- Handel
Televisie vraagt onze aandacht
WEKELIJKS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR DE GEMEENTEN
ALPHEN EN RIEL - BAARLE-NASSAU - BAARLE-HERTOG - CHAAM e. o.
Kevelaer
Gouden bruiloft
aan
Grote belangstelling voor
landdag boerenjeugd
de grens
Kaarskensprocessie
te Baarle
HRHHBHRMRRBRHHRHRMHMH^^h
Baade-Nassau
zaterdag 25 aug. 1956
Nummer 34
-
Uitgave van
DRUKKERIJ DE JONG
Het Voorlichtingsbureau
van de voedingsraad meldt:
MI,H BRIEFKE NAAR CANADA
DRUKKER DAN NOOIT TEVOREN
brommer pakken,”
»1
waar door de Eerwaarde Pater W. Dam, Fina, gewoon 'n grapke,” zee ik.
ik ben nog nooit
i
evenals
jd,
p,
1
t»
l
i
r
e
e
n-
de
3g
ijd
tr
et
3t
g-
P-
?n
?e
n
ït
;e
tn
ts
ij
;t
e
it
ofschoon ik toegeef, dat er ook goede
kunstzaken bestaan. Als televisie een
dure geschiedenis blijkt te zijn, dan moet
men zorgen dat er geld in het laad je
komt. Wanneer dan blijkt, dat het be
drijfsleven voor de moderne vorm van
adverteren via de televisie grote bedra
gen over heeft, moet men toch niet ver
geten, dat er een groot verschil bestaat
tussen een advertentieblad en een cultu
reel tijdschrift, dat ook advertenties op
neemt om de kosten te drukken. Bij de
eerste opzet is de advertentie de hoofd-
Wii kregen het van de week over tele- er gauw kitsch verkocht gaat worden,
visie. Koos Driessen was enthousiast. r*--1--n'
Misschien enigszins beïnvloed door het
feit, dat hij nogal wat toestellen plaatst,
zag hij enorme voordelen in deze uitvin
ding, maar Willem van Dongen kon niet
zo erg met hem meevoelen. „Jongen,
jongen, Koos” zei ie, „wat zit jij vandaag
in het zonnetje. Heb jij dan niet gelezen,
dat burgemeester Geuljans uit Roer
mond zich al gedwongen gezien heeft
maatregelen te nemen, omdat allerlei
niet-gekeurde films op het beeldscherm
in de restaurants verschijnen? Jij ziet
ailes bovendien zo erg in de huiselijke
sfeer, maar zo ver is het nog lang niet, j
televisie voorlopig nog een ver toekomst-
beeld. J
„Dat dacht ik een paar jaar geleden
ook, Willem, maar de tijd gaat snel, in
het wereld-televisie-overzicht van de
Unesco las ik dat momenteel in 58 lan
den de televisiezenders aan het werk zijn
of spoedig komen en men zegt, dat in
Amerika m vijf jaar het aantal toestel
len van 5 miljoen tot 32 miljoen toename
en dat men daar in verschillende steden
een keuze heeft uit 9 stations, die 19 uur
per dag uitzenden. Ook in Europa breidt
de televisie zich snel uit. Terwijl wij nog
aan het bekvechten zijn, hoe ons televi-
siebeleid er uit zal moeten zien, zijn we
via de Eurovisie reeds met acht landen
verbonden en wordt er hard gewerkt om
een aantal enorme televisie-torens bin
nen één of twee jaar gereed te hebben.
Het lijkt me een dwaasheid niet in de
televisie te willen geloven. Ook in Ne-
I derland zullen de toestellen in talloos
vele huizen worden geplaatst. Je moet er
maar eens op letten hoeveel toestellen er
het laatste halfjaar werden verkocht. Ujke iejder
I Moet men die groei betreuren? Ik geloof nog meuw lid installeren de
I er niks van. Als men tegenwoordig over
B grote uithuizigheid klaagt, ben ik van
I mening, dat juist de televisie daartegen
een grote rem kan worden. Verder moet
I je er eens aan denken, hoe iedereen, on-
I geacht de plaats waar ie woont, in de
I gelegenheid komt om van opera’s en
I goede toneelstukken te genieten. En ge
loof je niet, dat ook sprekers over ern
stige en godsdienstige onderwerpen een
zeldzaam gemakkelijk entree in de gezin
nen zullen krijgen?
„Wat de groei van de televisie be
treft”, zei Kees Paalvast, „sta ik aan
jouw kant, Kóós,. Ook ik ben van mening
dat het aantal "toestellen zich snel zal
uitbreiden. Maar zo helemaal gerust op
het effect ben ik toch niet. Dat zal veel
afhangen van wie het televisie-apparaat
hier gaat bedienen, en welk doel hierbij
zal worden nagestreefd.
M’n broer heeft maar één liefhebberij
en dat is schilderen. Je staat ervan te
kijken, als je ziet wat een aardige stuk
jes hij kan maken. Hij heeft eens een
portretje van zijn dochtertje geschilderd;
daar ben ik beslist weg van. Het is dan
ook best te begrijpen, dat hij veel voor
z’n hobby over heeft. Zo heeft hij zich
zelf een tijd geleden een prachtige schil-
I dersdoos cadeau gedaan. Man, wat was
ie trots op zijn palet, zijn penselen en
I niet het minst op zijn behoorlijke col-
I lectie tuben verf.
I Maar op ’n onbewaakt ogenblik heeft
I z’n kleinzoontje de doos te pakken ge-
kregen en is ermee aan het klodderen ge
il slagen, ’t Was bar: de meubelen en het
I vloerkleed, de kleren en de gordijnen,
I alles zat onder de verf. En je weet, hoe
I dat gaat in zo’n geval. De één zei dat
I het zonde Was en toonde medelijden,
I maar de ander was kort in zijn oordeel
II en zeiwat doen die mensen ook met
I die rotzooi in huis. Nou ik jullie zo over
I de televisie hoor praten, moet ik ineens
I weer aan die geschiedenis denken. Die
R schildersdoos is natuurlijk geen absolute
I waarborg voor kunst en cultuur of, als
R je het eenvoudiger wilt, voor zinvolle
Rtijdsbesteding. Evenzo is het klèts om
R het zonder meer rotzooi te noemen. Je
R kan alleen maar zeggen, dat ie in han-
R den van iemand, die ermee om weet te
R gaan een geëigend middel blijkt te zijn
R voor diep persoonlijk geluk en veel ver-
R rijking van ’t gemeenschapsleven. Maar
I komt ie in handen van een prutser of
vergeet men waarvoor dat ding dient,
R dan is het eind ervan weg en is het resul-
taat om te huilen.
I Zou het zo met de televisie ook niet
I zijn? Als de grote heren in de kamers
I nog niet weten, hoe deze zaak precies
R geregeld moet worden, schaam ik me
I niet te zeggen, dat ik de oplossing nog
R niet in mün zak heb zitten. Maar ik heb
toch wel een mening. Als kunst een
R tnerciëel object wordt, ben i’
milie. Na de Mis volgde een rondrit langs
„C VrlCllO, VV tduc-lji-c.v «w- --
De receptie om drie uur werd uiter
mate druk bézocht. Namens de buurt
schap bood de heer P. Dogge een di
vanbed en een stofzuiger aan. Ook St.
Raphaël en de hondenklub „De Trouwe
Waker” boden geschenken aan evenals
tal van particulieren. Talrijke bloem
stukken en een stroom telegrammen en
brieven getuigden van het medeleven
van velen. De kinderen van de buurt
schap zongen de feestelingen toe en bo
den bloemen aan.
’s Avonds was er gelegenheid tot dan
sen in een danstent, geplaatst in de na
bijheid van de woning van het gouden
paar. Ook bracht de harmonie „St Remi”
serenade. De oudjes die beiden nog
1 van het leven
i van alles
wat deze dag hen heeft geboden.
Vriend Giel,
Ge denkt soms da ge leutig bent mar
inpersant haalde zo'n stomme streek uit
da ge er in 'n paar uur tijd veur 'n heel
week spijt van hebt. Zo was da t geval
te zondag in Ulicoten mee de koers.
Ja Giel ik heb wa mee gemaakt man.
,'k was al op tijd 's middags bij 't meske
en samen reeën we net as iedereen in
'Jlicoten naar de koers. Nou hak zo
onderweg al 'ns gedocht: as 't 'n bietje
aanligt geef ik ne premie. Gene grote,
twee vijftig was genog. Ik schreef op
'n briefke wak afgeroepen wilde heb
ben en daar onder zette ik nog dat de
winnaar van dieën sprint ook nog ne
kus kreeg van mijn Fina. Ik liet t brief
ke naar de omroeper brengen en 't was
nog gin minuut later of daar waren ze
er al mee: „Harrie van den Keutelberg
enz enz....” Ik keek schuin naar 't meske
Ik zag ze rooi worre. „Wa zijn da voor
streken?” vroeg ze ineens, ,,’n Grapke,
„Zot,”
zee ze en mee was ze al onder de draad
deur, stak vlak veur n groepke ren
ners de straat over en weg was ze. Daar
stond ik mee mijn grapke. Gos wa was
ze kwaad, zó hak ze nog nooit gezien.
Ik had gin rust of duur meer. Hoe hak
't daar nou mee? Ineens gaf ik om de
koers gin zier meer. Bier gatverdori, 'n
paar flinke potten bier. Ze zou wel naar
huis gereeën zijn. Natuurlijk! 't Flauw
ding!
't Was ongeveer 'n half uur na de
koers dak bij Gust Kusters op een
stoeltje aan de toog zat. 'k Had mezelf
al goed getrakteerd bij Harrie de Kort
en Jan Leyten en nou zat ik hier weer
achter ne verse pint, mee vóór mij op
de toog 'ne bos palling, die ik van
kwaadheid (meest op mijn eigen) mee
graat en al op at. Ineens wier er op
mijn schouwer geklopt. Ik kijk op en
daar staat iemand van de jury. „Ja Har
rie.” zee tie, „dieën premie van jou heb
ben we uitgereikt, maar wa daar nog
bij beloofd is, kunnen wij nie geven.
Hier is de renner die de premie won,
werkt 't er zelf maar mee af. Ja daar
stond ie Giel, mee nog drie ander ren
ners. Ik zeg tot die jongens, ja mannen,
da van die kus da was natuurlijk maar
flauwe kul en trouwens mijn meske is
al lang naar huis ok. Ge pakt de man
maar ne pot bier en hier is nog net voor
ieder ne palling. „Wij drinken gin bier
en tussen gin paling, zee de grootste,
die vlak bij mij stond. „Ik mot dieën k.us
van oe meske en dan pas ben ik tevreën.
Er kwamen steeds meer nieuwsgierigen
rond ons heen staan en ik docht, hiei
motte weg zien te komen Harrie en tap
ook. Ik zeg: „Ik weet 't goed gemaakt,
ge rijdt maatmee naar heur thuis, ik
zal efkes mijne brommer pakken”. Ik
denk: dan smeer ik hem wel. „Niks gene
sfeer, maar zo ver is het nog lang niet. I s e T 8 L
Voor de gewone huiskamer lijkt mijnde 8 810117^ 1
Te voet, per fiets en met de bus naar
Kevelaer. Prachtig geslaagde bedevaart.
Onder leiding van de heer Jac. van
Ham vertrokken dinsdag 79 deelnemers
van de Kerkelijk Erkende Rijwielbede
vaart Tilburg-Handel-Kevelaer naar Ke
velaer. Onder klokkegelui vanuit de Hei-
kense toren, waar voor het vertrek een
kort Lof en het reisgebed was gebeden,
reden de deelnemers via ’s-Bosch naar
Heeswijk, waar de eerste rust werd ge
houden. De avond was donker doch het
was droog en dat is veel waard als men
heel de nacht moet fietsen. Om 2 uur
middernacht arriveerde de rijders in het
genade-oord Handel, waar om 2.15 uur
de plechtige gezongen nachtmis werd op- j
gedragen door de Eerwaarde Pater W.
Dam m.s.f. voor de levende en over
leden leden. Het zangkoor „Ave Maria”
onder leiding van Frater Euberto voerde
de gezangen uit. Na het ontbijt in Hotel
Handeiia stelde de voorzitter de Geeste-
aan de leden voor, en mocht
zoon van
een der bestuursleden F. Wellens Jr.
De tocht werd op tijdschema verreden
en dat alles vlot is verlopen bleek dat de
rijders om 8.15 uur in Kevelaar arriveer
den. Op de heenreis werden zoals gebruik
vijf rozenhoedjes gebeden met verschil
lende intenties. Aan de genadekapel
sprak de geestelijke leider om Maria te
danken voor de prachtige en behouden
pelgrimstocht, waarna het zangkoor een
Marialied ten gehore bracht. Om 10 uur
werd in de Basiliek een plechtige Hoog
mis opgedragen waar vele van voet-,
rijwiel- en busprocessie vertegenwoor
digd waren. Om 2 uur was er aan de ge
nadekapel bijeenkomst voor het bidden
van de rozenkrans. Om 3.45 uur kwamen - -
alle deelnemers aan het station voor de I worden die diepe maruk gemaakt heeft
plechtige intocht van de processie, waar- op deelnemers en toeschouwers. Onge-
na plechtig Lof met preek door de Wel- twijfeld zullen de,zieken,^voor wiedde
Eerwaarde Heer Ooms en huldiging der
jubilarissen. Voor de huldiging werd het
Mariabeeld gewijd dat voor het eerst
werd meegevoerd door de voetprocessie
door de Eerwaarde Pater Dr. Gerlachus
Capucijn. Bij de voetprocessie was een
deelnemer van 50 jaar, terwijl de rijwiel-
processie een 25-jarige had n.l de heer
B. Kuypers. De laatste werd in hotel
Janssens door het bestuur en leden ge
huldigd en mocht de medaille van Maria
uit Kevelaar van de voorzitter in ont
vangst nemen. De gezangen onder het
Lof werden uitgevoerd door de zangver
eniging Echo de Pelgrim directeur H.
Goewie en Ave Maria directeur Frater
Euberto. Om 7.30 uur vertrokken de bus-
sen weer naar huis, waarna de leden der
rijwielprocessie de plechtige H. Kruisweg
door Pater W. Dam, waarna gezamenlijk bodeman met assistentie van pater
overste en pater Hack. Door het koor
van de broeders werd een meerstem
mige H. Mis en feestcantate gezongen.
Pater Dodeman hield een mooie toe-
tessen, waarna de inwendige mens weru i R het gQuden paar en de fa.
versterkt. Om 9.15 uur gezamerdijk af- - j-.-g-
scheid met gebed en zang aan de genade- Greng Weelde.statie en door ’t dorp,
kapel en onder een regenval werd om - -
9.30 uur het vertreksein gegeven. On
danks de stevige wind en regen werden
alle rustplaatsen op tijd bereikt. Bij de
laatste rust in Helvdirt, sprak de geeste
lijke leider het bestuur en leden toe.
Spreker bracht dank aan het bestuur
voor de orde en regeling tijdens de rit
en sprak en hoop uit in 1957 weer mee
te mogen. Ook de voorzitter bracht dank
aan de Pater, leden de voorrijders, spe
ciaal aan de rijder van het Mariabeeld
de heer C. van Gorp, de bazuinblazers
W. van Bladel, J. van de Camp en Van
Bavel, de rodekruisman A. Moeskops, de
rijders van de Drapeaus t.w. H. de Loos
en P. Hamers, de directeur van het zang
koor Frater Euberto met de zangers en een serenade, ue ouujes
allen die hebben mede gewerkt tot het i in uitstekende gezondheid
nst een com- -fegen van dé bedetocht. Hierna werd de i genieten hebben vo.op genoten
Ik bang^tllaaSte etappe gereden „aar Tilburg,«at d.» hen heeft gebod
Het ziet er nu naar uit, dat de grote
landdag, die de katholieke boeren- en
tuindersjeugd van geheel Nederland op
9 september in het stadion De Vliert te
Den Bosch zal beleggen, een massale
manifestatie zal worden. Uit alle provin
cies stromen op het ogenblik bij het al
gemeen secretariaat van de K.N.J.B.T.B.
de aanmeldingen binnen van jongeren,
die gezamenlijk het feit willen herden
ken, dat dan vijfendertig jaar geleden
de eerste diocesane jonge boeren-organi-
saties in ons land werden opgericht en
dat deze zich tien jaar geleden in natio
naal federatief verband aaneensloten m
de K.N.J.B.T.B.
Op deze dag zal ’s morgens in de
openlucht een pontificale Hoogmis wor
den opgedragen. Tijdens deze H. Mis zul
len de oogstgaven, door de jongeren mee
naar Den Bosch gebracht, worden geze
gend.
Ruim duizend jonge boeren en boerin
nen alsmede jongens en meisjes uit de
tuindersstand zullen ’s middags op het
veld van het stadion het leven en wer
ken van de boeren- en tuindersjeugd in
een groots opgezet spel tot uitbeelding
brengen. Kosten noch moeiten worden
I gespaard dit eerste massaal naar buiten
I treden van de gehele agrarische jeugd
uit den lande te doen slagen. In verschil-
1 om
komen
en ook de ruiters van de Nederlandse
Katholieke Bond van Landelijke Rijver-
emgingen stellen thans hun kostbare tijd
beschikbaar om op 9 september te tonen
welke prestaties zij kunnen leveren.
De Vliert biedt ruimte aan twintig
duizend personen. De organisatoren re
kenen er op, dat wie kan komen in Den
Bosch aanwezig zal zijn. Het is evenwel
van belang niet te lang met het aan
vragen van plaatsen te wachten om
teleurstellingen te voorkomen.
SOEP OF PUDDING?
Een maaltijd van twee of meer gangen
heeft iets genoeglijks en in de meeste ge
zinnen komt die dan ook op zon- en
feestdagen op tafel.
Daarnaast geldt bij velen als dagelijks
parool: soep of een toespijs. Welke van
de twee het zal zijn, hangt meestal af
van onze smaak en wat we het gemak
kelijkst vinden. Ook aan de voedings
waarde wordt gedacht: waar kleine kin
deren zijn wordt dikwijls juist hierom
een melkgerecht toegegeven. Een goede
gewoonte, want aan een meiktoetje heb
ben kinderen, die in de groei zijn, meei
dan aan soep. Ook volwassenen, die in
de loop van de dag maar weinig melk
brommer pakken,” zee dieën langen,
„ge gaat maar achter op de vleugel
moeren van mijne koersfiets staan. Kom
we zijn weg. En gullie er achter man
nen,’ zee tie tot zijn drie kameraden en
maakt dat tie er nie af springt!
Ziede me rijen Giel, langs deur turp
en zo de Strumptse weg op? Rechtop
staand achter op die koersfiets, mijn
tenen krom in mijn schoenen van 't nij
pen, mijn handen aan zijn schouwers
vast om in evenwicht te blijven. Ziede
me rijen? Wa mot da komiek gewiest
zijn.
Maar om de wip nie naar van Postel
thuis, al kon ik er duizend gulden mee
verdienen dan nog nie. Ik moest n list
verzinnen, maar wa?
Aan de linkse kant van de weg was
'n waai mee twee schrikdraden en
rechts waren 'n stuk of wa koei achter
mekaar aan 't stoeien. Ineens riep ik:
„Kijk daar mannen, daar is 'n koei aan
't kijken waar 't langste gras staai.
Prompt draaiden er vier rennerskoppen
naar rechts, terwijl ik op 't zelfde mo
ment mee ne kollesale uithaal aan de
andere kant in de sloot sprong. Ik rolde
me eigen onder de draad deur en toen...
lopen Harrie, lopen gatsamme! Er ge
beurde precies wa 'k gedocht had. Mee
vier man sterk klauwden ze boven op
de schrikdraad. Ik keek nie om en toch
hoorde ik ze verschrikken. Toen ze er
eindelijk onderdeur begonnen te kruipen
was ik al aan de andere kant van de
waai. Er stond daar 'n grote heg en
ik ben nog nooit zo vlug door n heg
kunnen komen als hier. Aan de andere
kantkorenhokken, Giel, volop ko
renhokken. Ik rende eerst nog n end
de akker op en toen ik docht ze zijn
zo wa de heg deur, ikke ne hok onder.
Laat ze maar zoeken, docht ik, t mot
1 toevalig zijn as ze mij vinden. En om
kort te gaan Giel, ze hebben me nimmer
gevonden, maar ik ben er wel blijven
zitten tot de avond begon te vallen. Ik
had besloten recht naar huis te rijen as
ik in turp was en nimmer naar 't meske
te gaan. Maar toen ik in Baal kwam
begon net de kaarskensprocessieen
toen wier ik weemoedig. Daar hadden
Fina en ik ok naar toe willen gaan, mar
nou zat ze wellicht op de Strumpt, mis
schien wel mee veul verdriet. Mar Ons
Lieve Vrouwke mocht er nie onder lijen.
Ik kocht twéé kaarsen én twéé kapkes
en liep zó in de processie. Ik heb vurig
gebid da 't wir goed zou komen en 't
is goed gekomen Giel. Van de mergen
kreeg ik ne brief. Ze schreef: „Heb veul
spijt, kom te zondag weer maar terug as
ge tenminste 'mij nog wilt”. Ik heb n
telegram terug gedaan: „Heb ok spijt,
ben 's middags al bij jullie”.
Giel, nou witte heel 't drama. Schrijf
't naar niemand in Alphen hé, want
daar hebben ze er niks mee nodig.
Harrie van de Keutelberg.
IS WEEKBLAD
over het algemeen het meest effectief en
tegelijkertijd het goedkoopste? Bij de
tweede opzet gaat het echter om de arti
kelen en zijn de advertenties voor de uit
gever slechts een factor, die de prijs gun
stig beïnvloedt, waardoor prima mede
werkers kunnen worden aangetrokken.
Hoe wij de televisie ook gaan regelen in
Nederland, laten we er in ieder geval
geen echt advertentieblaadje van gaan
maken”.
Inmiddels, vrienden zullen wij middels
de publieke opinie mede verantwoorde
lijk voor de oplossing zijn. Wat denk je
er van?
Dikwijls nog zal het echtpaar Willem-
sen-Ermus terugdenken aan zaterdag 18
augustus 1956, de dag waarop zij en
met hen heel de buurtschap „De Grens”
hun gouden bruiloft hebben gevierd.
De buurtbewoners hadden voor een
passende versiering van woning en laan
zorggedragen, ’s Morgens werd het gou
den paar afgehaald en in optocht naar de
kapel van het klooster gebracht, waar
njwieipxvvcöoic r*---i om 10 uur een plechtige H. Mis uit
gingen houden, welke werd gemediteerd dankbaarheid werd opgedragen door pa-
avondgebed.
Donderdag vertrek van de voetproces
sie om 6 uur, om 7.15 uur was er voor
de wielrijders een H. Mis bij de Carmeli-
tessen, waarna de inwendige mens werd
versterkt. Om 9.15 uur gezamenlijk af-
ka^f ën oMer een regenval werd om
9.30 uur het vertreksein gegeven. On
alle rustplaatsen op tijd bereikt. Bij de
waar de rijders om 19 uur arriveerden.
Ook op de terugreis werden er vijf ro- 1
zenhoedjes gebeden. Met de motorpolitie 1
voorop, die prachtig het verkeer regelde,
ging het naar de kerk van het Heike,
1
een kort Lof werd gehouden en na de
zegen van het Allerheiligste werd deze
tocht beëindigd. Alle deelnemers keerden
voldaan huiswaarts en zien weer uit naar
I het volgende jaar.
I Zondag trok wederom de jaarlijkse
I kaarskensprocessie georganiseerd door
„Dé Vrienden van Lourdes”. Om kwart
voor acht werd in de St. Remigiuskerk
I het rozenhoedje geb> den. Om 8 uur was
I ei' een plechtig Lof met predikatie. Te
half negen begon de lichtprocessie te
trekken. De stoet werd geopend door tal
rijke vaandels en vlaggen. Te oordelen
naar het aantal verkochte kaarsen na-
I men 1750 personen aan de processie deel.
I Het was een ontroerend schouwspel deze
biddende en zingende massa door het
donkere dorp te zien trekken met de
brandende kaarsen in de hand. Van vele
omliggende plaatsen waren er deelne
mers gekomen. De stoet werd gesloten
door de geestelijkheid en ’t Maria-beeld.
Honderden en nog eens honderden sloe
gen in eerbiedige stilte de processie gade.
Tot slot werd in de kerk door alle deel-
II nemers het Credo en het Salve Regina
11 gezongen. Het is een plechtigheid ge-
op deelnemers en toeschouwers. Onge-
opbrengst bestemd is er wel bij varen.
