l
I
I?
0,99
1,69
P
0,98
I
0,95
5,98
5,98
1,98
Wij wensen
onze lezers
en lezeressen
een zalig Kerstfeest
en een voorspoedig
en gezond 1987
I
i
El
O Kersnacht, schooner dan de daegen,
Hoe kan Herodes ’t licht verdraegen,
Dat in uw duisternisse blinckt,
En word geviert en aengebeden?
Zijn hooghmoed
luistert na geen reden,
Hoe schel die in zijn ooren klinckt.
op sap
i zalm
ur
olie
f!
-
ar 1986-pagina 40
in
(Joost van den Vondel)
Abraham Bloemaert (1564-1651) - De geboorte van Christus
Gezicht op Tilburg - door C. de Kort. Deze kleurets maakt deel uit van een serie, die de kunstenaar in 1946 vervaardigde in opdracht van het gemeentebestuur van Tilburg.
Desondanks hebben wij ons zel
den zo massaal en langdurig zor
gen gemaakt om het behoud van
die vrede als juist de afgelopen 41
jaar die zijn verstreken na het
einde van de Tweede Wereldoor
log.
ken, maakt een oorlog tussen de
twee groten eigenlijk onmogelijk:
de kernwapens zullen over en
weer bijna alle leven op deze pla
neet vernietigen en zo niet alleen
de tegenstander uitschakelen
maar ook hun eigen meesters. Het
is dan ook met zo verwonderlijk
dat contacten op het hoogste ni
veau, topconferenties tussen
Gorbatsjov en Reagan, voor een
heel groot deel gaan over het be
heersen van wapensystemen, het
bakkeleien over wapens die niet
en die wel mogen worden ge
bouwd of opgesteld, kortom, over
vrede.
j
■f
Maar ondanks dat de belangrijk
ste mogendheden in de afgelopen
eeuwen zich «christelijk» noem
den, is er van vrede lang niet al
tijd sprake geweest. Momenteel
beleven wij hier, in Europa, een
van de langste tijdperken van on
afgebroken vrede die wij ooit
hebben gekend.
Vrede is de kernvoorwaarde voor
een leven in welbehagen; wie in
oorlog verkeert, verliest daaraan
alle energie en komt slechts
mondjesmaat toe aan het «echte»
leven. Behalve voor een klein
De onvoorstelbaar vernietigende
kracht waarover de supermach
ten Amerika en Rusland beschik-
aantal maniakken in krijgsmacht
en politiek en een grotere hoe
veelheid economische profiteurs
is een oorlog, of een kleiner con
flict, voor niemand positief. Al
leen in vrede kunnen wij onszelf
werkelijk ontplooien. Vrede is
ook: geen armoede lijden en geen
honger. Immers, wie in vrede
leeft, moet vrij zijn van zorg om
de eerste levensbehoeften.
In die zin hebben wij in Neder
land een bijna ongekend hoge
vorm van vrede bereikt: niet al
leen zijn we al tientallen jaren
van oorlogen en rampen gevrij -
waard gebleven, door het politie
ke systeem in ons land is iedere
inwoner in principe verzekerd
van een minimuminkomen, vol
doende om te voorzien in de be
hoefte aan voedsel, kleding en on
derdak. Men zou dus kunnen zeg
gen dat wij, hier in Nederland,
zonder noemenswaardige uitzon
dering in een bevoorrechte positie
verkeren. Dat is niet helemaal
waar. De afgelopen j aren wordt
de financiële situatie voor een
steeds groeiend aantal bevol
kingsgroepen steeds slechter: be
jaarden, éénoudergezinnen, lang-
«Vrede op aarde - en aan de men
sen welbehagen». Naast het door
de boven de kerststal zwevende
engelen uitgedragen «Ere aan
God in den Hooge» staat die met
name voor de mens bestemde
heilsboodschap met het kerstfeest
centraal. Eigenlijk is het vreemd
dat wij maar een keer per jaar
massaal - althans in de christelij
ke wereld - een heel feest aan de
vrede wijden. Immers, vrede is
als het ware voor elk mens het
positieve kernpunt van het be
staan, de eerste en belangrijkste
voorwaarde om te geraken tot
welbehagen, dat andere element
uit de kerstboodschap.
Wij hebben vaak de neiging er
van uit te gaan dat bepaalde ver
schijnselen typisch «modern»
zijn, alleen deel uitmaken van on
ze tijd en in vroeger jaren geen
opgeld deden of op zijn hoogst
minder centraal stonden dan nu.
Zo bij voor bééld het begrip vrede.
De geboorte van Jezus Christus
was niet zomaar een op zichzelf
staande gebeurtenis. Er waren
eeuwen van «Messiaans denken»
binnen het joodse geloof aan
voorafgegaan. Een denken dat
zich toespitste op de komst van
een Vredevorst die een eind zou
maken aan de tegenspoed en de
onderdrukking door buitenlandse
bezetters van het volk Israël.
Vandaar ook de naam die Jezus
van zijn (aanvankelijk vooral
joodse) volgelingen kreeg: de
Messias, dat is Hebreeuws voor
«gezalfde», zoals Christus er het
Griekse woord voor is. En omdat
in het oude Israël de koningen
niet werden gekroond maar ge
zalfd is de link naar het «koning
schap» van Jezus meteen duide
lijk. Maar «Mijn Koninkrijk is
niet van deze wereld», zei Jezus
en «Vrede geef ik u, mijn vrede
laat ik u». Zijn belangrijkste
boodschap aan de mensheid was
die van liefde tot elkaar, wat
automatisch leidt tot vrede, in on
derwerping aan God. Die bood
schap sprak zo aan dat binnen en
kele eeuwen heel de «Westerse
wereld» een of andere vorm van
christendom beleed - en nog
steeds is het christendom de
grootste wereldgodsdienst. De
godsdienst van de vrede.
durig werklozen bijvoorbeeld de
len steeds minder mee in de wel
vaart (die in het algemeen toch
weer aan het stijgen is.) Die stag
natie is een teken dat zelfs in een
bijna-perfect geregelde samenle
ving als de onze het ideaal: totale
uitbanning van de armoede, het
bereiken van de volledige vrede,
niet helemaal haalbaar is.
Vergelijken wij onze situatie met
die in het grootste deel van de ons
omringende wereld, vooral de
Tweede en de Derde Wereld, dan
verkeren wij nog steeds in een
staat van overvloed, van vrede.
En dus zou niets ons hoeven te be
letten met het kerstfeest te doen
wat zovelen in zoveel armere
streken wel doen: een plaats vrij
laten aan de kerstdis, voor een
onverwacht^ gast aan tafel - een
gast die kan meedelen in onze
overvloed, in onze vrede.
V
«ft?