Advertentieblad
Baarle's Nieuws-
en
Van Tarzan tot Spoorwegman
Gevaarlijk spel
I -
CANADA
8
Land- en Tuinbouw
Hollandse Glorie
Hoogtijdag te Baarle
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarie-Nassau - Tel. 231
-
de
het
ge-
waar aal-
waar de
geloofsbelij-
aspirant V.T. de doopbelofte en
denis hernieuwden.
Na deze korte plechtigheid gingen de asp.
V.T de borgen, aubaas en de Aalmoezenier
Ook in Centraal-Afrika is werk voor flinke kerels
Niet lang geleden vertelde een onder
wijzer op een lagere school de geschie
denis van de wandaden door de wrede
hertog van Alva in de Nederlanden be
dreven. Op zekere ogenblik stak een
jongetje, dat met gloeiende wangen had
zitten luisteren, zijn vinger op en vroeg:
.Meester, en waar bleef Tarzan?“ Uit
dit voorval blijkt wel hoezeer de Tarzan-
verhalen tot de verbeelding spreken en
het is dan ook niet te verwonderen dat
de meeste mensen wanneer, zij de bin
nenlanden van Afrika horen noemen, het
eerst aan Tarzan en de aap Tsjita den
ken.
Het is overigens waar dat Rhodesië,
dat in het hartje van Afrika ligt en 33
maal zo groot is als Nederland, voor het
grootste gedeelte bestaat uit gebieden,
waar men eerder zou verwachten een in
pantervel geklede Tarzan te ontmoeten
dan een nette Europeaan. De natuur
(hoogland met uitgestrekte steppen, hier
en daar afgewisseld met bossen) is er
van een opvallende pracht en grootsheid;
het klimaat is, daar Rhodesië buiten de
Ter zee en in de lucht, in de schilder
kunst en in de wetenschap is de roem
van Nederland uitgedragen door de
tijden en over de grenzen der wereld
heen.
Er zijn nog wel meer manieren, waar
op ons land zich in de vreemde een goe
de naam heeft verworven. Maar deze
naam wordt maar al te vaak helaas weer
neergehaald door het soort toeristen,
dat meent, dat in het buitenland alles
geoorloofd is, wat hier tot de verboden
spijzen behoort.
Hieronder vallen zeker niet de recht
schapenen, die met open geest en hart
de schoonheden van de wereld willen
bewonderen. Neen wij bedoelen ‘t soort
van dagjesmensen, dat, zodra de grenzen
zijn gepasseerd, zich gedraagt of zij
temidden van wilde volksstammen zijn
terecht gekomen, waarbij zij zich menen
te moeten aanpassen. Ze lallen vrese
lijke liederen, bekogelen argeloze voor
bijgangers met papierproppen, maken
allerlei ongemarnierde opmerkingen in
het besef toch niet te worden verstaan,
kortom ze wekken de indruk, dat ze van
de meest elementaire fatsoensbegrippen
nog nooit hebben gehoord.
In sommige streken, bijvoorbeeld in
Luxemburg, is dat zo erg, dat, zodra een
luidruchtig gezelschap opduikt, de auto
matische reactie is: „O, daar heb je weer
Nederlanders!"
Deze wijze van handelen is niet alleen
dom en kinderachtig. Ze is nog om meer
redenen betreurenswaardig- Ten eerste
omdat ons land er (onverdiend) een
slechte naam mee krijgt en ten tweede,
omdat ‘t een triest symptoom is van het
gemis aan waarachtige cultuur.
Hierin Nederland, veilig geborgen
achter de groene horren, meet men zich
een air aan van beschaving en fatsoen.
Nauwelijks de grens over en vrij van
buurmans spiedende blik, valt het laagje
vernis bij toverslag af en ontpopt zich
‘s mans (of des vrouw) ware gedaante,
die weinig blijkt te verschillen van
Papoea.
voor
eigenlijke tropen ligt, niet te warm, ter
wijl duizenden jaren oude ruïnes spre
ken van onbekende, Mysterieuse volke
ren die hier eens gewoond moeten heb
ben.
Maar Rhodesië is ook een modern
land dat zich in‘n toestand v. snelle op
bloei bevindt. Niet alleen is de blanke
bevolking in de laatste tien jaren meer
dan verdubbeld en zijn er moderne ste
den verrezen, maar de grote verwach
tingen, welke men van dit gebied koes
tert, blijken wel heel duidelijk uithet feit,
dat er steeds meer Engels en Ameri-
kans kapitaal in de ontwikkelingsplan
nen van Rhodesië wordt gestoken. Naast
de tabakscultuur in het zuiden zijn
vooral de kopermijnen in het noorden
van belang; de uitvoer van koper be
draagt nu al 85 pCt. van de gehele ex
port van Noord-Rhödesië. Om het koper
en andere producten te vervoeren zijn
natuurlijk spoorwegen nodig. Er wordt
op het ogenblik hard gewerkt aan de uit
breiding van de bestaande spoorlijnen,
maar daarbij is er nog steeds een tekort
aan spoorwegpersoneel. Er liggen hief
dan ook (mits zij zich ten spoedigste
aanmelden) goede vooruitzichten voor
Nederlanders die een behoorlijk salaris
willen verdienen. Er zijn in het geheel
240 vacatures voor leerling-stoker, leer-
ling-rangeeraer en leerling-conducteur
met gunstige arbeidsvoorwaarden en
snelle promotiekansen.
Naast spoorwegmannen kunnen in
Rhodesië trouwens in het algemeen
energieke kerels (liefst ongehuwd), die
hun vak qoed verstaan, een plaats vin
den. Gevraagd worden mensen met een
algemene technische bekwaamheid, die
niette zeer gespecialiseerd zijn in één
enkel vak, die dus b.v. niet alleen fitten
maar ook lassen kunnen.
Ook bestaan er kansen voor hen, die
zich als ,,farm-assistant“ een positie
willen verwerven op een plantage, ter
wijl flinke bouwvakarbeiders er even
eens terecht kunnen.
Men ziet; al behoort de Tarzan-ro-
mantiek tot het verleden en is Rhodesië
bezig zich tot een modern land te ont
wikkelen, toch is het nog steeds een ge
bied, waar doortastende bekwame lie
den, die hun handen uitde mouwen kun
nen steken en niet bij moeder's pappot
blijven zitten, zich een goed bestaan kun
nen veroveren.
De moderne beveiligingssystemen op
de onbewaakte overwegen, namelijk de
automatische knipperlichtinstallaties, al
dan niet gecombineerd met halve sluit
bomen, worden door een deel van het
publiek nog steeds op hun juiste waarde
geschat. Zo moest onlangs in een week
tweemaal proces-verbaal worden opge-
gemaakt tegen een en dezelfde automo
bilist, omdat hij door het negeren van het latie
rode knipperlicht en het belsignaal bij St. Paulusstam uit Baarle grote luister bij
een onbewaakte overweg tot tweemaal
naar het priesterkoor, waar de asp. V.T. Ie
vraag werd gesteld of zij opgenomen wen en
te worden in de Grote Broederschap der Kath
verkenners en voortrekkers. Na bevestiging
van deze vraag begon de Aalmoezenier de in
signes en de stokken te wijden. Hierna volgde
het Veni Creator Spiritus en hernieuwden de
asp. V. T met de linkerhand op de vlag en
met de rechterhand het geheim teken makende
hun belofte. Op deze plechtigheid volgde de
bekleding met de insignes, de kaakslag en
overhandiging van de stok.
Voordat de H. Mis begon had nog de op
dracht aan Maria plaats, eindigende met
het Magnificat. Gedurende de H. Mis bleven
de nieuwe V.T. in het priesterkoor en werd de
H. Mis gediend door een tweetal borgen.
Na de H. Mis werden de diverse stamleden
onthaald op een flinke koffietafel in de open
lucht bij het hoofdkwartier aan de Chaamse-
weg.
Onder de aanwezigen tijdens de installatie
merkten we naast de familieleden op, Rector
Coenraads, Broeder-Directeur van de La Sal
ie, de Commandant der Rijkspolitie, de leid
sters en vele anderen verkenners en belang
stellenden. Te ongeveer 11 uur had de inzege
ning en overdracht der sleutel van de nieuwe
stamhutaan de Chaamseweg plaats. Gedu
rende deze korte plechtigheid spraken o.a. de
Aalmoezenier, de Ass. Distr- Comm. uit Gilze
en de heer Jacobs als oudste V. T.er uit Uli-
coten. De nieuwe V.T.ers werden geluk
gewenst, ook Broeder Stannislas, de man ach
ter de schermen, werd niet vergeten.
Met ‘t koken en ‘t nuttigen van het middag
maal, en een prettig samenzijn werd deze
hoogtij-dag voor Baarle gesloten.
Ziek aardappelloof doodspuiten
In de nazomer of soms vroeger ziet men
dikwijls, dat het aardappelloof vrij plotseling
ziek begint te worden, en afsterft.
Niet zelden meent men, dat dit een natuur
lijk afsterven is, doch zeer vaak is er iets an
ders in het spel, namelijk een laat optreden
van „De Aardappelziekte" (Phytophtora).
Deze kwaal is algemeen bekend, doch méér
in een vroeger stadium. Op de betere gron
den treedt ze reeds vroeg op en daarom spuit
men daar het gewas herhaaldelijk met koper,
of het nieuwe carbamaat AAphytora.
Op de meest zand-en dalgronden komt in
een vroeg stadium deze kwaal veel minder
voor. Men ziet evenwel, zowel op klei als op
zand, in Augustus meermalen een sterk op
treden van deze ziekte. Het loof kleurt eerst
geel, later bruin en zwart.
In vele gevallen neemt men het niet zo tra
gisch, omdat het toch tegen het einde van het
seizoen loopt en de groeiperiode vrijwel is af
gelopen.
Men vergeet echter, dat de ziekte van
loof naar de knol overgaat en deze zeer
voelig maakt voor bederf, hetgeen grote scha
de kan betekenen, want de bewaarbaarheid
der aardappels wordt daardoor zeer sterk
verminderd.
De enige mogelijkheid om dit te verkomen
is het loof dood te spuiten met AAmorta.
Niet alleen, dat door deze bespuiting het
gevaar op besmetting van de knollen (en de
daardoor ontstane mindere houdbaarheid)
verminderd wordt, doch er zijn meer voorde
len- Zo kunnen b.v. na het doodspuiten zon,
licht en lucht beter tot de bodem doordringen.
Dat heeft weer tot gevolg: een drogere grond,
hetgeen later het rooien vergemakkelijkt en
schonere knollen geeft.
Dat het rooien hierdoor inderdaad eenvou
diger wordt, blijkt wel uit het feit, dat men in
sommige streken het loof doodspuit zonder
dat er van ziekte sprake is, doch alleen om ge
makkelijker rooien te bevorderen.
Van groot belang is, dat door het doodspui
ten van aardappelloof met genoemd middel
geen nawerking op een volgend gewas is te
wachten.
bruikers zich niet aan gesloten bomen,
rood knipperlicht en belsignaal stoorde.
Met medewerking van de plaatselijke
politie is toen uiteen aantal scholieren
een ,,spoorwegjeugdbrigade“ gerecru-
teerd, die op bepaalde uren van de dag
de taak kreeg overtreders te waarschu
wen en zo mcgelijk tegen te houden! Ge
durende zes weken hebben de jongens
en meisjes dit werk gedaan en met suc
ces, want bij een onlangs opnieuw ge
houden controle is gebleken, dat het
aantal overtreders thans veel geringer is.
Het aantal automatische knipper
lichtinstallaties op onbewaakte overwe
gen in ons land neemt belangrijk toe en
bedraagt thans 90. De veil gheid op
de betrokken overwegen wordt door de
ze installaties aanzienlijk verhoogd, mits
de weggebruikers zich ook inderdaad
aan het rode knipperlicht en het belsig
naal storen. Wie dit niet doet, speelt een
gevaarlijk spel: de tijd tussen het begin
der waarschuwingssignaal en het pas
seren van de trein bedraagt slechts 20 a
25 seconden.
het meest in trek.
Brabant zit (zoals trouwens geheel
Nederland) met het geweldige probleem,
om werkgelegenheid te verschaffen, elk
jaar opnieuw, aan iedere jonge lichting
die in dat jaar zich presenteert om aan
het werk te gaan. Voor onze provincie
gaat het hier liefst om 8000 plaatsen in
het arbeidsproces en bijgevolg wordt elk
goed middel, dat deze ontzagelijke druk
enigszins verlichten kan, dankbaar aan
gegrepen. Een dezer middelen is de emi
gratie. Nu de cijfers over 1951 voor onze
provincie bekend geworden zijn blijkt
dat dit inderdaad een doeltreffend middel
is. Ondanks het feit, dat het aantal emi
granten in Brabant nog een stuk onder
het landsgemiddelde blijft, werd in 1951
het aantal personen waarvoor werk
gecreëerd moest worden verlaagd tot
6400, wat ‘n vermindering betekent met
20 procent. En het ziet er naar uit, dat
zulks voor 1952 ongeveer 33 procent zal
bedragen. Dat is dus inderdaad een aan
zienlijke verlichting van deze zware last.
Opmerkelijk is het, dat Canada verre
weg de grootste aantrekkingskracht
uitoefent, waarop dan Australië en
Nieuw-Zeeland volgen. Men zie slechts
de cijfers, die de aantallen Brabantse
emigranten aangeven: Verenigde Staten
73, Canada 1063, overig Amerika 84,
Afrika 142, Australië 746, Nieuw-Zee
land 241, Azië (behalve Indonesië) 61.
In totaal 2410.
Als dat zo nog enkele jaartjes door
blijft gaan, hebben we vroeg of laat alle
maal wel een oom in Canada.
Des morgens van de Grote Lieve Vrouwen-
dag na de tweede H. Mis stonden de voor
trekkersstammen uit Gilze, Alphen en Lllico-
ten op het kerkplein te Baarle. Al deze broe
ders waren tesamen gekomen voor de instal
latie van een 4 tal voortrekkersgasten van de
Cx - R 1r’"'"'j te
brengen. Voorafgegaan door de diverse
toe bijna een aanrijding met een trein j Stamleden van genoemde gemeenten, gingen
veroorzaakt had. de V.T. gasten naar de doopkapel
Ook op de met halve sluitbomen en moezenier van Zon aanwezig was, en
rode knipperlichten beveiligde overweg
te Heiloo wordt bijzonder roekeloos op
getreden. Enige tijd geleden is hier ge-
constateerd, dat 84pCt, van de wegge-
ONS WEEKBLAD
Zaterdag 23 Aug 1952 No. 34
47 Jaargang
A
