’Het moet leven, gonzen, trillen’
W
mé
Él
t
F
O' '^1
1 i
1
k 1
K f
Bi
-
5?
f'
I
f
1
"4
®ni
K >-
V 1
p
f
19
B/'J'
P - -
j
Woensdag 23 december 1998 pagina 7
DE TILBURGSE KOERIER
W;-
[7?!
r
p’hl
Zoals elk jaar met kerst brengt De Tilburgse Koerier
prominent een werk van een kustenaar uit de stad.
Deze keer is dat Drie koningen, een werk met acrylverf op papier,
speciaal door Jos van den Hanenberg (41)
voor deze gelegenheid vervaardigd.
tival Les nuits atypiques de Kou-
dougou ging, een ‘zuster’ in het
West-Afrikaanse land Burkina Faso
Zich voor een groot deel aan schil
deren wijden doet hij weer sinds
een paar jaar. “Ik had mezelf in
1992 laten omscholen tot leraar
techniek en verdiende daarin voor
al mijn brood. Maar ik merkte dat
voorde klas staan niet iets was, dat
ik de rest van mijn leven wilde
doen. Toen ik ‘s ochtends op weg
naar school weer eens in de file
stond, heb ik besloten dat ik me
zelf een jaar zou gunnen om te
schilderen. Via Joop Verhagen ben
ik vervolgens weer in de exposities
gerold. Wat hij doet is goed: een
vriendelijke manier,- geen hoge
commissies die je als kunstenaar
bij de officiële galeries moet ach
terlaten.”
Zelf kijkt Jos van den Hanenberg
graag naar werken van Karei Ap
pel, Corneille en anderen uit Cobra.
Ook de Duitse expressionisten-
groep Die Brücke (rond 1920) en
Amerikanen als Willem de Kooning
en Pollock hebben zijn warme be-
langstelling.Zijn manier van schil
deren lijkt er op, maar aan een ty
pering van zijn eigen werk waagt
Jos zich niet. “Dat kunnen anderen
beter. Voor mij is het vooral een
kwestie van doen; schilderen is
voor mij opbouw van laagjes. Zon
der te kwasten zie je niks. Ik pro
beer er figuren in te houden, maar
de verf moet met hen iets doen. Het
moet leven, gonzen, trillen.”
“De drie koningen staan voor ver
schillende nationaliteiten, maar
ook voor muziek. Want als er iets is
dat verschillende volkeren ver
bindt, is het de muziek. In Koudou-
gou merkte je dat ook. Je staat daar
op straat als blanken muziek te
spelen die ze daar niet kennen,
maar je hebt in een mum van tijd
een grote groep om je heen. Het
leeft!”
Naar de kunstacademie mocht hij
niet van zijn vader (“In de kunst is
geen geld te verdienen”). Dus deed
de in Tilburg geboren Jos van den
Hanenberg eerst een jaar MO Teke
nen en vervolgens tekenen en
handvaardigheid op de lerarenop
leiding Tehatex. “Achteraf ben ik
blij, dat ik dat gedaan heb”, vertelt
hij. “De opleiding is breed: je leert
niet alleen beeldend te scheppen,
maar doet ook theoretische en
kunsthistorische kennis op. Bo
vendien leer je met mensen om te
gaan en je kennis en kunde aan hen
over te dragen.”
Maar ook de muziek oefende een
grote aantrekkingskracht op hem
uit. “Het was de bandjestijd. Ik leer
de gitaar spelen en en van lieverlee
is het steeds meer de muziek ge
worden waar ik me mee bezig
hield. Sindsdien is er altijd die wis-
selingwerking gebleven.”
Zo speelt Van den Hanenberg al
vijftien jaar in straatorkest De
Coup (“Banjo, want een gitaar is
niet te horen tussen doe blazers”),
waarmee hij vorig jaar naar het fes-
.'i
4
van Festival Mundial. Vorige
maand was hij er weer, deze keer
met Streetwise, een band die
voortgekomen is uit De Prima’s.
Gitaar spelen en zingen doet hij als
Sweet Sue, soms alleen, soms met
gastmusici als Henk Koekoek op
sousafoon, bassist ‘Lange’ Piet
Maas of accordeonist Lex Hoppe.
Dan speel ik alleen muziek van
voor 1950. Bij voorkeur werk van
Fats Waller; maar aangezien ik niet
piano kan spelen, doe ik het op gi
taar.”
Werk van Jos van den Hanenberg is
permanentte zien in galerie Fuego
(St.Josephstraat 78, Tilburg), gale
rie Van Aerts (Kuilenhurk 12, Ves-
sem; tel. 0497-591660) en op af
spraak bij hem thuis (tel.
5800626).
1
k
FF"'’"
-ï
