I
Alphen
Ronde
Alphen
van
R.K.V.V. Viola
De Kasteelvrouw
Bezoekt
Voor:
De Ronde van Alphen
Brillantine!
HET GROTE BAL
LIMONADE
De échte
Russe brillantine
JAC. MARTENS
10 pet korting
Gezamenlijke bakkers
Alphen
van
a 99 cent
in de Reuver
J. PEIJS
I
half 2
Nieuwelingen
Adspiranten
VOETBAL
TOTO
Kermiskoers Terover
Alphen kermis nadert
BIER
VADEM SYSTEEMBOUW
op gewone fietsen
1
I
A. JANSEN
Bloemenhuis ,Regina’
3
P. GATZEN ZN.
FR. KOOLS
BONTMANTELS
J
r
Bruidsbouquetten
HUWELIJK
Voor uw handels- en familiedrukwerk naar:
Drukkerij Emiel de Jong, Baarle-Nassau
Voor Alphen naar: „De Nieuwe Magneet”
M. J. van der Veeken
Brillantine I
Brillantine
bij
met
Bezoekt morgen 15 september de eerste
Briefordners
Zondag,
uur
start van
start van
Drukkerij Em. de Jong
is onze zaak
de gehele dag gesloten
Indien
is
■H
Impulsief als hij was, stapte hij naar
„Ik heb hem bij me.”
alleen wat de indeling van de vleugel
siast begon hij terstond allerlei plannen
achter de rug zijn en ’n geschikte werk-
j vrouw, die mij grootbracht, heeft hem
Wordt vervolgd.
3
Fin
SS
Kerkstraat 42
dringend,
GAS verkrijgbaar bij
JOS CAMP, SINGEL.
voor serieuze huwelijkbemiddeling
T samen-
huwelijkbemiddelings-
KEUZE UIT 200 STUKS
prettig werkje onder handen heeft.”
„Heeft u schetsen gemaakt?” vroeg
Claire.
„Ja, maar nog slechts heel oppervlak-
Is te Nieuw-Ginnekense
bloemisterij G. ROOVERS
Dorpsstraat 9, Ulvenhout, Tel. 279
Kennismaking zoekenden v. alle
leeftijden en standen. Wendt U
stijlvol geheel met het uiterlijk wilde
brengen. Zij liepen samen alle vertrek
ken van de vleugel door en kwamen ein
delijk in de kamer, waar Sapley hen die
morgen door zijn onverwachte komst
had doen schrikken.
„Dit lijkt mij een heel geschikte werk
kamer voor u, mijnheer Ward,” merktej een familie-bezit te moeten missen. Ik
„Dat zullen wel geen stukken van be
lang zijn,” antwoordde Claire. „U kunt
ze er gerust uitnemen en ze in een der
laatjes opbergen.”
„Best.”’Hij sloeg het stof van zijn
handen en bleef toen eensklaps als ver
schrikt staan, terwijl hij angstig om
zich heen keek.
„Wat is er?” vroeg mevrouw Lexton.
„Hebt u uw handen bezeerd?”
„Neen-neen, ik heb blijkbaar ergens
mijn ring laten vallen.” Opnieuw keek
hij om zich heen. „Ik zal hem straks wel
vinden, doet u maar geen moeite,” ver
volgde hij, toen hij opmerkte, dat zij
HOOFDSTUK VIII
Gerald ging onmiddellijk aan het werk
De opdracht bekoorde hem buitenge
woon en voor zijn geestesoog rees de
vleugel niet slechts geheel en al ver
nieuwd, maar aanzienlijk verbeterd op.
Hij zou vierkante ramen laten aanbren
gen in de stijl der Elisabeth-periode, met
in lood gezette ruitjes in de bovenlich
ten; verder een overdekte veranda met
een griffioen, of een of ander dier, ge
beeldhouwd volgens de regels der heral
diek, aan elke kant. Hij zag in zijn ver
beelding juffrouw Sartoris daar reeds
rusten in het zonlicht, dat tussen het
klimop, dat hij natuurlijk zou laten aan
brengen, doorscheen en
Zijn droom werd plotseling onderbro
ken door de hoofdpersoon zelf, die met
mevrouw Lexton uit de richting van ’t
park naderde.
„Zo, bent u nog altijd bezig?” vroeg
zij, toen zij genaderd was en zag, dat hij
nog steeds druk aan het schetsen was.
„Mary, mag ik je even mijnheer Ward
voorstellen.”
Gerald stond op en nam zijn hoed af.
Hij en mevrouw Leton keken elkander
aan en deze laatste had onmiddellijk een
gunstige indruk van hem gekregen. Hij
keek op zijn horloge.
„Vier uur!” riep hij uit. „Ik had geen
flauw vermoeden, dat het al zo laat was!
de haar hoe ver hij gevorderd was.
„O, wat prachtig!” i’
Lexton uit. „En wat hebt u dat vlug ge-
daan.”
,,’t Zijn slechts vluchtige indrukken,”
antwoordde Gerald. „Eigenlijk niet meer
dan aantekeningen, die ik wellicht later
nog aanzienlijk wijzig.”
Claire had haar opinie nog niet gezegd
en vol verwachting staarde hij haar aan.
„Het nieuwe gedeelte zal er heel wat
beter uitzien dan het thans bestaande,”
zei zij, van de tekeningen naar het huis
ziende.
Een glans van voldoening kwam op
Gerald’s gelaat.
Claire had intussen de kamer op en
neer gelopen, met haar ogen de vloer
afzoekend. Plotseling bukte zij zich en
raapte de ring op.
„Hier is hij,” zei zij, hem zijn eigen
dom aanreikend.
„O, dank u, dank u wel!” riep Gerald
uit, de ring wederom aan zijn vinger
stekend. Doch even later nam hij hem
er weer af en stak hem in zijn zak.
„Als wij de vleugel van binnen gaan
restaureren,” zei Gerald, naar de betim
mering wijzend, die tegen de muren was
aangebracht, „moeten wij deze eiken pa
nelen er voorzichtig afnemen, want zij
kunnen later opnieuw gebruikt worden.
Ze zijn nog in prachtconditie. In de goe
de oude tijd deden ze nooit half werk
hoewel er hier en daar toch wel een pa
neel tussen zit, dat min of meer aftands
schijnt te zijn.” Hij liep de kamer rond
en tikte hier en daar tegen de eikenhou
ten betimmering. „De meeste zijn in een
staat, alsof ze gisteren waren aange
bracht.”
Juist sloeg hij met de palm van zijn
hand op een der panelen en alsof het
de spot wilde drijven met zijn stellige
verzekering, sprong er eensklaps vlak
boven zijn hoofd een paneel los en bleef
aan een spijker hangen.
Mevrouw Lexton barstte inlachen uit.
„U hebt die mensen uit de goede oude
tijd te gunstig beoordeeld, mijnheer
Ward,” zei zij; „hun werk liet ook wel
eens te wensen over, zoals u ziet.” Zij
zweeg plotseling. „Wat zit daar achter
dat paneel?” vroeg zij, naar boven wij
zend.
Claire en Gerald hadden het reeds ge
zien. Het was het portret van een dame.
„Dat is merkwaardig!” zei hij. „Wist
u, dat het zich daar bevond, juffrouw
Sartoris?”
Het was het portret van een jonge
vrouw, van ongeëvenaarde schoonheid,
maar geheel en al afwijkend van het
type, dat op de familie-portretten, die
zich in de hal bevonden, tot uiting
kwam.
Gerald ging op een stoel staan en
veegde het stof van het schilderij.
„Zo, nu kunnen we het beter zien,”
zei hij en onwillekeurig werd zijn stem
ietwat zachter, toen hij de zeldzaam
mooie en fijne gelaatstrekken gewaar
werd. „Weet u wie het is, juffrouw Sar
toris?”
mijnheer Ward er met de oude vleugel kige schetsen, die ik nog nader moet uit-
vandoor zal gaan.”
Gerald boog het hoofd, wellicht om de
snelle blik van dankbaarheid te verber
gen, die in zijn donkere ogen schitterde.
De twee Sapley’s wisselden een blik van
verstandhouding en staarden vervolgens
naar de grond.
„Wanneer kunt u beginnen?” vroeg
Claire, alsof zij de zaak als afgedaan be
schouwde.
„Direct, want ik heb op het ogenblik
niets om handen,” zei Gerald met een
veelbetekenend glimlachje. „En ik zou
niets liever wensen, dan iets te doen te
hebben.”
„Goed,” antwoordde zij, „hoe eer u
dan begint, des te liever ik het heb,
want ik vrees, dat de vleugel reeds dus
danig bouwvallig is, dat hij gevaar op-
leVert. Goedenmorgen.” En meteen
draaide zij zich om en verdween, de
beide Sapley’s zonder meer aan hun lot
overlatend.
„Maar - eh - mijnheer Ward zal ons
toch te voren wel enkele referenties wil
len verschaffen?” Het was Mardaunt,
die deze vraag gesteld had.
„Referenties?” herhaalde Ward. „Ik
vrees, dat ik u deze niet zal kunnen ver
schaffen.”
„Maar het is toch vanzelfsprekend,
datbegon Mordaunt met een kwalijk
verholen hoonlach. Doch voor hij kon
spreken, viel Claire hem in de rede.
„Dat is absoluut overbodig,” zei zij,
„ik geloof niet te behoeven vrezen, dat
9
„Niets zal mij aangenamer zijn,” ant
woordde Gerald.
„Welnu dan!” vervolgde zij met echt
vrouwelijk ongeduld, „zouden we er dan
niet beter aan doen onmiddellijk een
kijkje te gaan nemen, in plaats van hier
onze tijd met allerlei praatjes te staan
verbeuzelen?
Zonder er verder een woord aan toe
te voegen, stapte Claire de kamer uit,
alsof zij hiermee de zaak als afgedaan
beschouwde. De drie mannen volgden
haar zwijgend.
„Dit is de vleugel, die herstelling be
hoeft,” legde Sapley uit, terwijl hij met
zijn hand, die er uitzag als de klauw van
een roofvogel, naar het gebouw wees.
„Zoals u ziet,” voegde hij er met een
lichte ironie aan toe, „is dat geen werk
je, dat de eerste de beste zo maar kan
opknappen. Wij hebben daarvoor een
eerste klas architect nodig.”
Gerald knikte, terwijl hij de zwakke
plekken aan een zorgvuldig onderzoek
onderwierp. „Ik zou denken,” begon hij
na een poosje, „dat het noodzakelijk is,
het gedeelte vanaf dat venster daar ge
heel neer te halen en te herbouwen. Als
het oordeelkundig geschiedt, kan het ge
bouw er slechts bij winnen.”
Toen keerde hij zich tot juffrouw Sar
toris.
„Voor ik een besluit kan nemen,” zei
hij haar, „zal ik de vleugel eerst aan een
grondige inspectie moeten onderwerpen.
Daarna zal ik u de tekeningen voor de
herbouw voorleggen en mocht u er dan
nog wat voor voelen en met mij in re
latie treden, zo stel ik mij gaarne te
uwer beschikking. Mocht u er niet op in
gaan, dan is er nog niets verloren en kan
mijnheer Sapley nog altijd een architect
van naam laten komen.”
„Dat is een voorstel, waarmee ik me
verenigen kan,” viel Sapley in.
Degenen, die aan de KNVB-
voetbaltoto wensen mee te
doen, kunnen zich vanaf he
den als ondersteunend lid
onzer vereniging opgeven.
De contributie bedraagt
1,50 per jaar. Opgaven te
richten aan en contributie te
voldoen bij A. BAETEN,
Baarleseweg 11, Alphen
ter inzage. Nederlands Bemidde-
lingscentrum. Hoofd Administratie
postbus 6037 Amsterdam. Ont
vangkantoor Nw. Bosscheweg 92
te Tilburg. Ontvangdagen dag. ook
zat. en zond. v. 2 - 8 uur. Desge
wenst huisbezoek.
Kees van de Ven
„Foto De Greef”
’s Zondags geopend van 10
tot 5 uur.
I
„Ik ben blij, dat het in uw smaak valt, het bureau toe en sleepte het naar het
ik hoop, dat het voltooide plan even- venster. „Het schijnt wel, alsof er pa-
i pieren inzitten,” merkte hij op.
architectuur van het gebouw. Enthou- heen kijkend.
.Neen,” antwoordde hij, „maar toch
te ontwerpen voor het herstel en de in- zou het mij spijten, als ik hem kwijt was.
deling van het gebouw, dat hij in een Ik heb hem gehad, zolang als ik leef,
en ik heb hem met mij meegedragen on
der de zonderlingste omstandigheden en
op de zonderlingste plaatsen. Maar ik
zal hem wel vinden, maakt u zich maar
geen zorgen.”
„Maar wij moeten hem vinden,” zei
mevrouw Lexton; „het is altijd jammer
nauw vcimucucii, uai iiei ai zu iaat was: Kamer vuur u, mijiuieei vvuru, iiieiKtc een ramme-ueziL ie moeien missen, ik
Wat gaat de tijd snel voorbij, als men ’n’ mevrouw Lexton op, „want het zal wel vermoed althans,” voegde zij er aan toe,
1 een tijdje duren voor al die herstellingen „dat het een erfstuk is.”
„Ik weet ’t werkelijk niet,” antwoord-
plaats lijkt mij voor een dergelijk werk de Gerald. „Ik heb hem altijd gehad. De
een zeer belangrijk iets.” I vrouw, die mij grootbracht, heeft hem
tot de afdeling van de 10
Werkende Ixuwcxxjwmxxxxxxumcxxxx^o-
kantoren. Talloze dankbetuigingen
„O, ik kan anders best in de open mij gegeven, toen ik nog een kind was.
werken.” antwoordde Gerald en hij toon- lucht werken,” antwoordde Gerald met Ik weet niet, of hij aan iemand toebe-
een buiging. „Maar ik vind het heel hoord heeft, die familie van mij was.”
riep mevrouw vriendelijk van u dit voor te stellen.”
„Ik geloof niettemin, dat u er verstan
dig aan zou doen, dit voorstel maar te
aanvaarden,” viel Claire in. „Op regen
achtige dagen lijkt mij dat werken in
de buitenlucht niet bevorderlijk voor ’n
snelle voltooiing.”
Gerald boog. „Heel vriendelijk van u;
ik zal gaarne van uw aanbod gebruik
maken.” Hij wierp mevrouw Lexton een
dankbare blik toe. „Hebt u er bezwaren’
tegen, wanneer ik dan dat schrijfbureau
i bij het venster plaats?”
„Allerminst,’ antwoordde Claire. „U
kunt de meubels schikken naar belie-
„Dan zal ik er maar niet veel meer ven.”
aan veranderen,” zei hij op besliste toon.
maandag,
en dinsdag
en
eens naar uw genoegen zal zijn.”
„En hoe denkt u het inwendige van de
vleugel te wijzigen?” vervolgde zij.
„Dat houdt natuurlijk direct verband
met deze schetsen.” legde hij uit en hij
wees aan de hand der tekeningen, hoe
hij zich de inwendige verbouwing ge
dacht had. Terwijl zijn hand over de te
kening gleed, merkte Claire aan een van
zijn vingers een ouderwetse ring op, een
zegelring met een gegraveerde steen. Zij
wist zeker, dat hij die ring niet gedragen
had, toen zij zich in de kapel bevonden.
De zonderlinge vorm van de ring viel
haar onmiddellijk op.
„Als u het gebouw van binnen wilt be
zichtigen, zal ik u de sleutel geven,” zei eveneens hun blikken over de vloer lie-
zij, na de schetsen bezichtigd te hebben.ten glijden. „Als regel draag ik de ring
„ik heb hem bij me.” niet, omdat hij mij te groot is, maar
Onmiddellijk gingen zij met hun drie- i vanmorgen, toen ik mijn verschillende
en het gebouw binnen. Gerald was op-instrumenten bij elkaar zocht, vond ik
getogen over wat hij te zien kreeg, niet hem toevallig en deed hem aan.”
.l_„gsl „Is het een waardevolle ring?” vroeg
aanging, maar eveneens wat betreft de mevrouw Lexton, nog steeds om zich
Brillantine I
Snijbloemen
en daarna
Kamerplanten
Gelegenheidsbloemwerk
en
Tuinaanleg en onderhoud
naar:
DANSEN! DANSEN! DANSEN!
Beleefd aanbevelend.
Prima jazzmuziek en volop vertier
Alles wordt thuisgebracht.
Fijne borrels, lekker bier
KWARTO EN FOLIO
SMALRUGORDNERS
KANTOORREGISTERS
OP BESTELLING
1,1
■■ii
Ook volksspelen en muziek.
naar
Alphen
Terover
Baarle-Nassau
Dinsdag 24 september wederom
i
VANAF
HEDEN ZATERDAG
TOT
29 SEPTEMBER a.s.
WORDENDOOR ONS GRATIS VERZORGD.
W'J BOUWEN TEGEN ENORM LAGE PRUZEN ALLE DOOR
BENODIGDE GEBOUWEN TEKENINGEN EN BOU WAAN VRAGEN
DONGENSEWEG 25 TILBURG TEL. 04250 - 24250 J
Alphense jonge mannen zorgt dat
ge er bij bent
Tevens voor ponny- en shetland-
ruiters een wedstrijd over een
ronde. Aanvang half 2.
Kom zien of doe mee.
Da gezamenlijke bakkers van Alphen
maken bekend dat de bestellingen voor
de a.s. kermisdagen vóór DONDERDAG
AVOND 10 UUR bij de bakkers moeten
zijn ingeleverd.
Met de kermisdagen wordt geen brood
bezorgd.
Alleen verkoop voor Alphen
Stationsstraat
Belastingadvies- Boekhoudbureau
HENRI VAN WIJK
Kruisvaarderssiraat 3 Tilburg
Boekhoudingen en Contróles
Belasting- en Zakelijkeadviezen
TELEFOON K 4250-26660
Nieuwstr. Baarle-Nassau
Nieuwstraat 11 Alphen
Telefoon 321
■yH
Chaamseweg 84, B.-Hertog
Telefoon 19
I
Nieuwlandstr. 3 Tel. 26617 Tilburg
Dus met kermis-dinsdag
