Hij dacht in New York de van rossmeisl Brooklyn-brug te kunnen verkopen» 10%-15%-20% e© korting op onze gehele collectie Rienk H. Kamer, de geldgoeroe veroordeeld zonder vonnis» VHS VIDEORECORDER 9,50 10,- 998,- 198,- 750,- 998,- 500,- 598,- 498,- 785,- 198,- 498,- 875,- 995,- ,‘SS heb- :t (goed) gele- irima investe- t er een DE TILBURGSE KOERIER Donderdag 13 juli 1984 - pagina 13 KAMER ACTIEF z’n lis» «GROOT GELD» Korvelseweg 102 - tel. 422446 lite in het centrum koopavond. 3 jaar garantie op arbeidsloon, onderdelen en ook op videokop! Jul. v. Stolbergstr. 7, Tilburg Telefoon 013-363049 niets dus is poetst im wordt briljant, gouden sieraden, horloges, klokken NU BIJ ROSSMEISL MET 3 JAAR GARANTIE 12 kanalen voorkeuze ft Afstandsbediening (draad) <7 <7 1 programma - 9 dagen timer N M beeldzoeksysteem S Eigen technische dienst met speciale videotechnici juli 1984-pagina 12 Eigen technische dienst Oude Kerkstraat 4 (Zijstraat Blaachop Zwl/zenatraat Tel. 013/363049 trouwens «want het bij een rde zou hele af- stigd Kamer, alleen tegen de wereldWant ieder een heeft schuld, behal ve ik... «GEVECHT OVER DE BORG» Kamer is inmiddels in de gevangenis «Terminal Island» in Los Angeles on dergebracht. De aanklacht tegen zijn persoon en de 65-jarige Whitney om vat 57 punten. Zij worden er globaal i beschuldigd ongeveer zesduizend ïggers - Westeuropcanen en vooral ierlanders - voor gigantische cijfers hebben opgelicht. In afwachting van roces dat vennoedelijk op 18 sep- Br in Los Angeles zal beginnen, 'gens officier van justitie Ross- ir nu het grote gevecht over de beginnen. In principe h< ‘“ik die borgsom nu al gulden vastgelegd, igelijk dat dat bedra .v.laagd. Net zoa. justitie roenen ver- «rannie van i zaken de cunnen be- ilannen «auvriand» i dat voor de “sn en waar- tou gaan, darmen had», waren bang - ~ijn ze maar en». betreft, haalt Kamer vordt met de Whitney «Buit Rienk H. Kamer - de Rotterdamse beleggingsadviseur verdacht van een gigantische oplichting van duizenden Westeuro- peanen in Amerika - en Whitney, zijn medeplichtige, hebben altijd bij hoog en bij laag staande gehouden dat zij onschuldig zijn. Hun «American Land Program» (ALP) zou met de bouw van een nieuwe stad in «Antelope Valley» - in de woestijn - rechtschapen bedoelingen hebben gehad. En met de Texas Milkfarm - een half vergane boerderij die ver beneden haar waar de zou zijn verhandeld - wilden zij ook al niemand in de zak zetten. Maar Kamer kreeg woedende beleggers op zijn dak die hij met alle middelen probeerde te kalmeren. Hij kwam aandraven met argumenten en projecteerde documenten op een inder haast opgesteld wit doek. De beleggingsadviseur probeerde zich ook al te redden met helse woedeuitbarstingen maar dat kon geen mens intimideren. Kamer ving bot. «Als je je gezicht wil redden en clean het gebouw verlaten, trek dan je chequeboek en betaal», smeet één van de gedupeerde beleggers hem in het gezicht. Kamer weigerde... Eén en ander is er aanleiding toe ge weest dat de maestro-financiënadviseur, levend als een signeur op Zonnewende in het Brabantse Moergestel, op 21 februari van vorig jaar op zijn landgoed in de boeien werd geslagen. Kamer ging in voorarrest. Maar vooralsnog géén paniek in krin gen van zijn medewerkers. Juridisch directeur Knuist was en bleef ervan overtuigd dat de Amsterdamse officier van Justitie geen enkele aanleiding zou kunnen vinden om met een strafrechtelijke vervolging tegen Kamer van wal te steken. Knuist wilde dan ook niet van een arrestatie spreken. Hij noemde het «gedwongen oponthoud» van zijn baas een gesprek waar Ka mer en zijn advocaten begin januari zelf al om hadden verzocht. «Fijn dat heer Kamer nu eindelijk eens goed kan uitleggen hoe de vork precies aan de steel zit», zei Knuist. Al of niet naar z’n zin, Kamer ging de cel in. Hij gaf iedereen de schuld: de beleggers die geen nieuwe kapitalen stortten, de justitie die zichzelf bedroog en zich liet opjutten. En vooral de pers «die een stok had gezocht om hem in de bajes te meppen... «FANTASIEËN STALEN ZENUWÊN» In «Alles over Geld» geeft Kamer 520 pagina’s lang adviezen over sparen («nooit doen», doceert de maestro) tot beleggingen in onroerend goed («be- tongoud», noemt hij dat). Enkele «gouden» tips - Het is gemakkelijker geld te verdienen dan het te behouden. Geld is de centrale zenuw van ons be staan, maar de kennis van geld is bij de doorsneeburger erbarmelijk. Het is moeilijk het eerste miljoen te maken, maar wie dan het tweede niet «voor el kaar krijgt», is een stommeling. - Als iemand je 20 of meer procent rende ment belooft, dan klopt er iets niet. - (In het licht van zijn latere «activitei ten» klinkt het citaat op pagina 294 van «Alles over Geld» bijna als een waarschuwing«Koop nooit onge zien een stuk grond of een huis in het buitenland. Wié dat niet in z’n steekt, heeft straks schuld aan eigen ellende». Zijn slachtoffers 1 ben alvast dat boek niet zen... - Grond is een prima in ring, stelt Kamer ook nog. «Valt I (dus geen lange reparatietijden door het transport van en naar de fabriek of importeur). Inmiddels kan van de hoofdbetichte niet gezegd worden dat hij ofwel lui is ofwel rustig bij de pakken blijft zitten. Na «Alles over Geld», in 1976 - een boek dat prompt een bestseller werd - en «Veroordeeld zonder vonnis» - dat ook al vlot de winkels buitenvliegt - is Kamer druk bezig aan een derde boek. In cel 119 te Turnhout geraakte hij daarmee al aardig op dreef. Over wat het dit keer gaat? Natuurlijk: over geld, het slijk der aarde, waarvan nie mand beter dan Kamer weet dat het zo goed verkoopt. De titel: «De tirannie van het geld». Kamer heeft alvast in het vooruitzicht gesteld dat eens die uitgave erop zit, er nog meer zullen volgen. Hij heeft zich illustere schrij vende cel-voorgangers als voorbeeld gesteld. In «Veroordeeld zonder von nis» zet hij ze allemaal op een rij: Ganghi, Solsjenitsyn, Sokrates, Karl Marx, Dostojevski, Oscar Wilde, Mar kies de Sade, Papillon, Francois Villon en Ho Tsji Minh. Kan Kamer de Amerikaanse geen aardappelen voor citrcx kopen, dan zal hij in de «Tire het geld» met kennis van «meelijwekkende slaaf» kur schrijven. zwendelzaak in onroerend goed - aan gemeten wordt: 340 jaar, niks meer of minder. Ook daarvoor, net als over de gelde lijke omslachtigheid van de betichting is men dus nog lang niet uitgepraat. Alvast is wel zeker dat de VS «er werk van gaat maken». De Ameri kaanse justitie beweert de zaak rond te hebben. En men verwacht dat het pro ces vier tot acht weken gaat kosten. Volgens Rossbacher gaan ongeveer vijftig getuigen voorbij de rechters moeten defileren. Zestien tot twintig van die getuigen komen uit West- Europa, en meestal uit Nederland. Tuurlijk is men daarbij op «finan ciële problemen» gestoten. Over en weer naar Los Angeles vliegen om je beklag te gaan maken, kost centen. De VS heeft daar inmiddels al een mouw aan gepast. De buitenlandse getuigen krijgen eerst en vooral al de reiskosten verred en daarbuiten gaan ze er nog een aardig centje aan bijverdienen. Hun rekening zal per dag dat zij in Los Angeles moeten zijn met 350 gulden gespijsd worden... Met dit alles wil de VS duidelijk maken dat men de ogen niet sluit als iemand buiten USA-grenzen mensen bedriegt en denkt dat volledig straffe loos te kunnen doen. Volgens Rossbacher wc vervolging van Kamer en Whitney een Amerikaans belang gediend. «Buiten landse beleggers moeten weten dat ze bij ons beschermd worden», meent hij. Rossbacher kent ook al de straf die voor deze - volgens hem grootste sksruimte propvol achter elkaar koopavond. bom op, dan is je bezit nog niet naar de knoppen». Kamer vindt dat je voor speculeren stalen zenuwen en fantasie moet heb ben. En hij legt dat in z’n boek uit met een eigen belevenis, zijn befaamd aardappelenverhaal, uit de zomer van 1976 ’t Was kurkdroog, de aardap peloogst zou mager gaan zijn, het aan bod was slecht en de prijs bijgevolg te hoog. Kamer die overigens geen aard appelplanten van selderij kon onder scheiden, kocht ongezien op papier 150.000 kilo bintjes voor veertig cent de kilo. En de «investeerder» wachtte, terwijl de prijs klom tot 70 cent (met toch al een aardige winst van om en bij de 50.000 gulden) Jan en Alleman zou zwetend van geluk zijn handeltje met een de deur uitwerken, maar de be baarde speculant met de rustige bruine stem bleef ijskoud, ook als er eens een wolkje aan «de einder» verscheen. Uit eindelijk verkocht hij toch en streek ca. 80.000 gulden winst op. Enkele uren na die verkoop liep Nederland over door een wolkbreuk en de prijs van de «patatten» ging de dieperik in, met de minuut. Kamer kocht voor «een prik kie» zijn aardappels weer in en wacht te koel af tot ze weer voor 1,65 de ki lo goed waren. Opnieuw een winst van 135.000 gulden... Het grote geld kwam voor Kamer pas goed in de schuif nadat hij in 1976 kennis had gemaakt en commerciële banden gesmeed met Bernard Whit ney, een zwaarlijvige Amerikaan van Hollandse afkomst die vlak voor de oorlog naar de VS was uitgeweken uit angst voor de nazi’s. Samen met zijn Amerikaanse partner richtte hij de fraai klinkende «American Land Pro gram» (ALP, dat later Kamer Invest ments werd genoemd) op en daarmee spiegelde hij honderden beleggers een droom voor. En één van die dromen coiau was de bouw van een nieuwe stad in daire «Antelope Valley», een stuk woestijn i ein- honderd kilometer ten noorden van Los Angeles. Volgens de Amerikaanse officier van Justitie, Henry H. Rossba cher, zou dat hetzelfde zijn «als dat je m New York de Brooklyn-brug pro beert te verkopen». Kamer spreekt dat in zijn boek «Veroordeeld zonder von nis» volledig tegen. «Ik besloot het zelf te gaan bekijken», schrijft hij, «maar de eerste ontmoeting werd een regel rechte tegenvaller een zeer ver uitge- hebben zij alvast niet op zak gest strekte vlakte, zeker niet mooi, wel Integendeel. Véél hebben de «ra bakkend heet, met spijtig genoeg prak- tisch geen ontwikkelingen». Kamer, duidelijk optimist, zag voor z’n geeste soog een systeem van grote vierkante blokken in elkaar schuiven en een heu se nieuwe stad ontstaan. De gok daar in was volgens hem alleen de vraag «hoe snel en wanneer?» Kamer wist op de koop toe eventuele beleggers nog extra warm te maken «Valt het tegen», schrijft hij, «of blijkt de ver kochte grond achteraf niets waard te zijn, dan is er nog altijd de grote belas ting winst in Europa». Whitney en Kamer introduceerden in Nederland, België en in Duitsland via hun maatschappij de zogenaamde «super-aftrek». Dat kwam er in het kort op neer dat kopers van Ameri kaans onroerend goed meer belastin gen zouden aftrekken dan zij aan Ka mer moesten betalen. Steeds volgens Kamer en Whitney konden de kopers die truc elk jaar herhalen door de le ning te verhogen. «En ’t kan i geen kwaad», stelden zij, «t gaat om onroerend goed dat t opgaande conjunctuur in waart stijgen... Een centrale rol ih de hele af faire speelde een in Utah gevestigd kredietinstituut, Murray First Thrift Loan, dat met Kamer en Whitney sa menwerkte. Het kredietinstituut dat in juli 1982 door de staat Utah is geslo ten, zou goedkope leningen hebben be loofd, jnaar verleende in werkelijkheid maar papieren steun. «ACHTERPOORT GESLOTEN» De beleggers kwamen aanzwermen als vliegen naar een pot stroop, niet uitsluitend voor «Antelope Valley», Kamer en Whitney hadden ook nog een «Texas Milkfarm» op het oog, een boerderij van 900 hectare in het noord oosten van de Amerikaanse staat Texas. Zonder ook maar iets gezien te hebben, investeerden duizenden heren honderden miljoenen dollars. Sommi ge menen 300 miljoen. Kamer zelf houdt het in «Veroordeeld zonder vonnis» bij ongeveer 200 miljoen dol lar en Amerikanen die beweren het te kunnen weten, maken gewag van een miljard dollar. Speculatie te over dus. Men heeft duidelijk nog geen precies idee om precies hoeveel geld het gaat, of hoeveel beleggers gedupeerd uit de geschiedenis zijn gekomen. Want winst van beleg Nedc tehc het pro< tember gaat volge bacher nu het grote gevecht over de tuist borg beginnen. In principe heeft de uit rechtbank die borgsom nu al op 15 miljoen gulden vastgelegd, maar het blijft mogelijk dat dat bedrag aanzien lijk wordt verlaagd. Net zoals dat voor Whitney is gebeurd. Die mocht voorlo pig de bajes uit voor ongeveer 225.000 gulden. «Maar da’s begrijpelijk», zegt Ross bacher. «Whitney heeft immers niet de benen genomen, hoewel hij daarvoor de kans heeft gehad». Rossbacher voegt eraan toe dat Whitney een Amerikaanse staatsbur ger is en dus zakelijke belangen heeft om in de VS te blijven. Voor Kamer liggen volgens hem de zaken anders. De officier van justitie: «Er is i dat Kamer aan de VS bindt, en di de kans groot dat hij de plaat naar Mexico als een borgsor vastgesteld». Rienk H. Kamer, «de geldgoeroe» - noemt hij zich zelf - van nu, heeft zich indertijd om alles behalve centen en fortuin maken bekommerd. Kamer was de pientere en handige Rotter damse volksjongen die met amper drie jaar mulo (meer uitgebreid lager on derwijs), een enorme werklust en een zeldzaam dikke duim een blitzearrière maakte in de journalistiek. «Op m’n veertiende was ik al reporter, mét pers kaart», zegt hij fier. En waar Kamer informatie miste; stak zijn verbeelding en rijke fantasie hem wel een handje toe. De Nederlandse «goegemeente» kan er nu nog altijd niet bij hoe de ge sprekken tussen Juliana en Bernard op de slaapkamer hem ter ore zijn geko men. Hij schreef een uitvoerig en diep zinnig interview met Roman Polanski, na de moord op Sharon Tate, zonder dat ie de regisseur ooit had gesproken. Kamer heeft als journalist de meeste pluimen verdiend in de Duitse pers. Hij werkte daar samen met onder meer Gerd Heidemann, die de cel indraaide nadat hij het wereldnieuws had ge haald («gemaakt») met de «ontdek king van Hitlers dagboeken». Kamer ontmaskerde in Duitsland overigens nog een mafiafiliaal en kelderde oneer lijke financiers. Schandaal- en sensa tiepers, zeg dus maar. En die loopbaan eindigde bruusk toen Kamer voor het financieel-economische magazine Ca pital niet kon waarmaken dat Gunter Nollau, het hoofd van de Duitse Bin nenlandse Veiligheidsdienst, de man was achter de Oostduitse spion Guillaume, in het kantoor van bonds kanselier Willy Brandt. De Duitse pers deed Kamer meteen de groeten en be dankte voor verdere reportages... «Geen nood», vond die. Met het uitra felen van financiële delicten, had Ka mer interesse opgedaan voor de bank en financiënwereld en naar zijn zeggen heeft hij, eens terug in Nederland, for tuin gemaakt met speculaties op de goederen-termijnmarkt. In die tussen tijd verzorgde hij voor het weekblad Panorama twee jaar lang een popul geldrubriek waaraan ook weer een Lui de is gekomen met de publikaties van «Alles over geld», Kamers eerste boek dat in de herfst van 1976 van de pers rolde en vlot over de winkelbanken ging- stoken. a--«moedi gen» van hun centen alvast niet terug gezien. Ze gingen al snel klagen over zeer magere inkomsten, over het al te lang achterblijven van betrouwbare documenten over hun project (Kamer had bijvoorbeeld al vier jaar een ac countantsrapport beloofd), enz... Bo vendien is in Amerika aan het licht ge komen dat ALP in enkele gevallen woestijngrond heeft verkocht als zijn de bouwgrond (onder meer «Antelope Valley»). «Niks ervan», zeggen Kamer en zijn juridische directeur Km daarop. «Officiële documenten Amerika bewijzen dat het wel land bouwgrond is». Toen Nederland dan ook nog dat fiscale «achterpoortje» sloot - en in feite nooit had opengezet - kwamen de eerste scheuren in ALP dat inmiddels was uitgegroeid tot een reusachtig im perium met vijf onderafdelingen. ZONDER VONNIS Volgens Kamer in z’n boek «Ver oordeeld zonder vonnis» gedetailleerd en erg omslachtig uit de doeken doet, zou zijn vervolging en arrestatie inder daad in de eerste plaats te wijten zijn aan een tegen hem gevoerde hetze in de pers. Kamer had al eerder z’n plaüüCii bekend gemaakt om «Het VaderkzJ op te kopen, een dagblad dat voor «v crisis het hoofd moest buiger schijnlijk naar de haaien zou «Zij wisten dat ik die pl zegt Kamer, «de heren voor hun eigen vel en dus zijn ackties gaan voeren». Wat de justitie t-- ook al keihard uit: «Zij heeft heimelijk een nieuw rechtssysteem in Nederland ingevoerd. Noem het «wegwerpjustitie». Een sys teem dat alleen op grond van vermoe dens toelaat een ongewild persoon uit de weg te ruimen nog voordat een rechter zich met de zaak kan be moeien...» Rienk Kamer beweert reden te over te hebben om dat beeld op te hangen. De Nederlandse justitie heeft de be wijsvoering tegen hem nooit goed rond kunnen krijgen. Op 11 april van vorig jaar heeft men Kamer overigens in voorlopige vrijheid gesteld en volgens Rienk H. zou dat gebeurd zijn om hem \ia een omweg toch te pakken te kun nen krijgen. De Amerikaanse justitie wilde Ka mer ook «aan de haak» slaan, en steeds volgens de 41-jarige beleggings- meester hebbende autoriteiten in de VS, België en Nederland het op een akkoordje gegooid. Want toen Kamer zich op 11 okto ber 1983 - een half jaar na zijn vrijla ting uit de Bijlmerbajes - in de Belgi sche enclave Baarle-Hertog durfde la ten zien, werd hij meteen opgepakt door de Belgische politie, «omdat de VS om mijn uitlevering had ge vraagd». Kamer verhuisde naar cel 119 in de strafgevangenis van Turn hout en zit dus nu achter slot en gren del in de Verenigde Staten. Hij draagt een duizenden bladzijden dik dossier met zich mee, een dossier dat met de dag dikker wordt. Kamer begrijpt nog altijd niet waarom. «Dat zoveel mil joenen de mist zijn ingegaan, daar heeft iedereen schuld aan, behalve ik», schrijft hij. Kamer: alleen tegen de heel de wereld... tilburg

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1984 | | pagina 13