1
WEKELIJKS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR DE GEMEENTEN
ALPHEN EN RIEL - BAARLE-NASSAU - BAARLE-HERTOG - CHAAM e. o.
Boerengezinsdag
te Alphen
CANADA
Mijn briefke
naar
van
Bescherming Bevolking
Brief van pater
van den Hout
Jaarverslagen
Bij het heengaan van
Kees v. cl. Brandt
Baarle-Nassau
zaterdag 19 januari 1957
Nummer 3
't
van
zee
van
at
ar
zij
el
te
er
an
;r-
1e-
■te
<t,
en
or
en
ou
in-
?u-
jd,
an
;en
bu
ele
>ed
ide
>or
.an
en
m-
■en
la-
gd.
a
a
.ik
ht
d?
zouden hebben, na de pracht speech van
Rector Heeren (het hoogtepunt van deze j
Boerengezinsdag) om een lied te zingen, j
dan zou naar mijn mening de gehele zaal
uit volle borst gezongen hebben: „Kus
sen is geen zonde”. Dit lijkt misschien
wel een beetje vreemd, maar Rector
Heeren vond het o zo jammer, dat onze
boerenouders vaak toch zo karig zijn in
de liefde en liefdesuitingen voor elkaar.
Boerenkinderen worden vaak zulke stijve
hotzakken en koude betonkinderen om
dat ze nooit enige liefdesuitingen zoals
een kus of ’n omhelzing van hun ouders
gezien hebben. We moeten, aldus spre
ker, niet ales als flauwe kul bekijken,
onderlinge liefde is een heel belangrijke
factor in onze gezinnen. Het moet niet
zo zijn dat de boerin er alleen maar net
jes uitziet, wanneer ze uitgaat, neen ook
thuis moet zij het zonnetje in huis zijn,
moet zij sfeer scheppen niet alleen door
haar huis aan te kleden en gezellig te
maken, maar ook door zichzelf aan te
kleden en er gezellig uit te zien. Men
behoeft niet persé zwart en smoezelig
te zijn wanneer men hard werkt. Vader
is misschien ’n mens om mee op te schie
ten maar het behoeft geen mens te zijn
om op te schieten. Laat de bullenjood
ook zijn kostje verdienen, durft eens iets
op te ruimen. Wat is het toch jammer
dat een verjaardag van vader en moeder
in onze boerengezinnen vaak vergeten
wordt, niet gevierd wordt. Het is geen
doodzonde, wanneer vader en moeder
elkaar op zo’n dag een kus zouden geven
in het bijzijn van de kinderen, maar het
is wel doodzonde wanneer het niet zou
gebeuren. Vaders en moeders, de goeie
ouwe tijd is voorbij, de wereld is veel ver
anderd, we kunnen onze kinderen niet
meer rond moeders-pappot houden, onze
taak als ouders is er niet gemakkelijker
op geworden, maar wel mooier en ver
antwoordelijker. Vroeger lag de nadruk
op ’t boeren, nu ligt de nadruk op het
gezin. Vroeger was vader koning en
moeder koningin op de boerderij, nu is
het heel anders. Door nijpend gebrek aan
grond gaan onze kinderen over heel an
dere dingen denken als boeren. Zij gaan
studeren of trekken er op uit. Het gezins-
gesprek is geheel anders geworden, onze
kinderen brengen vrienden en kennissen
Uitgave van
DRUKKERIJ DE JONG
Eenstemmig juichten de aanwe
zigen het voorstel van de initia
tiefnemer toe: er zou een voetbal
vereniging worden opgericht, die
klonk als een klok.
Maar toen de initiatiefnemer
voorstelde om dan zaterdag a.s.
met het trainen te beginnen, stuit
te hij op weerstand.
Als één man stond het juist aan
gewezen elftal op: „Zodra er een
wedstrijd gespeeld moet worden,
waarschuwt u maar, dan zult u ons
direct zien verschijnen, zonder
mankeren”.
En toen er op gewezen werd, dat
het toch logisch was, dat er eerst
geoefend en samengespeeld moest
worden, voor er van een wedstrijd
sprake kon zijn, wimpelde men dat
argument met een achteloos ge
baar af.
Kortzichtig?
Ja, maar niet kortzichtiger dan
al degenen, die op dezelfde achte
loze wijze het argument voorbij
gaan: dat men nu tot de B.B. moet
treden, omdat straks te laat is.
Wat geldt voor voetballen: eerst
oefenen, dan spelen, geldt ook voor
de B.B.: eerst oefenen, wil er in
de praktijk iets van hulpver-
leningswerk terecht komen.
Wat in het ene geval, omdat het
spel betreft, alleen maar dwaas is,
verdient in het andere geval, waar
het om mensenlevens gaat, een
veel erger naam.
en deur de kou naar
den dokter Mar nie thuis, net bij 'n
andere pa geroepen, die ok nie goed
was. 't Kos dus nog wel efkes duren
eer tie naar de Keutelberg kwam en net
sta ik te verzinnen wat er mos gebeu
ren of daar komt Driek van het Uile-
kasteel aan. Zonder iets in te houden
springt ie van zijn fiets, laat hem lopen
waar ie loopt en komt op n dtafke op
me af. Ik denk zijn hand zal erger ge-
worren zijn van dieën pinegel pakken
verleeën week. „Laat er mijn ns gauw
deur, zee-tie, „want eerst mot de dok
ter komen, onze pa is nie goed!” Mijne
mond viel open van verbazing en as t
gewed is zakte de voering nog iets wijer
uit mijn neus as reeds t geval was.
Neeën Giel, ik loop nie altij mee 'n snot
neus, maar as 't kou is wel iets gemak
kelijker as anders. Eerlijk is eerlijk! Ik
zeg: „Jullie pa ok al nie goed? „Neent,
zee-tie, hij wou de beten bloot gaan ma
ken en net op 't hoekske van ’t huis
komt ie de post tegen, pakt n brief aan
en ik zie deur t stalraamke dat ie onder
't naar binnen gaan dieën brief open
maakt en... ja da was zo ongeveer t
leste. Hij wier wit en bleek en ik zaag
aan heel zijn doen en laten da k nimmer
mocht wachten, maar eerst naar de dok- schot-Weg”-premie kunnen
ter mos." I we krijgen alles terug
„Nou da ge 't zegt,"
Driek, „onze pa was
post bezig toen ie flauw wier. Gatver-
gimme, dan mot er iets tussen de post
gezeten hebben; bedwelmend papier of
zo. We mossen gauw terug rijen, gij
naar jullie en ikke naar ons.
Nou Giel, toen ik thuis kwaam, zat
heel de zwik rond de kachel en veur ik
stoffelijke gavën mij indachtig zijn, ver
geten ze het missiewerk zeker niet op
geestelijk gebied. En het is nog wel nodig
hoor nu en dan een gebedje voor de men
sen hier, want al heb ik meer dan 12.000
katholieken in mijn parochie ,toch moet 1
er nog heel veel gebeuren. j
Daarom moet ik nu ook weer sluiten,
want het werk vordert mijn tijd.
Beste groeten, Pater A. v. d: Hout.
P. O, Mbeya, Tang. Terr. doek. „Bende nie goed pa?"
Door het overlijden van Kees van den
Brandt is bij velen in en om Ulicoten een
medeleven ontwaakt, wat aan weinig
eenvoudige dorpsbewoners ten deel viel.
De talrijke vrienden en bekenden, die de
baar volgden en de kerk tot in de hoeken
vulden, getuigden hun sympathie en er
kentelijkheid voor 'net vele, ontzaglijk
vele, dat deze sociale werker voor zijn
medemensen deed.
Langdurig was zijn ziekbed. Geduldig,
onopvallend sleet hij zijn laatste dagen,
zoals ook zijn leven geduldig en onop
vallend was.
Geduldig als hij in een vergadering de
meningen tot elkaar moest brengen en
niet rustte voor hij vrede bracht onder
de leden, eensgezindheid over de pro
blemen. Onopvallend als zijn mening niet
direkt werd gevraagd, als een ander de
moeilijkheden opknapte.
Als voorzitter van de pluimveevereni-
ging, afdeling Ulicoten, van „Ulicoten
Vooruit” bestuurde hij grote verenigin
gen in ons dorp, die onder zijn bekwame
leiding harmonieerden en floreerden.
Als lid van de Raad van Toezicht bij
de Boerenleenbank en bestuurslid van de
Boerenbond drong hij zich niet op de
i voorgrond, maar ging van hem vaak het
laatste, beslissende woord uit, nadat
ieder ander zijn mening had verkondigd.
Als oprichter en bestuurslid van de fan
fare was hij een stuwende werker, gaf
door zijn aanwezigheid meer waarde aan
de repetities, volgde de vorderingen van
leden, zelfs nog toen zijn gezondheids
toestand het hem verbood.
In de gemeenteraad verdedigde hij
taai en onbevangen onze belangen, was
er op uit ieder het zijne te geven en leed
er zichtbaar onder, als hij ieder niet
geven kon, waarop zij meende recht te
hebben.
De B.E.M. verliest aan hem een ge
trouw bestuurslid, die door zijn gezond
en scherp verstand deze machtige orga
nisatie mede leidde tot welvaart onder
de pluimveehouders.
Geheel zijn leven is één werken en
streven geweest voor zijn medemensen.
Hard heeft hij gewerkt, ontgoochelingen
zijn hem niet gespaard, ziekten onder
mijnden zijn krachten, maar steeds bleef
Kees nog humoristisch, levensvrolijk en
deed dit hem zijn leven rekken, hetgeen
talrijke vrienden en bekenden aan zijn
ziekbed bracht.
Eindelijk heeft God hem op 61-jarige
leeftijd tot Zich geroepen, waar hij het
loon zal ontvangen voor het ontzaglijk
vele goed, dat hij zijn medemensen heeft
bewezen.
Hij zal nog lang in dankbare herinne
ring voortleven.
Fanfare St. Bernardus
In memoriam C. v. d. Brandt
Op woensdag 9 januari overleed in
de ouderdom van 61 jaar onze mede
oprichter en bestuurslid C. v. d. Brandt.
Wij allen, die hem gekend hebben, we
ten dat van ons heengegaan is een man,
die veel voor onze vereniging gedaan
lopen jaar 870 (740). De jeugdbiblio
theek kwam aan ’n totaal van 400 (534).
Het totaal van 1270 (1274) boeken geeft
geen reden tot ontevredenheid en
evenaart het aantal van vorige jaren.
Van de 460 (460) gezinnen zijn er
390 (390) aangesloten bij de Katholieke
Actie. Er zijn 25 (25) propagandisten in
onze afdeling. De vergaderingen die in
de loop van het jaar gehouden zijn, wer
den over het algemeen goed bezocht.
Op 30 mei is in Breda de Diocesane con
tactdag gehouden, waaraan ook onze
propagandisten hebben deelgenomen.
Op Si mei, Sacramentsdag, is er een
ziekenlof gedaan in de kerk voor zieken
en ouden van dagen. De Lofgezangen
werden uitgevoerd door een jongens
koor. Na ’t Lof kregen de zieken een
kleine tractatie in het patronaat en de
schoolkinderen gaven enkele toneelstuk
jes ten beste. 3 juni werd door onze
propagandisten deelgenomen aan de
grote Sacraments-processie. Wat betreft
onze activiteiten bij ’t H. Doopsel en
Eerste H. Communie zijn hetzelfde ge
bleven als andere jaren. Ook met Kerst
mis zijn weer pakketten uitgedeeld aan
zieken en ouden van dagen.
Het aantal leden van onze kring be
draagt momenteel 45 (52). Er werden
dit jaar drie bestuursvergaderingen ge
hóuden en drie ledenvergaderingen.
Verder werd er een excursie gemaakt
naar Den Haag, waar verschilende be
zienswaardigheden bezichtigd werden
o.a. het Mauritshuis. Er werd een fiets
tocht gemaakt door Alphen, die zeer
interessant was, en waar allen erg over
tevreden waren. Er werd een tweede in
’t vooruitzicht gesteld! Aan het heem
kundig werkkamp te St. Oedenrode
werd door twee leden deelgenomen. De
heemkundige studiedagen werden be
zocht door zes van onze leden. De Drie-
koningen-viering werd door onze kring
in samenwerking met „Alphen Vooruit”
gestimuleerd door het geven van prij-
betaald. Is da nie schoon! En vooral
veur jou, gij wordt al wa ouwer. Veur
ons is 't iets anders, 't Is bij ons precies
as da ge 'n heel klein boomke plant,
daar kunde onder gaan staan as de
zon hard schijnt, mar ge mot eerst nog
I heel lang wachten.
En staat oe geld nog ergens veiliger
as bij de belasting? Daar halen ze t
vast nie weg.
Ja Giel, en zo hee tie nog wel 'n half
uur deur geprikt en we weten nou da
we mee n gerust hart de „Alle-Over-
betalen,
j as we maar lang
leven. Ik denk Giel, da
n Nederland zoudt
willen komen? Zeg t ns eerlijk, bende
nie wa jaloers?
Afijn Giel, wij leven vrij, wij leven
blij en we denken nergens mir aan as
aan ons pensioen en aan oud worre.
De groetjes hé,
Harrie van de Keutelberg
zee ik tegen den genog mogen
ok net mee de ge wir wel terug naar
iets kon vragen of zeggen, zee onze pa:
l „Komt er mar bij zitten, we werken
nimmer." Ik zeg: „En waarom nie, wa
is er gebeurd?" „Was 't mar gebeurd,"
zee-tie bits, „mar t mot nog gebeuren,
leest dieën brief mar 'ns. Mar legt eerst
oe sigaret weg, anders slikte ze nog in."
en ik lees nog 'ns, zoveul
inkomen, zoveul betalen. „Witte nou
wa 't is?” vroeg onze pa. Ik zeg: ,,’n Be-
„n
nou die nieuwe
waar ze de leste tijd allemaal
over hebben, de A. O. W., de „Alle
Overschot Weg-belasting"En om te
beginnen: gij 's zondags 'n gulden min
der pree,” zee-tie tegen mijn, „en ons
Stina en ons Marieke kunnen tegen t
veurjaar alletwee d'r nieuw sportfiets-
kes af schrijven." Ja Giel 't zaag er don
ker uit op da moment, maar mee komt
Janus van de Smid binnen, die hee t
daar 'ns efkes uit de frut gedaan.
„Och jongen," zee-tie tegen onze pa,
„ge hebt er nog nooit zo fraai opge
staan. Sparen hoefde nimmer, de Staat
zorgt veur oe. Later krijgde n pensioen
da ge mar amper op kunt as ge zuinig
bent en ge krijgt misschien nog wel
méér as de helft terug van wa ge nou
De Redactie van „Ons Weekblad” ont
ving een vriendelijke brief van de U allen
bekende Alphense Witte Pater Adri van
den Hout, die medio 1956, na een welver
diende vakantie weer naar zijn missiege
bied Tanganyika (Oost-Afrika) terug
ging.
Hij schrijft„Zonder twijfel wil de j
redactie van „Ons Weekblad” me een
plezier doen en een woordje van mij in
het krantje schrijven, om alle Alphense
mensen te samen een Zalig Nieuwjaar te
wensen. Ik kom zeker nog juist op tijd;
want Nieuwjaar wensen is geldig gedu
rende de hele maand januari.
Dat heb ik er goed afgegeven om nog i
eens zo mooi door het Suez-kanaal te
glippen. Toen ik er doorheen kwam en
ik even een toertje maakte in de trein
heb ik wel gezien dat alles in voorberei
ding was, want toen de kaartjes-knipper,
die niet lezen of schrijven kon, bij ons
kwam was hij vergezeld van een soldaat
met een geweer op zijn schouder en met
een zuur gezicht. Later kwam hij zelfs
bij ons zitten (die met zijn zuur gezicht).
Toen heb ik hem eén Hollands zuurtje
gegeven, dat ik in Holland had meege
kregen voor de reis, en toen kwam er een
zoete glimlach op zijn gelaat. Dus zonder
woorden (want ik ken geen Egyptisch,
tenzij enkele woorden, die ik verstaan
kan) hebben we vriendschap gesloten.
Bedank de mensen ook, voor de hulp
die ik krijg nu en dan, b.v. laatst weer
van de film voor de Missie, en misschien
zijn er ook weer wel drie-koningen die
aan mij denken, zoals ze het vorig jaar
zo mooi gedaan hebben. Misschien doen
ze het dit jaar nog wel eens. Ook denk
ik dat de mensen ook in hun gebeden
wel aan mij denken, want als ze door
heeft en dat deze plaats die hij achter-
gelaten heeft door niemand vervangen
zal kunnen worden.
Opgeruimd, vol goede moed en voor
ieder van ons een goed woord, zo was hij
een kracht en een steun voor onze fan-
fare. Zelfs op zijn smartelijk ziekbed
leefde hij mee met het wel en wee van
onze vereniging. Nooit heeft iemand van
ons tevergeefs een beroep op hem gedaan j
want hij was steeds bereid te helpen, 1
waar geholpen moest worden, ofschoon
zijn krachten het hem niet altijd toe
lieten. Altijd heeft hij ons vergezeld op
al onze uitstapjes, want hij was er de
man niet naar om thuis te blijven.
En zo hebben we op zaterdag 12 ja
nuari deze man onder het spelen van een
treurmars naar zijn laatste rustplaats
gebracht, waar we onder het spelen van
„De laatste groet” voor goed van hem
afscheid genomen hebben.
Moge God hem reeds de eeuwige be
loning gegeven hebben als dank voor al
hetgeen hij voor ons gedaan heeft, als
dank, die hij van ons niet aanvaarden
wou.
Laten we ook bidden dat God aan zijn
dierbaren, die hij achtergelaten heeft, de
moed en de kracht zal schenken, dit offer
te dragen. En laten wij, leden van de
fanfare, proberen, het goede voorbeeld,
dat Kees ons gegeven heeft, na te volgen
opdat zijn werken niet tevergeefs zullen
zijn geweest voor de groei en bloei van
onze vereniging.
Hij ruste in vrede.
Fr. Remeysen, secretaris.
de Alphense verenigingen
over het jaar 1956.
Hier volgen de jaarverslagen van onze
diverse Alphense verenigingen. De tus
sen haakjes gestelde getallen zijn deze
van vorig jaar.
Het aantal uitgeleende boeken van de
grote bibliotheek bedroeg in het afge-
Vriend Giel,
Onze Pa wier
gen de middag nie goed. Hij zat ge- Nou ik lees
woon aan tafel zowa te lezen en in-
Adrës White Fathers, Mkulwe-Mission, eens zaag ik da-tie zo wit wier as ne
P. O Mbeya, Tang. Terr. doek. „Bende nie goed pa?" zee ik. i lastingbiljet denk ik." „Ja," zee-tie,
East-Africa. „Neeën," zee-ie, „heel wijd r„.. o
I zelfs." Ik verzon ikke gine moment mir, belasting.
Tilburq zij wülen'zelf bepalen met wie zij in het
huwelijk willen treden, zij willen zelf hun
Wanneer we de volle zaal gevraagd ontspanning zoeken, ze willen zelfstan-
-- dige mensen zijn enz. enz. vrij in hun
j doen en laten. Ouders het wordt U niet
gemakeklijk gemaakt'. U zult moeten
zorgen dat uw gezin primo een uitvals-
poort is naar buiten (school, werk, ont
spanning, organisatie) secundo een vei
lige haven is, een tehuis is waar uw kin
deren allemaal graag weer in terug ke- j
i
grijpen, geeft ze altijd kans om te Pla
ten, luistert ook naar uw Ll_2_
ook vertrouwen in uw kinderen. De kin
deren van onze tijd mogen van hun ou
ders verwachten: -
van nu is anders, wil anders. De jeugd
is meer open, meer edelmoedig, is zeker
niet slechter als vroeger. De ouders moe-
ten ook WAARDERING hebben voor
hun kinderen, voor hun streven, of zij t
boer willen worden of iets anders, voor
hun beroep of vak, voor hun keuze met
wie zij zullen trouwen, voor hun kleding, j
voor hun spreken, voor hun wijze van I
doen. De ouders moeten aanpassen waar
’t kan, niet altijd vastgeroest zitten aan
het ouden. Zij moeten handhaven waar
’t moet, de beleving van de godsdienst en
de christelijke deugden. Maar ook de
jeugd moet BEGRIP hebben voor de ou
ders. De ouders mogen de jeugd wel eens
strak houden, zij mogen en moeten zich
wel eens laten horen. De kinderen moe
ten hier begrip voor hebben, zij moeten
hun ouders tegemoet komen. De kinde
ren moeten ook WAARDERING hebben
voor hun ouders, zij mogen nooit neer
kijken op hun ouders, zij moeten steeds
achting bewaren voor hun ouders. j
Mgr. Bekkers heeft het al zo vaak ge-
zegd, dat onze boeren in korte tijd moe
ten proberen veel in te halen op allerlei
gebied. Op cultureel en opvoedkundig
terrein, wat betreft medische verzorging,
hygiëne, omgangsvormen, mode, ont-
spanning, enz. Wanneer wij niet meegaan
met onze tijd kunnen wij onze kinderen
niet meer volgen, niet meer begrijpen en
hoe zullen we hen dan kunnen opvoeden
tot zelfstandige mensen, die onze mo
derne maatschappij aan kunnen, die in
onze moderne wereld niet verloren lopen.
Moge ik met deze woorden besluiten,
laten wij allen zorgen dat Brabant een
braaf land blijve. W.W.
mee, het samentreffen wordt anders, de
sfeer wordt anders. Kinderen weten vaak
meer dan de ouders, hebben meer ont
wikkeling, ’t is niet meer vader die het
boeren leert, maar de landbouwschool,
’t is niet meer moeder, die het huishou-
den leert maar de huishoudschool. Onze
i kinderen durven vaak kritiek geven op
alle gezag, ook op het ouderlijk gezag,
zij willen zelf bepalen met wie zij in het
huwelijk willen treden, zij willen zelf hun
dige mensen zijn enz. enz. vrij in hun
gemakeklijk gemaakt! U zult moeten
poort is naar buiten (school, werk, ont-
lige haven is, een tehuis is waar uw kin-
ren. Ouders, probeert uw kinderen te be-
kinderen, hebt
Ija mogen van nun vu- j
BEGRIP. De jeugd
van de week op ne te
goed belastingbiljet. Dat is
1
5
it
3
te
je
;n
tl
:n
in.
iw
,n-
lal
t)t
oe
su
is;
ir-
;n-
ar-
ie-
tig
en
ONS WEEKBLAD
KATHOLIEKE ACTIE
HEEMKUNDIGE STUDIEKRING
„SCHOUT CHARLES DE ROY”
PAROCHIE-BIBLIOTHEEK
Pracht lezing van Rector H. Heeren uit
