Advertentieblad
en
s
Baarle s Nieuws-
PEPKAzz;
Land- en Tuinbouw
Van de weide naar de stak
Landverhuizers
x
Het vak van... emigreren
Rozenhoedje als Avondoffer
H. Mis en Communie als Morgenoffer
I
47 Jaargang
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
Zaterdag 8 Nov. 1952 No. 45
en
Oock van
Hier antwoort Godt op zuchten en
Hier wischt hy af de tranen in der noot.
Hier leeft het hart in troost: hier sterft de doot
Hier geeft u Godt den voorsmaeck van ‘t
onsterflijck,
zich zelf, door ‘t offeren verwerflijck
VONDEL
Tanden wonderwit
altijd frisse adem
mogelijk is, laat uw-kroost met en naast U zelf I em'9reren naar Australië?" Over de
ttIz tx 7—1 1/U 1 -J J i T T 1
hebt, wil ik heden iets zeggen.
Ik wil dit vooropstellen, en ieder die
naar Australië wil, moet dat goed in zijn
oor knopen: Emigreren is een vak op
zichzelf. Een vak, dat als elk ander een
degelijke voorbereiding vereist. De eer
ste voorwaarde is, dat U voldoet aan de
geestelijke en lichamelijke eisen, die het
opbouwen van een bestaan als immi
grant in Australië stelt. Onderschat die
eisen niet: De tweede voorwaarde is, dat
U zich reeds nu tracht in te leven in de
omstandigheden, waaronder U daargins
zult komen te verkeren. Verzeker U van
een goede voorlichting over land en volk
over klimaat en levensgewoonten. Wan
neer U zich daar thans op instelt en er
rekening mee houdt, zult LJ zich straks
in Australië gemakkelijker kunnen aan-
passen. Noodzakelijk is ook, dat U in
staat bent U in eenvoudige gesprekken
in he.t Engels verstaanbaar te maken.
Leer dus Engels. Dit is iets, wat ik niet
genoeg kan herhalen,
Indien U aan deze voorwaarden vol-
Communie der Apostelen.Uit uw oudermond,
met liefde en eerbied voorgedragen in de lan
ge winteravonden, zou het onvergefelijke en
blijvende sporen nalaten in het geheugen uwer
kinderen, ook jaren na uw verscheiden uit de
ze wereld.
Het dagelijks avondoffer van het Rozen
hoedje en het dagelijks morgenoffer van Mis
en Communie aan uw kroost als testament
nagelaten, zal het H. Geloof bewaren tot in
verre nageslachten en een steun zijn voor
zwakke broeders. En uw Hemelse Vader, die
in het verborgen ziet, zal het U eens vergelden
„Wie velen hebben onderwezen op de wegen
der gerechtigheid, zullen blinken als sterren in
de altijddurende eeuwigheden.’’
Dit alles is zo schoon in vroegere eeuw
bezongen door de prins der Nederlandse
dichters en bekeerlingen, Vader Vondel.
O Kersten hart! wat traegheit let u dan
Des morgens vroegh te rennen, daar dit Man,
Die zuivre dauw des offers, zoo gezegent
U in den mont en op de lippen regent,
Zo blanck als sneeuw, van ‘theilrijck Paradijs?
Wat hoop van staet, gebouwt op smeltende ijs
Wat zucht tot gout, wat vleiery van bluimen
Betovren u dien zegen te verzuimen?
Dien outeroegst? dat offerooft? die vrucht?
Voor elck gequeeckt in Serafijnsche lucht?
De Heilant, eens gehecht aen ‘t heilzaem teiken
Begint van hier zijn vrucht u toe te reiken.
Hier bloeit de boom des levens dagh aen dagh
Hier rust de ziel van 't ydele bejagh
Hier toomt de geest het vleesch zijn dartelhe
den
gebeden.
Na mijn vorige praatje heb ik vele
brieven ontvangen waarin de vraag naar
voren kwam: Kan ik, in mijn omstan-
kwaad dan goed. Daarom als het enigszins ^*9heden en met mijn bekwaamheden,
mogelijk is, laat uw-kroost met en naast U zelf emigreren naar Australië?" Over de
deelnemen aan Mis en communie. Voorbeel- i vakbekwaamheid, die U daarvoor nodig
den wekken: zelden gaat een kind terzijde van
de baan, Die Vader heeft gevolgd en Moeder
nagedaan l(Gezelle)
En zou het nu werkelijk boven uw vermo
gen gaan, om zelf de katechismuslessen over
het H. Altaarsacrament met hen door te ne
men? Zo ook de bijbelse verhalen en vooraf
beeldingen, zoals: de paradijselijke boom des
levens, het offer van brood en wijn van Mel-
chisedech; het Paaslam bij de uittocht naar het
Beloofde Land: de mannaregen in de woestijn
het brood van profeet Elias als woestijnspijs
naarde berg Horeb; de 12 tarwebroden in
het tabernakel; de dubbele broodvermenigvul
diging, het Canawonder, het Avondmaal der
2 Emmanusgangers met Christus en vooral
het Allerplechtigst verhaal van het laatste
Avondmaal als eerste H. Mis en eerste H.
stellingen verzetten. Dit is de hardheid
van de oude landverhuizers, die enkel
met een gevulde zak op de rug het
nieuwe land betraden en daarbij het stof
van het oude land resoluut van hun
voeten schudden.
Nu wij weer met rasse schreden het tijdstip
genaderd zijn, waarop het vee in de stal wordt
geplaatst, willen wij even stil staan bij een
nieuwe mogelijkheid om onze dieren én de stal
zindelijker te houden.
Verschillende veehouders maken reeds ge
bruik van de zogenaamde staartbinder in de
vorm van een touw, dat aan een looplijn is be
vestigd. Dit lijkt een goede manier, maar er
zijn enkele opvallende nadelen aan te wijzen.
Een touw, op zichzelf al moeilijk te beves
tigen, knelt spoedig en door het schuren en
trekken van de dieren is het zeer wel mogelijk,
dat wondjes ontstaan. Ook een combinatie
van touw en leer is niet ideaal. Beide materia
len hebben namelijk zeer te lijden van de dam
pen van urine-zuur.
Toch wil men in ieder geval voorkomen,
dat het vuil door de zwiepende staart overal
heen wordt geslagen, tot op de uiers toe.
Het is ons verschillende malen gebleken,
dat de rubber staartbinder in dit geval een
eenvoudige oplossing is.
De grote elasticiteit van rubber geeft al di
rect een voorsprong op touw, dat rekbaarheid
volkomen mist. Deze staartbinder heeft een
speciaal geconstrueerde lus, waardoor afknel
len van de staart niet voor kan komen.
Bij het liggen zal de koe geen last hebben
vanstaartbinder,omdat deze steeds voldoende
meegeeft. De staartbinder wordt met één
handgreep aan de loopring vastgehaakt en de
band zelf kan op iedere lengte worden afge
steld.
Er zijn altijd nog veehouders, die het opbin
den van staarten overbodig vinden. Maar laat
men zich de moeite eens getroosten tegelijk
met het opstallen de staarten op te binden,
dan zal men zien wat een profijt men daar van
heeft.
Rector van der Hoog, die verschillen
de landen heeft bezocht waar Nederland
se emigranten zijn heengetrokken heeft
een portret geschreven van de Neder1
landse emigrant, dat helaas lang geen
vleiend portret mag genoemd worden.
Men ziet hem uitgeschilderd met tal van
duidelijk zichtbare ondeugden zoals on
dankbaarheid, onzelfstandigheid, be
moeizuchten ontrouw. Dat ziet er niet al
te best uit, maar gelukkig hebben de or
ganen die van rector de Hoog ook een
stevige veeg uit de pan meekregen om
dat ze tekort zouden schieten, onmiddei-
lijk daarop beweerd dat dit portret schro
melijk eenzijdig is uitgevallen, en dat
het in werkelijkheid nog al los loopt met
die Nederlandse emigranten. Zoals over
al zal ook hier de waarheid wel in het
midden liggen. De rector zal de zaak te
veel door zijn bril hebben bekeken en de
voorlichtings- en uitzendorganen teveel
door de hunne. We kunnen veilig aanne
men dat een gedeelte het uitstekend zal
maken en dat ‘n ander gedeelte zal mis
lukken; dat de Nederlanders zeker niet
met dat gejuich zullen worden begroet
als weieens wordt beweerd en dat men
ze van de andere kant zeker niet minder
graag ziet komen dan andere immigran
ten.
Het komt ons echter voor; dat rector
van der Hoog helemaal gelijk heeft, als
hij constateert dat in het algemeen de
pioniersmentaliteit ontbreekt (de boeren
doorgaans uitgezonderd) die elke land
verhuizer per sé moet hebben als hij in
het vreemde land niet wil verongeluk
ken. Voor het ontbreken van die pio
niersmentaliteit mag men hem echter
niet geheel en al verantwoordelijk stel
len. Hij krijgt namelijk in ons lieve land
je gewoonweg geen gelegenheid meer
om zich zo‘n harde zelf-doen mentaliteit
te verwerven. Meer en meer wordt hem
immers alles pas-klaar vanaf zijn ge
boorte voorgeschoteld. Want neemt b. v
de school al niet over, wat vroeger tot
de doodgewoonste dingen behoorde in
het huisgezin: hij spaart op school, hij
wordt er op zijn gezondheid onder
zocht, hij krijgt er zijn flesje melk, hij
leert er bidden en de catechismus, zijn
tanden worden er nagekeken, hij wórdt
er voorbereid op de eerste H. Gommunie
en wat niet ai. Komt zo’n gezin in een
land waar niets van dat alles gebeurt,
aan zit men met de handen in het haar.
En dat is dan nog maar één aspect van
het veelzijdige en gecompliceerde leven:
de telefoon meldt er de tijd en het weer;
de giro wordt er automatisch afgeschre
ven, de pudding wordt kant en klaar in
flessen afgeleverd en de soep in pakjes;
kortom, als u dat wenst wordt u in de
watten gelegd vanaf de wieg tot aan het
graf.
Zij die wensen te gaan emigreren zul
len er dan ook terdege rekening mee
moeten houden, dat het in het land waar
zij terecht komen wel eens heel anders
zou kunnen zijn en dat het zelfs kan
ontbreken aan de dingen, die wij tot de
elementaire levensbehoeften zijn gaan
rekenen, zoals gas, waterleiding en elec-
triciteit, maar die het nochtans niet zijn.
Men zal in zekere zin hard moeten
worden Een hardheid die ongemakken
over een langdurige periode kan verdra
gen, tegenslagen overwinnen en teieur-
doet, en niette oud, bent U in beginsel
geschikt als emigrant. Dat wil zeggen,
dat U, behoudens onverwachte tegensla
gen, voor 99 pCt. verzekerd kunt zijn
van welslagen in het Nieuwe land. Over
welke vakbekwaamheid moet U nu ver
der beschikken, om voor werk in Austra
lië In aanmerking te komen?
Het is zo, dat men bij de beoordeling
van vakbekwaamheid en scholing in Au
stralië andere maatstaven aanlegt dan
hier bij ons.
In Australië eist men zowel een theo
retische opleiding als een aantal jaren
praktijk. Het komt geregeld voor, dat
een prima vakman uit Nederland niet
voldoet aan de Australische theoretische
eisen. Hij kan dan niet op grond van de
Nederlands-Australische overeenkomst
emigreren. De vorige keer heb ik al ver
teld, dat daarvoor alleen in aanmerking
komen geschoolde metaalarbeiders, ar
beiders uit de land- en tuinbouw en
vrouwelijk personeel voor de huishou
ding. De metaalarbeiders nu moeten
voldoen aan de Australische eisen van
scholing. Bij de arbeiders uit land- en
tuinbouw gaat het alleen om hun erva
ring, waarbij van het grootste belang is,
dat zij zijn opgegroeid in het bedrijf. Men
wil er namelijk zeker van zijn, dat zij in
Australië inderdaad in de land- of tuin
bouw zullen blijven werken. Betekent
dit nu, dat U niet naar Australië kunt
gaan, als U niet valt onder een van de
groepen waarover ik zojuist heb gespro
ken.
Zeker niet, want de economische toe
stand in Australië blijft zich gunstig ont
wikkelen, waardoor allerlei mogelijkhe
den ontstaan voor arbeiders met scholing
of ervaring in vele beroepen. Een bouw-
Welkom, verkwikkelijke avond!
Dank, Die U zoet heeft bereid!
Rust na de arbeid, hoe lavend!
God heeft ons het leger gespreid.
Zo leerden wij reeds als kinderen de avond
rust prijzen, als loon voor de arbeid van de
dag- Hoeveel te meer geldt dit voor Maria s
kinderen, die met het heerlijke avondoffer van
het rozenhoedje als laatste groet aan de He
melse Moeder, de nachtelijke rust verbeiden!
Maar naast het avondoffer kende Gods
volk ook het morgenoffer, dat bij de opgang
der zon hulde bracht aan de Oppermajesteit.
Zo ook. Christen ouders, moet gij uw kinde
ren naast dit Mariale avondgebed, ook leren
hongeren en dorsten naar de Hemelse spijzen
der morgencommunie, die alle zoetheid in
zich bevat en zielevreugde spreidt over de
komende dag.
Zoals reeds meer gezegd: Kerk en school
kunnen wel in die goede richting werken.
Maar het welslagen daarvan staat of valt met
de al of niet medewerking der ouders. Als
deze onverschillig daarvoor zijn en hun kroost
thuis niet indie eucharistische richting vormen
door woord en vooral door eigen voorbeeld,
dan zal de geestelijke vooruitgang ook niet
bijster gunstig zijn en na de schooljaren de
godsdienstige onverschilligheid zich spoedig
openbaren.
Daarom zijn die ouders te prijzen die, zo
mogelijk, hun kinderen in de kerk bij en naast
zich houden en voorgaan in de goede voorbe
reiding en dankzegging der H. Communie-
Dit zal uw kinderen bijblijven in latere jaren
als de schoonste en zaligste tijd van hun jeugd
Ging Jezus als kind, niet met Maria en Jozef
ter bedevaart naar de H. Stad Jerusalem
en spraken zij samen op hun terugreis niet
over godsdienstige waarheden, waarvan
Maria zulke heilige en zoete herinneringen
bewaarde in héar hart? Zulke godsdienstige
gesprekken tussen ouders en kroost zijn en
zullen nog lang blijven een verkwikkende
bron van reine vreugde en aangename herin
neringen tot op de laatste levensavond. Zoals
onze Paus laatst zeide: ze hebben een sacraal
karakter.
Christen ouders, onthoudt dit voor uw kin
deren; Communie zonder goede voorberei
ding en dankzegging naar omstandigheden
blijft zonder vrucht, doet misschien meer
-
ONS WEEKBLAD
J
