I
i
I
I
I
I
mee
Welke rol zal de televisie
in de toekomst gaan spelen?
WEKELIJKS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR DE GEMEENTEN
ALPHEN EN RIEL - BAARLE-NASSAU - BAARLE-HERTOG - CHAAM e. o.
Een nieuwe kerstmis
Bomvol patronaat
te Alphen
I Mijn briefke
naar CANADA
Bescherming Bevolking
Rattenbestrijding te
Chaam
Een brief uit de missie
ie'
DRUKKERIJ DE JONG
Baarle-Nassau
zaterdag 8 dec. 1956
Nummer 49
1
INENTING TEGEN POKKEN
CHAAM
Uitgave van
■"O
ONS WEEKBLAD
Giel,
JONGE
de zelden volkomen in de plaats treedt van
in Nederland de
slachtoffer en
i
veranderd en ons met comfort verrijkt.
Maar de televisie voegt aan de ont
zaglijke verruimde werking, die het zin-
van i
neer
Ofwel men helpt (en dan is
de tien gevallen
noodwachter van de
houden met ouderdom,
of maatschappelijke sta-
Het hoeft geen betoog dat we een be
zoek aan de heropvoering op zondag a.s.
ten zeerste aanbevelen.
BOND ZONDER NAAM - CHAAM
Dinsdag a.s. zal er ’s avonds om half
acht een propaganda-avond gehouden
worden voor de Bond Zonder Naam.
de Keutelberg
mee Fina bij ons
de jonge boeren
mo- i
Broeders stelden natuurlijk zeer gaarne
hun toneelzaal voor zoiets beschikbaar.
Toegangskaarten (a 1,per plaats)
zullen t. z. t. huis aan huis verkocht wor
den. De opbrengst wordt natuurlijk ge
bruikt, dat zult U nu wel begrijpen, voor
het betalen van twee nieuwe klokken of
klokjes, dat zal van de opbrengsten af
hangen, voor de toren van de Broeders
in de Kerkebuurt.
Daarom: noteer alvast één van boven
genoemde drie data.
Evenals enkele jaren geleden zal er
dit jaar in het tijdvak van 14 tot 21
december wederom een grootscheepse
actie gehouden worden ter bestrijding
van de bruine rat. Door de gemeente
zullen hiervoor lokaas-porties beschik
baar worden gesteld, waarvan de prijs
op 2,5 cent is bepaald. Alle inwoners
van Chaam worden aangeraden van deze
gelegenheid gebruik te maken.
Volgende week woensdag zal door Dr.
nieuwe jaar), zal een oude bekende to- worden,tot kosteloze inënting tegen pok-
Er zijn vele oorzaken die onze honger
naar informatie weerstreven.
De bron dier informatie kan ontoe
gankelijk zijn, doordat gepriviligeerden
vóór gaan, omdat economische factoren
een rol spelen, doordat ons de tijd ont
breekt om naar de bron te gaan.
De voornaamste weerstreven is echter
de afstand. Vindt een middel uit wat tijd
en afstand overwint en de bron van in
formatie kan tot U komen inplaats dat
U in de noodzaak verkeert tot die bron
van informatie te gaan.
Overwinnares van tijd en afstand dat
is nu precies wat televisie is.
en zo zelfstandig in zijn huis ontbieden
I rijen Hij stikte van het lachen want
I hij kende me nou ineens goed genog,
maar hij had mijn veur 'n Rus aange
zien en Russen mosse ze vast zetten as
i ze die zagen rijen, zee-t-ie.
j Afijn Giel, ik kon wir wijer. Ik denk
witte wa, ik gooi die theemuts deur ”t
spitje van de deur. Ginder aangekomen
keek ik deur 't sleutelgat en ik zaag
da ze zaten te eten. Nou nie zenuwach-
zee ik tegen mijneigen,
maar ja, da witte wel, da bende tóch.
Nou hup, de deur open en gooien mar
en... floep de deur wir dicht. Ik vlug
mengaan van
voertuig de volkomenheid verleent van
een moderne automobiel.
Geleidelijk aan maar overtuigend begint de televisie veld te win
nen. Het ziet er naar uit, als de huidige omstandigheden niet ingrij
pend veranderen, dat zij een complete aardverschuiving zal te zien
geven, óók in ons land. Althanszo denkt er W. Vogt over, oud-direc-
teur van de Avro, die zich met hartstocht op de televisie heeft gewor
pen en die nieuwe medium met vuur en talent verdedigt. In ’t interes
sante televisieblad „Goede Ontvangst” ontwikkelde hij op bloeiende
wijze zijn zienswijze, waaruit wij enige fragmenten ontlenen.
Een tussenweg: als non-combat-
tant aan de kant blijven toekijken
is er niet meer.
De oorlog van deze tijd is totaal
en gericht tegen ieder, zonder re
kening te houden met ouderdom,
geslacht of maatschappelijke sta
tus.
Wie reeds noodwachter is, geeft
er blijk van de tekenen aan de
wand begrepen te hebben.
Wie nu - na de gebeurtenissen
van recente datum - nog geen
B.B. noodwachter worden wil of
voor de B. B. geen belangstelling
of sympathie gevoelt, heeft de les
van deze tijd niet verstaan.
I
Er bestaat bij een nieuwe uit
barsting van gewapend geweld
voor de burgerij niet veel keus
meer.
Ofwel men is
moet geholpen worden.
Ik had drie pakskes gemaak: een mee
i 'n theemuts, één mee ne buil appel
sienen en 'n potje ingemaakte aardbie- j hebben gelachen da ze schokten. Alleen
zemen en
of andere manier aan vastgebonden of I
zelfs in verstopt. Resultaat: de koor-
kap is wat vuil geworden en heeft een
klein plekje waar wat vocht is terecht
gekomen. De reis van dergelijke dingen
is wat lang. Maar ik zal hem door des-
kundige handen laten behandelen en wat
laten opstrijken en dan is de koorkap
gereed voor het gebruik in onze kerk.
Verder heeft een misdienaars-superplie
vocht opgedaan onder de reis, maar
dat is minder, de zusters wassen er dat
wel uit. De rest is in uitstekende con
ditie. Ik weet niet in welke bewoordin
gen ik de loftuit van St Salvator zal be
zingen, maar weest er van overtuigd,
dat ik in geen geval jullie vergeet in
gebed en smekingen in mijn dagelijkse
H. Mis. Voor jullie particuliere en alge
mene intenties lees ik morgen een H.
Mis. 5 november, ter ere van het H.
Hart. Op eerste vrijdag van december
weer een H. Mis ter ere van het H. Hart
dan kunnen wij samen onze noodwendig
heden voorleggen aan het H. Hart dat zo
bij uitstek onze Zaligmaker „Salvator”
is.
Ik dank al degenen, die zo aan ons
gedacht hebben. Mijn speciale dank aan
het bestuur, dat er voor zorgt, dat de
Missienaaikring St Salvator haar beste
krachten en tijd geeft voor de kerken
van de Missies. Op slot van zaken is alles
ter ere van het H. Hart en de uitbrei
ding van het Rij’:, waarvan Hij de Ko-
i ning is en blijft, ook hier in Afrika,
i Aan allen mijn hartelijke groeten en
hartelijke dank.
Pater J. M. Besselink,
Missionaris in Portugees Congo,
Missio Católica de Santo António
do Zaire,
Angola Post West Afrika.
bele steun toe van het „gezicht”.
Kan men eigenlijk wel spreken van
toevoegen?
Plet „oog” is zintuig no. 1.
Televisie, daar haar verfijndè en edele
natuurkundige en technische structuur,
Het Omgekeerde is juist. Televisie (in heeft óók de zwakheden. Niemand kan
„on hooidnvorhrenester”! is de; met enige redeliike kans op succes een
”t derde mee 21 verse pan- Fina vond 't jammer van die theemuts,
herringen mee allemaal een rooi lintje
aan. Die herringen wou ik geven om-
da ze bij 't meske thuis stapelzot zijn
op verse vis en omda ze bekanst nooit
de kans krijgen die te kopen ginder op
de Strumpt, want zo wijd komen de vis
boeren nie alle weken. En aardbiezemen
ha’k erbij gedaan omda ze niks liever
hee en 's zomers zelfs de blommekes
van de bossen af zou eten. Afijn, zo
stoomde ik te woensdagavond mee
mijne brommer de Strumpt opaan; alle-
twee mijn fietstassen vol en de thee
muts onder mijne erm. Maar moei worre
van da ding, moei worre. Hedde gij ooit
al mee 'n theemuts gereeén, Giel? Efkes
kan, maar eer ik halfweg Ulicoten, daar
bij da kabientje was, dee mijne erm zó
zeer dak nimmer langer kon zonder er
'ns efkes af te springen. Ik denk, wa
kan mijn t schelen, t is toch donker,
ik zet da ding op. En zo vervolgde ik
mijne weg, mee de schoon theemuts
voor mijn Fina diep over mijn oren ge
trokken. Nou ben ik goed en wel fan
Lepten voorbij, daar waar de weg in
eens veul slechter wordt en waar ge
nie zo hard kunt rijen, of ineens komt
er ne massesee neffen mijn gereeén,
die 'n teken gaf dak er af mos sprin
gen. Gin achterlicht docht ik, da kost
me wir ne gulden of zoveul. Ik zaag
hem iets zeggen, maar
theemuts wa oplichten
verstaan.
„waar
BOERINNEN EN BOEREN
OP DE PLANKEN
’t Was geen wonder dat het patronaat
van Alphen verleden zondag bomvol liep
i om ’n toneelavond mee te maken. Het
j zou namelijk de eerste keer worden in
de toneelgeschiedenis van Alphen, dat
een eigen Alphense toneelgroep met een
gemengd toneelstuk voor het voetlicht
zou treden. En behalve dat was er een
roep aan het stuk voorafgegaan, dat
onder de titel „Bij Heemonkel” de be-
i lofte van een kostelijke avond inhield.
I En de bezoekers zijn niet bedrogen uit
gekomen. Na een enigszins aarzelend be
gin begonnen speelsters en spelers suc
cessievelijk hun beste beentje voor te
zetten en ging het weldra in een door
de zaal aangevuurd tempo naar een
hoogte, die door een amateur gezelschap
uit ons dorp zelden of nooit is bereikt
en misschien ook wel niet bereikt kon
worden! Want wat een mogelijkheden
biedt het gemengd toneelspel om meer
zwier en natuurlijkheid in de taferelen
te brengen. Een spel van ernst en luim
omroep dat kunststuk ook volbracht;
en
vergeten. Mijn theemuts lag in ne grote
ik wijl ze stuk voor stuk d’r eigen mee ne
zakdoek zaten af te drogen. ”k Hoef
zeker nie uit te leggen wat er gebeurd
was?
En toch Giel, ze waren nie kwaad, ze
in negen van
„men” een
B.B.).
Evenjes later kreeg ik de kans schoon
om mijne buil mee appelsienen en mijn
potje aardbiezemen ongemerkt in d’r
handen te stoppen. Maar die herringen
Giel, jongen, ge moogt mijn 'n Mieke
noemen, maar ik durfde ze echt nie af
te geven. Is 't eigenlijk ok nie belach-
lijk om oe meske panherringen te geven
mee surpriseavond? Neeën ik gaaf ze
nie, ik liet ze in mijn fietstas zitten. Hoe
hak ok zo zot kunnen zijn. En toen in
eens besefte ik hoe weinig Fina nou
eigenlijk nog had. 'n Theemuts vol pap,
'n buil appelsienen en wa aardbiezemen
en 21 herringen die ik nie durfde
geven..
”t Was ongeveer 10 uur en net wilde
ik opstaan om op huis aan te rijen, toen
héél voorzichtig de staldeur openpiepte.
Schuchter en heel laag aan de grond
kwam de kat binnensluipen mee in
heure bek... ne herring mee n striks-
ke aan. Ik zaag ze onder de kast slui
pen en ik wist zeker, niemand had t ge
zien. 'k Heb 't kort gemaakt, héél kort
en nog gin vijf minuten later zat ik op
mijne brommer. In Baal op het St Anna-
plein heb ik mijn herringen in dieën
droogstaande vijver gezet. Er waren er
nog dertien.
As gij zwijgt Giel, zal 't nooit iemand
weten van die herringen.
En nou wel te rusten hé.
Harrie van
P.S. Zondag ga ik
naar de uitvoering van
en boerinnen kijken, want da mot zó
schoon zijn.
Vriend
Verlee jaar gaf ik mijn meiske
Sinterklaas ”n dooske zakdoekskes
'n fleske odeklonje, maar as ge er al keek ik deur 't sleutelgat
wir 'n jaar langer mee vrijt kunde zo-
krap nimmer veur de dag komen. Maar tig zijn Harrie,
jongen, Giel, wa is da moeilijk om oe
meske iets te geven waar ze blij mee
is en waar ze wa aan hee. 'k Heb sinds
begin november al niks anders mir ge- deur de stal binnen net of ik 't nie ge-
i-docht wok nou mos ge- wiest was. Maar 't tafereel, dak te zien
ik hier zit te schrijven is kreeg toen ik binnenkwaam, zal ik nooit
die haar toepassing in Amerika en Enge
land gevonden heeft, van die toekomst,
ook in Nederland, overtuigd is.
Televisie, verstaan als een samengaan
van klank en beeld, is zó superieur aan
klank alleen, dat er ternauwernood twij
fel aan kan bestaan of de televisie in de
toekomst de klankomroep in belangrijk
heid overtreffen en zetel worden van het
zwaartepunt van informatie langs de
weg van de electro-magnetische golven,
die het gecompliceerde wezen kwetsbaar
der maken dan ’t eenvoudigste robuuste.
Haar golven reiken niet zo ver als die
van de zender van de klankradio, die op
Dertig jaar geleden heeft de radio- frequenties, waarbij de televisie onmoge-
-rocp dat kunststuk ook volbracht; lijk zou zijn, nog continenten en oceanen
i niemand zal ontkennen, hoezeer zij overspannen. Men kan met zijn televisie-
Zondag, 2 december 1956, 12 uur.
De Kruistocht van gebed en offer voor
onze broeders en zusters in Hongarije en
andere landen achter het Ijzeren Gor
dijn, is zojuist ingezet door het luiden
van de kerkklokken.
Wij horen weer de zware klok van
de Belgische kerk, die zo lang heeft ge
zwegen... afgewisseld door de klanken
van het klokje van de kerk van Baarle-
Nassau, die nog steeds op haar toren
met de zware klokken wacht...
Wij zijn even verstrooid in ons gebed.
w, maar zonder klokken,
len geen namen noemen en toch zal nie- Menigeen heeft zich al eens afgevraagd
mand ons euvel duiden als we met een J--”"11i—
enkel woord van waardering het koste- 1
lijk spel van Baas Blom aantippen.
Begin goed, al goed. Moge het zo door
gaan op de nieuwe weg, die het Alphen
se toneel heeft ingezet. Naast de bevor
dering van de gemeenschapszin moge
deze schone toneelkunst er gestadig toe
bijdragen om de belangstelling van het
publiek voor deze cultuuruiting blijven
op te voeren.
Toneelspelen is goed; er naar gaan
kijken bevordert het goede! Alphenaren,
begrijpt uw taak!
mos eerst mijn
eer ik hem kon
„Wie bent U,” vroeg ie,
rijdt U naar toe en wat vervoert
U". Ik zeg: „Ik ben Harrie van de Keu
telberg, vrij bij van Postel op de
Strumpt en ben Sinterklaas aan t
I
U
het gezicht van de samenleving heeft toestel „de Wereld” niet zo gemakkelijk
J cn zo zelfstandig in zijn huis ontbieden
als met de klankradio het geval is. Om
televisie uit andere landen te ontvangen, j
tuigJ „gehoor” kreeg, door de uitvin- heeft men de medewerking nodig van
ding van de radio-omroep, de formida- de organisatie in het eigen land.
Op het ogenblik zijn de technische
gelijkheden al zo ver ontwikkeld, dat
vertoning van levende beelden uit vele
landen van West-Europa zonder tijd-
Het geeft informatie in drie dimen- verlies in het eigen land uitgevoerd
sies, uit een spel van lichtstralen, die van
kosmische „komaf” zijn, terwijl het ge
luid een i
„aardse” lucht. Er is geen twijfel aan
of de adeldom van „het oog” is nobeler
van blazoen dan die van „het oor”.
Dat is ook wel bewezen door de on
gehoord moeilijke opgave om t-
ken was de verwezenlijking van
klankomroep kinderspel.
Daarom kan men moeilijk spreken van
een steun van het gehoor door het ge- het~ bestaande,
zicht. Men zegt ook niet dat de ridder
de page verrijkt.
de zin van'.'beeldoverbrengster”) is de, met enige redelijke kans op succes
edelvrouwe en het geluid is haar dienst-voorspelling wagen met betrekking tot
maagd. het ogenblik waarop in Nederland de
Waar deze dienstmaagd in de rang-aardverschuiving naar het televisietoe-
schikking der natuurkundige sociale po-stel zal plaatsgrijpen, maar dat die aard-
sities reeds de status heeft van „dame verschuiving er komt is zeker. In een
du palais” is het duidelijk dat een sa- J niet te verre toekomst zal dan het tele-
deze beide het informatie-visietoestel in een miljoen Nederlandse
gezinnen de voornaamste bron zijn van
u informatie, verstrooiing, verrijking van
Wie dat beaamt, kan aan de toekomst de geest, cultuur in al haar verschij-
de televisie niet meer twijfelen, wan- J ningsvormen.
hij althans niet reeds door de vlucht Zij zal niet alleen behagen, verstrooien
en verrijken, op de ogenblikken waarin
i een beeld op de buiskop van het toestel
i verschijnt, zij zal ook de gesprekstof
veredelen op de plaatsen, waar nu door
i haar afgelegenheid en eenzaamheid de
klop van de bloedsomloop van de wereld
maar zwak pulseert.
i Ver van elkaar gelegen landen zullen
i elkanders mensen tonen met hun levens
gewoonten, hun opvattingen, hun be-
i schaving en hun kunstvormen. De films
J die de televisie verbreidt, zullen zich ver-
i heffen van het niveau dat in een tent-
bioscoop op een regenachtige zondag op
Ameland een geeuw verwekt, tot grote
speelfilms in première-voorstellingen.
1
Santo António do Zaire, 4-ll-’56.
Geacht Bestuur en Leden van de
Missienaaikring „St. Salvator”,
Wat een verrassing voor me, toen ik
gisteren terug kwam van een 200 km
lange tocht naar de missie van onze
paters in Tomboko, die ik terug had ge
bracht naar hun missie, omdat ze in het
hoge noorden van Gabinda hun retraite
hadden gemaakt.
Een pak uit Baarle-Nassau!
Natuurlijk is die ondeugende douane
weer stout geweest en heeft gaatjes ge
boord in de cartonnen doos, waarin alles
zo netjes was verpakt. Tot overmaat van
ramp hebben ze het pak verstuurd tege
lijk met een fornuis en het er op de een
en
daan as nagedocht wa k nou mos
ven. En nou i
surpriseavond al wir voorbij. Ik ben er
zelf naar toe gewiest, maar 't is toch pot botermelksepap te zwemmen, ter-
allemaal nie precies verlopen net as
gewilt had. 'k Zal jou in vertrouwen
nemen maar... mondje dicht hé!
Ik had drie pakskes gemaak: één
noemt men dit „amor in de pastorie”-
spel, en werkelijk, naast de momenten
waarop men een speld kon horen vallen
waren zeker even talrijk de momenten
dat de zaal zich kostelijk amuseerde om
de grappige gezegden, die aan het stuk
als mosterd aan de maaltijd, ’n heerlijke
pikante smaak gaf, die allen weldadig
beviel. De speelsters en spelers hebben
stuk voor stuk een aanvaardbare ver
tolking van hun rol weten te geven, het
welk zeker niet voor een gering deel j
te danken is aan de bekwame regie van Er staat nog een klokketoren in Baarle-
de heer W. Verhuist uit Goirle. We wil- Nassau-Hertog,
of die er wel ooit in zullen komen. Toch
is dat de bedoeling. Aangemoedigd door
de „Middagklokactie” van O. H. Vader
de Paus en het Nederlands Episcopaat
hebben enkele „oude” spelers hun hoof
den bij elkaar gestoken en het besluit
stond spoedig vast: Bij de Broeders in
de Klooster- of Kerk- of Pastoor de
Katerstraat, A 57 of nr. 22, moeten er
klokken of klokjes in de toren komen.
En het geld? Altijd weer dat geld...
Op zondag 6, maandag 7 en dinsdag 8
januari 1957 (dus in het begin van het Nugteren wederom gelegenheid gegeven
nieuwe jaar), zal een oude bekende to- worden,tot kosteloze inënting tegen pok-
neelclub het mooie Kerstspel van Broe- ken in het Wit-Gele Kruisgebouw.
der Gummarus: „De nieuwe Kerstmis”
opvoeren. De hoofdrollen zullen gespeeld
worden door Jacques Brouwers, Modest
en Sjef Wouters, Jacques Harmsen. De
kan worden.
Men kan zeggen, dat de techniek op
produkt is van een onrust in het ogenblik de toepassingsvaardigheid
i van die techniek vooruit is.
Dit wil niet peggen, dat de klankom
roep geheel van het toneel zal verdwij
nen. De tot dusver opgedane ervaringen
aj— televisie met de komst van technische verrijkin-
technisch te realiseren. Daarbij vergele- gen, wijzen er op, dat een nieuw middel
i v-> xrnvi rlci 'v/’ilrlrvn u^llznmpri in Hp tPPPrlt VATT
een oud; veeleer dat zij zich soms na
wat verzet en stormen voegt naast
