “In eerste instantie leek ’t nog mee te vallen
maar ’s nachts kreeg ze in het ziekenhuis er nog een
infarct overheen, met verlammingsverschijnselen
tot gevolg. Na een intensieve revalidatieperiode
ging ze in januari 2019 op Zorgcentrum de Hoogt
wonen.” Ton: “Ons pap zei al meteen dat hij mee
wilde; hij wilde voor ons mam zorgen.” Jan moest
daarbij wel afscheid nemen van het buitenleven en
zijn Belgische trekpaard, dat was wel lastig. Maar
voor Paulien had hij dat er zeker over.
k
Ton de Jong: “Na hun trouwdag op 18 mei 1965
gingen onze ouders op Kwaalburg wonen, in het
buitengebied van Alphen. Ze hadden samen een
gemengd bedrijf met rundvee, fokzeugen en ak
kerbouw. Later zijn ze gestopt met het rundvee. In
1984 kochten ze het huis met bedrijfsgebouwen
aan de overkant van de straat, op nummer 13. Daar
hielden ze mestvarkens en mestkalveren.” Jozelien:
“Omdat mam last had van reuma zijn ze in 1991 naar
de overkant verhuisd, dat huis was droger. Ze had
daar ook baat bij. In haar vrije tijd was mam actief
bij de KVO, ze was bij het volksdansen en vulde
haar rol als koster in de kerk met overtuiging in,
diepgelovig zoals zowel Paulien als Jan waren. Jan
hield de tuin van de pastoor bij als tuinman en had
thuis een viertal oldtimer-tractoren.”
Jaren na het overlijden van haar
jeugdvriend kreeg José ineens
boodschappen van hem door. Hij gaf haar
aan, dat hij graag met haar wilde delen
hoe het er aan toegaat in het hiernamaals.
Bovendien had hij allemaal eenvoudige
tips om meer uit het leven te halen.
Eigenlijk was het heel duidelijk,
dat hij via haar die informatie ook
graag wilde delen met andere mensen.
Het zou zo helend en helpend zijn.
Uit dat proces is het boek Doodgewoon
ontstaan.
Heb je een enorme angst voor de dood? Ben je nieuwsgierig hoe
een overledene over de aarde en allerlei aardse zaken denkt?
Ben je benieuwd hoe sterven gaat en wat er daarna precies
gebeurt? Wil je met meer lichtheid, rust en liefde leven?
Lees dan het boek Doodgewoon van José den Ronde- Van Dun,
want de dood is DOODGEWOON I
In Doodgewoon deelt José den Ronde - van Dun met jou
haar gesprekken met haar overleden jeugdvriend, waardoor
je een bijzondere inkijk krijgt in doodgaan, het hiernamaals,
het Thuis en wat je als overledene kan betekenen voor je
dierbaren.
Ondanks de moeilijke momenten kijken Toni
Jozelien met trots terug aan hun ouders. “Z( I
het plezier met de kleinkinderen, dat waren f I
oogappels. Met de platte kar achter de traciorn I
het bos, picknicken, naar de speeltuin.enslaf I
bij opa en oma was altijd een feestje. Detain I
ringen zijn ons dierbaar.”
Ij
