Advertentieblad
en
CADEAUSTELSEL
ter wereld
man
Nieuws-
De koppigste
s
Baarle
Tuinbouw
Land
en
Sanapirin 3 goede
geneesmiddelen in elk tablet
Niet méér, want overdaad schaadt
Geest en lichaam worden er door
verkwikt en pijnen verdwijnen
DJ
MAAR HU WON DE STRIJD!
Lj
Vakkundige zorg voor het Fruit
NS WEEKBLAD
48e Jaargang
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
bij
i
de architect door
de Waterstaat. Daar
hand tot hand. De ge-
Rozen k ra ns-intentie
De intentie voor de maand September
is: Laat ons allen bij de verzorging van
onze stoffelijke belangen Gods wet eer
biedigen.
Wanneer een Amerikaan op een goed
idee komt, probeert hij het zo gauw mo
gelijk aan de meestbiedende te verkopen
en gaat zelf met de opbrengst iets anders
beginnen. Als de Nederlander met grote
plannen rondloopt, belegt hij een verga
dering waarop alle aspecten zorgvuldig
worden overwogen. Tenslotte wordt dan
een commissie benoemd, die alles nog
eens grondig zal onderzoeken en een rap
port uitbrengen. Maar wanneer zich iets
bij een Italiaan heeft vastgezet, raakt hij
er onmiddelijk door bezeten. Hij heeft
rust noch duur voor hij het heeft uitge
voerd en als het mislukt gaat hij er aan
ten gronde- Van een dergelijke makelij is
ook Guido Bartolonie, veerman van An-
chetta, een dorpje nabij Florence, en held
van dit „Sterke Verhaal,” dat wij ont
lenen aan de „Illustrazione Ticineze."
Wanneer Guido met rijn roeibootje „Na
poleon,” dat hij nog van zijn vader geërfd
had, de woelige wateren van de Arno
bevoer, van Anchetta naar het tegenover
liggende Vallina en vice versa, had hij de
hele lieve lange dag tijd over om te den
ken en te mediteren. Allerminst merk
waardig dus dat op zekere dag aan zijn
brein een plan ontsprong. Het plan om
over de Arno een brug te bouwen.
Daarvoor moest hij natuurlijk een vergun
ning hebben. Hij maakte een ruwe potlood
schets van de brug, zoals hij die in zijn hoofd
had en ging meteen van g_- -
naar het bureau van
ging zijn tekening van
«r.
Zaterdag 5 Sept. 1953 No. 36
normaal reeds binnen zijn bereik lagen. Ver-
kooptransacties. die dus zonder toepassing
van het cadeau-stelsel ook doorgang zouden
hebben gevonden en waarop winst wordt op
geofferd Winst die een (meestal niet bewust
geziene) kostenfactor is tegenover de extra-
omzet die men hoopt te vangen. Slaagt de op
zet, dan wordt verkoop geforceerd die zonder
toepassing van het systeem naar andere on
dernemers zou zijn gevloeid. Deze kunnen ge
geven de steeds toenemende druk van de con
stante kosten, die omzet niet zonder meer la
ten wegvloeien en moeten hunnerzijds ook tot
winst-offer overgaan om te redden wat er te
redden valt.
Zoals met elk systeem van prijsbederf het
geval is, maken de gezamenlijke ondernemers
van de drukkende vast lasten een dodelijke
ziekte, doordat zij hun eigen weerstand ver
moorden.
Naarmate de druk, met name van fiscus en
lange na niet voldoende. Hij verkocht de paar
sieraden die zijn vrouw bezat, haar mantel en
zijn dikke duffel.
De opbrengst kon echter het tekort niet
dekken.
Daarna verkocht hij de kuikens de troe
telkinderen van Giulia het huisraad en
toen zelfs dat niet voldoende was, gebruikte
hij het geld dat hem als oorlogsschade was uit
gekeerd.
Hiermee was voor Giulia de maat vol en
zij ging naar de pastoor van Anchetta om te
vragen of Guido niet in een gekkenhuis kon
worden opgenomen. Zij kreeg de kous op de
kop en een standje van de oude geestelijke
achterna omdat zij niet voldoende vertrouwen
had in haar man.
Guido maakte werkdagen van 12, 14 soms
18 uur aan een stuk. Hij werd mager als een
lat omdat hij zelfs op 't eten bezuinigde, maar
tenslotte was zijn brug toch zover gereed, dat
hij alleen nog de vloer moest aanbrengen-
Weer had hij te kampen met financiële pro
blemen. Ondanks de protesten van Giulia nam
hij een hypotheek op zijn huis om aan geld
te komen. Zijn vrouw was bang dat zij op een
kwade dag op straat zouden staan, maar de
brug was niet langer een fantastische droom;
destalen pijlers en dikke kabels waren harde
werkelijkheid-
10 Juli 1949 werd in het midden van de brug
een koord gespangen. De pastoor zegende het
bouwwerk en onder de schetterende tonen
van het plaatselijke fanfare-corps schreden de
burgemeesters van Anchetta en Vallina over
de brug op elkaar toe om gezamenlijk het lint
door te knippen met welk plechtig gebaar de
Bartoloni-brug voor het publiek werd open
gesteld.
Hij werd een publieke vermakelijkheid voor
de dorpelingen, een trefpunt voor de avond-
wandelaars. Het gezegde: ..Laten wij eens
Guido gaan kijken," kreeg burgerrecht
Nadat Guido een groot deel van zijn mate
rialen bij elkaar gescharreld had en gewoon
geen geld meer over had om nog nieuwe din
gen te kopen, begon hij met graafwerk aan de
Vallinazijde.
Hierbij deed zich echter de moeilijkheid
voor, dat de grond toebehoorde aan de plaat
selijke markies, die een huur van 50 gulden
per maand eiste. Het zag er naar uit, dat de
veerman bruggenbouwer op dit punt verslagen
zou worden, maar na lang over en weer pra
ten wist hij met de markies tot overeenstem
ming te komen. Aan de markies, zijn familie
en nakomelingen verleende Guido voor eeu
wig om gratis van zijn brug gebruik te maken
Na maanden ploeteren en zichzelf afbeulen
washijzover.dat de eerste kabel voor zijn
hangbrug kon worden aangebracht, de eerste
poging hiertoe mislukte jammerlijk, Guido had
het ene eind van de kabel voor het veerhuis
verankerd en de rest aan boord van Napole
on genomen. Maar nauwelijks was hij een
meter of tien tegen de roerige golven van de
die dag wel erg wilde Arno opgeroeid of er
kwam een kink in de langzaam uitrollende
kabel. „Napoleon" werd helemaal scheef ge
trokken en een onverwachte golf deed de rest.
Het kostte Guido bijna zijn boot en zijn leven.
Maar beide wist hij, zij het met bovenmense
lijke inspanning, te behouden
De volgende dag lukte het beter. Acht uur
lang zat hij aan de riemen. De loodzware ka
bel trachtte hem telkens achteruit te trekken
en hij moest constant doorroeien om geen kost
bare meters te verspelen. Toen hij tenslotte de
overkant bereikt had, waren zijn handen zo
gesprongen en gescheurd, dat hij de hulp van
een voorbijganger moest inroepen om de ka
bel vast te maken.
Weer moest hij twee dagen rust houden of
hij wilde of niet, want hij kon zijn vingers niet
bewegen zonder het uit te schreeuwen van de
pijn-
De overige negen kabels, die hij moest uit
leggen, kostten minder moeite omdat hij deze
via de eerste kon leiden. Maar het zwaarste
werk kwam nog, De tien kabels moesten on
derling verbonden worden en Guido had
hoogtevrees. Zijn taaie wilskracht hielp hem
er over heen en hoog in de lucht hangend,
midden boven de rivier, maakte hij de verbin
dingen in orde. Opnieuw ontsnapte hij op het
kantje af aan de dood, toen zijn veiligheids
gordel doorslipte. Nog net op tijd wist hij met
zijn vingertoppen een van de kabels te grijpen.
Minutenlang bungelde hij zo boven het water.
Zijn krachten begonnen snel af te nemen,
maar met bovenmenselijke inspanning, terwijl
iedere vezel en iedere spier in zijn lichaam zich
spande tot het uiterste, slaagde hij er in zijn
lichaam op te trekken en zijn benen om de
kabel te slaan. Decimeter voor decimeter
schoof hij hangend aan armen en benen naar
de kant waar hij zich bleek en bevend, een
zenuwinstorting nabij, op de grond liet
zakken.
Het duurde een week voor Guido zich over
zijn inzinking heen had gezet en intussen was
een nieuwe moeilijkheid komen opdagen.
Giulia had angst gekregen voor de brug.
Zij wilde haar man dwingen er mee op te
houden en weigerde nog langer te roeien.
Guido had er al gauw een oplossing voor ge
vonden. Hij bevestigde de roeiboot met een
touw en katrol aan een van de kabels en als
iemand overgezet wilde worden, trok hij hem
eenvoudig naar de overkant.
Erger was, dat hij geen geld meer had.
Iedere cent die hij verdiende werd omgezet in
materialen voor zijn brug, maar het was bij
leerde ingenieurs lachten om het plan en zij
zouden zijn tekening zo in de prullemand heb
ben gegooid, als Guido daar niet zo ernstig
met zijn pet in zijn hand had staan wachten
op hun antwoord. Voor de grap gaven zij de
vergunning Guido mocht zijn brug gaan
bouwen als hij dat met alle geweld wilde.
Begin Maart 1947 begon hij met het graaf
werk en liet het aan Giulia over om „Napo
leon" te roeien. Zijn brug zou een hangbrug
worden, dus groef hij eerst de gaten waar de
kabels in verankerd zouden worden. Het zwa
re ongewone werk brak zijn rug ongeveer,
maar stug zette hij door.
Toen aan de Anchetta-zijde alles klaar was,
ging hij op de fiets naar Florence, waar hij bij
de handelaars in oud roest en dumpgoederen
rondscharrelde, tot hij de stalen balken vond
die hij voor de pijlers van zijn brug nodig
had. Helemaal alleen transporteerde hij de
zware onhandelbare brokken staal naar huis-
Het kostte hem weken!
Hij werd een trouwe bezoeker van Floren
ce's rommelmarkten en altijd kwam hij wel
met iets voor zijn brug thuis. Nu eens spijkers
of kettingen, dan weer dikke rollen staaldraad
of cement. Eens, laat op een avond, was hij zo
honds moe, dat hij niet keek waar hij fietste en
in een van zijn eigen kuilen viel. Op eigen
krachten kon hij niet overeind komen en pas
de volgende morgen, verkleumd en nat van de
dauw, werd hij door een paar arbeiders gevon
den. De dokter die hem onderzocht, consta
teerde drie gebroken ribben en schreef een
maand bedrust voor, maar Guido was nu een
maal bezeten door zijn werk en nadat hij twee
dagen in huis gezeten had, hield hij het niet
langer uit en ging weer aan het werk.
Vroeg fruit is kostbaar, zowel voor de
fruitteler als voor de consument. Voorde te
ler houdt dit in, dat hij zijn vruchten met de
uiterste zorg moet behandelen, want ook de
allergeringste beschadiging vermindert de
waarde aanzienlijk.
In Marokko, waar men, evenals hier veel
fruit exporteert, heeft men sinds kort een op
lossing gevonden, die ook in Nederland al
veel toegepast wordt. Sinds lange tijd name
lijk zocht men er naar de mogelijkheid om het
fruit op zijn lange weg langs geleideband en
sorteermachine, waar de vruchten bet meest
te lijden hebben, te beschermen.
Men probeerde het met vilt, paardenhaar-
bekleding, maar was onvoldaan, want beide
stoffen vervuilden en werden spoedig insec
tennesten. Zodra de mogelijkheid zich voor
deed probeerde men het met schuimrubber.
Men is nu zeer voldaan over deze werkwij
ze, het materiaal voldoet uitstekend; de on
doordringbaarheid en de gemakkelijke wijze
van bevestigen op alle onderdelen, onverschil
lig van welk materiaal, hadden tot gevolg
dat in één seizoen de volledige kosten van
aanschaf meer dan ruimschoots werden ver
goed.
Door de verende eigenschappen van
schuimrubber was het aantal gekneusde
vruchten veel minder.
Zonder twijfel zullen alle fruittelers, voor,
wie het vinden van een goede sorteermethode
van het tere en vroege fruit een probleem
vormt, deze mogelijkheid overwegen.
Een goede wijze van bescherming, vooral
voor het exportfruit, is economisch. De resul
taten, die reeds behaald zijn, voorspellen voor
de kwalliteit van de Nederlandse oogst alle
goeds.
sociale verzorging van werknemers,"zwaarder
wordt is realisering van de in de branche
geldende bruto-winstpercentages moreel en
economisch noodzaak. Overheidsmaatrege
len, die de goeden beschermen, zijn tegen elke
vorm van prijsbederf noodzakelijk Dat zij ook
de kwaden, de zwakken en de dwazen be
schermen, moet op de koop toe worden ge
nomen. Prijsbescherming zal in de komende
jaren even noodzakelijk blijken als prijsbe-
heersing in de afgelopen jaren. Zij is primair
een ondernemersbelang
Wanneer wel ingecalculeerd, betekent het
cadeaustelsel bijna altijd bewust bedrog te
genover het kopend publiek en tevens is het
al evenzeer bijna altijd branchevervaging.
Branchevervaging is een tendenz, die tegen
gesteld is aan de maatschappelijke orde. Zij
behoort te worden gekeerd, inde eerste plaats
door de solidariteitsgevoelens der onderne
mers onderling.
Wanneer de maatschappij dusdanig is ge-
De Regering zal binnenkort komen met een
wetsont werp ter beteugeling van het cadeau
stelsel Deze gang van zaken is toe te juichen,
maar heeft ook een betreurenswaardige kant.
Jammer is, dat het economische leven in zijn
tallozeorganisatievormen, zelve niet de kracht
heeft kunnen opbrengen om dit kwaad de kop
in te drukken. Toe te juichen is, dat de over
heid heeft ingezien dat hier regelend moet
worden opgetreden.
Cadeaustelsel is in 99 pCt. van de voorko
mende gevallen prijsbederf. En Wtl ingecalcu
leerd, betekent het in 99 pCt. van de gevallen
waarin toegepast, branchevervaging.
Wanneer het cadeau niet it ingecalculeetd,
is het prijsbederf. De ondernemer offert een
deel van zijn winst op om suppletoire omzet
aan te trekken. Hij schaadt daarmede waar- i
schijnlijk primair zichzelve, want die winstop
offering betreft mede verkooptransacties, die
i erganiseerd dat, wanneer die onderlinge so.i-
i dariteit faalt, ernstige schade dreigt, behoort
zij te worden gekeerd dooi de overheid. Elke
fatsoensregel komt bij herhaalde overtreding
binnen het bereik van de strafwetgever, wan
neer het belang van de groep dat duidelijk eist
Daarom is niet-groeten voor eeq burger niet
strafbaar, voor een militair wel. En het ver-
snhijnsel van de toenemende druk der con
stante kosten veroorzaakt grote maatschap
pelijke schade, schade, ook bij deze vorm van
branchevervaging.
Wie het cadeaustelsel toepast: schaadt
waarschijnlijk zichzelve. Het zij zo. Maar in
zeer veel gevallen heeft hij ook onvoldoende
zorg voor de belangen van andere onderne
mers, hetzij in zijn eigen branche, hetzij in an
dere branches. Het cadeaustelsel is tenslotte
een uiting van het „chacun pour soi", ieder
voor zichzelve dat reeds vóór de oorlog voor
de middenstand met name fataal bleek.
