DE GEMEENTEN
e. o.
een brood gestolen heb....
Opening „Win-AI”
te ALPHEN
WEKELIJKS NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR
ALPHEN EN RIEL - BAARLE-NASSAU - BAARLE-HERTOG - CHAAM
Land- en tuinbouw
magnesia en kalkbemesting
Morgen: Gildefeest te
Baarle-Nassau-Hertog
Ik sterf, omdat ik
Baarle-Nassau
Zaterdag 17 Sept. 1955
Nummer 38
Leo Uittenbogaard.
P
'P
een
19
>P
>P
kankerbestrijding
>p
en
59.65
22.28
COLLECTE
bracht op:
In Baarle-Nassau
Uitgave van
DRUKKERIJ DE JONG
en Gilderoosjes
het feest worden
Slovik deed het in een ogenblik, dat let-1 spanningen
terlijk geen man kon worden gemist. De
krijgsraad, die zijn zaak behandelde, had
niet veel tijd nodig om tot een beslissing -
te komen: Eddie Slovik zou zijn deserta-1deserteert. Volbewust^en_°™datjii^zon-
tie uit het leger moeten boeten met een
moedwillige verlating uit het leven.....
plaats van stenen niet liever brood wil-
len zien? Brood en begrip voor Eddie! receptie-ALBUMS verkrijgbaar bij
EMIEL DEJONG, BAARLE-NASSAU ln Ulicoten
In verband met de bij goed weer te
verwachten grote drukte wordt de be
zoekers aangeraden tijdig aanwezig te
zijn.
Rekening houdend met minder goed
weer is het terrein als zodanig inge
richt dat een groot aantal personen
wind- en regenvrij kan zitten.
onder ’n steen zonder naam, met moor
denaars en andere misdadigers begraven
op een stuk grond, dat door dicht struik- 1
gewas aan het oog van de rechtvaardige
wordt onttrokken. Uitgestoten na zijn
dood. En dit mede door een brood, dat
hij stal, toen zijn maag leeg was en de
maatschappij hem óók alleen maar ste-
I nen te bieden had
Het drama van Eddie Slovik is een
van de vele, die het leven oplevert. Het
is de tragiek van ’n zwakke, overgevoe
lige natuur, die als kind al niet tegen ’t
I bestaan met zijn vele, gecompliceerde
eisen was opgewassen. Die het slacht
offer was van omstandigheden, waaraan
hij zelf geen schuld had, maar waaraan
hij niettemin ondergeschikt was. De
I trieste geschiedenis van een mens, die
I even goed onze naam had kunnen dra
gen
Maar wij stalen geen brood en even
min verduisterden we ooit geld, zeggen
we misschien. Nee, maar wij hadden
waarschijnlijk ook nooit honger en even
min zwalkten we in hopeloze armoede
en verlatenheid over de straat, koud en
eenzaam, zoals alleen een kind in een
grote stad eenzaam kan zijn. En kenden
we de verleidingen niet, waaraan een
mens blootstaat, die normaal niet aan
de slag kan komen en zich dan lang
zaamaan, maar onweerstaanbaar voelt
wegzuigen in de poel, die „misdaad
heet, maar in vele gevallen met „men-
selijke onmacht” beter is benaamd
Eddie Slovik was geen geboren mis-
dadiger en toch verviel hij tot de mis
daad. Wij, u en ik en onze kinderen zijn
evenmin geboren misdadigers, maar pre
cies als in zijn geval houdt zulks niet in,
dat wij op het rechte pad zullen blij
ven als de omstandigheden zich eens te
gen óns keren. Het is een waarheid, die
voor ieder mens geldt en die even reëel
als leerzaam is. Leerzaam in deze zin dat
wij op het gebied van de misdaad niet
kunnen en mogen denken alleen in ter
men van veroordeling en vergelding.
Door het laatste te doen, negeren we
immers hard en kortzichtig de onvolko
menheden in onze maatschappij en - in
onszelf. Staat niet waarschuwend en be
zwerend boven de eeuwen het Evange-
lie-woord: „Wie zonder zonden is, wer-
pe de eerste steen”?
Wie zou na het bovenstaande in alle
gemoedsrust stenen durven werpen naar
de nagedachtenis van Eddie Slovik? De
maatschappij in zijn gespletenheid, wil
lekeur en onmacht deed en doet zulks.
Maar wij? U en ik? Zouden wij hier in
plaats van stenen niet liever broody wil-
Slovik en degenen, die zijn of worden,
zoals hij?
en te leiden weet.
Eddie ontmoet een meisje en zij is het
die hem opheft, inspireert en leidt. Voor
het eerst in zijn jonge, moeilijke leven is
hij voluit gelukkig.Hij heeft een baan en
een vrouw gevonden en hiermee een be
schut en zinvol bestaan. Maar dan roept
het leger hem weg. Het is oorlog en ook
Het vwschiilussên'hen en hem was, dat I de jonge Slovik moet naar het front In
hij welbewust uit het leger was gede- de 372 dagen, dat hy so daat s deelt
serteerd op het moment, dat zijn leger- zijn biograaf mee, schrijft luj 376brie-
groep wanhopig trachtte het Eerstof- ven aan zijn vrouw. Overgevoelig als hij
fensief van Von Rundstedt tot stand te is, kan Eddie Slovik net optegen
brengen. Een dodelijk verschil, want in geweld van de wereld die hem nu om-
dit fatale, beslissende uur moest een ringt. Elk hard geluid verschrikhem
voorbeeld worden gesteld. Tienduizenden tast zijn toch al
den andere soldaten waren vóór hem nog verder aan. Hy moet hier vandaan,
weggelopen, maar de ongelukkige Eddie weg, ver weg van die yersc^ikkingem
i-wreedheden, die tezamen
een oorlog vormen. Hij wil terug naar
huis, naar de enige plek, waar hij zich
veilig en begrepen voelt. Eddie Slovik
De kinderen van Alphen waren het Za
terdag j.l. niet vergeten dat er een grote
kinder-actie zou worden gehouden. Reeds
lang voordat er ergens een geluidswa-
gen te bespeuren was, stonden ze al te
springen van ongeduld en uit te kijken
of er nu nóg niets kwam. En toen dan
eindelijk de actie begon en de geluids-
wagen in de straten verscheen, waren
ze zo ten naaste bij gek geworden van
opwinding en wisten met hun zelf geen
blijf meer. In alle straten klonk de vro
lijke muziek en werden met de nodige
reclame, de strooibiljetten, die overal
zouden worden uitgestrooid, aangekon-
digd. Heel Alphen stond compleet op zijn
kop. En toen dan eindelijk de auto met
die strooibiljetten verscheen, was ’t of
al die biljetjes briefkes van honderd wa
ren. Het was een lust voor het oog hoe
groot en klein op die rond dwarrelende
biljetten dook. Overal waar de auto ge
weest was veranderde de weg in ’n wild
2 van zwaaiende armen
en benen. Groot en klein wierp zich mee-
dogeloos op de harde straatkeien neer en
nergens werd er pijn gevoeld.Ze moesten
die biljetjes hebben en liefst zoveel mo
gelijk. De chauffeur der strooibiljetten
wagen reed met ware doodsverachting,
want ze stormden vaak van voren al op
de auto aan, als motten op het larnp-
licht. Een fantastisch schouwspel was ’t.
Eenmaal werd zelfs een klit biljetten
uit de handen van één van de uitstrooi-
ers gerukt, terwijl deze verschrikt uit-
riep: „Nou schepte ze me”. En iedereen
had er plezier in en alleman deed mee en
rende achter de waardevolle briefkes
aan.
Wij zagen op een van de uitkanten n
boer met een eg, die op zijn kant werd
voortgesleept. De auto kwam en voor de
aardigheid werd één biljet bij hem los
gelaten. Pats, daar lag zijn eg. Hij rende
op het witte papierke af, ofschoon er
verders niemand in de omgeving te zien
was. Deze boer riskeerde een stel kapot
te egtanden en ’n op hol geslagen paard.
Maar dat was allemaal nets, hij had een
biljet, hem deden ze niets meer.
En zo ging het overal. Wij zagen
oude jonge juffrouw een briefke naren
nen, maar ocharm.... telkens als zij het
bijna te pakken had, waaide het weer
wat verder op. Wij geloven niet dat zij t
heeft weten te vangen, want ze ver
scheen niet op de prijsuitreiking.
Op een andere plaats zagen wij een al
te ijverige huisvrouw van behoorlijke
omvang als een paling over het wegdek
schuiven. Ook zij wou in de kortste ke
ren een bussel biljetten bijeengraaien,
maar helaas, zonder hulp had zij er mis
schien nog gelegen... Ja, het was een
i Maar Eddie Slovik is dood. Gedood
door de maatschappij, die hem niet te
I voeden, te kleden en te leiden wist. Er
zijn evenwel anderen dicht in onze eigen
omgeving, die dat begrip en die steun
ook behoeven, willen ze niet van kwaad
tot erger vervallen. U moest eens kun
nen praten met de vrouwen en mannen
van onze Reclasseringsinstellingen, die
in de misdadiger de mens leerden zien.
Midden in de harde, maar vruchtbare
practijk hebben zij geleerd niet domweg
halt te houden voor het praedicaat „mis
daad” en „misdadiger”; liever dan te
veroordelen, zoeken zij naar middelen en
wegen om die ontspoorden terug te voe
ren naar een eerlijk, proper en opbou
wend bestaan en wel in de klare, inspi
rerende wetenschap, dat hiermee die
mens én de samenleving, waarin hij
struikelde, het best zijn gediend.
Dit is Christendom, dit is mensenmin
in zijn sterkste en schoonste vorm. U zou
Eddie Slovik het brood en het begrip,
dat hij nodig had, niet geweigerd heb
ben? Wel, deel het dan uit aan die ande
ren, die zijn als hij was.
Door een simpele gift op de aanstaande
Nationale Reclasseringsdag. U bent er
dan zeker van, dat door u een mens
wordt geholpen en een gelukkiger besef
is er stellig niet!
De laatste tijd begint men meer en
meer het grote belang in te zien van een -
goede magnesia-bemesting, naast goede
kalkbemesting. En terecht! Vooraan
staande landbouw?toriteiten schatten
het kalktekort in de Nederlandse bodem
op ongeveer 300.000 ton CaO.
Magnesia is voor de plant en bodem
evenzeer nodig als b.v. kali en fosfor-
zuur en speelt met kalk een grote rol bij
de opname van de voedingstoffen.
Bij de granen neemt het gewas per
oogst en per jaar per ha uit de bodem
ongeveer 12 kg zuivere magnesia en bij
de wortelgewassen, zoals suiker- en voe
derbieten, ongeveer 50 kg. Magnesium-
gebrek is de laatste jaren door geheel
Nederland in erge mate voorgekomen
en heeft de oogstopbrengsten belangrijk
gedrukt.
Hierbij moet opgemerkt worden, dat
de plantenwortels in de bodem niet gaan
zoeken naar voedingstoffen die zij nodig
hebben, doch alleen opnemen, wat zij
terstond aanwezig vinden. Vooral de
jonge plant heeft behoefte aan direct
opneembare magnesia.
Men moet dus zorgen, dat de gewas
sen grotere hoeveelheden ter beschik
king hebben en wel in de grootst mo
gelijke oplosbaarheid.
i Van groot belang is, dat de magnesia-
kalkmeststoffen zo gelijkmatig mogelijk
worden uitgezaaid en door de grond ver
deeld.
Men strooie, wanneer de bouwgrond
droog is, liefst in de herfst, doch andere
i tijd is in geen geval nadelig. Het ver
dient aanbeveling direct na het strooien
de kalkmeststoffen licht in te eggen,
waardoor een intensievere verdeling in
de bodem wordt bereikt. Een kalkmest-
stof welke naast magnesia, ook nog spo
renelementen, w.o. borium in de bodem
brengt is ideaal.
Wij mogen ons gelukkig prijzen, dat
de Nederlandse Land- en Tuinbouw
ruimschoots voorzien kan worden van
hoog magnesia-houdende kalkmeststof
fen, waarvan de grondstof gedolven
wordt uit een groeve op Nederlandse bo
dem onder Winterswijk.
Het is een bijzondere speling van de
natuur, dat in ons land een dergelijk na
tuurproduct gevonden wordt, bestaande
uit zeer zacht gesteente zgn. Dolomiet.
Deze bevatten resp. 8 a 9%, 18 a 20%
en 28 a 32% MgCO3.
De resultaten behaald op velerlei ge
wassen en op alle grondsoorten waar de
grond maar kalkbehoefte had, waren
steeds bevredigend.
Morgen, Zondag gaat Baarle dan de
Brabantse en Kempische Gilden ontvan
gen. Dank zij de belangeloze medewer
king van een groot aantal inwoners is
het comité erin geslaagd een festijn zon
der weerga te organiseren.
Buiten de prachtige optocht, die door
Baarle’s straten trekt, spelen de festi
viteiten en evenementen zich af op het
Sint Annaplein en het achter de jongens
school gelegen terrein der Wed. Jans
sens. Beide terreinen zijn uitsluitend toe
gankelijk via de ingang naast de nieu
we brandweergarage.
Het programma luidt als volgt:
13.00 uur: Tentoonstelling van oude
en moderne Gildevaandels, oorkonden,
etc. in de nieuwe brandweergarage. Deze
tentoonstelling is tot 13.45 uur gratis
toegankelijk.
14.00 uur: Opstelling van de Gilde-
stoet in de Stationstraat, die via de vol
gende route trekt: Nieuwstraat - Singel
Molenstraat tot Molen - Molenstraat - spartelende k uw
Kapelstraat - Klokkenstraat - Sint An
naplein. Onmiddellijk daarna korte of
ficiële ontvangst op het gemeentehuis
van Baarle-Nassau der Gilde-Hoofdman-
nen en genodigden.
14.45 uur: Aanvang der wedstrijden
in Gildedansen, individueel en groeps-
vendelen, schieten met buks, handboog,
voetboog, kleine kruisboog en grote
kruisboog.
Aan de schietwedstrijden wordt ook
deelgenomen door de handboogschutte-
rij uit Castelré. Aan prijzen is een be
drag van 10.000 Francs uitgeloofd.
1 19.00 uur: Prijsuitreiking vanaf het
bordes van het gemeentehuis van Baar-
1 le-Nassau.
19.30 uur: Groot openluchtfeest op t
Sint Annaplein. Een Boerenkapel zorgt
voor de muziek; 3 dansvloeren, Wein-
stube in de nieuwe brandweergarage,
fraaie verlichting van het feestterrein.
Kinderen worden des avonds niet op
het terrein toegelaten.
Programmaboekjes
zullen op de dag van
verkocht.
Twaalf schoten knalden over de
vorstige vlakte en veroorzaakten de
dood van Eddie Slovik. De handen van
de mannen, die de executie uitvoerden,
trilden: ergens ook sloegen kogels in
hun ziel gaten, die nooit meer zouden
helen. Eddie Slovik was een Amerikaans
dienstplichtig soldaat, precies als zij.
der angst wil leven. Maar weer grijpt de
maatschappij in en nu eist zij zijn leven.
Lane geloofde de ongelukkige niet dat I Al degenen, die de voltrekking van dit
dit^verschrikkelijke besluit zou worden doodvonnis
niteevoerd Maar toen hij op een grauwe hoogte van Eddie Sloviks strairegist
koude Januari-morgen in 1945 uit zijn Er is, zo stelt Huie uitdrukkelijk, geen
cel werd gehaald om te miden van het redelijke twijfel mogelijk aan het feit
executiepeloton naar de plaats van de dat deze wetenschap °P
terechtstelling te marcheren, wist hij, van invloed was. Had Eddie Slovik een
dat hii de dood niet ontkomen kon. blanco strafregister ge a y
Steeg er een schreeuw op naar zijn mogelijk nog geleefd hebben. NuJigt~ hy
keel? Barstte hij in tranen uit? Was er
nu angst in hem, haat of verachtingI
Verzette hij zich? Nee. Hoewel elke stap
hem dichter bij de dood bracht, had Ed-
die Slovik zichzelf in zijn macht. De
sergeant, die het executie-peleton aan
voerde, vertrouwde deze onwezelijke
rust en koelbloedigheid niet. „Probeer
je goed te houden, Eddie,” vroeg hij de
ter dood veroordeelde met een stem, die I
niet de zijne was. „Probeer het, voor je
zelf, en voor ons!” Het antwoord van
Eddie Slovik was even onverwacht als
verrassend: „Maak je over mij maar
niet ongerust, Frank. Heus ik voel mij
best. Weet je, ze gaan mij niet dood
schieten, omdat ik uit het leger ben ge
deserteerd. Dat hebben immers duizen
den jongens gedaan en ze leven nog.
Nee, ze schieten mij dood, vanwege het
brood, dat ik gestolen heb, toen ik
twaalf jaar oud was!”
Toen marcheerde Eddie Slovik verder.
Met een vaste, besliste stap en een ge
zicht, dat beter nog zijn woorden uit
drukte, hoe zeer hij zich de oorzaak van
zijn dood bewust was.Een simpel brood,
dat hij stal toen hij nog een kind was en
honger had.....
In welk een trieste, hopeloos-vermink-
te gedachtensfeer kom je terecht,wan
neer je deze overtuiging voor ernst
moet nemen. William Bradford Huie,
die de gegevens over dit „geval” verza
melde en neerlegde in zijn boek „The
Execution of prifate Slovik” toont met
krachtige en voor onze maatschappij te
gelijk beschamende argumenten aan,
waarom wij in de geschiedenis van de
ze eenvoudige soldaat wel geloven
moeten.
Eddie Slovik groeide onder armelijke
omstandigheden op ten tijde van de
economische crisis, die sterkeren en be
teren dan hij tot vertwijfeling bracht.
De honger kwelde hem en hij pakt een
brood weg. De maatschappij die hem
niet voeden kon of wilde, straft hem
zwaar voor deze euveldaad .Het is Eddie
Sloviks eerste aanraking met de wreken
de Justitie maar niet de laatste. Met
de economishe crisis in zijn landstijgt
de crisis in Eddie Sloviks innerlijk. Hij
moet leven, maar hij weet niet waarvan.
In zijn nood vergrijpt hij zich opnieuw
aan andermans eigendom. Het zijn
slechts luttele dollars maar het ant
woord van de beledigde maatschappij
is niet gering. Vijf lange, onbarmhartige
iaren brengt Eddie door in een „opvoe
dingsgesticht”, waar zijn moreel nog
meer wordt geknakt en aangevreten. Is
deze Eddie Slovik een misdadiger? Nee.
hij is volgens zijn biograaf het gewillige
slachtoffer van een tijd, die verlicht heet
maar zijn eigen kinderen niet te voeden
s
ML
JU
38
Bonte avond van radio
Luxemburg te Alphen,
met medewerking van
het bekende Hawaii
ensemble „The Hono
lulu strings" o.l.v. Frans
van Oirschot, met spe
ciale medewerking van
Indische bawaii danseres
E©?;;"
-
i
