De oudste bewoners van Moerenburg
W'
MTIJD
De Driehoek: 'hangplek voor ouderen'
laat
ichaam,
Door: Ingrid Sweegers
Cor en Tinus Fonken.
Door: Zamire Willems
pbaak.nl
ndicatie)
e,
TILBURG - Tinus Fonken woont al zijn hele leven
aan de Broekstraat in Moerenburg. Hij is in 1956
getrouwd met Cor en met 87 en 85 jaar op de teller
denken ze nu de oudste bewoners van het gebied te
zijn, wat waarschijnlijk ook zo is.
lacht van
e leeftijd.
Tinus en Cor doen nog steeds zelf
alles in huis en Cor gaat zelfs nog
enkele keren per week te voet of
op de fiets naar de supermarkt voor
de boodschappen. Als er iets in huis
moet gebeuren waar ze hulp bij no
dig hebben, dan kunnen ze altijd bij
de buren terecht. Hun zoon Kees en
zijn vrouw Ellie wonen naast hen met
hun gezin, net zoals zij vroeger naast
de ouders van Tinus woonden.
Oorlog
Tinus is geboren op de boerderij aan
de Broekstraat en weet nog veel te
vertellen over vroeger, toen er nog
geen asfalt lag en er geen elektri
citeit was. Elektriciteit ligt er vanaf
augustus 1944. Degenen die eraan
mee wilden doen moesten met de
I hand zelf een sleuf graven vanaf
café Zomerlust en 2.000 gulden
betalen, voor toen een gigantisch
bedrag. Ook kan hij zich nog goed
herinneren dat de brug in de oorlog
TILBURG - Schilderen, kaarten,
je favoriete liedje zingen tijdens
karaoke of gewoon gezellig
kletsen met een drankje aan de
stamtafel. Bij ontmoetingsruim
te ‘De Driehoek’ aan de Gen-
dringenlaan kan het allemaal.
Ruim zeven jaar geleden opende
‘De Driehoek’ haar deuren voor
alle wijkbewoners, jong en oud.
Vrijwel vanaf het begin zijn met
name senioren uit het aanslui
tende woonzorgcentrum Reys-
hoeve bijna dagelijks kind aan
huis. “We komen hier om gezel
lig bij elkaar te zijn. Er is voor ie
dereen iets te doen”, vertelt An
neke Gallé (74), die samen met
nog vijf andere bezoekers aan de
stamtafel heeft plaatsgenomen.
Een enkeling kent elkaar al jaren,
maar de meesten hebben elkaar
kapot geschoten was en dat ze met
een bootje over het kanaal gezet
werden om naar school te gaan.
“Er is veel afgebrand in de oorlog in
Moerenburg”, vertelt hij. Een verhaal
over de oorlog dat hij zich nog goed
kan herinneren, is dat hij de koeien
aan het melken was, wat toen nog
met de hand gebeurde, en over de
Koebrugseweg een tank aan zag
komen rijden. En hoewel zijn vader
dacht dat het een wagentje met hout
was, begon kort daarna het schieten.
Er werd niemand geraakt en de dag
erna kwamen de Schotten vragen
hoeveel Duitsers er dood waren.
Een andere anekdote verhaalt over
de schuur die in brand stond, die
toen nog tot aan de Broekstraat
stond. Het rieten dak, dat met wilgen
was gebonden, schoof in één keer
naar beneden. Er werd met man en
macht geblust en het is ze gelukt om
het woonhuis te redden, maar voor
de schuur was het te laat. Tinus zegt
dat ze veel hebben meegemaakt in
de oorlogstijd, maar dat ze het ge
pas in ‘De Driehoek’ ontmoet.
Voor ouderen die in een sociaal
isolement verkeren is deze ont
moetingsruimte met leeftijdsge
noten bij uitstek geschikt om so
ciale contacten op te doen. “We
lukkig hebben overleefd.
Hard gewerkt
Cor en Tinus leerden elkaar in 1947
kennen op een bal van het gilde bij
Bet Kolen. Volgend jaar zijn ze 60 jaar
getrouwd. Ze hebben vier kinderen,
elf kleinkinderen en twee achter
kleinkinderen, die allemaal gezond
zijn. Ze prijzen zichzelf erg gelukkig
en wie hen ziet kan dat alleen maar
zetten er desnoods een tafel bij
als er iemand nieuws bij komt”,
laat Gallé van achter de inmid
dels volledig bezette tafel in de
‘huiskamer’ weten. De geamu
seerde Herman Boshuijzen (81)
Het bestaansrecht van ‘De Drie
hoek’ is te danken aan de inzet
van vrijwilligers van Contourde-
Twern, zoals Angelique Willemse,
die zeker twintig uur in de week
aanwezig is. Volgens Boshuijzen
de allerliefste van allemaal. “Ik
doe het voor de dankbaarheid
die ik van de gasten terugkrijg”,
vertelt een zeer betrokken Wil
lemse die onlangs nog op haar
verjaardag werd overladen met
kaartjes en cadeaus afkomstig
van gasten. Willemse: “Er komt
beamen. Twee gezonde mensen die
altijd hard gewerkt hebben. Zoon
Kees runt tegenwoordig de boerderij
en Tinus helpt alleen nog mee met
maaien. Hij zou graag meer doen,
maar hij heeft eigenlijk een nieuwe
heup nodig en is dus minder mobiel
dan hij zou willen.
Het runnen van een boerderij gaat
tegenwoordig heel anders dan toen
Döndu Yorgat, sociaal werker bij
ContourdeTwern, heeft twintig
jaar ervaring in de ouderenzorg.
“Tijdens huisbezoeken consta
teer ik soms dat iemand alleen
thuis zit. Ik nodig de persoon
dan uit voor de ‘Reeshof Kamer’,
een activiteit gericht op mensen
met een beperking, sociaal ge-
isoleerden of mensen die een
ruggensteuntje kunnen gebrui
ken.” Sinds de zomer ontvangen
wij ook gasten vanuit het RIBW,
mensen met een psychiatrische
of psychologische aandoening.
Yorgat: “Vanaf dag een is deze
groep geaccepteerd. Wij bevor
deren graag de sociale cohesie
en organiseren daarom twee ac
tiviteiten op hetzelfde moment.”
hier iedere dag een meneer uit
het woonzorgcentrum. Als hij er
een keer niet is ga ik toch even
controleren of alles in orde is.”
Cor en Tinus de boerderij nog run
den. Toen ze trouwden namen ze
negen koeien over van de vader van
Tinus. Hij vertelt dat het vroeger har
der werken was, maar wel gezellig,
omdat je nooit alleen was. Ze heb
ben een mooie tijd gehad en heel
wat meegemaakt samen. “Voor de
boeren zijn er nu eigenlijk te veel
regels.”
ontspan
en noem
medi-
in de
vorden in
elen medi-
snseweg 33
Iburg
32 16 00
1LBURGSE KOENS‘lILBURGSE KOERIER DONDERDAG 12 NOVEMBER 201S
krijgt als vaste bezoeker al snel
de lachers op zijn hand: “Het is
een hangplek voor ouderen!” Het
gelach doet een drietal dames
aan een naastgelegen tafel op
kijken van een spelletje Rummi-
kub. “Dat zijn de ‘Golden Girls’”,
roepen de stamtafelgasten bijna
in koor. En weer schiet iedereen
in de lach.
V 1
