Nieuws-
Advertentieblad
en
II
rl
Baarle’s
'I
NOODLOTTIGE SCHOTEN
$1
Land- en Tuinbouw
v
ji
1
w!
Wrijf Kou en Pijn
weg met dampo
49e Jaargang
Zaterdag 10 Juli 1954 No. 28
I
Li
ft
trekken. Was
sen blind sneeuwen God en Zijn Moe- op
28 Juni
Zijn
dof
MARIA WAS NABIJ je tussen de takken van een eikeboom bij
Tevoren hadden zij hun geweren
geladen; nu snapten de stugge hanen.
„Klik! Klik!”
Verrijt keek op
IN EEN EIKEBOOM
Drie weken later plaatste hij dit beeld
,|J JC IUOOVI1 u V. v,w.> v-j
al Werbeek, onder Rety, en niet lang daar-
i na werd een kapel gebouwd in de scha
duw van de eik.
en zag hen voor zich
olütie der Eenzamen” (Uitg. van Gorcum en becjacht zich. Een mislukte
T.
IVi
staan, de geweren op hem gericht.
„Maria helpe mijriep hij. Wat
hinderdejhet of zijn stem verklonk in de
stilte van ’t sneeuwland: Maria was hem
zeer nabij.
Snel als de gedachte liet hij het beeld
je in zijn jas glijden, greep m^t de ene
hand de snaphaan van de schelm, die
links van hem stond en liet bijna op het
zelfde ogenblik zijn knuppel neersuisen
op het hoofd van de man rechtsvan hem.
De slag kwam aan. De deserteur liet zijn
geweer vallen, toen zijn knieën onder
hem knikten. Bloed rinde langs zijn slui
ke haren tot over zijn voorhoofd, toen hij
viel en bewegingloos bleef liggen.
Star van schrik had zijn metgezel de
slag met de knuppel zien aankomen,
maar nu rukte hij met kracht zijn snap,
haan uit de handen van Verrijt, sprong
achteruit en legde opnieuw aan.
vinger haalde de trekker over....
ketste het geweer.
Weer hief Verrijt zijn knuppel op,
maar de man wachtte de slag niet af.
Blind van angst liet hij zijn wapen vallen
klavierde tegen de helling op en ver
dween tussen de heuvels, een al kleiner
wordende gestalte met zwaaiendearmen.
Verrijt knielde neer: in zijn handen
hield hij het beeldje van Ons lief Vrouw-
ke in de Sneeuw.
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
Onze Lieve Vrouw ter Sneeuw
GEVONDEN TE CHAAM, VEREERD TE RETY
kelde het er in en raapte de knuppel op,
die hij had laten vallen.
Langzaam ging hij verder, behoedza
mer nu hij het Onze Lieve Vrouwebeeld
droeg, waarnaar hij telkens moest kijken,
alsof hij zich wilde overtuigen dat hij
niet droomde.
Daarom zag hij ook de beide mannen
niet, die op hem loerden, gedoken in een
kuil achter een heuvelrand. Zij hadden
gezien dat hij iets droeg, wat heel kost
baar moest zijn, omdat hij het met zo’n
grote zorg behoedde.
Ze behoefden elkaar niet te zeggen
wat hen te doen stond, want ze hadden
al zo lang tesamen gezworven, sinds ze
uit het leger gedeserteerd waren. Deze
deserteurs waren gevaarlijker dan de
wolven: zo konden niet meer terugkeren
naar hun regiment, waar het hennepen
koord hen wachtte en ze moesten steeds
de dorpen vermijden, waar een boeren
wacht hen zou grijpen en naar een stad
voeren, waar men hen als zwervers zou
geselen en brandmerken.
Genade voor recht werd hen nimmer
verleend: waarom zouden zij dan mede
lijden kennen? Een dode kan niet vertel
len, wie hij ontmoette op de heide en wie
hem beroofde?
uitoefenen en bestand zijn tegen sterili
satie. Iets bijzonders is dit niet, omdat
men tenslotte de rubber aljaren gebruikt
voorslangen van melkmachines, die goed
schoon gehouden kunnen worden.
Het voordeel van zo'n rubber deksel
is duidelijk. Een deuk in de rand van de
melkbus is onschadelijk, het soepele
deksel sluit toch geheel aan. Het deksel
is zo geconstrueerd dat, wanneer de bus
omvalt, het deksel niet door de druk van
de melk van de bus wordt geduwd, maar
juist vaster gaat zitten. Melkverlies is
dus uitgesloten. Het op en afzetten
J914 werd de lont in het kruitvat gestoken
dus uitgesloten. Het op en afzetten van
dit deksel geschiedt met één greep; het
levert minder problemen op dan met een
slecht sluitend metalen deksel. In ver
schillende bedrijven in België en ook
in Nederland wordt het rubber melkbus
deksel met succes gebruikt en het ziet
er naar uit, dat vele andere fabrieken en
boerenbedrijven zullen volgen, want dit
melkbusdeksel is een uitvinding, die men
i eigenlijk al honderd jaar eerder had
moeite opende hij zijn gevouwen gemeester
^den, en nam eindeloos voorzichtig Daarna de hofauto
^’beeldje op en hield ’t tegen zich aan. tegenover
iarop deed hij zijn wollen das af, wik j plaatsnam
Het had de gehele nacht traag ge
sneeuwd, en het sneeuwde de mor
gen van de zestiende Januari van
hetjaar 1645 nog. Boven hetheide-
land was de hemel grauw van laag
hangende, bewegingloz wolken.
Alleen in 't Oosten, boven de dikke
mastbossen, die de horizon afsloten,
was de lucht roder gekleurd door
de verre brand van de zon.
Met sterke, veerkrachtige passen, on
danks zijn zware essen-houten klompen,
liep Willem Verrijt over de heide, waar
de snesuw knisterde onder zijn stap.
Achter hem waren de contouren van de
toren van Alphen allang weggevlakt en
verdoezeld in de grijsheid van de lucht,
en de toren van Chaam was nog niet te
zien.
Al waren de smalle, weinig betreden
paden, die van gehucht naar gehucht
voerden, die nacht ondergesneeuwd,
Verrijt herkende de weg wel aan ’n een
zame, van ouderdom gebogen krotsden
opeen heuvel, aan de berijpte rietplui
menin een laagte, waar een toege' roren
ven moest zijn, aan een berkenbosje.
Hij was deze weg vaak gegaan als de
sterke, betrouwbare gids, die de paters
uit Antwerpen naar de dorpen van Staats
Brabant bracht, maar deze keer was hij
van Baelen onderweg naar Chaam. om
Sint Antonius te vereren, hoewel de wol
ven in deze barre wintermaai d over de
heide zwierven.
De wolven naderden echter niet, als
ze in de hand van de forse boer de knup
pel zagen, die glom van de hardheid van
het hout, maar men mocht hen vooral de
mg niet toekeren.
„Hier moet ik op mijn hoede zijn”,
dacht Willem Verrijt; de heuvels, die als
I voor-wereldlijke molshopen aan alle kan
ten oprezen, maakten de nadering der
wolven gemakkelijkeiHet sneeuwen
had opgehouden. Even bleef hij staan en
keek met scherpe blik Iar:gs de hellingen.
Wat was dat? ’n Kleine, donkere vlek,
een vierkant, waar geen vlok sneeuw ge-
vallen was Met qrote passen waadde
Verrijt er door een sneeuwdal naar toe.
Nu kon hij zien dat er iets in 't midden
van het vierkant lag, dat lichter afstak
tegen de van vocht doortrokken grond.
Het had de vorm van een beeldje; dichte)
hijgekomen zag hij, dat het inderdaad 'n
veldje was, een uit hout gesneden Ma-
mabeeldje, bruin van ouderdom.
Willem Verrijt viel neer in de sneeuw
I entegenover dit wonder vergat hij alle
I s-beden, die hij zo vaak had opgezegd:
I „Maria!" meer kon hij niet zeggen: „Ma-
I a. wees gegroet!”
I Vat had hij ooit gedaan in zijn leven,
J,t Ons lief Vrouwke in de winterse kou
Them wachtte en door hem gevonden
W|lde worden.
Dpeens besefte hij, dat het Glorierijke
nH, de Moeder Gods en hij geheel al
waren in deze toegesneeuwde we- dinant
die zich eindeloos scheen uit te Sophie_,^ic"L
zo het paradijs? Verloren
EEN NIEUWE VINDING
Het transport van melk van boerderij
naar afnemers en fabriek geschiedt al
eeuwen op dezelfde wijze en wij kunnen
aannemen, dat daarin ook de komende
honderden jaren weinig verandering zal
komen. Toch is er wel iets verbeterd in
het melktransport, vroeger immers ge
bruikte men koperen melkkannen, die zo
mooi waren, dat men ze nu dikwijls voor
sier in de stal zet. Maardeze bussen oxy-
deerden snel en vergden daarom zeer
veel onderhoud.
Tegenwoordig vinden wij op veeteelt
bedrijf in de melkfabriek en bij de melk
bezorger solide vertind ijzeren of zelfs
wel aluminium melkbussen, die veel
minder onderhoud vergen en minder snel
butsen oplopen. Alleen het deksel en de
busrand blijft een probleemEen kleine
deuk en het deksel past niet meer. Ook
sluiten de deksels niet zo goed of de melk
loopt weg, wanneer de bus omvalt.
Sedert kort is nu een nieuwe toepas
sing op de markt gekomen, die deze be
zwaren opheft n.l. een rubber melkbus
deksel. Deze deksels zijn van een be
paalde rubbersoort gemaakt, waardoor
ze niet door de melk aangetast worden,
□ewoonlijLalsöl zij de koele houding v„„Eaar
I moeten bedenken.
Frans Ferdinand
der vinden?
Met
en. en nam
Daa
■I
ONS WEEKBLAD
tragiek glashelder
Maandag 28 Juni 11.
MIVAL
3c>n 27
l’jjOUT
'3211
van de overleden aarts-
reeds van op de hoog-
andere route gevolgd, maar wéér zou
over de Appelkai rijden
Graaf Harrach was nu voor
op de linker-treeplank van
Uit „De Stem” Jacques R. W. Sinninghe
gemeentebestuur aanhoren.
man geett in zijd un<u« boeier.de lock ,,Re
Maandag 28 Juni 11. was het precies veertig
jaar geleden, dat in Serajewo de noodlottige
schoten gelost werden op
kroonprins Frans Fedinand
bij de Lateiner Brücke plotseling een zijstraat
in. Kolonel Potiorek schreeuwde de chauffeur
*- keren. Op t moment dat de wagen
r
gefaald, maar hij, Princip, had de grote daad
i wezen.
Zo feilloos waren Princips schoten, dat het
er op leek alsof de vorsten niet getroffen wa
ren. Men zag niet dat zij in zittende houding
doodbloedden. Na enige tellen zakte de aarts-
chauffeur was gaan zitten. Vervolgens een
reeks auto's met burgerlijke en militaire auto
riteiten.
Op weg
c e en
1 Frans Fer- I
k toe om te keren. Op t moment aai oe wcyeu
aarts e 9 - rCmde, kraakten van heel dichtbij twee scho- j
ten van de rechterkant terwijl graaf Harrach
links op de treeplank stond.
Princip wist dat zijn schoten doel hadden
getroffen. Hij was ingesloten, hij kon niet
meer vluchten, maar voor een geslaagde aan
slag zou de gedachte nog te ontkomen, reeds
noodlottig zijn voor het plan.
Cabrionvic had op het beslissende moment
geving
middellijk vertrek aan te kondigen
aan!
hem niet van zijn keizerlijke instructie te doen
afwijken Hij leek hem niet
majoor Hoger te
de straten van c.
pperden de vlaggen
de rechterkant terwijl graaf Harrach
28 Juni 1914 Vrolijk wa|
in de hoofdstraten van Serajewo. Een muziek
corps speelde op het marktplein nee om- Graaf Harrach was nu voor alle zekerheid
van de stad concentreerden z.ch reg - linker.treepIank van de vorstelijke auto
menten voorde grote troepenschouw. gaan staan. Tegen het bevel in sloeg de auto
Het vorstenpaar werd aan het station be- I M
groet door de gouverneur der provii
een aantal plaatselijke autoriteiten
wat strak en afwezig.
v en tegemoetkomend ais
de een of andere manier moest compen
De stoet vertrok. In de eerste auto de bur-
van Serajewo en de gouverneur j
- waarin kolonel Potiorek
Frans Ferdinand en zijn gemalin
1( terwijl graaf Harrach naast de
1 van het
rtslmrtog
luisterde geïrriteerd cn was van plan zijn
vertrek aan te kondigen maar
Gorcum en
volütieaer
Comp. N. V. Assen) dan staat de gebeurtenis I
plotseling in al zijn tragiek glashelder voor
ons.
de Oostenrijkse
en zijn echtgenote
aartshertogin Sophie. Deze moordaanslag be
tekende de rechtstreekse aanleiding tot de
eerste wereldoorlog, die Europa in vuur vlam
zette
Dat is dus al veertig jaar geleden Oudere
mensen herinneren zich deze schokken gebeur
tenissen nog duidelijk. Voor de jongeren is het
een brok historie geworden, dat inmiddels al
lang verbleekt is en overschaduwd door de zo
bewogen jaren die nog heel helder in het ge
heugen gegrift staan Als men echter 't schok
kende, markante relaas leest dat Dr P J Bou
geeft in zijn uiterst
naar het stadhuis op de Appelkai
in de buurt van de Cumurja-brug ontplofte n
bom, die slecht gericht, overde auto van Frans
Ferdinand heen, naast een der volgauto's te
recht kwam en enige officieren verwondde. Er
ontstond een enorme verwarring, waarin de
politie direct met man en macht de achtervol
ging van de aanslagpleger inzette Carbrino-
vic, die geen uitweg meer zag sprong in de
rivier, de Miljacka, maar werd gegrepen en
geboeid weggevoerd.
Op het stadhuis moesten
en zijn vrouw de verontschuldigingen
De aai
on-
hij
slag behoefde S^a.omaar uq.
w volbracht. Dragutin kon tevreden
t nodig de raad van
volgen, die hem adviseerde
de stad door troepen te laten
ontruimen. Voor de terugweg werd e^enjets opzjj Frans Ferdinand, reeds
verstijvend, kon haar niet meer opvangen.
Voor hij vooroversloeg, hoorde men hem
roepen: „Soferl, Soferl. Stirb nicht! Bleib am
leben für unsere Kinder!” Even later toen
graaf Harrach zich over hem heen boog: Es
ist nichts, es ist nichts.” Toen verloor hij het
bewustzijn.
Het stoffelijk overschot van de beide vor
sten werd te Metkovic in Dalmatië opgebaard;
het slagschip „Viribus Unitis” zou de beide
kisten naar Triest vervoeren, waar een trein
vooi verder transport naar Wenen klaar
stond
Een zaakgelastigde
hertog had de keizer er
te gebracht, dat Frans Ferdinand bij testament
