MARSKRAMER
MEEVALLER
VAN DE BOER
Q
Kees van Opstal en Nellie Peeters
uit Ulicoten in het goud
3/41iter ^QQ
Pauselijke Ridderorde
voor Jozef Bax
Nu ook in Ulvenhout
voor Moederdag
vele leuke cadeau-ideeën
met aantrekkelijke aanbiedingen
DORPSTRAAT 47C - ULVENHOUT
TELEFOON: 076-610020
50 jaar getrouwd
Koeleman appelmoes
i
1.29
Nieuws- en Advertentieblad voor Alphen en Riel - Baarle-Nassau - Baarle-Hertog en Chaam
i
Vrijdag 1 mei 1992
nr. 4286
Onze netwerken groeien met U mee (Ook OS/2)
inpidem
I
04
s
3
automatisering Rijen
software 01612-22377
Pot
*4
JIJ
148
Kees en Nelly Peeters anno 1942
5125
Appe L moes
PORT BETAALD
BAARLE NASSAU
2
S
Als op 31 mei a.s. de parochie St. Remi-
gius van Baarle-Hertog het feit her
denkt dat de parochie duizend j aar oud
is, zal die dag voor Jozef Bax extra
feestelijk zijn. Na vijf jaar hard werken
is de parochiekerk van St. Remigius
weer in volle glorie te zien. De restaura
tie is voornamelijk het eenmanswerk
van Jozef Bax geweest. Al meer dan
dertig jaar zet hij zich volledig in voor
’zijn’ kerk. Een feit dat niet onopge
merkt is gebleven, ook niet bij de ker
kelijke autoriteiten.
Ridder
Om Jozef Bax te eren voor het vele vrij
willigerswerk dat hij heeft gedaan voor
parochie en kerk, heeft de Paus hem
onderscheiden als ridder in de orde van
Sint Sylvester. De onderscheiding vond
in stilte plaats op 18 februari jl. De aan
vraag voor die uiterst zeldzaam ver
strekte onderscheiding kwam van
Pastoor Gijs van Baarle-Hertog die een
passende beloning zocht voor het feit
dat Jozef zich alweer ruim dertig jaar
Kees verliet met zijn dertiende de school
en ook hem wachtte het werk. Hij be
gon als jong knechtje te werken bij de
boeren. Dat deed hij tot zijn zijn vie
rentwintigste. Dan vindt hij een betrek
king bij de melk- en boterfabriek ’De
Eendracht’. Dat zal zijn werk blijven
tot aan zijn pensioen. Negenentwintig
jaren werkte hij bij ’De Eendracht’. Na
de fusie met melkfabriek ’De Hoop’ in
Baarle-Nassau ging Kees mee naar
Baarle-Nassau en werkte daar nog elf
jaren. In totaal werkte hij veertig jaar
bij de ’botterfabriek’ zoals iedereen het
zei. Hij kon nog net zijn veertigjarig ju
bileum meemaken, want kort na dit ju
bileum werd bij wijze van spreken de
deur achter Kees definitief gesloten. ’De
Hoop’ was niet meer. Kees overleefde
gemak vier grote volle melkbussen in
een keer oppakte en er mee wegliep of
hij slechts een broodje onder de arm
had.
Nu kon hij zich gelukkig nog nuttig ma
ken en Kees deed dat met zo’n plichts
gevoel dat hij de afgelopen 14 jaar bij
na geen dag voorbij liet gaan om te hel
pen bij zijn zoon. Van de Meerleseweg
ging hij elke dag op de fiets naar de
Chaamseweg-Hazenberg waar zijn
zoon de kalvermesterij heeft. Iedereen
aan de Chaamseweg was zo gewend aan
Vervolg op pagina 5
Ons Weekblad
Uitgave van Uitgeverij Emiel de Jong B.V. - Tel. 04257-8922* - Postbus 8 - Baarle-Nassau - Zevenentachtigste jaargang.
Kopij en advertenties uiterlijk woensdagmorgen in ons bezit s.v.p. Telefonisch opgeven van advertenties is mogelijk tot
woensdag 12.00 uur (alleen via tel.nr. 04257-8922 toestel 42 - fax nr. 04257-84961. Uitgezonderd familie-advertenties
en zoekertjes. Deze uitsluitend opgeven bij de kontaktadressen kontant of aan de drukkerij - Voor Baarle: Visweg 8 - Giro:
4473393. Voor Alphen: 'De Nieuwe Magneet' - Stationstraat 23 - Alphen - Tel. 04258-1721 - Voor Chaam: A. de Jong -
Wolfsdonk 7 - Chaam - Tel. 01619-1767 - Voor Riel: J. van der Kaa Ronsel 9 - Riel - Tel. 04248-1922. Voor België:
P.V.B.A. de Jong - Nassaulaan 1 - 2387 Baarle-Hertog.
Op 5 mei a.s. herdenken kinderen en kleinkinderen van Opstal dat hun
ouders/grootouders Kees van Opstal en Nellie Peeters vijftig jaar geleden elkaar
het ja-woord gaven. Een gebeurtenis die niet onopgemerkt voorbij zal gaan in Uli-
maar liefst twee Boterfabrieken. Eerst
werd in 1966 ’de Eendracht’ opgeheven
en in 1977 verdween ook ’de Hoop’.
Door een verdere fusiegolf werden alle
plaatselijke melk- en boterfabrieken
gesloten om de produktie te centralise
ren in de grote Campina fabrieken, o.a.
in Tilburg. Kees kon dat verder niet de
ren, hij had zijn veertig jaren volge
maakt en ging nu welverdiend genieten
van zijn pensioen.
Geen rust
Hoewel Kees nu eigenlijk lekker achter
de kachel kon wegduiken om eens lek
ker uit te rusten, kwam daar iks van te
recht. Neen, Kees voelde zich nog lek
ker vitaal en ging er niet bij zitten. Van
af de eerste dag van zijn pensioen tot he
den,ging hij zijn zoon Gerard helpen.
Die was net begonnen met een kalver
mesterij en daar was veel werk te doen.
Kees was altijd al een stoere werker ge
weest en sterk was hij bovendien ook.
Dat laatste weten Velen zich nog wel te
herinneren in Ulicoten. Denk maar eens
aan het feit dat Kees met het grootste
Jozef Bax met de welverdiende onderscheiding
belangeloos inzet voor kerk en paro
chie. Normaliter duurt zo’n voordracht
minimaal een half jaar. Voor Jozef Bax
was alles binnen de twee maanden gere
geld. Uiteraard heeft dit te maken met
het bijzondere van de duizendjarige pa
rochie en de wel zeer bijzondere ope
ningsmis op 5 januari jongstleden, waar
beide bisschoppen van Baarle aanwezig
waren.
Familietraditie
Jozef Bax is de derde Bax in rechte lijn
die zich voor de kerk inzet als voorzit
ter van het Kerkbestuur. Honderd jaar
is een Bax al bij het parochiële leven van
Baarle-Hertog betrokken. Het begon
met zijn grootvader, zijn vader en nu
Jozef Bax zelf. Graag had Jozef de on
derscheiding voor zijn vader gehad, die
zich zo vele jaren voor de kerk heeft in
gezet. Toch is de onderscheiding nu ook
op een wel zeer verdiende plaats terecht
gekomen. Wij wensen Jozef Bax vanaf
deze plaats dan ook van harte profici
at met zijn onderscheiding.
coten. Het wordt al weer de derde Gouden bruiloft in Ulicoten dit jaar. Kees en
Nellie wonen aan de Meerleseweg in het huis dat zij zo’n veertig jaar geleden heb
ben gebouwd. Daar ontmoeten we de twee jubilarissen in gezelschap van een doch
ter en een schoondochter. Direct komt de koffie op tafel en voordat we er erg in
hebben zitten we al direct in een geanimeerd gesprek. Over alles en nog wat wordt
er gepraat. Vooral veel over vroeger, maar voordat we te ver afdwalen gaan we
het eens hebben over het Gouden paar en hun leven, want daar draait het om.
Geboren Ulicotenaren
Kees van Opstal en Nellie Peeters zijn
beide rasechte Ulicotenaren. Kees werd
geboren op 2 juni 1913 in het ouderlijk
huis. Dat huis zal vele Ulicotenaren ze
ker niet onbekend zijn, want vader
Geert van Opstal was namelijk de eige
naar van café ’De Kroon’. Café ’De
Kroon’ bestaat niet meer, maar het huis
is er nog. Daar is nu ’De Kneut’ in ge
vestigd. Nellie werd geboren op 14 sep
tember 1916 op ruime afstand van
Kees, namelijk op de Kleine Maaijen.
Vroeger heette het daar nog Maaijkant
weet Nellie zich nog goed te herinneren.
Nellie is een dochter van Sus Peeters en
Marie Verkooijen. Thuis hadden ze een
boerderij
Hedentendage wordt er op de boerde
rij nog steeds geboerd door een Peeters,
een volle neef van Nellie. Nellie is de
jongste van zeven kinderen. Het gezin
Peeters bestond toen uit 2 jongens en 5
meisjes. Vier van hen zijn nog in leven
en zullen de gouden bruiloft zeker mee
vieren. Kees is de oudste zoon van Geert
van Opstal en Pietje (een afkorting van
Petronella) Nooijens. Het gezin van
Opstal telde zes kinderen en Kees was
het tweede kind. Van hen zijn er nog
drie in leven, die 5 mei a.s. ook van de
partij zullen zijn.
School
Zoals alle kindjes moesten Kees en Nel
lie ook naar school. Kees ging naar de
jongensschool en weet zich nog heel
goed meester Baijens te herinneren.
’Dat was een strenge meester’ weet Kees
nog. ’Ik heb dikwijls een ferme tik ge
kregen met de lineaal. Maar er was één
dag in het jaar dat ik absoluut niets ver
keerd kon doen, dat was op mijn ver
jaardag. Dat was namelijk dezelfde dag
als waarop meester Baijens ook verjaar
de. We waren die dag dan samen jarig
en dat kon je gewoon merken. Dat was
een echte feestdag, geen straf, geen tik
op de vingers. Neen die verjaardagen
zal ik niet gauw vergeten’ volgens Kees
die zo te zien aan zijn pretoogjes nog
met groot plezier terugdenkt aan de ver
jaardagen samen met meester Baijens.
Nellie ging natuurlijk naar de meisjes
school van de zusters Dominicanessen.
Ook de zusters hielden streng de hand
aan orde en netheid, want tenslotte
moesten de meisjes toch opgevoed wor
den tot eerzame moeders. Om dat te be
reiken was er natuurlijk de les van ’nut
tige handwerken’Na de lagere school,
die toen zes jaar duurde, wachtte voor
de twaalfjarige Nellie al snel het werk.
Eerst werkte zij thuis op de boerderij.
Na zeven jaar thuis gewerkt te hebben,
ging ze als negentienjarige dienen bij
meester Verschueren. Dat heeft ze twee
jaar gedaan, omdat ze toen weer thuis
moest gaan werken. Haar vader was
namelijk plotseling overleden op 17 fe
bruari 1934 en alle hulp was nodig om
de boerderij draaiende te houden. Moe
der Peeters heeft zich er met behulp van
de kinderen prima doorheen geslagen,
getuige het feit dat de boerderij nog
steeds in handen is van de familie
Peeters.
Uk
