Nieuws-
Baar
Advertentiebla
i
en
van een
Bescherming
Bevolking
Landing van een blind piloot
I
Land-
Tuinbouw
en
Natuurfrisse adem met PEPKA
c
er
T.B.C BESTRIJDING
ri
-•’W
48e Jaargang
Zaterdag 25 April 1953 No. 17
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
zeggen waar dit precies in zit.
beval
dan
Chlorophyll
tandpasta
De ontwikkeling in Rusland
misschien de mening
U
c
LU
Ui
zou
kunnen doen
postvatten, dat het oorlogsgevaar aan
het verminderen is en dat dus ook de
Bescherming Bevolking (bij afkorting
simpelweg B.B. genoemd) maar best
kan worden opgeborgen in de reliekkast
der afgedane antiquiteiten. Dit optimis
me is echter wel wat voorbarig. Het ware
inderdaad te wensen dat het zo kon zijn,
maar zolang niet de meest overtuigende
bewijzen zijn gegeven en zolang als met
name de wapenindustrieën op volle
kracht blijven doordraaien en de legers
al maar worden uitgebreid zolang zou
het niet verantwoord zijn in blind ver
trouwen de handen rustig in de schoot
te leggen. De Russen zijn grandioze
meesters in de camouflagetechniek en
stel U eens voor wat de gevolgen zouden
zijn, als het hier inderdaad ging om een
enorme schijnactie met het doel de
Westerse wereld te misleiden.
Het kan werkelijk zo zijn dat de laatste
wolken voorbij drijven. De menselijke
voorzichtigheid gebied echter rekening
te houden met de mogelijkheid, dat de
wereldhemel na korte tijd opnieuw met
een dreigend onweerskleed zal worden
overdekt. Bijgevolg moet het werk aan
de bescherming van de burgerbevolking
met veel kracht worden voortgezet. In
de werving van vrijwilligers is dan ook
geen ogenblik stilstand of vertraging
gekomen. Het werk gaat dóór!
Hoe is nu momenteel de stand van
deze werving? Men zou kunnen zeggen:
niet ongunstig. Op 13 April waren er in
totaal aangenomen 93883 leden, dat is
56 procent van het beoogde aantal. De
grootste helft is dus al binnen, maar de
werving van de kleinste helft zal wel het
moeilijkste blijken. Zij die zich meteen
en spotaan aanmeldden behoefden im
mers niet overtuigd te worden van het
nut en de noodzaak van de B.B.
De rest zal wèl overtuigd moeten
worden en dat kost tijd moeite en
geld. Als we de cijfers van de diverse
provincies bekijken moeten we tot onze
spijt vaststellen, dat Noord Brabant een
pover figuur slaat.
Met een percentage van 36 (van het
benodigde totaal) bengelt het onderaan
de lijst. En 9653 aanmeldingen op een
bevolking van meer dan een millioen
is toch wel erg weinig. Het is moeilijk te
gevolgen kan verzachten. Bovendien
hebben onze hoogste kerkelijke- en
wereldlijke autoriteiten in de provincie
het werk van de B.B. met klem aanbe
volen. Is het dan de bekende lakse, af
man keken
met de grote snelheid op het water neerkomen
en zijn parachutebanden niet los kunnen
krijgen. Neen, hij zou zijn toestel neerzetten
op een vlak strand of op n vliegveld, gebruik
makend van de ogen van zijn vriend. Of hij
zou sterven bij de poging. Thayer begreep
hem
Met behulp van de ogen van zijn vriend
Onlangs verscheen in de Saturday Evening Post een aangrijpend verhaal van
menselijke moed en menselijke koelbloedigheid. Deze keer ging het niet om het ver
overen van een vijandelijke heuvelstelling of iets dergelijks. Het ging simpelweg om
de redding van een kameraad- Een jachteskader boven Korea keerde terug van zijn
volbrachte taak. Een der vliegtuigen werd getroffen door de granaten van het afweer
geschut. Het was het vliegtuig van de piloot Schechter, die zwaar gewond was, maar
nog bij bewustzijn. De granaatscherven hadden hem echter verblind. Zijn beste
kameraad, Thayer, merkte wat er gebeurd was en door zijn koptelefoon hoorde hij
de wanhopige kreet van Schechter: „Mijn God, ik ben blind 1” ,;Ik zal je helpen,”
schreeuwde zijn vriend in de microfoon Hij trok zijn vliegtuig op om te zien wat er
gebeurd was.
De aardappel verdient meer zorg
In Amerika werd de aardappel ontdekt;
daar ziet men ook momenteel het grote belang
in van een goede verzorging van dit volks-
voedsel bij uitnemendheid.
De zorg betreft er in de eerste plaats de
wijze, waarop de aardappel aan de consument
wordt aangeboden. Nederland slaat in dit op
zicht een minder goed figuur. Slecht gespruit,
niet schoon, diep-ogig en slecht gesorteerd
worden de aardappelen maar al te vaak aan
de huisvrouw aangeboden. Het stemt tot na
denken, dat juist hierdoor de positie van de
aardappel niet onaantastbaar blijkt in onze
samenleving. De leiding van het koelhuis
„Numansdorp” heeft dit alles ingezien en als
eerste een en ander doordacht en in depractijk
toegepast.
Een van de belangrijkste mogelijkheden tot
verbetering bleek het vermijden van alle be-
schadigingskansen. Alle machine-onderdelen,
die met de aardappel in aanraking komen, be
kleedde men met rubber.
Op initiatief van de studiegroep, die een en
ander in de V.S. zag, worden nu bijv, de be
kende stalen manden met rubber bekleed in de
handel gebracht en werden er een betere loof-
klapper en sorteerder met rolleesband ont
worpen.
Het is juist door deze werktuigen, dat dit
koelhuis zich in ons land zeer gustig onder
scheidt.
Een van de beste mogelijkheden tot oplos
sing van het probleem tot een goede en ver
zorgde aardappelafzet te komen schuilt in deze
mechanisatie-verbeteringen. Het onbescha
digd zijn van de aardappel is 't eerste vereiste.
De Amerikaanse huisvrouw koopt schone,
onbeschadigde aardappelen, in Pliofilm of
cellophaan verpakt.
De zorg om onze aardappels, althans onbe
schadigd op de markt te brengen is zeer ge
rechtvaardigd!
Thayer vloog nu op ongeveer honderd voet
afstand van het aangeschoten vliegtuig. Hij
zag dat de cockpit bijna geheel was verdwenen
en dat er een chaos was overgebleven. Schech
ters gezicht zag er verschrikkelijk uit. Bloed
stroomde van zijn ogen en voorhoofd.
Een vlijmscherpe granaatscherf had hem
onder het rechter neusgat getroffen en had
dwars over zijn rechterwang gereten. Een
groot stuk vlees hing over zijn onderlip.
„Mijn hemel, hoe kan die nog leven?” vroeg
Thayer zich huiverend af.
In Schechter begon nu wat leven te komen.
Hij dacht aan zijn veldfles en wist die open te
te krijgen. Hij hield de fles boven zijn hoofd
en liet het water over zijn gezicht stromen.
Eén warme, heerlijke seconde lang kon hij een
stuk van het instrumentenbord voor zijn ogen
zien drijven. Toen was het voorbij en was hij
weer blind.
„Breng me naar beneden, Howie. Breng me
naar beneden Howie.” zei hij.
„Roger, laat de lading vallen.
Thayer.
De bommen die nog overgebleven waren,
vielen omlaag.
Thayer liet zich even schuin wegzakken om
te kijken of er geen bommen waren blijven
hangen. „We vliegen naar het Zuiden, Ken,”
zei hij tegen Schechter. „Nog iets naar om
laag. Zo is het goed
Schecter antwoordt niet
Thayer praatte automatisch, maar dacht in
gespannen na. Wonsan zouden ze het eerst
bereiken. Als zij daar konden komen, zou
Ken er misschien uit kunnen springen in de
buurt van een van de torpedobootjagers. De
gedachte dat Schechter buiten kennis zou
raken door bloedverlies, beheerste al zijn
denken.
„We vliegen naar Wonsan, Ken. Het duurt
niet lang meer.”
Geen antwoord. Thayer keek angstig naar
de andere cockpit Schechter probeerde weer
water over zijn gezicht te gieten. Zijn achter
hoofd voelde nu alsof iemand er op knuppelde-
Het bloed dat door zijn keel vloeide maakte
hem misselijk. Het was bijna zwart om hem
heen.
„Breng me naar beneden, Thayer.” Deze
keer was het een wanhopige bede.
„Ken, we naderen nu Wonsan. Maak je
klaar om er uit te springen."
„Ik spring er niet uit. Breng me naar bene
den." Zijn woorden klonken fel en duidelijk.
Een daling op een woelige massa van koud
water was voor iedere piloot een nachtmerrie.
Het was te gevaarlijk om dit blind en met
bloedende wonden te doen Misschien zou hij
ten je op de grond."
„Roger. Vooruit maar Schechters stem
was onduidelijk. Zijn kracht ebde weg.
Thayer keek naar de korte, onverharde lan
dingsbaan en toen naar het in elkaar gescho
ten vliegtuig naast hem. Zouden zij het hier
proberen of zouden zij het wagen om naar
een groter vliegveld meer Zuidwaarts te vlie
gen? Dit of niets, zei hij tegen zichzelf.
„Linkervleugel langzaam omlaag neus naar
voren. Nog een beetje", beval Thayer koel.
En toen, „wielen uit!"
„Dat verrek ik!" antwoordde Schechter;
zijn stem klonk schel.
Thayer vervloekte zichzelf en was blij dat
de blinde en gewonde Ken er aan had gedacht
dat het in noodgeval veiliger is om op de buik
te landen met ingetrokken wielen. Het ver
mindert de kansen op het afscheuren van de
vleugel of het voorover duikelen als de lan
dingsbaan in scheve stand werd geraakt.
Eén fout
Nu zouden de spannende ogenblikken
komen. De orders zouden precies moeten zijn,
en volmaakt uitgevoerd moeten worden. Eén
fout en alles zou afgelopen zijn.
Met een wanhopig vertrouwen in zijn eigen
oordeel, bleef Thayer kalm praten. Ondanks
het zware bloedverlies bestuurde Schechter
zijn toestel schitterend. Gewonde mannen
kunnen voor een laatste krachtinspanning
reserve energie en kracht putten uit een reser
voir dat God voor hen heeft aangelegd. De
spanning drong de kloppende pijn op de ach
tergrond. Hij deed elke stap in blind vertrou
wen op Thayers oordeel-
Thayers stem: „We gaan er recht op af.
Honderd yards tot de landingsbaan. Je bent
vijftig voet boven de grond, iets omhoog
zachtjesaan. Goed zo. Je bent nu evenwijdig
Dertig voet boven de grond. Alles goed. Je
bent boven de landingsbaan. Twintig voet.
Gas minderen. Je daalt O. K- Gas afsluiten."
Schechter spande al zijn spieren en wachtte
er op dat het toestel de crO" J "cv r krr er <p
?ijn buik zuu doorschuiven, Het toestel landde
Boven de frontlinie
Enkele minuten later zag hij een Ameri
kaanse kruiser die op communistische troepen
aan de kust vuurde, Zij kwamen boven be
vriend grondgebied.
„We zijn nu boven de frontlinie Ken. We
zullen naar Geronimo vliegen. Hou je taai
ouwe jongen."
Geronimo was de codenaam voor een Ame
rikaanse luchtbasis ongeveer dertig mijl ten
Zuiden van het front.
„Roger." Schechters stem klonk zwak en
vermoeid.
„Kun je het volhouden, Ken?"
„Breng me naar beneden, ellendige aap, of
je moet mijn spullen inventariseren."
Elke piloot moet een vertrouwelijk formu
lier invullen waarin hij de naam noemt van
iemand die voor zijn bezittingen moet zorgen
wanneer hij zou sneuvelen. Schechter en
Thayer hadden eikaars namen opgegeven.
Thayer gaf Schechter aanwijzing om naar
rechts te zwenken. Terwijl zij koers namen
Geronimo, zag Thayer hoe Schechters hoofd
naar voren viel, zich weer oprichtte, om
weer op zijn linkerschouder te zakken.
Nu of nooit, besloot Thayer. We moeten
landen, hindert niet waar. Nog een paar
minuten en misschien nog niet eens zo
veel en we hebben een dode in dat toestel.
Hij wist dat zij Geronimo nooit zouden kun
nen bereiken. Hij keek uit naar een geschikte
plaats. Een rijstveld zou goed genoeg zijn,
als er niets beters was.
Nog altijd reacties
Hij meende voor zich uit een open plek te
zien.
Kenny, we gaan dalen. Druk je neus naar
beneden, laatje rechtervleugel zakken.” Met
spanning keek hij naar het andere vliegtuig.
Schechter reageerde nog altijd op zijn beve
len.
De open plek voor hen begon beter zicht
baar te worden. Het was „Jersey Brounce”,
een verlaten vliegveld ten Zuiden van het
huidige front- Er waren geen vliegtuigen,
maar waarschijnlijk wel een kernploeg om toe
zicht te houden.
Hij zag een auto; twee of drie
omhoog.
„We naderen Jersey Brounce, Ken. We
maken een bocht van twee zeven nul en zet-
Er is misschien geen land ter wereld,
waar de bestrijding van de T. B. C. zo
grondig is en wordt ter hand genomen
als in ons land- De bereikte resultaten
zijn dan ook zeer bemoedigend en het is
niet overdreven de hoop uit te spreken,
dat binnen afzienbare tijd deze gevrees
de ziekte in ons land geheel zal zijn
uit g eroeid, zoals de pokken en de me
laatsheid zijn uitgeroeid.
Deze enorme vooruitgang kan aan
de hand van enkele cijfers duidelijk
worden gedemonstreerd: in 1903 stier
ven 189 van de 100.000 mensen aan tu-
berculoze. In 1951 was dit gedaald tot
16. Dat is een prachtig resultaat. Maar
niettemin blijft grote waakzaamheid ge
boden: het achter ons liggende jaar
bracht nog bijna 15 000 t b c.-patiënten
aan het licht!
immers aan den lijve ervaren wat oor- de situatie niet zo somber als ze op het
logsgeweld betekent, en dat een doel eerste gezicht lijkt. Op tal van plaatsen
treffende organisatie heel wat ellendige immers is de werving nog niet begonnen,
vooral zgn. B.-gebieden, waartoe ook
de dorpen van onze streek behoren. En
wie weet, welk een golf van idealistisch
enthousiasme dan wordt losgeslag!
zeggen waar dit precies in zit. (Als we j wachtende kijk de kat uit de boom hou-
j het konden zou de B.B. ons waarschijn- ding; het wachten op het uiterste ogen-
lijk met lauweren omkransen.) Men heeft blikMisschien. Maar misschien ook is
WEEKBLAD
CË
i
