MoedeC Baby-huidje
r*BABYDERMffiERS
ALPHEN EN RIEL - BAARLE-NASSAU - BAAR
HERTOG - CHAAM
e. o.
Herdenkings
feesten
Alphen
Slot-fase
Mijn briefke
WEKELIJKS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD^OOR DE GEMEENTEN
Voetbalcompetitie K.A.B
12 juli weer
Tour de Kiek
Reis naar de binnenlanden
van de Boven-Suriname
Gioria-nieuws
naar CANADA
DRUKKERIJ DE JONG
Baarle-Nassau
zaterdag 20 juni 1959
Nummer 25
BAARLE-HERTOG
werd gewonnen. Een goed besluit van
een goed seizoen
De leden worden erop attent gemaakt
dat de tegen 27 juni aangekondigde
ledenvergadering NIET doorgaat, doch
is uitgesteld tot zaterdag 11 juli.
Op het onlangs gehouden examen in
reclame-schilderen en ontwerpen behaal
de Henri Adriaansen van Baarle-Hertog
het diploma met hoogste onderscheiding,
alsmede de gouden medaille van de
stadstekenacademie te Turnhout.
De studie genoot hij van de heer J.
Paulussen, onder leiding van de heer Fr.
Schoeters, directeur der academie.
De K.A.B. afdelingen Alphen, Baarle-
Nassau en Chaam organiseren een voet-
bal-competitie om het contact van de
leden met andere afdelingen te bevorde
ren. De eerste wedstrijd zal gespeeld
worden door de afdelingen Baarle-Nas
sau en Alphen op het Dosko-terrein te
l volgen de korjalen. Met touwen worden
I deze opgetrokken; uren neemt dit kar
weitje in beslag. Wij bezichtigen intus
sen de bezienswaardigheden van deze
soela. Hoog op de rotsen staat een af
godstempel! je ter ere van de God van
deze dam. Hier wordt geofferd telkens
als de bosnegers er over moeten. Verder
alle mogelijke planten en struiken, die
vanuit de stenen omhoog schieten.
In de middag kunnen we weer verder
varen en bereiken we tegen de avond de
„Apressinie - val” (sinaasappelen - val).
Vanmiddag hebben we nog verschillende
kleinere soela’s moeten passeren, o.a. de
Bakka-Broto (Hollands brood) een zeer
lastige, maar we zouden telkens in her
haling vallen als we hierover vertelden.
U heeft nu wel enig idee hoe zo’n reis
en het oversteken der soela’s in z’n werk
gaat. Het is één geklauter en springen
over de rotsen, vaak ook door het wa
ter. Onze kahkie jurken zijn onmisbaar
op zo’n tocht, ook de patta’s (bergschoe
nen) bewijzen uitstekende diensten.
Zr. Brigitina van der Veeken.
Wordt vervolgd.
Door het Ministerie van Landbouw
werd ons medegedeeld dat in verhou
ding tot andere gemeenten, in onze ge
meente heel weinig aangifte wordt ge
daan van gestorven dieren ter afhaling
door het vilbeluik. Wij vestigen er de
aandacht op dat alle gestorven dieren,
ook kleine biggetjes en kalveren voort
komende van besmettelijk verwerpen,
moeten worden aangegeven. Geenenkel
gestorven dier mag, in het belang van
de volksgezondheid, in de grond worden
gestopt. De afhaling door de dienst van
het vilbeluik gebeurd binnen de 24 uren
en is volstrekt kosteloos. De gebeurlijke
waarde van de huid wordt betaald.
Voor Zondereigen kan de aangifte ge
schieden bij de Heer Schepen Alfons
Leestmans.
1. Zaterdag 20 juni om 7 uur n.m.
wordt in de noodkerk een gratis dans
avond gegeven voor allen, die daadwer
kelijk aan de voorbereiding en uitvoe
ring van de Herdenkingsfeesten hebben
meegeholpen. Lag het aanvankelijk in
de bedoeling hiertoe persoonlijke uitno
digingen te doen uitgaan, na beraad
slaging heeft het Stichtingsbestuur be
sloten hiervan af te zien in verband met
de praktische onmogelijkheid om uit te
zoeken wie wel en wie niet voor een der
gelijke uitnodiging in aanmerking ko
men. Dus eenieder, die meent op grond
van zijn persoonlijke inzet voor de fees
ten voldoende motief te hebben deze
dansavond mee te maken, wordt bij deze
hiertoe uitgenodigd. Om enigszins de
gedachte te bepalen, dit zijn: alle comité
leden, de deelnemers aan optocht en to
neel boven 16 jaar, de controleurs en
kaartverkopers, de vaste medewerkers
aan versiering, Weinstube enz.
Vanzelfsprekend worden de verloof
den en echtgenoten van dezen eveneens
mede-uitgenodigd.
2. Zondag 21 juni om 7 uur wordt in
de noodkerk en in zaal „Den Brouwer”
een grandioos slotbal gehouden, toegan
kelijk tegen entree van 1,25 per per
soon, hetwelk duurt tot 11.15 uur. Om
half 12 begint op het voetbalveld het
door de Boerenleenbank aangeboden
groots vuurwerk, als een gigantische
slot-apotheose van onze gerenommeerde
Herdenkingsfeesten. Dit vuurwerk, af
gestoken door de Fa. Schuurmans uit
Leeuwarden, duurt een half uur en kan
gratis worden bijgewoond.
3. Verder heeft het Stichtingsbestuur
besloten een herinneringsbakje uit te
geven als blijvend aandenken aan ons
groots Herdenkingsfeest. Wederom om
dat het zo moeilijk is om uit te zoeken
wie wel en wie niet voor zo’n bakje in
aanmerking komt en zodoende het be
nodigde aantal niet is te overzien, zal
aan ieder gezin één exemplaar van dit
speciaal vervaardigd herinneringsbakje
(handwerk) worden af gegeven.
4. En tenslotte dankt het Stichtings
bestuur allen zonder uitzondering die
aan deze Herdenkingsfeesten hebben
meegewerkt. Een speciaal woord van
dank aan de Uitgever van „Ons Week
blad”, die wekenlang zo bereidwillig de
kolommen van zijn blad voor onze me
dedelingen heeft beschikbaar gesteld.
Allemaal hartelijk dank
lijk dat Onze Lieve Heer de eenvoudige
van geest zalig prees
Midden onder de preek steeg er op
eens een tumult op vanuit het schooltje.
Potten en pannen vielen op de grond,
gekletter van emaille borden enz. De
Frater keek eens om en beduidde mij
om eens te gaan kijken. Toen ik daar
binnen stapte, stoven de kippen uiteen,
die boven op de tafel zaten en zich te
goed deden aan ons ontbijt.
Na de H. Mis de gebruikelijke uitde
ling van tabak, snoepjes, plaatjes, me
dailles enz. Wij begonnen maar weer
aan de polikliniek, want onafgebroken
komen de zieken aanzetten.
Gisteren hebben wê getracht zoveel
mogelijk te helpen, doch er is geen door
komen aan. Het sterfte-cijfer van de
zuigelingen is 80%. Avitaminose, onder
voeding, malaria enz. putten de mensen
hier uit. Ofschoon het ziekenhuis van de
Hernhutters op Kabel betrekkelijk dicht
bij is, gaan ze daar niet graag naar toe.
Verschillende ernstige zieken stuurden
we door naar ons ziekenhuis.
Een kapitein van Galia-Kondre, een
heidens dorpje in de buurt, kwam met
zijn bassia naar Lombé om Mgr. een
schooltje en zusters voor zijn mensen te
vragen. (Op onze vorige reis maakten
wij voor het eerst kennis met dit dorp.)
’s Avonds werd er voor ons een dans
partij gegeven. Na afloop begon er een
stoere bosneger te speechen. De inhoud
was ongeveer als volgt
„Mensen weet goed, wie er in jullie
midden is; de Bisschop. Luister, wat dit
wil zeggen: Mgr. is Bisschop geworden,
de eerste Bisschop van Paramaribo. Ik
weet wel niet, wat dit allemaal betekent,
maar hij is Bisschop, want ik heb het in
de krant gelezen. We danken de dokter
en de Zusters voor hun hulp aan de zie
ken. En de Bisschop, hij kijkt er niet
naar of we rooms of heidens zijn, ze
worden geholpen. Kijk maar eens naar
die vrouw en die tweeling. Voor gratis
zijn ze naar het ziekenhuis gestuurd en
voor gratis mochten ze van de Bisschop
met de trein mee
Telkens herhaalde zich deze toespraak
met verheffing van stem. Op het laatst
zei Mgr. dat hij het nu wel begrepen
had en dat we nu gingen slapen.
MAANDAG 22 SEPTEMBER 1958.
Vanmorgen om half 5 werden we al
gewekt. Alles was in rep en roer, want
vandaag immers begint de grote tocht
naar boven. De Frater en de boys zijn al
volop aan het koken voor de komende
dag. Vanuit onze hangmatten roken we
reeds de rijst, die aanbrandde.
Na de H. Mis een staande ontbijt en
daarna vlug inschepen. Na de gebruike
lijke 3 Onze Vaders en 3 Weesgegroeten
vertrokken we om half 8. Onze boot be
gon al met pech. De buitenboordmotor
wilde niet starten. Toen het eindelijk
lukte en er vaart in kwam, kwamen we
op een grote steen terecht en brak de
pen. De pagaaien werden gehanteerd en
zo peddelen we naar Gansé, waar de an
deren op ons wachten. Het een en ander
werd gerepareerd en na plm. één uur
oponthoud koersten we weer hoger op.
Het water is zeer laag. Het is voort
durend zigzaggen over de rivier om tus
sen de enorme stenen door te laveren.
Met hun koela’s (stokken) tasten onze
boys het water af.
Telkens als we een soela over moeten
komen hun kelen in beweging. Geweldig
wat kunnen ze schreeuwen, hoe harder,
hoe mooier. Opeens zitten we midden in
zo’n grote val en we vragen ons afHoe
komen we daar door heen Onze stuur
lui echter sprongen in de versnelling en
onder luid geschreeuw worden de korja
len er door getrokken. Erg rustig za
ten we niet, maar je went er wel aan.
Tegen 1 uur bereiken we Dision, een
klein heidens dorpje, waar een bosland-
onderwijzer enkele maanden geleden een
schooltje is begonnen. Langzaam moe
ten deze mensen voor onze missie ge
wonnen worden. Vier leerlingen bezoe-
ken reeds dit schooltje, wat op zich al
een hele winst is. Eenzaam ligt ’t dorp
je in de felle zon te branden. Een enkele
bosnegerin schuurt haar pannen en pot
ten aan de rivier; de overige bewoners
zijn naar kostgrondjes. De vrouw van
19-9-1958 10-10-1958
ZONDAG 21 SEPTEMBER 1958.
Om 8 uur H. Mis van Mgr. daarna
vormen van 48 kinderen en enige vol
wassenen. Voor de H. Mis nog 5 dope
lingen, waaronder een oude man, die
tevens gevormd werd en zijn eerste H.
Communie mocht doen. In vol ornaat
trad Mgr. het kleine kerkje binnen, be
geleid door Pater Anton en Frater Lu-
cianus en enkele grote misdienaars. De
mensen keken hun ogen uit. Er was
geen plaatsje meer vrij. Tot in de uiter
ste hoeken was alles bezet; de kinderen
zaten op de grond; de zuigelingen op de
ruggen van de moeders. Zo nu en dan
lieten de baby’s zich wel eens horen; ze
werden dan weer gevoed, of even buiten
het raam gehouden om een „plasje” te
doen.
Mgr. sprak zijn volkje in kinderlijke
taal toe over de komst van de H. Geest
en over de kracht van het H. Vormsel.
Muisstil en met grote ogen zaten ze te
luisteren. Hoe ontvankelijk zijn deze
mensen voor het goede Hoe begrijpe-
Uitgave van
Vriend Giel,
De boeren van Kalburg hebben hul-
liën oost binnen. Te zaterdagavond en
te zondagavond hebben z’m binnen ge
haald. Ze hadden twee schuren vol, zo
vol as ’n tietaai, zeggen ze wel ’ns. Ja
Giel,, da’s nog al ’ns ’n gouwen fist ge-
wiest jó. Ge wit, Jan Haneveer en Drika
ha’n gouwen bruiloft en de buurt ha ’n
groot fist op touw gezet.
Ik weet zeker as alle jongens en mes-
kes, die er bij Fons Hoefmans in de
schuur waren, straks as de echte oost
binnen mot, éne schoof mee op den ak
ker gingen halen, da tie meer as twee
keer z’n schuur er mee vol kos tassen.
Da’s nog al ’ns iets hé Giel, En Fons de
Jong ok, die ha ok ’ne goeie gemaakt
as ie al de centen zelf mocht houwen,
die in z’n schuur aan bier verteerd zijn,
want da zijn gierkisten vol...
En ge had die boeren mee d’r schenk-
blaaier vol mee glazen tussen de bier
drinkers deur motte zien balanceren,
net of ze ’t al z’n leven gedaan ha’n.
Gos, zee Fina, ik geloof nooit da ze da
in Ulecoten zouwen kunnen. As ge daar
veur komt, kunde da, zee ik, want ge
mot daar die mannen van Jan van de
Boer, Toon Wouters, Chat de Swart,
Jan de Jong en al die ander mar ’ns zien
wiebelen mee d’r blad vol bierglazen, be-
kanst niks eruit as ze bij d’r klanten
zijn. Die dóen da en dan kunde da.
En daar achter de 20 meter tapkast
wier ok gewerkt manneke, want da
vrouwvolk van Kalburg, die lieten de
kurken nog al ’ns rond d’r poezelige
oorkes vliegen jó. Mar ze mossen wel
hard werken, want er was veul vraag
naar ’t lekker nat en toen we hoorden
da ze’r wel te vruug deur zouwen zijn,
moes ik opslag mee bier bestellen op
houwen van mijn Fina, want ze wauwel
de zoiets van, da ’t nie netjes was om
’t leste koekske van ’t schaaltje te pak
ken. Wa ze daar mee bedoelde, weet ik
nie, want er waren nog nie eens koeks-
kes.
En nou te zondag is ’t wir bal bij ons
in de noodkerk en daarna vuurwerk. Da
is dan ’t allerleste van de fisten. En
alle grote fisten sluiten mee ’n vuur
werk, want den Expo ha ok ’n vuur
werk op de leste avond, weet ik nog wel.
Naar de noodkerk gaan we altij, mar
naar ’t vuurwerk... da weet ik nog nie.
’t Zal zo hard klappen denk en daar heb
ik ’n bietje schrik af, ze mossen oe ’ns
raak klappen.
Afijn, ik zal wel ’ns weten te vertel
len of er veul bangen gewiest zijn.
Schoon zal ’t genog zijn, want iemand
helemaal van Leeuwarden kom ’t doen
Nou de groeten hé.
Harrie van de Keutelberg.
P.S. ’t Schijnt da heel Baal, Chaam,
Riel en Ulecoten komt en dan zie ik ’t
wir al wel, veur ons wir gin plak mir.
Ofschoon de Herdenkingsfeesten
reeks van zondagen van dit seizoen in
beslag hebben genomen, hebben de or
ganisatoren van de bekende „Tour de
Kiek” (op gewone fietsen) toch nog ’n
zondag gevonden om dit evenement
doorgang te doen vinden.
Deze tour is nu n.l. bepaald op zon
dag 12 juli. Gezien het huidige parkoers
door de aanhoudende droogte zó zande
rig is dat men er onmogelijk een wed
strijd kan houden, heeft men gezocht
naar een ander traject. Er is nu ver
gunning gekregen om te rijden via
Looneind, Oude Tiiburgsebaan en Schel-
lestraat, zodat de renners nu ongeveer
het dorp raken.
De junioren rijden 5 maal deze ronde
en de senioren 11 maal. Er bestaat nu
reeds gelegenheid tot inschrijving en
wel bij C. van Gorp, Looneind 1 of bij
Jos Manders, Goorstraat 4.
Nader nieuws volgt nog
Gloria besloot het seizoen met wed
strijden tegen het le en 2e elftal van
Boeimeer.
Gloria 2 speelde slechts 2x30 minuten,
doch deze tijd was lang genoeg om een
2-0 overwinning te behalen.
Daarna kwamen de le elftallens in ’t
veld. De KNVB’ers namen in de eerste
helft het initiatief en na een half uur
spelen keek Gloria reeds tegen een 0-2
achterstand aan. Namen de gasten het
toen te gemakkelijk op of ging Gloria
steeds beter spelen In elk geval wer
den de Baarlenaren steeds sterker en in
de laatste minuut van de le helft
scoorde Lé de Rooij op prachtige wijze
een tegenpunt.
Na rust was het Gloria dat het initia
tief in handen nam en de Bredanaars
steeds verder terugdrong. Dit resulteer
de na een half uur in de gelijkmaker
(2-2). Dat schudde Boeimeer weer wak
ker, doch voorlopig brachten zij het niet
verder dan enkele ongevaarlijke aanval
len. Tijdens een licht overwicht van
Gloria was het toch Boeimeer dat weer
de leiding nam, nadat een schot door de
paal was gekeerd. Kort voor het einde
kwam de zeer verdiende gelijkmaker
(eindstand 3-3).
Door Boeimeer waren voor de win
naars enkele medailles uitgeloofd be
nevens een extra prijs voor de club die
in twee wedstrijden het beste resultaat
behaalde. Alle prijzen gingen naar Glo-
Baarle op'zaterdag 20 juni om 7 uur. ria, want het penalty-schieten na afloop
Er zal getracht worden de uitslagen
I en de te spelen wedstrijden iedere keer
bekend te maken in „Ons Weekblad”.
K.A.B.-leden, wij rekenen van uw zijde
op grote belangstelling.
De Competitieleider.
I de onderwijzer staat met haar kinderen gedragen worden. Als alle bagage er is,
'aan de waterkant. Ze is kennelijk ver- 1 1- -
heugd weer eens andere gezichten te
zien. De begroeting is maar kort, want
onze opzet is nog vóór de avond de
Mammadam te behalen.
Voorbij Dision krijgen we eigenlijk
pas de eerste grote soela’s. Het is hard
werken voor onze mannen, maar we ko
men er overheen. Eir wordt gepauseerd,
want ze hebben wel eventjes rust ver
diend. Midden in de rivier op een rotsig
plateau stappen we uit, staande wordt
’t diner genomen, de stenen zijn gloeiend
heet, je kunt er niét op zitten. Ons menu
bestaat uit „aangebrande rijst” en hard
gekookte eieren. Onze boys spingen in
de rivier met hun rijstpannetjes en al
zwemmende werken ze de inhoud naar
binnen.
Om 4 uur komen we via een zij-arm
aan de grote Koen-Koen-val. Twee grote
waterhonden schieten weg, zodra ze ons
in de gaten krijgen. Een reusachtige vo
gel kijkt vanuit een hoge boom op ons
neer, spreidt zijn vlerken, als wil hij te
kennen geven, dat hij hier de omgeving
beheerst. We komen houtvlotten tegen
met enkele mensen er op. Zij laten zich
afzakken naar de stad, waar ze hun
hout verkopen. Weken en weken zijn ze
zo onderweg. De meesten komen van de
Gran-Rio.
Kwart vóór 6 bereiken we Akwanta-
pati (mensenval), berucht om zijn vele
mensenlevens. Op de Nasoema-prati, ’n
gedeelte daarvan, overnachten we. Twee
kleine bladeren hutjes staan boven op
de rotsen, één wordt er bestemd voor
Mgr. en één wordt er ons beiden toege
wezen; de overigen binden hun hang
matten onder de bomen. Wij zoeken een
rustig plekje om ons wat op te frissen,
daarna wordt er gekookt; na het avond
eten gezamenlijk rozenhoedje en avond
gebed.
Nog even zitten we te genieten van de
natuur rond ons. Nooit komt men op
zo’n tropen-avond uitgekeken; de maan
staat hoog aan de hemel, in de verte
ruist en kookt ’t water van de „Akwan-
ta-pati”, wat zich met geweld naar be
neden stort. Als ik naar ons bladeren
hutje kijk, denk ik aan Kerstmis, met
het brandende kaarsje er voor en Mgr.
met de stallamp er achter is het precies
het stalletje van Bethlehem
Spoedig is alles in diepe rust, we wa
ren moe na zo’n lange dag op het water.
DINSDAG 23 SEPTEMBER 1958.
Vanmorgen in alle vroegte al twee H.
Missen boven op de stenen, midden in de
rivier. Hoe beseft men in zulke ogen
blikken de grootheid en de nabijheid van
God. Het is zo treffend te zien hoe onze
boys met ons rond het altaartje liggen
geknield en op hun manier de H. Mis
meevieren door gebed en zang. Hoe rijk
zijn we in ons geloof. Duizenden bos
negers leven hier in de nabije omgeving
zonder ooit van God of godsdienst ge
hoord te hebben. Wat is het een voor
recht onder deze mensen te mogen wer
ken Wat een uitverkiezing, geroepen
te zijn tot het missionarisleven
Om 8 uur varen we weer af. Na een
half uur komen we aan een enorm groot
stenenveld; een klein waterstroompje
gutst naar beneden. We trachten er
tegenin te varen. Het gaat nietWij
de boten uit, deze worden 'er over ge
trokken. Wij springen van steen tot
steen en komen er o«k. Neg even varen
we door en daar liggen we aan de veet
van de machtige Mammadam. >e eerste
uren kunnen we gaan zitten en wachten
tot dat alles over deze reuze barricade
gedragen is.
Meters hoog is deze dam. Alles moet
de boten uit en over de rotsen naar de
zeker 20 meter hoger liggende overkant
een
door
Zuster Brigitina
van der Veeken
uit Baarle-Nassau
GESLAAGD
ONS WEEKBLAD
VILBELUIK
II
