Vierde klas
bedrijven
S!
Maria Reginaschool
bezoekt vier Baarlese
1 r r
jden
Avonturen van Rabbi
Jacob
w 1
MS
few
En de kinderen maakten een opstel
IN DE SCHAKEL GILZE
d
al
n
1
r'Ons Weekblad" - vrijdag 20 juni 1980
:ie
In de drukkerij.
Ki?
Bij de politie.
Bij de Rabobank.
Victor Pivert, fabriekseigenaar, warm voorstan
der van alles dat blank, Frans en katholiek is, en
tegen iedereen die dat niet is, geraakt de avond
voor ’t huwelijk van zijn dochter met een blan
ke Franse katholieke en rijke jongen te water, in
een bad kauwgum en in de handen van een faa-
Naar de politie.
Omstreeks half twee gingen we naar de politie.
We werden heel hartelijk ontvangen. We kre
gen een glas limonade en een koek. Toen stelden
we eerst wat vragen. Toen mochten we de cel
len zien. Er was een stoel en een tafel aan de
muur vastgemetseld. En er stond een bed dat
heel hard was. En een houten w.c. stond in een
hoek. Toen stelden we nog een paar vragen.
Esther, Heidi, Jeanine, Peter, Arnoud, Marco,
Sabine en mevrouw Broos.
1560
fimmerfabriek P. Michielsen
5 juni 1980 gingen we naar het timmerbedrijf P.
Michielsen. Omstreeks kwart voor 2 kwamen
re daar aan. Eerst gingen we naar de voordeur,
re belden aan. Mevrouw Michielsen deed open.
We moesten naar achteren. Daar zagen we P.
Michielsen. Eerst gingen we naar het krullen-
iok. En toen liepen we naar de van-dikte bank,
daar werd het hout op dikte gemaakt. Toen dat
jebeurd was gingen we naar de freesmachine.
We mochten ook even frezen. Daar werden de
raamkozijnen gemaak. Toen dat gebeurt was
jagen we naar de schaafmachine. Daar werden
le meeste planken geschaaft. Toen kregen we
sn groot glas limonade. Meneer Michielsen
machte even met vertellen. Toen naar de boor-
nachine. Dat leek veel op een moterzaagje,
naar het was toch een boor. Toen kregen we
jokeen lekker snoepje. We mochten het zelf uit
dezen. Toen naar de afkortmachine, het leek
rel op een slijptol.
riet leek ook een beetje op een moterzaagje.
Maar het was toch een afkortmachine. Toen
pakte meneer Michielsen de compresser. Daar
had meneer Michielsen een soort schietgeweert-
je van gemaakt. Toen vroeg meneer Michielsen
aan Ronny van Tilburg hoe zijn vader de deur
van de schuur maakte. Toen zei Ronny: met
spijkers. Maar dat doen wij veel beter, want wij
doen het met de compresser. Daar zitten een
soort nietjes in. We mochten allemaal schieten.
Ad Zoontjes durfde niet goed, maar hij deed het
toch. We gingen ook nog naar de dikopierzaag
daar kon je rondjes mee zagen, iedereen kreeg
een rondje. Toen naar de traptrees. Het was een
soort bijtel die rond draait. En we mochten ook
nog de messen slijpen van de van dikte bank.
Toen vroeg meneer Michielsen aan Ronny wil
jij het even doen en Ronny antwoorde ja. En
toen Ronny het beu was, vroeg hij aan Ad of hij
het ook wou doen, en Ad vroeg het aan Mark,
en Mark weer aan Ad.
Toen mochten we vragen stellen, en toen dat ge
beurd was gingen we terug naar de klas.
Mark, Ad, Yvonne, Ronny, Natascha
In de timmerfabriek.
naar boven werden gebracht. We gingen toen
even naar boven en zagen twee meisjes achter
een hokje die het geld in de flesjes deden en te
rug naar beneden stuurden. Toen liet meneer
Jacobs ons de telex zien. Toen gingen we weer
naar de kamer toe en stelde nog een paar vra
gen. Toen hadden we nog wat drinken gehad.
Ronny de Vet had klaperwent bij- Carin Mi
chielsen vroeg een klaperwent en ze wou hem
op de tafel gooien maar ze durfde niet, na een
paar minuten gooide Carin hem op de tafel en
iedereen schrok er van. Toch kregen we nog een
puzzel en mochten naar huis. Mevrouw van
Beek moest nog iets bij de balie hebben en wij
moesten op een bank gaan zitten.
Christel vroeg aan Ronny een klaperwent en ze
gooide hem op de grond. Toen mochten we naar
huis. Het was een fijne middag.
Frits, Carin, Jochem, Eddy, Ronny, Christel,
Pascal, Arno.
den toen op plaat gezet en gefotografeerd. Dat
was in een donkere kamer met rode lichten. Ze
legde de plaat op een soort ’’tafel”. Toen begon
er iets te zoemen en het was gebeurt. Toen wer
den de gefotografeerde advertenties naar bene
den gebracht. Daar werd er gedrukt. Er wordt
in 4 kleuren gedrukt. Er stonden daar grote ton
nen inkt. Dit inkt leek net blubber (maar dan ge
kleurde). De machines die daar staan kunnen
maar 2 kleuren tegelijk drukken. Maar er stond
ook nog een grote machine waar de kranten
kant en klaar uitkomen. Die had een moeilijke
naam, en was heel lang. Er zaten grote rollen
papier op. Als je met een kleinere machine druk
te waren de kranten nog niet gevouwen. Dat
moest dan later met een andere machine gedaan
worden. Dus de grote machine was toch wel
makkelijk! We hebben nog gezien hoe ze etiket
jes rond de krant plakken. Dat moest met de
hand. We kregen alle 7 een krantje. We gingen
toen weer naar de kantine en kregen drinken in
een blikje. Toen we dat ophadden gingen we
naar school terug.
Naar de drukkerij.
Toen wij donderdag om half 2 binnen kwamen
op school, waren de meeste moeders er al. De
meneer vertelde nog even wat we zouden gaan
doen. Toen gingen we naar buiten pakte onze
fietsen, en gingen in de goede groep staan. Toen
reden we op de fiets naar de drukker, de bank of
de politie. Bij de vader van Carin Miegielse ging
een groep naar de timmerman kijken. Wij gin
gen naar de drukker. Toen we daar binnen kwa
men nam Lia de secretaresse ons mee naar de
kantine. Daar stelde we vragen. De drukkerij is
al 75 jaar in Baarle-Nassau. We vroegen bij
voorbeeld: Hoeveel kranten worden er per week
gedrukt? Maar daar kon Lia ons geen antwoord
op geven. We drukken nog veel meer kranten
als het baals krantje, zei ze. Toen gingen we
naar boven. Daar zagen we mensen in een soort
’’groentekas”. Helemaal achter glas.
Ze moesten ongestoord kunnen typen. Alles
wat ze typte zag je op een scherm verschijnen.
Dan konden ze het zelf nakijken. Ondertussen
nam een cassette alles over. Als je die cassette in
een machine stopte, kwam er een strook met ad
vertenties op uit. Toen werden de advertenties
op maat geknipt en op papier geplakt. Ze wer-
We mochten ook nog een ritje met de politiebus
maken. Er was een tas met gereedschap, er wa
ren ook fakkels die je in het water kon zetten,
het duurde een half uur voordat ze uitgebrand
waren. Er waren ook pionnen die je langs de
weg kon zetten. Onverwachts liet hij de sirene
horen. We schrokken allemaal omdat het zo
plotseling was. Toen reden we weer terug naar
het politiebureau.
biese revolutionair, die op de huid gezeten
wordt door ’n stelletje contra-revolutionairen.
Om aan hun achtervolgers te ontsnappen, ver
kleden hij en de revolutionair zich als rabbi en
gezel. Hij wordt aangezien voor een allang uit
New York verwachte rabbi Jacob, het geen een
hele reeks complicaties en persoonsverwisselin
gen ten gevolge heeft. Iedereen zit achter iede
reen aan, maar ’t blijkt telkens de verkeerde te
zijn: de politie, de echte rabbi, de contra
revolutionairen, Pivert’s vrouw, etc. Tenslotte
komt alles op z’n pootjes terecht en trouwt Pi
vert’s dochter allesbehalve met ’n blanke etc.
Fransman.
Er klopte een agent aan de deur waar we in za
ten, hij vroeg de sleutels van de wapenkamer.
Toen vroeg een meisje uit onze groep of we de
wapenkamer mochten zien, maar dat mocht
niet, wel mochten we het pistool van comman-
dat Stolk zien. We mochten ook de telex zien.
Toen mochten we weer naar een andere kamer.
We mochten door een wolkie tholkie praten,
maar die stonden wel aan, maar je kon het aan
de andere kant niet horen. In die kamer hingen
ook de uniformen van de politiemannen.
Er hingen ook nog posters van,de mensen die
vermist worden. Toen gingen we naar buiten en
onze meneer maakte een foto van ons. We kre
gen een boekje van veilig verkeer en een sticker
van de rijkspolitie. Toen gingen we weer vrolijk
naar school.
Karin, Christianne, Mariska, Daniella, Esther,
Sylvia, Carin.
Naar de Rabobank.
Omstreeks half 1 verlieten we de school op de
Molenbaan. Maar enkele minuten later bereik
ten we de Rabobank. We gingen naar binnen en
kwamen meneer Jacobs tegemoet. Toen we bo-
M kwamen kregen we drinken. Op de tafel la
gen dingen die we kregen. Toen we gingen zit
ten vroegen we aan meneer Jacobs of al alle
maal voor ons was. Toen stelde we vragen aan
meneer Jacobs. Toen we allemaal onze limona-
ae op hadden en een paar vragen hadden gesteld
Ren we met meneer Jacobs een beetje rond
rijken. we gjngen eerst naar de balie kijken en
toen liepen we door tot achter de balie. Daar
kon je geld halen en verzekeren enz. Toen liet
meneer Jacobs tel en sorteermachine zien. Toen
Ren we naar een machine die 50 dubbeltjes in
een kokertje deed. We zagen dat ze geld in een
soort fles deden en dat ze met een luchtdruk
I
-
