Nieuws
Advertentieblad
en
Provinciale
problemen»
Uit Afrika.
g
HET LICHTBAKEN
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
UJ
Bond zonder naam
Stem iedere Zaterdagavond
Uw radio af op
zo’n omvang is dan wel plaats te vinden voor
de 20 440 liter benzine, welke het graag mee
neemt, want vier motoren zuigen stilaan zo’n
tank ledig. En dat ze het er niet neven gieten
kunt ge nagaan: elke motor kan bij de start
2500 PK ontwikkelen en dat schijnt hij onge
veer te kunnen gebruiken als hij met een ge
wicht van 48.000 kgr.de lucht inschiet. In
schiet zeg ik, en terecht want de vlieger kan
opgaan tot 335 meter per minuut: maar zo rap
doet hij het niet, daar zou alleen de bagage
tegen kunnen, maar de mensen hun oren zou
den beginnen te tuiten en hun ogen zouden van
hun gebuur aflezen: ,,Wel, die schijnt werke
lijk iets onpasselijk te worden.”
Nu echter bleef elkeen opgeruimd en nie
mand was onpasselijk. Hoe ge dat kunt mer
ken? Wel rond 8 uur, we hingen toen boven
de Middeiandse zee, zaten we al ongeveer 3
uurtjes in onze clubzetel; in het eerst zo wat
ongemakkelijk, want als ge de eerste keer
vliegt en 't vliegtuig voelt zich gedragen door
de lucht, wilt ge tprecies tegenhouden, maar
dat kunt ge toch niet, dus dan maar de hoogte
in; een tweede keer begint ge daar ook niet
meer aan en ge iaat u dan maar lichtjes mee
optillen. Dat kunt ge het best vergelijken bij
iemand die op een kermis mee in de cake-walk
versukkeld. Hij komt in de schudders, wie
meewipt vindt het leuk; wie tegenwerkt ge
raakt niet vooruit: zo maakt hij bewegingen
en geeft aan de maagspieren oefeningen, wel
ke geen enkel gediplomeerd turnleider zou
voorschrijven.
We zweefden dus boven de Middeiandse
zee, ze brengen het avondmaal op en elkeen
deed het zich best smaken; het beste bewijs
dat elkeen het goed maakt.
Nu komt er een kleine verrassing opduiken:
,,’n stand van zaken” wordt aan de passagiers
doorgegeven en terwijl de rook van ons Hol
lands sigaartje zich aan de Afrikaanse buiten
lucht aanpast, lezen we: gemiddelde snelheid:
442 km per uur. Buitentemperatuur: 21
graden (binnen heeft elkeen zijn overjas al
weggehangen). Hoogte: 6.100 m, we zitten
lekker boven de wolken. Dit is dan ook de
normale snelheid en hoogte, enkel de buiten
temperatuur zal aanwijzen dat we stilaan dich
ter bij de evenaar komen. Daar hebben we op
die hoogte nog -f- 7 graden.
Rond 10 uur lopen we Tripolis binnen. Het
is kwestie van dalen: een operatie van onge
veer een half uur. Waarom zo lang? Wel, dan
dalen we nog tot op 200 meter per minuut en
dat is al aardig veel, want dat wil zeggen soms
min en soms merkelijk meer naar gelang het
vliegtuig op een wolk stuit of in een dunne
luchtlaag vrij snel een aardig gevoel bezorgt.
Maar dat weet ge de tweede keer ook al weer.
Een oponthoud van 45 min doet er ons ken
nis maken met de Afrikaners; grote benzine
tanks worden bijgevuld; de grote vogel heeft
dorst en neemt goed in. Iedereen instappen
en...... daar vliegt hij weer!
Op een normale hoogte gekomen, roept n
niet te bespeuren stem: „Dit is het nachtlicht;
elkeen gelieve zijn gebuur gelegenheid tot rust
te bieden, persoonlijke lampjes zo min moge
lijk gebruiken.” Ge drukt op de knop die zich
om de armleuning bevindt en ge ondervindt
hoe snel de rugleuning aan uw orders gehoor
zaamt. Elkeen tracht te slapen zo goed het
gaan kan tot half vijf, want we naderen Kano-
De eerste vlucht telde 2.147 km, nn heeft de
kilometriek 2.340 km bijgeteld en van Kano
naar Leopoldstad zal het cijfer nog met 1969
eenheden aangroeien. Zo hebt ge meteen de
afstand in vogelvlucht van Brussel-Leopold-
stad. Kano is een zwarte stad met meer dan
100.000 zielen.
Tijdens de laatste vlucht doezelen we nog
een beetje in tot opeens rond 8 uur het fijnste
ontbijt wordt aangeboden dat kan opgediend
overvloed. Daar is de zorg voor de on-
maaiscnappelijken, welke zorg over veel
le veel instanties is verdeeld. Daar is liet
.nijpende tekort aan goede maalschappe-
lijKe werksters en gezinsverzorgsieis.
Daar is het probleem van de voorüerei-
ding van de jeugd op het volle leven. De
meisjes hebben reeds een groot aantal
Mater Amabilis-scholen. De oprichting
van soortgelijke scholen voor jongens zou
krachtig moeten worden bevorderd. Om
tol menswaardige woningtoestanden te
komen, zal de krotopruiming veel inten
siever ter hand moeten worden genomen
Een bouwvolume ter vervanging van 600
krotten in drie jaar is veel te weinig. De
beroepskeuze-voorhchtihg laat nog veel
te wensen over. Hoe kunnen ondeskun-
digen de weg weten in de doolhof der
4200 beroepen die ons land kent! Een
merkwaardig probleem vormt dat der be
jaarden. De gemiddelde levensduur is
de laatste decennia sterker gestegen, m.
a. w. het aantal lieden dat ouder wordt
dan zestig wordt steeds groter. In 1956
zullen er dat 80.000 zijn, in 1976 echter
al 140.000. Een groot aantal van hen zal
door particuliere of openbare instanties
verzorgd moeten worden.
Dit waren slechts enkele facetten uit
een effectieve inschakeling van de het rijke scala van zorgen, waarmee de
bewindsiiedeu in onze provincie worden
gekweld. Het is ruim voldoende om er
een stevige hoofdpijn van te krijgen.
Een der grootste problemen die zich
in onze provincie voordoen is het pro
bleem van hei scheppen van werkgele
genheid. Onze bevolking groeit buiten
gewoon snel. Het enige doeltreffende
middel om deze bevolkingsdruk op te
vangen is de industrialisatie. Maar zoals
het zo vaak gaal: Men kan de industria
lisatie niet zien builen een ruimer ver
band. Het gaat niet aan, om dit facet
even uit het geheel te lichten en het te
behandelen en te beschouwen alsof het
een volkomen op zich zelf staand object
zou zijn. De industrialisatie vormt
slechts een klein onderdeel van het ge
heel der moderne samenlevings proble-
men. Uitsluitend en allen de economi
sche kant ervan bekijken zou tot ernstig
gevolgen kunnen leiden. Het welvaarts-
plan dat eerlang is opgesteld heeft dat,
zeer terecht, dan. ook niet gedaan. Met
name besteedde dit grote aandacht aan
de sociaal-culturele gevolgen van een
snelle industrialisatie. Vooral daar, waar
eertijds geen industrie van betekenis
was, maar waar nu de fabrieken snel uit
de grond rijzen, doen zich deze moeilijk
heden bijzonder scherp gevo len. Men
staat voor niet min of meer dan een om
wenteling, die diepe sporen nalaat in het
geestesleven. Toch schijnt men van
overheidswege (we bedoelen hier de
landelijke overheid) dit niet zo scherp
te zien. De heer Piet Coppens, voorzit
ter van het Provinciaal Opbouworgaan,
liet in deze een cijfer horen dat zulks
wel duidelijk illustreert.
Voor de economische ontwikkelings
gebieden werd een bedrag beschikbaar
gesteld van 751 millioen gulden. Voor
desociaalculturele ontwikkeling slechts..
80.000 gulden! Hier is van een redelij
ke verhouding geen sprake meer. De
nadruk wordt toch wel al te zwaar op de
materiële zijde gelegd en de geestelijke
kant van het probleem, die toch altijd
nog het voornaamste dient te zijn, schijnt
alle betekenis verloren te hebben. Nu is
het natuurlijk niet zo, dat de sociaal-cul
turele ontwikkeling allereerst een finan
ciële kwestie zou zijn. Dingen van de
geest kan men niet realiseren met er zo
veel mogelijk geld aan te spenderen. Het
is allereerst de geest zelf die hier waak
zaam en werkzaam moet zijn. Om te
kunnen werken echter zijn er bepaalde
stoffelijke hulpmiddelen nodig en deze
kunnen onmogelijk met een bedrag van
800.000 gulden bekostigd worden. De
Nederlandse Opera alléén ontvangt bij
na evenveel subsidie. Het streven naar
sociaal-culturele verbetering is er wel,
maar het wordt niet intens genoeg aange
pakt en ook niet altijd volgens de meest-
geëigende methode. Zo bestaat er een
sterke neiging om de zaken te sterk cen
tralistisch, volgens één vast plan dat
voor alle ontwikkelingsgebieden geldt, te
bedisselen. En toch: juist hier treden
sterke verschillen aan de dag. De be
hoeften in het land van Cuyk zijn heel
anders dan in de Drentse veenen, die
van de Kempen anders dan in de Betu
we. Scherp rekening houden met de ei
gen aard der diverse bevolkingsgroepen
en
geëigende provinciale organen, is hier
dringende eis.
Overigens zijn er nog problemen in
Luluaburg 29-11 -’53.
Aan alle dorpsgenoten en vrienden voor
eerst mijn oprechte dank om uw belangstelling
rond „uw missionaris”. Als blijk van genegen
heid dan ook graag een korte reisbeschrijving.
Om 1 uur was de start in Baarle. En om 4
uur was het te Melsbroek al zo druk, dat er
van rustig praten geen spraak meer zijn kor
nu dat had ik wel van te voren gezegd: ,,Van
het ene schuifje naar het andere en zo houden
ze u al rap een half uurtje aan de draai.
De twee zusters die met ons naar onze mis
sie mee afreisden, hebben nauwelijks hun fa
milie kunnen groeten. Ze zeggen wel eens,
men kan over de koppen lopen; ,,Ja,” zei een
zuster, ,,ik had er veel goesting toe t te doen”
Inderdaad is op dat ogenblik een flinke hand
druk aan familie en vrienden bijzonden harte
lijk en geruststellend.
Op het balkon hadt ge n beste plaats, want
juist waren we bij de toldienst buiten en ik
zag moeder en de anderen al staan, vlak tegen
de leuning.
Zo hebben een honderdtal bekende ogen en
evenveel wuivende handen en zwaaiende hoe
den ons werkelijk het vliegtuig ingedragen.
De kleine mannen waren best in hun schik;
de felle drukte was een kleine stoornis in hun
blije reis; maar sterke vaderarmen die hen een
beetje optilden, maakten alles weer goed; dar
wuifden ze ook meteen zekere overtuiging
,,Nokei Pater, kijk nog eens goed, want ik zie
u nog 1”
Zo stapten wij met een kort oponthoud van
de ene bus in de andere; de eerste telde 41 rei
zigers; in de tweede waren van de 77 piaatsen
er 72 bezet, links 2 plaatsen naast elkaar, daar
kregen de Zusters hun passende plaats, rechts
3 plaatsen naast elKaar: Mgr. Van Beurden uit
Poppel, n Broeder van Oostakker en uw mis
sionaris vulden zo ook t aangewezen gangetje
met de zetels er bij natuurlijk.
Het vliegtuig, een D C - 6 pakt u op korte
tijd mee boven de wolken. Het is moeilijk te
geloven dat zo’n ding eeu spanwijdte heeft van
36 meter en een hoogte van 8,75 meter. In
worden tussen hemel en aardeen waarvan
elkeen in overvloed van kon genieten-
Nu kijken we langs boven in de wolken, ’n
Spel van salle mogelijke vormen ontrolt zich.
De uitkijkruitjes kunnen de algemene belang
stelling niet verwerken en wijzen op het feit
dat de wolken zo bekeken duizend maal scho
ner zijn dan gelijk we ze anders kennen.
Na deze uurtjes studie klappen we onze
luchtatlas dicht boven Leopoldstad en vol fier
heid merken we dat onze Kongolese hoofdstad
de schoonste bladzijde is in de geschiedenis
van de kolonisatie van Midden-Afrika.
Een pater van de prokuur wacht ons op.
Daar zijn we onmiddellijk ingeburgerden van
den huize In de namiddag lopen we even de
stad door, waar er alles op wijst dat ze niet
kunnen volgen met bouwen en wegenaanleg.
Buildings van 6-7 verdiepingen kruipen uit de
grond. Kerken met smaakvol uitzicht zo van
binnen als langs buiten, wijzen er op dat God
ook dit volk tot zich roept endat het volk
luistert naar Zijn woord.
Of er bloemen groeien? Op de prokuur
staat een .cactus” van ongeveer 5 m hoog, en
goed gearmd als die is, leidt hij de hele weg
rond zich heen als wilde hij zeggen:,, Van wel
ke arm verlangt ge nu’n scheutje?” Ook een
ander rijpe cactus pronkt daar, edeler en scho
ner, vol rode bloemen, dat is 'n platblad, flink
gestruikt en 2,5 m hoog-
’s Anderendaags zijn we voortgevlogen met
een kleiner vliegtuigLeopoldstad - Kikwit -
Thsikapa - Luluaburg, ditmaal geen vier, maal
wel een twee-motorig toestel dat een 15-tal
mensen een comfortabele plaats aanbiedt.
Daar was de gemiddelde hoogte 1800 men
snelheid 290 km. Dan kunt ge werkelijk alles
goed zien. Hier en daar een missie, een neger-
dorp, soms een antiloop en hevelachtige bos
sen en pleinen. In Thsikapa was er onver
wacht ‘n paar uurtjes werk voor de mekanie-
ker. Ondertussen werd er ons even onver
wacht een middagmaal aangeboden; of we het
ons lieten smaken op kosten van de Sabena
Zo waren we eerst rond vier uur in Luluaburg
waar onze Pater Overste van Kole ons blij
stond af te wachten. Hier zitten we ook op de
prokuur, binnen een paar dagen znllen we
verder reizen
Ondertussen zien we hoe zeer Luluaburg
als ondertroon uitbreiding neemt Het is voor
het vliegwezen zeker het grootste binnenlands
knooppunt van Belgisch Kongo. Colleges,
scholen, hospitalen, pensionaten en kerken
wijzen er op dat hier hard gewerkt wordt. Zo
hebben de Paters Scheutisten hier al een massa
werk opgebouwd, waardoor vele zwarten de
ijver voor het werk en bijzonder de weg tot
God hebben ontdekt
Bidden we samen Ons Heer dat Hij ook ons
werk mag zegenen en dat we binnen een tien
tal jaren ook al iets van die verheven vruchten
mogen inoogsten ter ere van God en tot heil
van de zielen
Ik weet, gij die me leest, zult gaarne het uwe
bijdragen en niemand zal het me kwalijk ne
men als ik u herinner, dat ik maar 5 minuten
van uwen dag vroeg, maar dan de moeilijkste
en met de hoogste liefde Jezus aangeboden tot
welslagen van mijn missie.
Zo blijf ik me graag „uw missionaris” noe
men en zeg u tot de volgende keer.
Uw dorpsgenoot en vriend,
Pater Van De Heyning.
Katholieke Missie. Okala, via Luluaburg,
Belgisch Kongo.
NS WEEKBLAD
ff.
48e Jaargang
Zaterdag 12 Dec. 1953 No. 50
J
