De Klopper
Baarie
Ad Potters leider B.V.,Krijt op tijd’
Guus Meeuwesen uit Alphen was in Turkije
Dr. Haighton
afwezig
Drie weken zonder punk en haivarine
Dankbetuiging
Film Chaams
Buurtvoetbai
1974-1978
ABC milieu groep
Heeft U foto's
gemaakt
DE NIEUWE
MAGNEET
ALPHEN
Raadhuisstraat 20
Tel. 04258 1721
Jeugdwerk Baarie
Dorpsvergaderde
nog niet in Riel
"Ons Weekblad" - vrijdag 19 januari 1979
Praktijk wordt waargenomen
door Dr. v.d. Heijden,
Gen. Maczeklaan
Baarle-Nassau, Tel. 9400.
Alp hen, januari 1979
Chaamseweg 11
WIST U DAT
U KUNT BELLEN NAAR:
DE VELDPOLITIE 01696-3003
vooraanmelding van
wildstroperij - takkenroof
HET WATERSCHAP 076 - 659315
bij waterverontreiniging
MILIEUKLACHTENNR. 073-133838
bij algemene klachten
betreffende het milieu.
(b.v. geluidsoverlast)
Breng uw volle filmpje naar ons toe
en U profiteert van de vele
voordelen.
Voor ieder vol filmpje dat U
inlevert ontvangt U direkt een
nieuw gratis rolletje of cassette.
Uw foto's worden af gedrukt op
mooi groot randloos
geplastificeerd papier.
Cassettefoto's op 9x9 plus twee
minifoto 's.
U betaalt niet voor de foto's,
waarvan U denkt dat ze mislukt
zijn.
van vrijdag 19 jan. vanaf 12.00 u.
t.m. zondag 4februari.
Buurtvoetbai van 1974 t/m 1978, op verschil
lende tijden vertoond worden en wel om 19.30
uur en 21.00 uur en 22.30 uur. Tevens deelt
het bestuur van het Chaamse Buurtvoetbai
hierbij mede dat op 17 februari het Lustrum
feest van het Chaamse Buurtvoetbai (opge
richt 28 februari 1974) gevierd zal worden en
wel in café Klein Amerika. U gelieve ook deze
datum alvast in uw agenda te noteren. Nadere
mededeling hierover volg nog.
Woensdag 24 januari gaan we mandjes
vlechten van fins houtspaan. Het worden
kleine mandjes zodat we ze waarschijnlijk in
een morgen af kunnen krijgen. Voor het
nodige materiaal is gezorgd, je hoeft alleen
maar een draad stevig garen en een naainaald
mee te brengen. We zitten weer op de eerste
verdieping van 't Kloster, Past, de Katerstraat
7 Baarie.
De werkgroep.
Zoals u weet staat het tournooi van 1979 weer
voor deur. Uit geruchten is reeds vernomen
dat de teams van Wolfsdonk I, Meysberg en
Schootakker ook dit jaar weer van de partij
zullen zijn. Een en ander belooft ekstra
interessant te worden, zeker nu de buurtschap
Bredaseweg voor de taak staat de "Acht van
Chaanrf'-wisselbeker definitief in de wacht te
slepen. Tot slot doet het komitee buurtvoetbai
een beroep op de buurtschappen, even door
te geven wie in 1979 als elftal leider binnen de
deelnemende buurten zullen gaan fungeren.
Graag even telefonisch of schriftelijk een
berichtje aan sekr. G. Jansen, Meysberg 11,
tel. 1977.
luidkeels te kakelen en sommigen stonden al
met de schoen in de hand klaar om erop te
timmeren. Ze waren zeer boos. Na een
woordenwisseling tussen de Turkse jongens
die bij ons waren en deze mensen gingen we
verder. Het bleek dat het zigeunerinnen waren
en dat ze in de camera iets zagen van het boze
oog. Verder zagen we onderweg nog vaak
kooplui die zomaar ergens hun koopwaar
hadden uitgestald. De meest onwaarschijnlijke
artikelen werden vaak te koop aangeboden.
Tijdens de wandeling kwamen we ook lang
s het Universteits terrein. Hier hadden onlangs
bij een bomaanslag een aantal studenten het
leven verlóren. Elke maand vinden ongeveer
50 mensen de dood bij politieke moorden,
veelal studenten. Het betreft hier dan de strijd
tussen de socialisten en fascisten. Het is
gewoon gevaarlijk om met een socialistische
krant over straat te lopen. Onlangs kreeg ik
een brief van een van de Turkse jongens uit
onze groep, waarin hij vertelde gewoon bang
te zjn om naar de universiteit te gaan.
We vervolgden onze route door de stad en
kwamen zo terecht bij de Suleyman Moskee.
Aan de ene kant van de Moskee zag je een
hele rij kraantjes waar de mensen hun voeten
wassen, alvorens de Moskee in te gaan.
Voordat je een moskee binnengaat, die je je
schoenen uit en die laat je buiten achter.
Jongens in korte broek en meisjes in korte
mouwen en/of broek krijgen dan een kleedje
of een lange regenjas om de benen en armen
te bedekken alvorens ze naar binnen gaan. Vijf
maal per dag is er een gebedsdienst. Op deze
momenten mag je als toerist zeker niet in de
Moskee. Aan de torentjes, de minaretten, zijn
megafoons bevestigd waaruit dan ook de
gebeden klinken. Ik vond deze moskee zeker
net zo mooi als de Blauwe Moskee. Deze
laatste wordt zo genoemd omdat hij van
binnen geheel met blauwe mozaiken is belegd.
Deze moskee was zeer ruim. Er staan geen
Met heel veel genoegen zien wij terug op
ons zilveren huwelijksfeest, dat mede
door uw attentie's en belangstelling een
fijne onvergetelijke dag is geworden.
Wij danken U bijzonder hartelijk.
L. van Hees
G. van Hees-de Jong
en kinderen
Tijdens het Lustrumtournooi 1978 van het
Chaamse Buurtvoetbai zijn door de amateur-
filmer Alouis Lammers uit Meer (België), in
Chaam beter bekend onder de naam Luizi
Lamberto de la Vega, films gemaakt van
archiefmateriaal van 4 jaar Chaamse buurt
voetbai, alsmede de laatste 4 wedstrijden
binnen het Lustrumtournooi 1978, en aan
sluitend de prijsuitreiking verricht door
Burgemeester de Heer W.A.M. van Zeeland.
Deze film zal op zaterdagavond 10 februari
1979 in hotel Keizershof te Chaam aan het
publiek getoond worden. Deze avond welke
de Chaamse voetballers, alsmede alle suppor
ters van het Buurtvoetbai bijzonder zal boeien,
gaat tevens vergezeld van een mosselavond
zodat het aan gezellige sfeer zeker niet zal
ontbreken. In verband met een te verwachten
In de biljartkompetitie 1978-'79 van de Biljart
vereniging "Krijt op Tijd" is een spannende
strijd gaande om de kampioenstitel. Poten-
tiëele kanshebbers van de zo begeerde titel zijn
o.a. Ad Potters met 28 pnt. uit 17, Rini de
Ruijter met 22 uit 15 en Adriaan van de Put
met 16 uit 12. Van een wedstrijdenreeks van
182 zijn er tot op heden reeds 118 gespeeld
zodat er nog 64 wedstrijden resteren. Om de
gezellige sfeer binnen de biljartver. K.O.T nog
meer luister bij te zetten zal op zaterdagavond
27 januari een ekstra teeravond gehouden
worden, waarbij tevens een bingo gepland is.
Onderstaand volgt een overzicht van de
standen per maandag 15 januari. Opmerkelijk
hierbij is dat rode lantaarndrager Charles van
Gils er tijdens de voorlaatste biljaravond in
slaagde John Deckers en Simon Roovers op
de knieën te krijgen, zodat hij niet meer
Algemene medewerkersvergadering.
Op vrijdag 26 januari a.s. zal weer een
algemene medewerk(st)ersvergadering wor -
den gehouden.
Agenda:
- mededelingen
- tijdelijke verhuizing i.v.m. verbouwing
- verkiezing bestuur en jeugdraad
- verkiezing kommissies: Koninginnedag -
kampweken - wielerzesdaagse - avondvier
daagse - losse aktiviteiten.
De vergadering zal worden gehouden in het
SOB gebouw. De aanvang is 20.00 uur.
De uitnodigingen voor deze vergadering zijn
inmiddels verzonden. Degenen die geen uit
nodiging hebben ontvangen kunnen zich
wenden tot het sekretariaat van de stichting.
puntloos is en we van hem ook nog wel een en
ander kunnen verwachten, waardoor hij zijn
rode lantaarnpositie alsnog aan een ander kan
overdragen. De toekomst zal het uitwijzenl!
De stand per 15 januari luidt:
1. Ad Potters 17-28 pnt.
2. John Deckers 24-24 pnt.
3. Rini de Ruijter 15-22 pnt.
4. Koos de Groot 19-22 pnt.
5. Sjef Marijnissen 18-21 pnt.
6. Ad Geerts 18-19 pnt.
7. Wim v. Dun 20-17 pnt.
8. Adriaan v.d. Put 12-16 pnt.
9. Jan Aarts 15-16 pnt.
10. Chris Verkooijen 18-16 pnt.
11. Anton Paulussen 17-13 pnt.
12. Jan Jonkers 16-10 pnt.
13. Simon Roovers 16-8 pnt.
14. Charles v. Gilze 11-4 pnt.
9
Na de dag in de stad te hebben doorgebracht,
stond er 's avonds weer een bruiloft te gebeu-
ren. Ditmaal trouwde de zus van een van de
jongens uit onze groep. Alvorens we gingen,
lieten we nog snel even onze schoenen poet-
sen bij een van de talloze schoenpoetsers. Op
zo'n moment voel je je wel helemaal de rijke
westerling. Terwijl mijn schoenen gepoetst
werden, vroeg ik aan een van de jongens die
dia's verkocht waarom hij dat nu deed. Het
antwoord was dat hij het moest doen om het
naar school gaan, te kunnen betalen.
Mijn schoenen waren inmiddels klaar en blon
ken als een spiegel en zouden dat nog dagen
nadien blijven doen.
We .gingen terug naar het terras waar een bus
ons op zou halen om naar de bruiloft te gaan.
Het busje kwam echter niet en dus gingen we
maar met de officiële bus. We vonden het niet
eens zo gek dat het busje niet was op komen
dagen. Met flinke vertraging kwamen we op
de bruiloft aan. De zaal en de hele verdere
opzet leek erg veel op de bruiloften zoals wij
die gewend zijn. Allemaal erg westers dus.
Meteen toen we binnen kwamen, liepen er
enkele mensen op ons toe en begonnen te
praten, ze vroegen je soms de oren van je
hoofd. Binnen 5 minuten werden er in enkele
gevallen al adressen uitgewisseld om te cor
responderen, zo gemakkelijk gaat dat in
Turkije.
Op de bruiloft waren vele gasten aanwezig.
Een zeer grote zaal stond vol lange tafels
waaraan mensen zaten. Echt gegeten werd er
niet; de aanwezigen kregen een soort gebak
en een borreltje. Verder werd er ook een soort
citroenlimonade verstrekt. Andere dranken
kon je kopen.
Als wij in Nederland naar een bruiloft gaan,
dan lopen we langs de bruid en bruidegom om
hen te feliciteren. Op deze bruiloft in Istanboel
was dat precies omgekeerd. Het bruidspaar
ging alle gasten af om felicitaties in ontvangst
te nemen. Als herinnering aan de bruiloft
kregen we allemaal eens stukje van een lang
zilvergaren.
Een goed elektronisch uitgeruste band zorgde
voor de muziek op het feest. Verder traden
ook nog een zangeres, een zanger en een
goochelaar/buikspreker op. Dit waren nogal
bekende figuren maar het scheen heel normaal
te zijn dat deze mensen ook op bruiloften
optraden. Ook op dit feest werd er volop
gedanst en wij konden natuurlijk niet achter
blijven. Een van de jongens werd ten dans
gevraagd door de zus van de bruid. Wellicht
kwam dit door zijn blonde kuif. Ze konden
elkaar totaal niet verstaan maar ze hebben het
toch lang op de vloer uitgehouden. Wat
vroeger dan bij ons het geval is ontbond het
feestgedruis zich en gingen de mensen huis
waarts en wij hotelwaarts. Bij de deur viel hier
en daar nog een zoen ten afscheid te
vergeven. Het is ook heel normaal dat jongens
elkaar zoenen. In het begin kijk je er zeer
vreemd tegenaan maar het went heel snel. Het
is ook doodgewoon dat jongens hand in hand
of gearmd lopen en waarom ook niet. Het feit
dat wij het anders gewend zijn wil nog niet
zeggen dat andere gewoonten, wat dit betreft,
raar zijn. Op hun beurt zouden ze het wel
vreemd vinden als meisjes gearmd zouden
lopen. Je ziet, het is maar net wat je gewend
bent; gek is het eigenlijk geen van tweeën. Al
zingend kwamen we per minibus bij het hotel
aan. Na nog een pilsje in de tuin gingen we
weer slapen. Het zou een zeer ellendige nacht
worden. De diaree had bij mij wederom toe
geslagen. Waarschijnlijk kwam dit door de
zeer uitgebreide maaltijd op de eerste dag van
ons verblijf in Instanboel.
Die nacht moest ik herhaaldelijk naar het toilet
toe snellen. Nu is dat op zich niet zo erg
natuurlijk maar in het hotel was boven de
begane grond geen water. Zodoende kon er
op de toiletten niet doorgetrokken worden.
Daarbij kwam nog dat er erg veel mensen in
het jeugdhotel diaree hadden of op een andere
manier ziek waren. Tijdens een van mijn
nachtelijke bezoeken aan het toilet hoorde ik
dat er op de toiletten links en rechts van mij
mensen zaten die van hetzelfde last hadden
dan ik. Het enige wat je verder op het toilet
kon doen, was het lezen van de zeer inter
nationale opschriften op de verschillende
deuren. Als je een deur "uit" had, ging je maar
naar de volgende.
Door al deze barre omstandigheden werd het
natuurlijk een onbeschrijflijke rotzooi op en
rond de toiletten. Toch wende je er wel aan; je
moest wel, je had geen keus. Op de begane
grond was het allemaal wat minder erg. Na
een dag of wat kwam er af en toe wat water
zodat we van de aanwezige douches gebruik
konden maken, heel fris waren deze echter
ook niet. Op de dinsdag zouden we een
wandeling door de stad gaan maken, ons
groepje tenminste. Iedereen kon zelf bepalen
wat men ging doen. Na de minder prettige
nacht voelde ik me al wat beter en besloot om
het erop te wagen en mee te gaan. Tijdens de
wandeling zagen we groepje fraai uitgedoste
vrouwen en een van de meisjes wou er een
foto van maken. Dat ging echter niet door. Als
door een geest getroffen begonnen ze ineens- -grote belangstelling
Guus Meeuwesen uit Alphen was drie weken in Turkije op bouwvakvakantie.
In enkele vervolgen vertelt hij over dat kamp en over het leven in die voor onze
begrippen zeer primitieve streek.
Door de slechte weersomstandigheden was
DORPS....genoodzaakt haar openbare ver
gadering uit te stellen. Omdat de begrotings-
vergadering in twee termijnen wordt ge
houden kunnen wij gelukkig tussentijds alsnog
de begroting en het beleidsplan van B&W
bespreken. Op maandag 5 februari a.s. om
20.30 uur wederom bij café de Kroon aan de
Tilburgseweg zal de uitgestelde openbare ver
gadering plaatsvinden.
In het kort zullen wij hieronder ingaan op
enkele zaken die wij a.s. vrijdag zullen
behandelen en welke betrekking hebben op
het DORPS...programma:
- Meerjarenbegroting
- Prioriteitenschema met financiële conse
quenties
- tijdige subsidie-aanvragen voor reconstruktie
van wegen
- openingstijden gemeentehuis
- visvijver en zwembad te Alphen en Riel
- aankoop Citadel te Riel en deze inrichten als
brandweergarage en werkplaats publieke
werken
- huidige brandweergarage als huisvesting
voor openbare en maatschappelijke funkties.
banken in, zoals we dat kennen van onze
kerken. Overal liggen dikke roodgekleurde
tapijten op de grond. Voor in de moskee is een
gedeelte waar de gebedsleiders en de ge
lovigen zitten. Ook daar mag je als toerist niet
komen. Vrouwen komen niet veel in de
moskee en als ze er komen moeten ze achterin
blijven zitten.
In de Suleyman moskee mochten we wel gaan
zitten op de grond, in de Blauwe Moskee
mocht dit ec' ter nit. Verder mag je ook niet
hardop praten en soms mag je ook geen foto's
maken. Zo'n moskee is echt een zeer in
drukwekkend bouwwerk. Als je op een hoog
punt over Istanboel kijkt, zul je er ook zeer vele
zien. Onze toch voerde ons door een wijk met
houten woningen weer terug naar de G.H.D.
We deden dat zeer rustig aan. Voor mij ging
het echter te rustig want ik voelde de diaree
alweer naderen. Het tempo was voor mij veel
te traag en daarom ben ik toen maar vooruit
gelopen. Met een rol w.c. papier in mijn
handen, want dat is iets wat je als toerist in
Turkije altijd en overal op zak moet hebben.
Ik had nog een flinke weg te gaan en ik ging
onderweg steeds harder lopen. Ik was dan ook
precies op tijd thuis. Om 5 uur gingen we naar
het huis van Riza, onze Turkse leider. Hij
woont vlak bij het Taksimplein, het plein waar
enkele jaren geleden enkele tientallen mannen
de dood vonden tijdens een vakbondbijeen-
komst. Zij werden gedood door sluipschutters.
Bij-Riza aangekomen kregen we een hapje
eten aangeboden en natuurlijk overheerlijke
Turkse thee. Het huis was ingericht zoals ook
bij ons de meeste huizen ingericht zijn. Je zag
bijna geen verschil met de huizen uit het
Westen. De ouders van Riza zijn van goeden
doen. Toch, of misschien juist daarom
verzette Riza zeer vele vrijwilligerswerk in de
dorpen. Enkele dagen na ons vertrek zou hij
weer 4 weken op kamp gaan. Dit meer uit
noodzaak dat er niet genoeg leiders waren,
dan voor zijn plezier. Mijn etentje had ik uit
veiligheidsoverwegingen maar beperkt tot
toast en ander zeer droog materiaal.
Na nog uitgebreid gekletst te hebben, gingen
we te voet naar de over van de Bosporus. Van
hieruit had je een prachtig gezicht over
Istanboel. Het was vooral zo mooi, omdat de
zon net onder ging.
