WO.N
IE
O uniek
fandprothetiek mondzorg
’ools oud-strijder Stefan Jezierski
zertelt zijn levensverhaal
TER^O
Optiek Czqzewskj H
heeft OOG voor HOREN Z f
■DEZEIWEEK1IN
UW BRIEVENBUS!
■F
A.Vogel
Theater
Den.Heuvel
Dat kan!
DE 'R' ZIT WEER
IN DE MAAND
WONINGEN
ONDER DE LOEP
Pagina 33
Pagina 21
Pagina 12
DEZE WEEK:
■1
-
Personeels^
feest?
1,5445 - Week 40
ijdag 3 oktober 2014
DEZE WEEK:
NAJAARSKERMIS
IN BAARLE
MARK KOKS
UIT BAARLE DEED
IRONMAN IN NICE
MAJORETTES
ST. REMI OP VLAMO
WEDSTRIJD IN RETIE
INZAMELEN
www.ubentuniek.nl
--
Daarom deze week:
elk 2e A.VOGEL PRODUCT
GRATIS
I
G&kr'
KOLENMIJN
Zie pagina 10 11
VISSERSBOOT
Ik
I
».l
H*?HM
SPECIALE MEDAILLE
I
I
fSTTI
Ons Weekblad
r/.v‘-rrr(i
0
daar 's nachts het water richting België, Abbeville herin-
(Jeanny Wouters)
antwoordden de meisjes. 'Buiten
t>
PORT BETAALD
BAARLE-NASSAU
ww. denheuvelor<
T. 013-508 1608
België- Belgique
PB
2380 Ravels 1
BC 9516
Na de oorlog is hij teruggeweest
in Polen waar hij via het Interna
tionale Rode Kruis zijn familie
terugvond. Ze hadden de oorlog
allemaal overleefd. Voor Ste
fan Jezierski was het lange tijd
1 i
Dé kunst- en klikgebittenspecialist!
Alphen 013-508 1413
Baarie-Nassau 013-76 20 200 (NL)
014-69 80 02 (BE)
Kracht uit de natuur
actie geldig van 3 t/m 9
oktober 2014 alleen van
toepassing op producten
van A.Vogel, geen
combinaties mogelijk
Is 15-jarige jongen verliet
I zijn vaderland toen de
kitsers binnenvielen in
39. Als 19-jarig soldaat
Is hij in Baarle met het le
lols Pantserdivisie onder
Iding van Generaal Mac-
K, en hij keerde er terug
de oorlog omdat hij een
■oitales meisje had ont
rol en met haar ging trou-
|n Stefan Jezierski woont
lin Massenhoven en be-
!kt als oud-strijder trouw
Enig herdenkingsbijeen-
pist
UDVAN:
OU
g
ll
of binnen' riep die vader weer, en
toen mochten we binnenkomen.
We werden goed ontvangen. De
vader had de Jodenvervolging
meegemaakt, hij ging in de kel
der een fles halen, een borrel. Wij
mochten er eentje pakken, maar
ik zei 'ik drink niet'. Mijn ka
meraden stampten mij onder de
tafel, maar ik heb daarmee goeie
punten gekregen van die meskes
en van die moeder. De anderen
dag was er processie naar de ka
pel, feest van de bevrijding. Per
toeval zie ik die meskes achter
mij en ik roep naar hen. Toen
zegt ze 'je mag vandaag bij ons
komen middageten, gij alleen.'
Zodoende kwam ik bij de familie
De Laet.” De dochter waar hij een
oogje op had, was Bertha, doch
ter van Thuur en Phil De Laet-der
Kinderen. “Ik heb geluk gehad.
Zij mocht niet trouwen, we heb
ben uitstel gevraagd.”
nert hij zich nog. Tielt, waar hij
naar herdenkingsbijeenkomsten
gaat, net als in Aalter.
onmogelijk naar zijn geboorte
land terug te keren. Zijn familie
bezocht hem in België. Hij za
melde ook nog jarenlang kleding
en levensmiddelen in om met
hulptransporten naar Polen te
sturen, bracht het ooit ook zelf
weg. Van allerlei instanties en
landen kreeg de Poolse soldaat
onderscheidingen voor zijn ver
diensten tijdens de bevrijding.
Ze hangen in de hal en zitten op
zijn pak. Achteraf werd hij ook
nog bevorderd tot luitenant. Alle
documenten heeft hij bewaard,
veel oorkondes in het Pools. Bog
Honor Ojzena, voor God en Va
derland.
deren, naar een oom 35 km ver
derop. Hij was niet thuis, ze be
sloten verder te lopen de andere
dag naar Warschau. Voor 12 uur
moesten ze weg zijn, want dan
werden de bruggen opgeblazen.
Later kwam het bericht dat ze
niet naar Warschau konden, het
mocht niet want het was over
bevolkt, er was gebrek aan water
en eten. Jongemannen moesten
naar Modlin, een andere stad.
Bij een bombardement sprong ik
in een gracht en toen ik er weer
uitkroop was ik mijn familie
kwijt. Ik kwam een militair te
gen met een paardenwagen vol
geladen met Poolse uniformen.
'Zoon waar ga jij naartoe' riep de
man op de wagen. 'Lopen voor
de Duitsers, naar Modlin' zei ik.
'Daar moet je niet naar toe gaan,
daar zitten al Russen. De enige
kans die je hebt is met mij mee
rijden, maar trek dan wel een
uniform aan.” En zo gebeurde
het en begon een lange reis voor
Stefan Jezierski.
Soldaat Jezierski moest verder
met de le Poolse Pantserdivisie,
ze vochten en trokken verder
door helemaal tot in Hannover,
de laatste stad die hij mee be
zette. Van daaruit werd voor de
Poolse soldaten die werk hadden
vervoer geregeld, en Stefan kon
naar Engeland om er te werken in
pen. Daar kwam het bevel van
het ministerie, ik moest direct te
rug naar de kolenmijn of anders
naar Kamchadka, Siberië, want ik
was gedeserteerd uit het leger.
Van de Poolse soldaten die na de
oorlog teruggegaan waren is 90%
verdwenen. De rest zit overal in
Europa.” Een Joodse advocaat in
Antwerpen adviseerde hem om
naar de Amerikaanse ambas
sade te gaan en daar een klacht
in te dienen. “Daar heb ik een pas
gekregen van de consul met de
verklaring dat ik internationaal
Pools vluchteling ben. Toen kon
ik alle werk doen wat ik wilde. Ik
ben metselaar geweest, heb bij
een tuinbedrijf gewerkt, bij Eu-
robeton en op het kasteel voor
de Graaf Montens.” Hij baatte sa
men met zijn vrouw een café uit
in Massenhoven en bouwde zelf
zijn huis. Twee zonen kregen ze;
de oudste werd vermoord in El
Salvador en zijn vrouw stierf een
jaar later van verdriet. Stefan Je
zierski is nu op pensioen.
Al snel passeerden ze de grens
met Roemenië, waar ze werden
geïnterneerd in een kamp. De
Roemenen hielpen hem in een
groep van 15 man om vanuit het
kamp weg te lopen, de grens over
naar Hongarije. De soldaten de
daar zaten waren al vertrokken
naar Engeland. “Wij moesten naar
Joegoslavië. Met vissersbootjes
zijn we u-
op gegaan met twintig man en
midden op zee kwamen vissers
uit Schotland ons opladen en
die brachten ons naar Engeland.
In Schotland gingen we naar een
militaire school.” Hij was toen
een woordenboek om onze hals
om Engels te leren, we leerden
tank rijden en het werk van radio
rkondes en dankbetuigingen hangen aan de muur bij Stefan je-
rkski in Massenhoven.
VASTE LAGE PRIJZEN OP
WWW.TERVO.EU
GEZONDHEIOSWINKELS
Sint Annaplein 20,
5111 CA BAARLE-NASSAU
(vlakbij Jumbo) www.tervo.eu
i
!fan Jezierski bewaarde vele documenten die herinneren aan de
'e-e.de Wereldoorlog toen
'■etr°k m-et de Eerste Poolse Pantserdivisie
zijn huis herinneren tal van
ilderijen, foto albums en do
nenten aan vervlogen tijden,
ut hij bewaarde alles. Dat de
en hier komen om te herden-
i steekt hem een beetje, want
Poolse soldaten van weleer
ren niet meer welkom in hun
en land na de bevrijding, en
en zijn verdwenen onder het
Inmunistisch regime. “De Po-
die nu hier naartoe komen,
■ben geen aandeel gehad in de
■Tijding” is zijn mening. Als
■jarige is hij een van de laatst
lergebleven soldaten die nog
■inneringen aan deze oorlog
■ben.
■eptember 1939 vielen de Duit-
■s Polen binnen. “Die dag ver
rot ik niet, want het was mijn
■mdag. In Polen vieren ze niet
■^jaardag, maar je naamdag”
■telt hij. Een massa volk was
■der al gaan lopen toen er ge-
chten gingen dat de Duitsers
oden binnenvallen, “wij gaan
i lopen zei mijn vader. Hij was
enhouwer en had een wagen
1 beesten te vervoeren. Toen
in beslag genomen werd gin-
n wij toch lopen, met 6 kin-
Bij herdenkingen wordt de oud-strijder nog altijd uitgenodigd en is hij een gewaardeerde gast.
een metaalfabriek in Bristol. Als
de ouders van Bertha zich garant
hadden gesteld, had hij naar Bel
gië gemogen. Na drie maanden
kwam er bericht van zijn lief,
kom naar België, wij gaan trou
wen! Stefan ging naar het Bel
gisch consulaat, want hij moest
een paspoort hebben om werk
te kunnen krijgen. Hij heeft het
allemaal bewaard, het visum. Er
moest getekend worden om voor
9 maanden in de kolenmijn te
gaan werken. Zodra ze getrouwd
waren nam hij zijn vrouw mee
naar Waterschei bij Genk. Acht
jaren woonden ze daar en werk
te hij in de kolenmijnen. “Toen
kwam daar zo'n grote camion
om longfoto's te maken. Ik kreeg
geen uitslag. In het zwart heb ik
toen in Holland foto's laten ma
ken en mijn longen waren be
schadigd. Daarmee ging ik naar
de kolenmijn om op te zeggen.
Toen dreigden ze me terug naar
Polen te brengen waar ik de bak
in moest. Stefan wist niet wat
te doen, want hij had geen pas,
geen nationaliteit. Op zijn Belgi
sche pas stond dat hij alleen in
de kolenmijn mocht werken. “We
hebben alles ingepakt en zijn
naar Massenhoven gegaan, daar
woonde familie van mijn vrouw.
Ik dacht dat die ons konden hel-
Maar de mooiste herinneringen
16 l aar'inmiddels. “We kregen bewaart hij toch aan Baarle-Her-
- TT, llrx-- L, fwin cnoridlo
operator. Dan pas in 1943 is de
Eerste Poolse Pantserdivisie op
gestaan. Families in Schotland
zorgden in tussentijd voor ons,
voor wat ontspanning en hui
selijk leven.” Stefan werd inge
deeld in de divisie van Generaal
Maczek en ze leerden rijden in
'doodskasten' zoals ze de oude
tanks van de vorige oorlog noem
den. Sherman tanks kwamen uit
Amerika en daar moesten ze op
wachten in Normandië, de tanks
waren er later dan de mensen. Bij
de landing in Normandië werden
honderden soldaten gedood bij
bombardementen. Met kleine vis
sersbootjes staken de soldaten
het Kanaal over, honderden. “Het
zag er zwart van de soldaten"
vertelt Stefan die een zwart/wit
foto heeft van een groepje solda
ten uit die tijd. Zelf staat hij er
niet op. Ze trokken Frankrijk in
met de Amerikanen en Canade
zen. Bij Chambois werd gevoch
ten, hij herinnert zich de slag bij
wat genoemd wordt de Zak van
Falaise waar drie Duitse divisies
werden opgeruimd. Veldmaar
schalk Montgomery meldde later
in een speech dat de Canadezen
en Amerikanen de Duitsers de
flessenhals hadden ingedreven
en dat de Polen de stop op de fles
zetten! Daarna trokken ze door
i.liX •’<4
Star geregistreerd Hoor prof gecertificeerd
Chaamseweg 74. Baarie-Nassau, T. 013-50787921
tog. “Daar heb ik een speciale
medaille gekregen: mijn vrouw.
Er is ook zwaar gevochten, 36
doden vielen er bij ons.” Hoe hij
zijn vrouw leerde kennen vergeet
hij ook niet. “We waren met drie
kameraden op zoek naar een
etablissement om een pintje te
drinken. Op de markt was veel
kapot, we liepen door naar de
Molenstraat, en daar staan drei
meskes aan 't café. Er brandde
licht, de deur stond open, maar
het was geen café, een snoepwin
kel en sigarenwinkel. De twee an
dere soldaten spraken de meskes
aan, ik was verlegen. Ze riepen
mij erbij, in Polen is de tweede
officiële taal Duits, dus ik kon
een paar Duitse woorden. Dat
ene meske viel me direct op, ik
dacht dat is van mij. We klapten
wat in Engels, Frans, Duits, al
les door mekaar. Ze waren aan
het kuisen, daarom gingen ze op
straat. Toen roept vader van bin-
hij als 'l 9-jarige soldaat via Schotland nen, 'wie is dat'. 'Poolse soldaten'
van Ceneraal Maczek. JJ~~ J
7
"LAx. y
f "V
I -a— 3^
te,
m i
