TINEKE
i -T six ■- p snxs:
Missie te Alphen
MIJN BRIEFKE NAAR CANADA
if
De Sint k m r Baarle
Baarle-Nassau
zaterdag 1 dec. 1956
Nummer 48
op vakantie
s-
Nieuwst
-
n!
K
st.
in,
a-
er
dig hebt!”
Midden in de zomer gaan deze kinde
ren allemaal naar Scheveningen. Daar
Maar als er iemand woord van Christus in herinnering„Uw
-- - - no-
haar zaal Adriaensen.
Ze
Bij de première van Alphens
gemengd toneel
Zondag 2 december zal voor het eerst
in Alphens toneelgeschiedenis gemengd
toneel gebracht worden en wel door onze
jonge boeren en boerinnen. Ongetwijfeld
is het toneel één der oudste cultuurvor
men van ieder volk. Naast het beroeps
toneel heeft vooral het amateurtoneel
een grote taak te vervullen in onze tijd
van vervlakking en beschaving-dodend
vermaak. Het amateurtoneel kan deze
edele volkskunst zo hoog mogelijk op
voeren en zodoende op een prachtige
wijze medewerken aan de vorming van
ons volkskarakter. Het amateurtoneel
heeft een grote taak èn een grote plicht.
Hoe beter de amateur speelt, des te gro
ter zal de trek zijn naar de opvoeringen.
Ernstig moet hij zijn taak opvatten; het
leven te brengen, gestyleerd in lijn en
kleur, op de planken. Hij moet zijn pu
bliek opnemen in zijn spel, zodat de
scheidingslijn tussen zaal en toneel ver
valt: één massa, die samen doorleeft de
botsingen van goed en kwaad, de zachte
Uitgave van
DRUKKERIJ DE JONG
verstoren. Ook op de scholen komt de
Sint, zodat de schoolkinderen toch hun
beurt krijgen.
Tijdens de optocht zal langs de nuizen
gecollecteerd worden. Deze collecte be
velen wij zeer in uw milddadigheid aan.
Het St. Nlcolaasfeest kost veel geld en
het wordt gedaan voor uw kinderen.
Draagt U daarom uw steentje bij? Bij
voorbaat de dank van de Sint.
Baarle’s Bloei.
Badhuis Baarle-Nassan
Ten behoeve van de gebruikers zijn de
douche-cellen thans voorzien van een
mengkraan, zodat voortaan de tempe
ratuur van het water zelf geregeld kan
worden. In enige cellen is in plaats van
een vaste douche een z.g. hand-douche
geplaatst, speciaal ten gerieve van de
dames (zonder badmuts) en moeders
die kinderen willen wassen.
Als gevonden voorwerpen zijn bij de
badjuffrouw terug te bekomen: een paar
kinderwantjes, een medaille en ’n nagel
borstel.
V'
durend op uit moet zijn het publiek bij
de neus te nemen. Het toneel is levens
echter, ongekunstelder, eerlijker. Nu wij
hier in Alphen aan het gemengd toneel
toe zijn, tracht ieder zijn beste beentje
voor te zetten, er wordt gezwoegd en ge
sjouwd om zo goed mogelijk voor de dag
te komen. Maar - en ik kan daar niet
genoeg op drukken - ook het het pu
bliek rust een verplichtingnl. de toneel
spelers en -speelsters ontzaglijk te steu
nen door hun belangstelling. De grootste
voldoening voor spelleider en spelers is
een uitverkochte zaal en geestdrift!
Mensen van Alphen stimuleer dit ama
teurtoneel van uw eigen mensen, wees
trouwe supporters, waardeer vooral ook
uw spelers wanneer zij eens grijpen naar
een beter stuk èn om hun eigen vorming
èn om de cultivering van de smaak bij
het publiek. Wij wensen onze spelers en
speelsters een groot succes toe en alle
bezoekersgenotvolle avonden! WW
gezien en
mee die klinkers 'n
maken. Gelijk heben
tijd veur,
dooien!
'k Zou nog gère meer schrijven, Giel.
maar.de tijd en 't papier, hé jong.
Houd’oe mar taai en tot nog ns.
De groeten van heel t Uilekasteel,
vooral van DRIEK.
16 december.
W.W.
Zoals we reeds eèrc eedeelden zal
St. Nicolaas e cember, weer
door Baarle ?D, begint zijn
en trekt dan .straat, Singel
pastorie, uiterlijk z:
de belangstelling, n 2000 vluchtelingen
zijn er al in ons dichtbevolkt laand
aangekomen. Die zijn veurlopig uit den
braand... maar hoeveul aanderen zitten
nog in de kou en ellende? Da mot vlug
ger en grootser gaan, aanders is 't leed
veur die mensen nie te overzien. Kun
de gullie er daar in Amerika nie ette
lijke duuzenden opnemen? Bij jullie is
toch plak en werk en geld en woon
ruimte zat genog! Ik begrijp trouwens
nie da ze dieë Rus allemaal z'n gang la
ten gaan mee da volk te knechten en...
te deporteren! t Is n schandaal veur
heel onze beschaafde wereld da zoiets
kan gebeuren zonder da ze mee d'r alle-
male daar 'n stokske veur steken! O,
ge mot nie denken Giel, dad ik gère
oorlog heb, gosjemijne neeë: as er ene
daar 'nen afkeer van hee dan ben ik t!
Maar al die grote politieke Pieten kij
ken alleen mar naar d’r eigen: praten
ja en 'n protest-telegrammeke wegdoen,
da kost nieveul durf of inspanning,
maar oe tanden laten zien en desnoods
oe nagels 'ns laten vuulen zou toch wel
wa meer indruk op zo ne lefhebber ma
ken. mèèn ik!
Ik heb daarom allemaal goed pra-
I en hier achter op ons rustig Uilekasteel.
't Zal allemaal wel nie zo gemak nie
zijn as 't ons soms lijkt. En daarom zul
len we ons eigen mar nie al te veul mee
grote-mensenwerk bemoeien. Wij gaan
mar gewoon deur mee peeën leveren
(want 't is weer open weer) en rijen
mar mee ons fietske naar de kerk, dan
maken we zeker geen brokken. O ja
nou denk ik er sjuust aan: Harde
I schreef lest van die stapels stenen langs
u, maar daar hee t ie toch
gehad hoor, ’t Had er wel
alle schijn van da 't was om nie van de
weg af te sukkelen, maar hij had 't nog
mar amper geschreven of ene bij ons
uit de buurt zou 't eens proberen, maar
't scheen ok alleen mar iets te helpen
om 'n monika van oewen auto te maken!
Da hee de Provincie nou schijnt ok in-
nou zijn ze mar begonnen om
nuuw wegdek te
ze: 't is er nou de
't kan vriezen of t kan
Vriend Giel,
Veul indrukken trekken m'n geest
voorbij as ik me neerzet om weer eens
een episteltje naar het verre Canada
neer te pennen, 't Zal me nie lukken
om oe die allemaal te ontrafelen, maar
ik zal toch proberen om 't een en t
ander uit de frut te doen.
Om te beginnen is Sinterklaas te zon
dag weer bij ons in Alphen op bezoek
geweest, 't Was er eigenlijk geen weer
veur, maar de goeie H. Man was zo
af gesproken, dus hij kwaam. jammer
r"'j 't weer z'n
op stal laten staan, want de
weg was 's mergens as 'ne spiegel. Mar
al moes Ie nou mar „gewoon per auto
deur de straat rijen, de vreugde van de
kinderen om z n komst, vooral op school
was er nie te minder om. Ik zee daar
„gewoon per auto maar da s eigenlijk
maar amner sjuust, want as ge hier
s-zondags nog nen auto ziet rijen, is
t eigenlijk iets „buitengewoons Hed-
der al van geheurd bij jullie, dat ge
hier in 't laand (en in Beis ok) s-zon
dags veurlopig niemer mee ’nen ben-
I zine-auto moogt rijen, of mot zijn da ge
j 't een of ander smoesje kunt verzinnen
om 'n vergunning te krijgen! Da Suez-
kanaal schijnt nog zo verstopt te zit-
ten dat er gene benzine deur kan, en
nou motten we efkes zuinig aan
En da kon allemaal nog genog,
delaren en vissers bekostigen het hele
geval. Kerels, die de
een
ze deze gebrekkigen zién. Ze keren hun
portemonnaie om. Ze willen dat deze
onder hun lotgenoten nauwelijks deaf- hinderen een heerlijke dag hebben. Met
de twee kleine koffers aan haar rech- ^^eren scheidt. Hier leven ze binnen de
bescherming van het milieu en onder
deskundigen, die van de omgang en de
behandeling alles weten en hun psyche.
Ze pakte dankbaar de kartonnen benaderen in de juiste toon. Het is een
geluk, dat er in Nijmegen zulk een in
richting is. Ze is echter te klein, véél
te klein. En per week komen er gemid
deld minstens twee aanvragen om op
name, doch al die ouders moet men te
leurstellen. „Helaas, mevrouw, we heb
ben echt geen ruimte. Zo gauw als we
hebben gebouwd dan zullen we u graag
helpen Ja, we weten dat het een enor
me belasting voor uw gezin is!”
inderdaad. De Zweedse barak, bedoel*
voor 35 kinderen, is volgepropt met 85
patiëntjes. En zuster Josine vertelt, dat
de congregatie bereid is verder te hel-
pen. Maar de Dochters van J.M.J. in de
Choorstraat in Den Bosch hebben al te
veel charitatieve taken. Er is geen geld
om een nieuw complex neer te zetten.
Doch het is allernoodzakelijkst, dat de
benodigde anderhalf miljoen er komen.
Er zijn kleine acties aan de gang. Doch
er moet iets worden ondernomen, dat
zoden aan de dijk zet. En daarom zal de
komende „SUS”-actie, naast een acht
tal andere noodzakelijke doelen, ook het
geld moeten verzamelen voor de Sint
Maartenskliniek te Nijmegen.
Juist toen we met zuster Josine in het
volkswagenbusje zouden stappen om
naar de Landstichting te rijden, waar
sinds 1 oktober voor de nacht een aan
tal jongens wordt ondergebracht, om
dat er op St. Maartenskliniek voor hen
geen slaapplaats is, zagen we het meisje
terug, dat van de zomer in Den Bosch
op het perron zat. We liepen op haar toe.
„En hoe heet jij?” Ze keek met grote
blauwe vraagogen naar ons op. „Tineke,
meneer” „Jij weet natuurlijk niet,
Tineke, dat we jou van de zomer in Den
Bosch hebben zien zitten op het perron,
omdat je op je vader moest wachten.
Ik heb je toen wel zien zwaaien tegen
je pappie en je broertjes en zusje. En
was die ijsco lekker?” Heel haar gezicht
ging open bij de herinnering. Ze zag het
weer allemaal. Ze was weer in vakantie-
s temming en men kon opeens zien, dat
thuis iets anders is dan een Zweedse
barak. „Dag meisje. Ga direct maar lek
ker slapen. En zal ik Den Bosch de groe
ten van je doen, als ik er kom?’ Ze zat
er verdroomd bij. Misschien hadden we
moeten zwijgen. Niet moeten zinspelen
op thuis. Toen we in de bus stapten,
keek ze ons nog na. Tineke.
In het lege pensionaat van pastoor
van Beek hebben we zuster Josine gehol
pen de jongens naar bed te brengen. Het
busje met zijn felle stralenbundels had
de weg gevonden door de donkere avond,
gaten in de duisternis geboord, waardoor
de wagen glipte. Met de chauffeur droe
gen we de kinderen naar binnen. Sommi
gen moesten zich aan ons vasthouden,
omdat ze niet alleen konden staan. Er
bleven beneden krukken staan en boven
werden beensteunen en leren lichaams-
gordels afgegespt. Het
voordat ze op -
zaten en hun tanden hadden
Ze kakelden als een 1
lachten en kropen over
onze kinderen thuis. Ze vonden ons
fijne meneer, toen we gek deden op
bed, waar een jongen moest slapen,
met’ de tweede bus zou mcchc-
droomden. Ze vonden het geweldig. Toen
we hen van onze jongste vertelden,
vroegen ze: „Hoe oud is uw broertje.
En bij het weggaan, toen ze allemaal al rondrft om he melen van Loots
onder de geblokte dekens lagen en en trekt dan ia,ig~ Fl0v> straat, Singel
zwaaiden, riepen ze: „De groeten aan je (-me^ ontvangst op het ands gemeen-
moeder!” tehuis), Nieuwstraat. Chaamseweg,
Elke avond trekt zuster Josine er met Nonnenkuil, Loveren, ’astoor de Kater-
gebrekkigheid. Ze de jongens naar
i i v»+z-»r> clz-! ini oir
s en moe- I
Ls cn tantes of toevallig langs-
buren, die temidden van deze b t lege pensionaat,
hun tranen niet meer kunnen .kamertje in net ieg^ -- Co
dan zeggen de kinderen
later: Zuster, wat is er weer vervelend
doen,
as zet
voor de geest ^'an allemaal maar de jen. Maar wa zien
we gebeuren? 't Rijk - da toch die wet- gcnree[ iksi
I ten veurschrijft - gaat op ene maandag Rielseweg,
meer benzine veur de fantasie ver-
.ij^.i as onze zondagsrijers veur d r ge-
mak (en plezier ok wel) nodig zouwen i
hebben! Tenminste verlejen maandag
wel: toen kwamen zo’n 50 a 60 zware
militaire knotswagens bij ons deur t
turp en ook achteraf deurgestoven alsof
er van benzine-schaarste geen sprake
was! Wij zullen mee ons klein verstand
daar weer wel verkeerd tegen aan kij
ken, maar ik begrijp nie waar t goed
veur is. Duizenden liters worden er
deurgejaagd om... ja waarveur eigen
lijk?. Ik zou zeggen alleen mar om die
mannen aan de gang te houwen! 'n
Duur liefhebberij, as ge 't mijn vraagt!
En een die schèèl ogen maakt, da heur-
de aan mèn wel!
Maar allé, 'n ander chapiter. Honga
rije sta nog steeds in 't middelpunt van
ders met kleine kinderen verwacht. Wij humor, de bijtende satire, de vergetende
hen tijdig in de zaal te z^ romantiek. Het toneel is ^n Mag-
beroep £0^0^™^ «gSên SU£1~ o’Soin met k(„.
II'".-"".;,, de orde in de zaal met te dersp^geed e„.de,
thuis, waar ze de verzorging niet kunnen
krijgen, die ze nodig hebben. Dat ze
stand kennen, die hen van de^ gezonde komieken. grapjassen en kindervrienden.
Voor hen ook draajen de mannen van de
spullen op de Nijmeegse kermis een hele
middag gratis. Ze geven hen zuurstok-
ken en poffertjes. Eén is er, die hen pop- mee de mannen die daarveur zorgen
pen, peren, bonbons, snoep en nog veel r
meer toestopt. En als hij soms ergens genog moest Hij vanwege
anders is op een kermis, dan pakt hij een sckimmel ~1,~’
auto, stopt de wagen vol tot aan zijn
kruin en gaat dat allemaal persoonlijk
bij zuster Josine brengen. Ook de „SUS”-
actie zal dit jaar aan zuster Josine den
ken. Ze wil haar helpen, haar en de klei
nen, die op ruimte wachten. Het is aan
Nederlandse Katholieken om voor haar
en voor andere sympathieke doelen voor
te gaan in het beoefenen van de charitas.
Dierbare parochianen,
Dagen van grote geestelijke vernieu
wing staan voor de deur: de gezegende
dagen der H. Missie. In de stem der mis-
sionarissen, die de waarheden van het
geloof in het volle licht ons
stellen, U de weg wijzen tot een diep
overtuigd christelijk leven, zult gij de
stem van God zelf erkennen. - -
Nu zondag 2 december Zal door de meer e
pater missionaris een inleidend woord rijen
over de te houden Missie gesproken wor
den. Niemand van uw gezin mag achter
wege blijven de Missie trouw te volgen.
Daarom deze dagen, voor zover nodig,
vrij houden en geen enkele oefening
overslaan.
Parochianen, voor een vruchtbare Mis
sie is noodzakelijk, dat de waarheden
van het geloof worden gepredikt maar
meer dan „wat” en „hoe” gepredikt
wordt, is noodzakelijk het gebed van
groot en klein, van priester, religieus
en leek, daarbij offertjes van boetvaar
digheid. Als dusdanig moogt gij ook be
schouwen de offertjes te brengen om de
oefeningen der Missie trouw te volgen.
Wij bevelen de H. Missie heel bijzon
der aan in het gebed der kinderen en
in het gebed der zieken, en in het offer
van hun lijden en kommer tot welslagen
van de Missie.
Gods stem roept U allen tot vernieu
wing van geestelijk leven: dat de zon
daren zich oprecht bekeren, de getrouwe
zielen zich inniger door de liefde met
God verbinden.
Moge Gods stem weerklank vinden m
de harten van alle paochianen!
P.S. Huis aan huis zullen alle paro
chianen een volledig programma be
komen van alle oefeningen van de H.
Missie. Ieder zal ook het noveengebedje
ontvangen, om ook thuis de noveen te
houden voor het welslagen van de mis-
sie. Deze noveen begint 7 december. Ver-
der zal ieder in de gelegenheid gesteld
worden om het kleine boekje te kopen.
Gebeden en gezangen tijdens de H. Mis-
sie.
Zieken en ouden-van-dagen, die niet
.v.oj'v. - duurde even, meer naar de kerk komen, worden door
de bedrand in hun pyama de missionarissen aan huis bezocht en
gepoetst. I kunnen thuis Missie houden. Dit bezoeK
toom kippen. Ze beeft plaats op maandag 17 december.
de grond, net' als Men moet zich daarvoor opgeven op de
jGeil ^.,3 G rlnpomhpr
een
die
met ‘-1 meekomen. We
deden of we sliepen, snukten en hardop
verpleging niet de vrije armslag heeft,
i-i T\/Tz-»4- mictar
die ze zou i—
Josine lopen we
reinen waarover
de kapel te kunnen bouwen.
een
bekend Utrechts ar-
-- Zweedse barakken.
Daarin’ huizen de lichamelijk gebrekkige
kinderen. En bij de eerste blik, die we
is het ons al volko-
duidelijk: dat kan niet heel lang
Te veel kinderen zijn hier onder
gebracht. In de kleine kamertjes staan
0 ii. J. ta<~.<-»in<’OY^ moe_
ten de patiëntjes zich bewegen. De jen
hinkend op één been,
ken en een derde gedragen door een
zuster of een helpster.
moeten hebben, zijn uiterst
die hen ter beschikking staan. In de
zaaltjes zitten de kinderen. Een jonge
tje zit steunend voor zijn bordje lamme-
i zx 1 zv-z/iv» /“»T
tjespap. De a-
te spelen. En onderwijl wordt de
de ander van cL 1
elke drie patiëntjes een helpster,
even vrolijk als in een 1.--
een blijheid en een i—_
in elke andere kindergemeenschap. Op
deze leeftijd hebben ze
geen weet van hun g_
hebben het, zo te zien, aanvaard. AJ
dan ook ouderen komen, vaders en
ders, ooms en 1
komende buren,
kinderen L
bedwingen,
komt, die met de kinderen speelt, zoals Hemelse Vader weet, dat gij dit alles
1-- —X-1X Pel-
vot, grapjes vertelt en hen doet lachen,
dan vertrouwen ze L.™ 1 j-- -~
dat ze het zo leuk hebben gehad. Ven
sterke mannenhanden de trein zagen uit- dat ze hier beter op bun piaats zijn dan hechten krijgen
dot Viot PPI"! x -• 1vy ZXV-.
Zuster Josine mist daardoor haar
medezuster des avonds alleen op
m°eUtdhun EngelbXarÏer.^n^ van
komt in de stilte van de avond haar het 1-
bezoek geweest!”
hij thuis met zijn kinderen stoeit
v
dan vertrouwen ze later zuster Josine
Nu weten we hoe ze heet. Maar op die toe, dat er een fyne meneer js geweest en blyven ze een dag aan zee en de vishan-
warme dag in juli, toen we op vakantie dat ze bet zo leuk bebben gehad. Ver- dejaren en vissers bekostigen het hele
zouden gaan en we haar door een paar kerend tussen deze kleinen, begrijpt men, „evaj Kerels, die de zee bevaren en be-
sterke mannenhanden de trein zagen uit- dat ze hier beter op hun piaats zijn dan vecbten krügen een brok in de keel, als
dragen, wisten we alleen, dat het een 1
lichamelijk gebrekkig meisje was met
verlamde beentjes. Een vriendelijke me-
neer zette haar op de bank neer, plaats-
Yterzijde, zodat ze daarin wat steun zou
f—4kunnen vinden en liep naar de ijsventer
óm vodr het wachtende kind een ijsco te I
//Rjppen. Ir-
JWÜreker. De man streek met een vinger
Cjs»over de wang en zei: „Nu maar heel
rustig blijven wachten. Je vader zal di-
reet wel komen”. En daar zat ze dan.
Het was volop zomer en het was vakan-
>tie. Het meisje keek stralend en blij naar
de voorbijgangers, die allemaal met ogen
vol deernis naar haar omzagen. Af en
toe keek ze naar het talud, vanwaar ze
haar vader verwachtte. Opeens zwaaiden
I twee armpjes wild in de lucht. Er kwam
~Teen meneer hard op haar toegehold en
twee jongetjes en een meisje renden
r achter hem aan. En toen zagen we dat
tafereeltje, dat we niet meer vergeten
zullen: Een gelukkig kind sloeg de ar
men om de hals van haar vader, kuste
hem wild en ontstuimig op de wangen
en wilde hem niet meer loslaten. De jon
gens en het meisje stonden er wat be-
dremmeld bij, omdat ze, zo klein als ze
waren, begrepen dat hier iets gebeurde,
wat hun wijze van zien en begrijpen te
boven ging. Wij waren met het hele ge-
k zin. Blij omdat we samen waren en ge-
r* zond-en-wel samen op vakantie konden
gaan. Daar staat men dan als vader en
I moeder toe te zien, niet uit onbeschei-
I denheid, maar omdat hier iets onthuld
I wordt van de genegenheid tussen vader
I en dochter, nog verdiept door het weten
I van het ongeluk, dat dit meisje haar
hele leven begeleiden zal. Heimwee en
I verlangen naar huis werden in dit ogen-
I blik geblust en maanden van afwezigheid
overbrugd in de omhelzing, die maar
duren bleef. Toen grepen de kinderen
de koffertjes. Vader beurde de kleine
meid in zijn armen en zo gingen ze, de
kinderen er dansend omheen, naar de
I uitgang od weg naar moeder en naar
huis.
I Het is een paar maanden later. De
herfstwind heeft de vonk in het loof van
de bossen rond de St. Maartenskliniek
aangeblazen en een brand van kleuren
gloeit in de vallende avond. In het ge-
weldige complex is reeds overal het
licht op. Zuster-portier weet reeds van
onze komst. Ze weet, dat we iets meer
I willen weten van het leven daarbinnen,
van de verzorging en vooral ook van het
1 gebrek aan ruimte, waardoor zowel het
I aantal patiëntjes beperkt blijf J en de
moeten hebben. Met zuster
wat later over de ter-
de avond is gevallen.
Vooraan is een klein bosperceel, wegge
hakt om er C- 1
Tussen de prachtige gebouwen,,
schepping van een 1
chitect, staan twee
En bij de eerste blik, die we
naar binnen werpen, L
men c
duren.
de bedden dicht opeen. Daartussen
een ander op kruk-
derde gedragen door
gebrek meer ruim-
te zouden moeten hebben, zijn uiterst
misdeeld, ook nog in de vierkante meters
zitten de kinderen. Een jonge-
anderen zitten te lezen of
een na
de invaliden geholpen. Op
1 Het is
kostschool. Er is
plezierig lawaai als
Maartenskliniek voor hen geen plaats g.sch g.:emee™*^Xen-
Mar
Bij slecht v eer zal de route verkort
worden lang- 'ta' iousti aat in plaats^
langs Nonnenkuil. i
In de zaal orö m eciaal de moe-
S
Lir
■n,
■n.
XP"
jn.
LO
i;
ig
Vil V WWX --
15 - 23 december 1956
„DE ROEPSTEM VAN GOD”
ONS WEE) BLAD
WEKELIJKS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR DE GEMEENTEN
ALPHEN EN RIEL - BAARLE-NASSAU - BAARLE-HERTOG - CHAAM e. o.
Cie UCUUk.ii v*x^***. - r r
~"*~xte c
