Advertentieblad
Baarle's Nieuws-
en
a'sof i UIT AFRIKA
DE ZIN VAN HET MARIA-JAAR
I
de naastenliefde
Uw kind en
4
Br. Franciscus
I
voortdurend
lijke barmhartigheid.
In de geschiedenis
van de Kerk zal het
maar eens Een verbazend leuk gezicht en ge
hoor. Net een marktdag. De een roept al har
der dan de ander dat ie iets te verliezen heeft.
Ze denken natuurlijk alleen maar aan de winst
Maar hoeveel komen er niet bedrogen uit? U
ziet ze al thuis komen. De jongens en meisjes,
I die zich goede verliezers tonen, die moeten we
ellende! In dezelfde graad „verdient'1 hebben- Die een ander die mooie „glazigen
ze haar nu. Want, juist onze schuldige gunnen, bezitten al iets van die echte liefde.
omgang met andere kinderen. Sommige jon-
Op Driekoningen zelf zouden hier de klas
sen beginnen. Dat maakt dat er op die dag
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
het zien.
Zou het gewaagd zijn te durven zeg
gen dat dit Maria-jaar in Gods bestel
een nieuw jaar zal zijn van verlossing
een jaar waarin, door Maria, Christus
op een heel bijzondere wijze aan de
duistere wereld zal gebracht worden?
Nu heeft de plaatsbekleder van Chris
tus, in de grootste wereldnood, een alge
heel Maria-jaar uitgescheven, nu moet
dan ook ieder van ons die er zich ver
trouwvol voor openstelt, een toenadering
van God tot de wereld verwachten, en
een schenking van de Verlosser, door
Mar a, in een mate, die alleen maar te
vergelijken valt, melde eerste komst van
de Verlosser toen de wereld in de dui
sternis lag.
God zal nu, om Maria, opnieuw de
wereld gaan redden.
Gij vraagt u misschien af of de weield
zulke uitzonderlijke genade verdient.
Verdiende de wereld in het jaar van
Christus geboorte wél zulk een genade?
Ze „verdiende" ze om haar bodemloze
geus worden zelden of nooit in een club opge
nomen omdat ze veel te bazig zijn Iedereen
moet doen waar zij zin in hebben Een natuur
lijke afkeer is daarvan het gevolg. Men moet
kunnen geven en nemen naar maat. Wie zich
te veel in zichzelf opsluit, verliest de sympa
thie. Het kinderleven lijkt sprekend op dat
van de grote mensen. Opscheppersen ikzuch-
tigen worden ook daar geweerd. Gezellige
en mededeelzame vrienden vinden elkaar heel
gauw- De kinderen zijn wat dat betreft veel
kieskeuriger nog dan wij.
Een derde punt, waar we even de aandacht
op willen vestigen, is het leenheer spelen. We
hebben een spreekwoord: Al te goed is buur-
mansgek. Maar men is niet gauw tegoed.
Kinderen zijn er heel moeilijk toe te bewegen
om het mooie wat ze bezitten uit te lenen Een
meisje dat een ander graag van dienst wil zijn
met haar spullen, heeft zichzelf overwonnen
het rozenhoedje. Gaat ter bedevaart De ene wat vroeger. de andere wat later; ge
het g oot genadeoord van Scherpen- kunt jat a|jemaaj njet jn de puntjes hebben.
Verondersteld maar eens dat mannen als Jef
en Karei van tien en elf jaar, zo maar 20 - 30
km. en meer te voet moeten afleggen. Toch is
dat bij hen maar een kinderspel: draven kun
nen ze als koerspaarden; en als ze draven
schiet het op Een voorbeeldje: Als we op onze
eerste reis te Kole toekwamen, was het juist
vacantie; dat maakte dat ze die dag nog, als ze
Monseigneur hadden verwelkomd, in vacantie
mochten. Twee dagen later reden wij sommi
gen van hen voorbij; ze hadden toen 130 km
gelopen en waren nog 30 km van huis Ge ziet
of z’er tegen kunnen. Gelukkig worden wij bij
zulk een wedstrijd niet als deelnemers opge
schreven; we zouden in de sprint, als we zo
ver geraakten, maar een slecht figuur slaan.
Hoe er zo’n klas uitziet? Als dakbedekking
zijn er in het primitieve twee wegen: bladeren
of plankjes.
De bladeren als z’er een tijdje op liggen,
geven een uitzicht van hooi, ros geworden,
zei de boer, omdat het niet op tijd is binnenge
haald.
Hier zijn het bijzonder plankjes van 'n boom
die paraplu boom heet om zijn vorm en waar
schijnlijk ook omdat hij probeert ons droog te
houden. Dat is nog wel een paraplu die ge
niet hoeft mee te dragen; ze is altijd open, en
houdt u ook fijntjes droog alsge maar ziet
er op tijd onder te zijn. Zo’n dak is goed voor
vier, vijf jaar naargelang de toewijding van de
zwarten, die boven op de nok het voornaam
ste werk te verrichten hebben.
Verder steekt er alle vijftig centimeter een
paal van ongeveer vier meter hoog, de hoogte
van de klassen. Dwarsstukken van nen vinger
dik en 1 tot 2 meter lang worden er doorge-
vlochten en vastgebonden met lianen, de Kon-
ze haar nu. Want, juist onze schuldige gunnen, bezitten al iets
ellende, doet beroep op Gods onbegrljpe- Ieder spel geeft precies weer welk kind ver
draagzaam is en ruzietjes wil vermijden.
Dat is een richtingaanwijzer, die ons niet
eenmaal heten over Paus Pius XII en bedriegt.
„De koningin des j
over het jaar 1954: „De koningin des Een ander kenteken, waaraan we zien of de
hemels werd gekroond" en De koningin kiem zich al begint te roeren, is de manier van
des hemels reisde door de wereld’’.
Maar er leven er veel voort,
niets aan de hand is.
Gelukkig hij die er van te
van leeft: in verwachting.
En in
voren al I
afwachting doet gij iets:
huldigt Maria elke dag door het bidden zo-n ]60 jonge hazen komen binnengelopen,
van het rozenhoedje. Gaat ter bedevaart De ene wat vroeger> andere wat later; ge
naar 1
heuvel.
Hier zal ’n strijd uitgevochten moeten wor
den voor of tegen het eigen IK. En wij, op
voeders, kiezen de zijde van het „tegen". Hoe
meer we onze kinderen leren aan anderen te
denken, hoe beter het opvoedingswerk slaagt.
De wereld verkommert bij gebrek aan mensen
en kinderen die de echte liefde bezitten- We
zouden kunnen zeggen: Verbeter de wereld en
begin met uw eigen kinderen. Dat klinkt mis
schien een beetje hard. Maar is de waarheid
niet vaak heel wreed?
Het is werkelijk hard nodig, dat we even de
schijnwerper van ons gezond verstand op deze
zo broodnodige eigenschap richten. Liefde
voor anderen is noodzakelijk. We kunnen niet
zonder.
Laten we nu even bekijken hoe we die ware
naastenliefde bij onze kinderen kunnen te zien
krijgen. We noemen alleen het goede op, dan
leest U maar weer tussen de regels.
Het is knikkertijd. Bekijkt U die speelplaats j en geeft blijk dat het succesvol de strijd tegen
het eigen Ik aangebonden heeft,
We zouden ook nog iets kunnen vertellen
over ijverige knechten en behulpzame bengels
U weet wel het zijn altijd dezelfde Je staat er
iedere keer weer verbaasd over. Het lastigste
en vuilste karweitje knappen ze op- En nog
wel zonder heitje.
De kinderen hebben ongetwijfeld de kracht
in zich om ook deze deugd te veroveren De
ouders sporen we aan ook hier weer eens rus
tig over na te denken. St Paulus leert ons. De
liefde tot Christus dringt ons De oude mens
mogen we afleggen. Waarom zouden we de
nieuwe niet aantrekken
Wat de Meimaand is voor het jaar, dat
is het Maria jaar voor de eeuw die wij
beleven.
Mei belooft en brengt het leven. En
daarom is de Meimaand de maand van
de Moeder van het Leven.
Maar we zijn nu in de Meimaand van
het Maria-jaar.
Zijn wij er ons allen van bewust dat
dit een jaar kan worden van ongekend
nieuw leven, van nooit gedroomde bloei
aan zegen en genaden
Geloven wij en vertrouwen wij, dat
dit jaar het top jaar kan worden van deze
eeuw
Toen Pius IX in 1854 het geloofspunt
van Maria’s Onbevlekte Ontvangenis
afkondigde, heeft Maria dit beantwoord
met hare wonderbare verschijningen in
Lourdes en met een zee van zegeningen
en genezingen die over de wereld blijven
stromen.
Nu heeft Pius XII in 1942 heel de
wereld vertrouwvol toegewijd aan het
Onbevlekt Hart van Maria.
In 1950 heeft de Paus het geloofspunt
afgekondigd van Maria's glorievolle op
neming ten hemel.
En nu tot slot heeft de Paus een Maria-
jaar afgekondigd, iets nieuws en onge
kends sinds het bestaan der Kerk.
De Paus heeft Maria uitgenodigd nu
van haar hemeltroon te komen tot de
wereld, als Moeder van de mensen, als
Moeder van het Leven voor de dode en
doodzieke wereld.
Mogen wij nu ook iets verwachten I
Durft gij niet dóór te denken op de
mogelijkheden en verrassingen?1 Ze zijn
al bezig in Gods feilloze Voorzienigheid.
Als wij nog een tijd leven, en nog niet
eens een lange tijd: Lourdes begon vier
jaar na de dogmaverklaring der Onbe
vlekte Ontvangenis dan zullen wij
omlaag glijden. Het ideaal is heel aanlokkelijk'
maar er is moed voor nodig om iedere keer n
nieuwe poging te ondernemen om t gewenste
resultaat te bereiken.
Verleden week kwamen we er zo toe om
als ons persoonlijk oordeel te kennen te ge
ven, dat slechts een gering aantal kinderen
zichzelf kunnen vergeten. We weten boven
dien dat d^t Gods werk is
Echte offervaardigheid missen we helaas
maar al te veel in deze wereld. En toch wordt
die later van onze kinderen gevraagd, zoals ze
zovaak van ons zelf verlangd wordt. Al zijn
we nog zo egoïstisch, hoe dikwijls moeten we
onszelf niet wegcijferen en klaar staan voor
ons gezin, onze ouders en onze evenmens?
Hoe zullen de kinderen zich later kunnen ge
ven als het hun nu niet geleerd wordt?
Ik moest even op die drang naar zelfweg-
cijfering terugkomen De ware naastenliefde
is namelijk niets anders dan dat zichzelf geven
aan anderen. Ik gebruikte daarnet het woord
egoïstisch. Ik deed daarmee weer heel geleerd.
En toch bedoelde ik er heel gewoon mee: IK
wil het middelpunt zijn van alles wat er in m’n
omgeving plaats heeft. De anderen komen
op het tweede plan of verdwijnen helemaal
uit de gedachten.
U merkt, dat we direct midden in de bran
ding staan. Ook onze kinderen hebben graag
dat alles volgens hun wens verloopt Wataan-
genaam is en plezierig staat in't centrum van
de belangstelling.
Toen ik aan dit artikel wou beginnen, heb
ik mezelf eerst eens heerlijk uitgelachen.
Waarom?Och, de mensen vinden zichzelf toch
zo voornaam, dat men het gerust een kostelij
ke gave kan noemen om zichzelf eens zo nu en
dan hoofdschuddend uit te lachen.
Ik heb mezelf even vertrouwelijk op mijn
schouders geklopt en tegen mijn eigen gezegd:
Weet je wel beste kerel dat je al zo ongeveer
10 000 woorden over de opvoeding opge
schreven hebt? En wat hebjedaarmeebereikt?
Je schrijft toch zeker niet alleen maar voor je
plezier? Daar sloeg ik de spijker op m n eigen
bol Ik was in mijn wiek geschoten. Dat wil
zoveel zeggen als kwaad zijn op jezelf. Denk
je nu werkelijk, sprak ik tegen mezelf, dat de
ouders zo iets ongelezen laten? Wie kinderen
groot moet brengen, hooi t maar wat graag
hoe het moet.
Dat was er uit. Toen heb ik hardop moeten
lachen Wat een opschepperij! Die denkt dat
weet.
Een ogenblik zonk de moed toen in mijn
schoenen. Ik dacht: Gelukkig maar dat het
volmaakte niet van deze wereld is en ging
maar zonder blikken of blozen met hernieuw
de ijver aan de slag. Ook dat kan een vorm
van naastenliefde zijn. Daar zouden we het
immers over hebben.
Als je iets wil zeggen overoffer vaardigheid
en naastenliefde, dan voel je je als een paal-
klimmer. Het is jammer, dat die groene zeep
het zo moeilijk maakt, zodat we
golese nagel die overal groeit, door geen me
taalfabriek hoeft te passeren en zich op elk
ogenblik en in elk bos in alle dikte- en lengte
maten presenteert. Ook zijn leuze is: „Houden
wat ge vast hebt.
Ja, moest hier en bij U de professor vragen:
hoeveel nagels steken er in heel 't klasgebouw?
De zwarten zouden zeker het eerst met de
juiste oplossing binnenvliegen; want t woordje
„zero” kennen de zwarten heel goed: „Owan-
djimfunda zero" heeft zo’n betekenis als: acht
dagen koeken bij de soldaten, vier slechte no
ten op het college of 100 lijnen in de gemeen
teschool.
Aan werk komt er dan nog heel wat kijken,
in zulk een rechtstaande mat waar zeker geen
olifanten meer door kruipen en waar n zwa
luw vanuit België speels zijn weg weet door
te maken, als wil hij zeggen: Zo’n toeren maak
ik voor de zwarten, wat aardigheden haal ik
in België wel uit om die mensen te verlustigen.
Dan is het kwestie van kleiaarde bij te bren
gen om alles dicht te maken. Gelukkig zit die
hier zo maar voor het pakken, n Flinke hoop
klei wordt bijeengeschud, water er op gegoten
en een paar kerels beginnen er in te dansen:
maar daar hebben ze gauw genoeg van: zulke
dansvloeren zouden trouwens nergens veel
bijval hebben
Hebben z’er zo een minuut of tien ingedab-
berd.dan is het klare spesie; anderen vliegen
er met hun tien geboden in, en het plakwerk
begint, er is geen diploma voor nodig. Als het
af is kunt ge dat ook merken! Zo wordt rond
om alles behalve ’n meter ingang, dichtgeklad
tot op een hoogte van 1,5 m De rest blijft aan
de zijkanten open; waarom niet? Warm is het
er genoeg en op tijd een beetje verluchting is
zeker niet slecht-
In zo'n klas wijst het kruisbeeld er op dat
Christus er de koning is; ook al hebben zijn
onderdanen er nog een taaie vel, ze proberen
ONS WEEKBLAD
Zaterdag 24 April 1954 No. 17
49e Jaargang
ie ’t
f'.-
- o -
