van Leon en Piëta Verhoeven
Gouden lijst siert voortaan trouwfoto
ULVENHOUT
□8HAPERS
bedrij fsorganisatie
MARSKRAMER
I
I
Dinsdag 17 november 1992, 50jarig huwelijksfeest
Onze
Kerst-
collectie
is
binnen
4.50
I
Nieuws- en Advertentieblad voor Alphen en Riel - Baarle-Nassau - Baarle-Hertog en Chaam
Een greep uit onze speelgoedfolder
Vrijdag 13 november 1992
nr. 4313
14.95
39.95
- lulip
computers
- Exact
software
na alles kon. Toegegeven, een wat va
na de huwelijksdag richting Brakel.
SWW»
Het echtpaar Verhoeven anno 1992
dige avond in februari ’42, Piëta was
toen 20 jaar oud. Riels karbied vormde
dg aanleiding en Leon Verhoeven ver
zorgde de rest.
De verkeringstijd van Leon en Piëta
Verhoeven was geen lang leven bescho
ren. In een F
niet zo vreemd overigens. Leon Verhoe
ven was op 28 jarige leeftijd de eigenaar
vaneenlj-
PORT BETAALD
BAARLE-NASSAU
Gekke bekkenspel van 44.95 nu
Ballerina van 109.00 nu
Backgammon
in koffer - van 24.95 nu17.95
Dokterskoffer 8-delig - vam 29.95 nu 19.95
Suske en Wiske Strip
diverse verhalen - van 5.95 voor
Bisschop de Vetplein 7, 5126 CA Gilze
Zie nieuwe 50-bladige huishoudfolder
Al onze aanbiedingen zijn geldig t m 5decemoe^|
Ons Weekblad
Uitgave van Uitgeverij Emiel de Jong B.V. - Tel. 04257-8922* - Postbus 8 - Baarle-Nassau - Zevenentachtigste jaargang.
Kopij en advertenties uiterlijk woensdagmorgen in ons bezit s.v.p. Telefonisch opgeven van advertenties is mogelijk tot
woensdag 12.00 uur (alleen via tel.nr. 04257-8922* toestel 42 - fax nr. 04257-8496). Uitgezonderd familie-advertenties
en zoekertjes. Deze uitsluitend opgeven bij de kontaktadressen a kontant of aan de drukkerij - Voor Baarle: Visweg 8 - Giro:
4473393. Voor Alphen: 'De Nieuwe Magneet' - Stationstraat 23 - Alphen - Tel. 04258-1721 - Voor Chaam: A. de Jong -
Wolfsdonk 7 - Chaam - Tel. 01619-1767 - Voor Riel: J. van der Kaa - Ronsel 9 - Riel - Tel. 04248-1922. Voor België:
P.V.B.A. de Jong - Nassaulaan 1 - 2387 Baarle-Hertog.
uit deze periode namen als Sjef van
Riel, Harry Cleijsen, Kees Lemans en
Frans Martens hun opwachting maken.
Kerkbezoeken behoorden na menig
feest bij Piëta en Leon Verhoeven altijd
t men zo
graag ging, maar meer door de
kenden een rijke kinderschaar, 5 meis
jes en 6 jongens bevolkten, in de loop
der tijd, mede het ouderlijke boerenbe-
drij fPiëta Huijben bezocht in Alphen
de lagere school. Riel was dichterbij,
maar zo ging het in die jaren. De af
stand naar school werd te voet afgelegd.
Pas in de vierde klas kreeg Piëta Huij
ben de beschikking over een echte fiets.
De verplichting dagelijks een bezoek te
moeten bezoeken aan Zuster Ursula,
werd toen iets draaglijker. Uit welk feit
niet mag worden afgeleid, dat Piëta
geen goede leerlinge zou zijn geweest.
Het tegendeel is waar, in het begin
sprak men zelfs over ‘het liefste meisje
van de school’. Piëta’s jongensstreken
brachten deze bewering al snel tot de
juiste proporties terug, vader Huijben
zorgde even vele malen voor de rest. Tot
haar huwelijk is Piëta Huijben op de
boerderij van haar ouders werkzaam
geweest. Tweewekelijks werden deze
bezigheden onderbroken voor uithuizi
ge naai werkzaamheden. Ondanks de te
fietsen afstand en het karige loon, 1 gul
den per twee dagen aangevuld met een
kwartje fooi, was de veertiendaagse
gang richting Hulten, waar zij was
tewerkgesteld, nimmer een opgave.
Plichtsgetrouw vervulde zij haar taak,
kenmerkend overigens voor die tijd.
Van feestjes was geen sprake, de
jongedames van de Druisdijk kenden
dit verschijnsel niet, of de tweemaal
jaarlijks te houden Alphense
toneelavonden moeten als zodanig wor
den beschouwd. Hobby’s kende Piëta
Huijben wel, paardrijden en schaatsen
waren een geliefd tijdverdrijf. Met haar
vriendinnen Miet Hermans, Corry en
Lies de Graaf was zij regelmatig op het
Rietven te vinden. Tot een gedenkwaar-
Deze week een extra speelgoedfolder
5,25 Dorpsstraat 47c - Ulvenhout - Tel. 076-610020
van vader’s boerenbedrijf, op latere
leeftijd werkte hij ook op boerderijen in
de direkte omgeving. Viermaal weke
lijks meldde hij zich, evenvele jaren
lang, na gedane arbeid, aan de poort
van de Rielse Landbouwschool,
destijds gevestigd aan de Goirleseweg.
Vader Verhoeven stelde hem ondertus
sen, in ruime mate in de gelegenheid
zijn theoretische kennis aan de praktijk
te toetsen. Tot zijn 18 jaar betitelde Le
on Verhoeven zich als boer, daarna
schakelde hij over op loonwerker. Als
reden hieraan ten grondslag, lag het feit
dat hij samen met zijn broers Janus en
Fons in 1932 aan het Zandeind een
loonbedrijf stichtte. Het Defensie-
ministerie legde in die periode geen
beslag op hem, kon ook niet want Le
on Verhoeven had ‘broederdienst’. Pas
op 28 jarige leeftijd sloeg Cupido on
verbiddelijk toe. Leon Verhoeven
maakte kennis met een jonge vrouw uit
Alphen. De gevolgen zijn al eerder be
schreven. Een korte verkeringstijd met
een huwelijk als bekroning. Vóór de be
wuste datum in november echter, had
Leon Verhoeven nog een verrassing in
petto voor zijn aanstaande bruid. Een
combinatie van graan, smokkelen en
stilzwijgende afspraken bij eventueel
ingrijpen door de wet, deden hem 3
maanden ‘achter de lijn’ belanden. Een
kwart jaar zoete verkeringstijd ging ver
loren, doorgebracht ten noorden van de
denkbeeldige grens Tilburg - Roosen
daal. Janus de Laat uit Dorst verleen
de hem onderdak. Ook deze kon echter
niet verhinderen dat Leon Verhoeven
toch een poging deed zijn geliefde te be
zoeken. Het resultaat was nauwelijks in
verhouding tot de geleverde inspan
ning. ’n Onverwachte grenscontrole
deed hem bijna letterlijk de das om, an
ders is zijn vlucht voor de geweerkogels
niet te omschrijven. Leon en Piëta be
perkten zich daarna, logischerwijs, tot
schriftelijk contact. Piëta Verhoeven
beweert anno ’92 nog treffend: ‘Ge kon
er de dood toen niet voor op oe lijf ha
len’. Bij Leon zat er de schrik goed in,
duidelijk zichbaar nog op de later geno
men trouwfoto, een kapsel dat, om in
hedendaagse termen te spreken, het
midden houdt tussen hip hop en punk.
Leon beweert’zelf dat spelden en papil
lotjes hieraan schuld waren. Nou ja.
Trouwfoto met een gouden lijstje
Dat karbied, na vermenging, een bepaalde chemische reaktie opwekt, mag in vol
doende mate bekend zijn. Dat hetzelfde karbied, in handen van van een knappe
Alphense jongedame, bij Rielse boerenzonen een ander soort reaktie tot gevolg
kan hebben, spreekt waarschijnlijk minder tot de verbeelding. Maar daarom echter
niet minderwaar. In de maand februari van het jaar ’42 heeft deze, toen zo on
ontbeerlijke grondstof, bij Leon Verhoeven zeer vermoedelijk een ander soort licht
je doen ontbranden dan alleen maar dat van zijn fiets.
Piëta Huijben, op een gure wintera
vond vanaf de Druisdijk voor bood
schappen richting Riel gezonden, werd
op haar terugweg, tot halverwege, tot
haar sch(r)ik plots vergezeld van een
toenmalig Zandeindse jongeman. Dat
deze daarmee ongevraagd de taak over
nam van Willem Pelkmans, fïetshande-
laar en smid uit het dorp, is destijds ver
moedelijk niet ter sprake gekomen, er
zal geen tijd voor geweest zijn. Evenmin
had Leon Verhoeven nog oog voor het
feit dat hij drie Rielenaren behoorlijk
verbouwereerd aan de kaarttafel ach
terliet. Bekend is overigens niet welke
rol Willem Pelkmans in het geheel heeft
gespeeld. Wel behoorde het in die tijd
tot zijn taak, Piëta Huijben, in voorko
mend geval, veilig huiswaarts te begelei
den. En al was het in huize Huijben
vanaf dat moment nog niet direkt be
kend, wel staat vast dat Leon Verhoe
ven voortaan de weg richting Druisdijk,
zelfs binnendoor, blindelings kon vol
gen. Onder meer door overlevering, is
later vast komen te staan dat kou en an
dere ongemakken Leon Verhoeven in
dat jaar nauwelijks konden deren, Piëta
Huijben leed er al evenmin te zeer on
der. Opmerkelijk daarnaast, het gege
ven dat het karbied in dat jaar op de
Alphense Druisdijk in ruimere mate
aanwezig was dan te doen gebruikelijk.
Onvermijdelijk werd het dan ook, dat
Piëta Huijben hiervoor een aannemelij
ke verklaring diende af te leggen. Leon
Verhoeven schoot haar hierbij gepast te
hulp, hij legde rekenschap af en ver
zocht de ouders Huijben tegelijkertijd
om Piëta’s hand. Leon werd gewogen
en direkt geschikt bevonden. Hetzelfde
jaar traden Leon en Piëta in het huwe
lijk. In het Alphense gemeentehuis en
oe St. Willibrorduskerk werd op 17 no
vember de basis gelegd voor 50 gouden
huwelijksjaren. Wat een beetje karbied
al niet vermag.
Leon Verhoeven, Rielse boerenzoon
Leon Verhoeven werd op 12 april 1914,
onder de naam Leonardos, in het laat
ste huis op het Rielse Zandeind gebo
renV ader Ver hoeven leiddeindietijd
een boerenbedrijf. De kinderen Ver
hoeven werden keurig per categorie on
derverdeeld, 6 jongens en 6 meisjes. Le
on Verhoeven doorliep, zoals hij zelf
zegt, de lagere school met zeer goed ge
volg. De meesters Botermans en Ver
meulen waren in Leon’s jonge jaren,
mervoor mede verantwoordelijk. Door
dit resultaat gesterkt, studeerde Leon
erhoeven in de avonduren verder.
Overdag stelde hij zich vooralsnog, als
te doen gebruikelijk in die tijd, in dienst
Pietronella Huijben, Alphense boeren
dochter
Piëta Huijben werd op 28 augustus
1921 op de Druisdijk in Alphen gebo
ren. Op deze laatste toevoeging stelt zij
prijs. Ook vader en moeder Huijben
bleek. Enigszins vooruitlopend op de
i feiten: het echtpaar Verhoeven wordt
„b^ku.s.^uuv^u- tijdens hun gouden huwelijksfeest
tijd waarin kostwinning, geflankeerd door 13 kinderen, 7 meis-
enigszins in tegenstelling tot huidige jes en 6 jongens. Terugkerend naar het
normen, nog een waardevol goed was, i Jaar 1950, zijn Leon en Piëta Verhoeven
intussen verhuisd naar de Oude Til-
burgsebaan. Hier werd het loonbedrijf
van ccn loonbedrijf en daarnaast had j voortgezet. Het begrip ‘zoete inval’
men goede vooruitzichten op een wo- 1 kreeg hier definitief gestalte. Met veel
ning. Lang wachten had dus weinig zin. plezier wordt nu nog teruggeblikt op
Het kersverse echtpaar Verhoeven trok j een periode waarin klaarblijkelijk bij-
na alles kon. Toegegeven, een wat va-
ge weergave van feiten, maar als voor-
Miet Aerts verhuurde hen haar huis on- beeld mag dan wellicht dienen dat in die
der de uitdrukkelijke voorwaarde dat, tijd eerst de televisie en later de koster,
wanneer zijzelf of haar vader genoopt of omgekeerd, door de vloer zijn ge
werden terug te keren, de Verhoeven’s gaan. Niet zo verwonderlijk wanneer
het huis weer af zouden staan. Wat na j
50 jaar aan de Kerkstraat nog steeds een
‘zoete inval’ wordt genoemd, vindt on-
gewtijfeld zijn oorsprong in de eerste 10 i
maanden van hun huwelijk. Reeds van-
af het eerste begin, fungeerde Huize tot de verplichtingen. Niet dat
Verhoeven als onderduikadres. Alhoe
wel latere bezoekers van de Familie Ver- I omstandigheid dat ook koster de Bak-
hoeven gelukkig niet meer als zodanig ker op elk feest vertegenwoordigd was.
aan te merken waren, is het zeker type-
rend dat gedurende de 50 volgende ja- In de beginjaren ’60 schakelde Leon
ren hun deur altijd heeft opengestaan Verhoeven langzaam maar zeker over
voor wie dan ook. Reeds na 10 maan- j van loonbedrijf naar kalvermesterij
den werden Leon en Piëta Verhoeven,
een bombardement vernielde de naast-
gelegen woning van de familie Aerts,
genoodzaakt terug te keren naar het
Zandeind. Een gedane belofte maakte l een tweede. De huisvesting hier verliep
schuld. Ondertussen werd een serieuze 1 1
start gemaakt de wederzijdse ouders, I
qua kinderaantal, naar de kroon te
gaan steken. Succesvol, naar later
Het loonbedrijf ging over in handen
van broer Fons. In 1963 werd achter de
huidige woning aan de Kerkstraat, de
eerste stal aangekocht, in 1967 volgde
niet zonder slag of stoot. Pas nadat in
’63 de volledige fundering van de nieu
we woning gereedgekomen was, acht
te de Provincie de tijd rijp om bekend
te maken dat men dezelfde fundering
het liefst wat verder van de weg af ge
plaatst zag.
6 Jaar werd hierover door Leon Ver
hoeven geprocedeerd. Met succes, in
1969 mocht men doorgaan met de
bouw. Voor de Verhoeven’s een Pyr-
ruszege. Afgezien van een enorme hoe
veelheid energie die jarenlang was ver
bruikt, waren de bouwkosten in de tus
senliggende jaren met 100% gestegen.
De kalvermesterij kende een bijzonde
re bloeiperiode. Het aantal kalveren
steeg van 10 naar 20 via 200 zelfs naar
ruim 400. De stallen van Leon Verhoe
ven genoten zelfs provinciale bekend
heid. Importeurs van (ver) over de grens
maakten de reis naar Riel om de gang
van zaken aan de Kerkstraat persoon
lijk in ogenschouw te komen nemen.
De administratieve zaken werden, eerst
op het loonbedrijf, later op de kalver
mesterij, toevertrouwd aan Piëta Ver
hoeven. Waarbij niet onvermeld mag
blijven dat, zeker in de tijd dat Leon
Verhoeven zich, in de praktijk, nog niet
te zeer met het nieuwe bedrijf kon be
moeien, het werk volledig op haar
Vervolg op pagina 9
-'-^■illlllULimTJ.- V" -f.
2
