Nieuws-
Baarle's
Advertentieblad
en
van
IVOROL
GROSLIJSTSTEMMING K.V.P.
Aan de Eukophoben van deze Tijd!
KORTE WENKEN
Emmabloempjes collecte
Uitgave: Drukkerij de Jong, Baarle-Nassau - Tel. 231
BAARLE-NASSAU
op Zondag 20 April 1952
De verkiezingen komen in het zicht. De
candidatenlijsten moeten worden samenge
steld. De leden worden dan ook ter stemming
opgeroepen op Zondag 20 April 1952. Het
stembureau is gevestigd in het patronaat en is
geopend van circa kwart voor acht, onmiddel
lijk na de H. Mis van 7 uur tot half een.
Het bestuur der plaatselijke afdeling nodigt
U uit om Uw stem te komen uitbrengen. De
oproepkaart moet worden meegebracht. Wij
voor de landbouw
Denker om bij het afrasteren dat men de
percelen niet te groot maakt plm. 5 are per
koe om een goede omweiding te kunnen rege
len. Dus met 10 koeien percelen van plm. 0,50
HA. Met dagrantsoenbeweiding heeft men
dit natuurlijk nog veel beter in de hand, want
als het gras wat hard wordt om te beweiden,
kan men het overslaan en inkuilen of hooien.
Strooi ook minstens 200 kg. kalkammonsalpe-
ter dan blijft het gras ook veel langer mals.
Het hooiland moet 300 a 400 Kg. Kas. ont
vangen, want de hoeveelheid stikstof bepaald
nadien het eiwitgehalte van het hooi. Als het
mogelijk is om het hooiland even voor te wei
de met jongvee is dit zeer goed, omdat die
toppen die te vroeg in de aar schieten dan
worden afgebeten, waardoor het gras meer
uitstoeld en daardoor dichter staat en hooi
geeft van betere kwaliteit. Men moet het dan
echter niet te lang voorweide en ook niet te
laat.
De kunstweide die gezaaid is om te kuilen
of te hooien staat er goed voor. Als ze gekuild
moeten worden zal men op verschillende
plaatsen al gauw moeten beginnen. Dan moet
men er niet veel aren in laten komen. Nu is
het gelukkig dat er op verschillende bedrijven
nogal bieten zullen overschieten. Als men met
de hardelandmachine inkuilt en men voegt
maar zeker 20 pCt. bieten toe, dan is men er
practisch zeker van, dat de Ph. de zuurgraad
voldoende laag wordt. De hardeland kuilen
die in Ulicoten onderzocht zijn waren allen
goed geslaagd, wat de Ph. de zuurgraad be
trof, en daar gaat het in hoofdzaak om. Nu
waren dit misschien wel onvoldoende mon
sters om een conclusie te trekken maar elders
waar veel monsters genomen zijn is het ook
prima.
Dat deze kuilen die met de machine ge
maakt zijn allemaal goed zijn, komt doordat
de menging dan zeer goed is en men het goed
kon verdelen, en dat het snel gebeurt en daar
door snel de lucht eruit geperst wordt, en die
moet eruit wil een kuil slagen.
Men moet in ieder geval geen eiwitrijke ge
wassen inkuilen zonder toevoeging. Deze
toevoeging kan zijn bieten, melasse of A.J. V.
zuur. Als men niet over een hardelandmachi
ne kan beschikken moet men de bieten zo fijn
mogelijk maken met een bietensnijder en dan
bij het kuilen het gras goed spreiden, goed
aantrappen en niet te dikke lagen maken,
steeds in het midden hoog houden, en op een
wagen moet men bij 't lossen 2 of 3 maal wat
bieten er door strooien of melassen en liefst in
1 dag afwerken en nog dezelfde dag zwaar be
lasten, anders wordt teveel eiwit afgebroken,
en dat verdwijnt als amoniak en bovendien
wordt er dan boterzuur gevormd wat de kuil-
smaak aan de melk veroorzaakt.
Ik wens alle veel succes met het inkuilen.
Over het algemeen was het deze winter wel
iets beter dan vorige jaren, maar er is wat het
inkuilen betreft nog veel te verbeteren. Maar
ik hoop dat volgende winter meest alle bedrij
ven kunnen beschikken over goed kuilvoeder
en prima hooi, want dan kan een koe melk-
geven zonder veel krachtvoer en dat zal no
dig zijn.
Het leven is niet meer zo eenvoudig geen eenzaamheid met neerdrukkende
alsvoorhonderdjaar.de weelde is niet
zo Idyllisch meer, en we zijn grotere
eisen gaan stellen aan ons amusement
en onze ontspanning. Eén draai aan een
knopje en we luisteren naar een beroemd
symphonieorkest of een luchtig variété
programma. Zijn we daar echter altijd
mee tevreden? Bij lange na niet! Dan
bevinden we ons immers nog steeds
onder ons eigen dak en we willen juist
het huis ontvluchten.
We worden gedreven gezelschap op
te zoeken: we willen ondergaan in de
massa, deel van het publiek zijn, onze
individualiteit voor een wijle verliezen.
Onze ziel hongert we weten niet
waarnaar eigenlijk precies. We weten
alleen, dat we onszelf en onze zorgen
voor een ogenblik vergeten willen.
ja, we weten met onszelf geen raad.
Talloze manieren zijn er om zich te
ontspannen, de amusementsindustrie
heeft steeds weer nieuwe bronnen aan
geboord. Maar rust kennen we niet meer.
We vragen ons af, wat er achter gindse
bergen ligt. Natuurlijk, daar wonen
eveneens mensen.
steden en dorpen, waar men kan dansen,
kan lachen.... en zou men er misschien
vrijer kunnen lachen en hartstochtelijker
dansen dan bij ons? Wie weet....
Vroeger maalde men niet om uitbrei
ding van de gezichtskring.
Men was tevreden met wat men had
en stelde weinig belang in ’t leven „over
de grenzen.” Wij echter weten, welke
genoegens op ons liggen te wachten,
wanneer we over onze drempel heen
stappen
Innerlijk haken we naar vreugde, ge
luk, genoegens. Hoe tegemoet te komen
aan deze verlangens? Waar kan men
plezier, ontspanning vinden? Zeker niet
thuis. De muren vallen er op ons toe
we voelen ons inqesloten, ais in een ge
vangenis. Laat ons eruit breken, vluch
ten naar oorden van vrolijkheid, waar de
stemmen hoog opklinken, waar ieder
zich verheugt, waar de vreugden des
levens hoogtij vieren. In ‘s hemelsnaam
gedachten.
En ge dompelt U onder in het gewoel,
om uw toestand te vergeten; maar uw
toestand gaat mee en wanneer ge met
een draaierig gevoel in uw hoofd thuis
komt, moet ge bekennen op het punt van
uitgang te zijn teruggekeerd. Ge zijt nog
niet nader gekomen tot de vrede met
Uzelf, er is niets gebeurd, wat verbete
ring in uw toestand kon brengen, alles is
bij het oude gebleven. Neen, dat nog
niet eens, het is erger geworden nog
erger. Ge zijt uitgegaan om uw mismoe
digheid weg te spoelen, de zorgen de
verdrinken, maar nu proeft ge de smaak
van as op uw tong. En zoals met U gaat
het met velen: U lijdt aan een typische
beschavingsziekte: U bent Eukophobe*)
geworden, zoekende ziel, zwervende,
vluchteling voor eigen ik....
Zulke mensen voelen zich nergeris
meer thuis, zij kunnen hun eigen enge
woning niet meer verdragen, zij voeleji
zich onprettig in gezelschap van zichzélf
En daarom zwerven ze uit, naar plaatsen
van vermaak. Ons verbruik aan genoe-
Ook daar liggen I gens en amusement is de laatste jaren
metsprongen gestegen. Het amusement
neemt een belangrijke plaats in bij de
hedendaagse mens. De kranten gevel
lange kolommen met filmnieuws.
Iedere volgende film is nog grootser
van opzet, nog machtigervan uitbeelding
nog ontroerender of spannender, nog
genialer van intrige. Als men in de bios
coop de propaganda van de volgende
week „ondergaat,” krijgt men steeds het
gevoel.dat men altijd ‘n week te vroeg is.
Als men de aankondigingen moet gelo
ven, is men gewoonweg aan zichzelf
verplicht, deze film te gaan zien; de
leemte in onze opvoeding zou nimmer
meer zijn aan te vullen.
We voeden onze ziel met amusement
ja, we eten ons er bijna indigestie
aan; en nog is er dat hongerig gevoel.
Houden we elkander niet voor de mal?
Laten we toch eerlijk tegenover elkaar
bekennen, dat dit alles ons nimmer
bevredigd heeft en naar we diep in
ons hart wel weten nimmer bevre
digen zal. Aanschouw die vrolijke me
nigte daar. Zie eens wat nauwkeuriger.
Ligt er over dit alles niet een zekere
opgeschroefdheid? Als we van enkelen
hunner eens het schedeldak konden op
lichten, dan zouden we onze vage ver
moedens bevestigd zien. We zouden
kijken in een warwinkel van tegenstrij
dige gevoelens, half voltooide gedachten
in een hoekje gedrongen aanvechtingen.
Maar we zouden ook een grote leegte
opmerken. Evenwichtigheid tevreden
heid, levensmoed zouden schitteren
door afwezigheid. Hier is stof voor tal
van tragediën. Als ge deze ontdekkingen
zoudt doen, waarschijnlijk dat U een
licht zou opgaan. Ge zoudt de zucht naar
vermaak, het eeuwige najagen van
twijfelachtige genoegens met andere
ogen gaan bezien. En geen ogenblik
zoudt ge deze te beklagen mensen meer
benijden om hetg en zij zich niet en U
zich wel hebt te ontzeggen.
Als in een flits zult ge dingen weer In
hun juiste praporties zien; ge zult oude
waarheden weer gaan erkennen, en
worden teruggegeven aan uw huls.
De ijdelheid der dingen zal U geopen
baard zijn en ge gaat U bezinnen op
J. B. van Hoek,
Ass. R. L. V. D.
rijker waarden.
Dit is allerminst een boetpredikatie of
een uiting van puritisme, evenmin als
'n aanval van moraliteit. Maar het moet
een verschijnsel ontsluieren, dat voor
hef Hollandse karakter verschillende
gevaren inhoudt: de Eukophobie. Ons
volk is- van aanleg huiselijk. Ons leven
speelt zich niet af aan onze voordeur, we
wonen niet in het koffiehuis om de hoek,
zoals in zuidelijker landen. Wij hebben
wat meer nodig, dan een ruimte om te
zitten, een bord om van te eten en een
plaatsje om op te slapen. Wat wij,
ondanks alle beschaving, niet kunnen
missen, is sfeer. Wij, Hollanders, zijn nu
eenmaal gehecht aan de huiselijke haard,
aan gezelligheid, die niet kan ontaarden,
aan een kopje koffie op zijn tijd. In onze
kamers moet onze geest te herkennen
zijn. Als we daaruit vandaan vluchten,
wij moderne Eukophoben, dan zijn we
daarmede ons laatste zwaartepunt kwijt.
En dat dient vroeg of laat toch weer
teruggevonden.
Zoekt het niet op de gladde parket
vloer van de danszaal, op het witte doek,
aan de bar van een café of in de eetzaal
van een restaurant. Zoekt het daar waar
ge het ook uitsluitend vinden kunt; thuis.
Laat het huis, dat ge bewoont, voor U
meer betekenen dan een bouwsel met
vier muren.
Voelt de beslotenheid der wanden als
de vleugels van een kloek, die bescher
men tegen de wereld daarbuiten, zodra
men hun beschutting kiest. Verzamelt in
de vertrouwde omgeving van uw binnen
kamer de moed, om de volgende dag
de buiienwereld opnieuw te weerstaan.
Inderdaad, er bestaan mensen zonder
een vast tehuis - zoals er ook mensen
zijn, die geen blindedarm of amandelen
meer hebben. En inderdaad, ook zij le
ven door alsof het hen aan niets ont
breekt. Alsof.... Het valt ons moeilijk
om aan te nemen, dat de natuur deze
organen geen taak in het geheel heeft
toegewezen. En zo kunnen we het ook
stellen zonder tehuis; maar of onze ziel
daardoor in de loop van de tijd geen
schade ondervindt, dat staat te bezien.
Genoegens hebben zeer zeker hun
waarde. Op hun tijd vinden zij recht
vaardiging. Maar het moet hun grootste
verdienste zijn, ons thuis nog waarde
voller te maken. Ze moeten ons duide
lijk maken, dat die grote wereld, met al
zijn aantrekkelijkheden en verlokkingen,
nimmer volkomen de plaats van ons te
huis kan innemen.
In de huiselijke sfeer moeten onze
wortels zijn vastgehecht, dan kunnen
we ons in de stroom des levens wagen,
zonder de angst het roer te verliezen.
Griekse uitdrukking voor hen die doelloos verma
ken najagen.
Proberen blijft begeren!
Dit is al een ouderwetse, reeds vele jaren
gehouden, collecte ten bate van de T. B. C.
bestrijding, die over het gehele land gehouden
wordt en steeds gaarne gesteund werd door
onze mensen. Wij moeten haar ook dit jaar
houden en wel op Zondag 20 April. Wij doen
dit zowel in Nassau als Hertog en twijfelen
er niet aan of ieder aan wie zo’n speldje wordt
aangeboden, zal gaarne zijn offertje in de bus
werpen.
Bij voorbaat onzen dank.
Het Bestuur v. h. Wit Gele Kruis
Moeder, waf maakt U van Uw
gezin?
Naar wij vernemen, zal ter gelegen-
heid*van Moederdag 1952 (11 Mei a.s
een nieuw boek verschijnen, getiteld
„Moeders Levenskunst” (ondertitel:
„Moeder, wat maakt U van Uw gezin?")
Het is een boeiend en practisch boek,
geschreven door negen vrouwen en één
man o a. Dr. M. H. Albronda-van der
Nagel, Jo Kalmijn-Spierenburg, Jkvr.
Wttewaal-van Stoetwegen, W. G. v. d.
Hulst. In dit boek wordt van vrouw tot
vrouw en van hart tot hart gesproken
over talrijke, vaak brandende vrouwen-
vragen, zoals:
Vrijetijd-besteding; in- en uithuizig
heid; Opvoeding en puberteit; Omgang
tussen jongens en meisjes; Bewuste ge
zinsvorming?; Nieuw licht op huwelijks
problemen; Ons interieur; Moderne
meubelen; De „hulp in de huishouding”;
Emigratie; De ouder wordende moeder,
enz. enz. Te veel om op te noemen.
Het boek is een nuttige en passende
steun voor de Vrouw en Moeder van
nu en een ideaal Moederdag geschenk.
ONS WEEKBLAD
47 Jaargang
Zaterdag 19 April 1952 No. 16
