l I I? 0,99 1,69 P 0,98 I 0,95 5,98 5,98 1,98 Wij wensen onze lezers en lezeressen een zalig Kerstfeest en een voorspoedig en gezond 1987 I i El O Kersnacht, schooner dan de daegen, Hoe kan Herodes ’t licht verdraegen, Dat in uw duisternisse blinckt, En word geviert en aengebeden? Zijn hooghmoed luistert na geen reden, Hoe schel die in zijn ooren klinckt. op sap i zalm ur olie f! - ar 1986-pagina 40 in (Joost van den Vondel) Abraham Bloemaert (1564-1651) - De geboorte van Christus Gezicht op Tilburg - door C. de Kort. Deze kleurets maakt deel uit van een serie, die de kunstenaar in 1946 vervaardigde in opdracht van het gemeentebestuur van Tilburg. Desondanks hebben wij ons zel den zo massaal en langdurig zor gen gemaakt om het behoud van die vrede als juist de afgelopen 41 jaar die zijn verstreken na het einde van de Tweede Wereldoor log. ken, maakt een oorlog tussen de twee groten eigenlijk onmogelijk: de kernwapens zullen over en weer bijna alle leven op deze pla neet vernietigen en zo niet alleen de tegenstander uitschakelen maar ook hun eigen meesters. Het is dan ook met zo verwonderlijk dat contacten op het hoogste ni veau, topconferenties tussen Gorbatsjov en Reagan, voor een heel groot deel gaan over het be heersen van wapensystemen, het bakkeleien over wapens die niet en die wel mogen worden ge bouwd of opgesteld, kortom, over vrede. j ■f Maar ondanks dat de belangrijk ste mogendheden in de afgelopen eeuwen zich «christelijk» noem den, is er van vrede lang niet al tijd sprake geweest. Momenteel beleven wij hier, in Europa, een van de langste tijdperken van on afgebroken vrede die wij ooit hebben gekend. Vrede is de kernvoorwaarde voor een leven in welbehagen; wie in oorlog verkeert, verliest daaraan alle energie en komt slechts mondjesmaat toe aan het «echte» leven. Behalve voor een klein De onvoorstelbaar vernietigende kracht waarover de supermach ten Amerika en Rusland beschik- aantal maniakken in krijgsmacht en politiek en een grotere hoe veelheid economische profiteurs is een oorlog, of een kleiner con flict, voor niemand positief. Al leen in vrede kunnen wij onszelf werkelijk ontplooien. Vrede is ook: geen armoede lijden en geen honger. Immers, wie in vrede leeft, moet vrij zijn van zorg om de eerste levensbehoeften. In die zin hebben wij in Neder land een bijna ongekend hoge vorm van vrede bereikt: niet al leen zijn we al tientallen jaren van oorlogen en rampen gevrij - waard gebleven, door het politie ke systeem in ons land is iedere inwoner in principe verzekerd van een minimuminkomen, vol doende om te voorzien in de be hoefte aan voedsel, kleding en on derdak. Men zou dus kunnen zeg gen dat wij, hier in Nederland, zonder noemenswaardige uitzon dering in een bevoorrechte positie verkeren. Dat is niet helemaal waar. De afgelopen j aren wordt de financiële situatie voor een steeds groeiend aantal bevol kingsgroepen steeds slechter: be jaarden, éénoudergezinnen, lang- «Vrede op aarde - en aan de men sen welbehagen». Naast het door de boven de kerststal zwevende engelen uitgedragen «Ere aan God in den Hooge» staat die met name voor de mens bestemde heilsboodschap met het kerstfeest centraal. Eigenlijk is het vreemd dat wij maar een keer per jaar massaal - althans in de christelij ke wereld - een heel feest aan de vrede wijden. Immers, vrede is als het ware voor elk mens het positieve kernpunt van het be staan, de eerste en belangrijkste voorwaarde om te geraken tot welbehagen, dat andere element uit de kerstboodschap. Wij hebben vaak de neiging er van uit te gaan dat bepaalde ver schijnselen typisch «modern» zijn, alleen deel uitmaken van on ze tijd en in vroeger jaren geen opgeld deden of op zijn hoogst minder centraal stonden dan nu. Zo bij voor bééld het begrip vrede. De geboorte van Jezus Christus was niet zomaar een op zichzelf staande gebeurtenis. Er waren eeuwen van «Messiaans denken» binnen het joodse geloof aan voorafgegaan. Een denken dat zich toespitste op de komst van een Vredevorst die een eind zou maken aan de tegenspoed en de onderdrukking door buitenlandse bezetters van het volk Israël. Vandaar ook de naam die Jezus van zijn (aanvankelijk vooral joodse) volgelingen kreeg: de Messias, dat is Hebreeuws voor «gezalfde», zoals Christus er het Griekse woord voor is. En omdat in het oude Israël de koningen niet werden gekroond maar ge zalfd is de link naar het «koning schap» van Jezus meteen duide lijk. Maar «Mijn Koninkrijk is niet van deze wereld», zei Jezus en «Vrede geef ik u, mijn vrede laat ik u». Zijn belangrijkste boodschap aan de mensheid was die van liefde tot elkaar, wat automatisch leidt tot vrede, in on derwerping aan God. Die bood schap sprak zo aan dat binnen en kele eeuwen heel de «Westerse wereld» een of andere vorm van christendom beleed - en nog steeds is het christendom de grootste wereldgodsdienst. De godsdienst van de vrede. durig werklozen bijvoorbeeld de len steeds minder mee in de wel vaart (die in het algemeen toch weer aan het stijgen is.) Die stag natie is een teken dat zelfs in een bijna-perfect geregelde samenle ving als de onze het ideaal: totale uitbanning van de armoede, het bereiken van de volledige vrede, niet helemaal haalbaar is. Vergelijken wij onze situatie met die in het grootste deel van de ons omringende wereld, vooral de Tweede en de Derde Wereld, dan verkeren wij nog steeds in een staat van overvloed, van vrede. En dus zou niets ons hoeven te be letten met het kerstfeest te doen wat zovelen in zoveel armere streken wel doen: een plaats vrij laten aan de kerstdis, voor een onverwacht^ gast aan tafel - een gast die kan meedelen in onze overvloed, in onze vrede. V «ft?

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1986 | | pagina 1