r >2
Iets
3EN
nieuws
ll
k
ORS
IEL
TJE
OTT
d!
X
X
F F
r V'" - IB
er 1983 pagina 40
O® TiBirR©®fter
3
de trui
coupon
oorraad strekt.
m)
Ie voorraad
U zij de vrede, nu en later.
levering van
chts
21 december
trekt.
«De aanbidding der Wijzen»
van Fra Angelico en Filippo Lippi. 1453)
inlevering
en 17
ts
roorraad strekt.
P 25 december viert de christenheid de geboorte van
sO ll Jezus, de vredebrenger. En ook velen die zich niet
rekenen tot lidmaat van een kerk beleven deze dag als
een symbool voor vrede in de wereld, een dag van
bezinning en inkeer. Vrede - steeds machtelozer zijn wij getuigen van
een schouwspel dat twee oude heren aan weerskanten van Europa
opvoeren met het lot van de wereld als prooi en inzet.
Onze kinderen dromen ’s nachts van de oorlog die aan alles wat wij
zijn en wat wij aan schoonheid en kennis, aan beschaving bijeen
gegaard hebben, een eind zal maken.
Onze ouders en grootouders lopen mee in de grootste demonstratie
voor vrede die dit land ooit gekend heeft. Wij zijn bang. Wij willen
vrede. Maar ons lot ligt in de handen van mensen die niet eens weten
waar Nederland ligt.
En daarom zijn we meer dan ooit ook bezig met vrede, denken aan,
hopen op, demonstreren voor vrede. Omdat die vrede, die we hier in
Europa nu alweer zo lang kennen, ongekend lang voor ons continent,
juist de laatste jaren wat uit het aandachtsveld van de machtigen der
aarde dreigt weg te drijven. De grote machthebbers, in Amerika en
Rusland, de wat kleinere in Duitsland, Frankrijk, Engeland, Japan en
ook de kleinduimpjes van de macht, de bazen van Nederland -
allemaal gedragen ze zich alsof oorlog niet meer zo’n dwaas en
verbijsterend bedrijf is, allemaal geven ze steeds meer geld uit aan de
voorbereidingen ten oorlog. Meer geld voor vernuftige
wapensystemen, terwijl al die regeringen steeds minder geld hebben
voor andere, veel wezenlijker zaken als onderwijs en welzijn.
In de vroege middeleeuwen, toen de zuiver christelijke leer in heel
West-Europa als leidraad gold, was oorlog voeren streng verboden.
Niet dat het nooit gebeurde, maar koningen die ten strijde trokken
wisten altijd dat ze fout zaten. Zij hoefden niet aan te komen met
praatjes over buren die hen bedreigden of over volkeren die moesten
worden bevrijd uit de klauwen van kapitaal of communisme.
Dat die macht van dat christendom, die vredemacht, over de
machtigen van onze wereld vaardig zal worden, is onze kerstwens aan
de lezers van de Tilburgse Koerier.
50,- aan
edlng
sering van de
Wanneer u de bovenstaande foto
goed bekijkt, dan ziet u een beeld dat u
misschien wel voor de eerste keer ziet,
maar toch niet echt «nieuw» is. Een
niet echt «nieuw» beeld samengesteld
uit min of meer bekende delen: een
paard, een koning, een kroon, een
hand, een ster, een vinger die naar de
ster wijst.
Een paard of een afbeelding daarvan
hebben we allemaal al wel vaker ge
zien. Mochten we een koning nooit in
levende lijve zijn tegengekomen; op
plaatjes en foto's hebben we zo'n per
soon toch wel ontmoet. Een kroon is
evenmin nieuw en net zo oud is een
hand die naar een ster wijst.
Het zijn allemaal bekende onderde
len maar toch staan ze voor iets. Of an
ders gezegd: het zijn allemaal tekens en
tekens betekenen iets.
Een paard is een dier, een lastdier,
een vervoermiddel, een vriend, een
bondgenoot? Een koning is een man,
een heerser, een leider, een koning
dient wijs en bezonnen te zijn, recht
vaardig, een koning beslist over leven
een dood, een koning is machtig? Een
kroon is een hoofddeksel, is waardig,
duur, geeft de drager plechtstatigheid
en waardigheid, zij is bestemd voor
iemand, een kroon is versierd met edel
stenen of bewerkt met inscripties. Een
wijzende vinger is een ondubbelzinning
teken: die kant op, daar is het te doen,
hij is het. Een ster is een teken van le
ven, een boodschap, een baken in de
nacht, mysterieus, onbekend?
Tekens betekenen meerdere dingen
tegelijk. Meestal halen we de in de si
tuatie passende betekenis er uit en be
grijpen we wat er met het teken of de
tekens bedoeld wordt. Nemen we een
niet passende betekenis, dan begrijpen
we elkaar niet en bedoelen we iets an
ders.
Wordt dit met de afbeelding bedoeld?
Een koning hoog op zijn paard geze
ten, stuurt zijn legers op weg naar de
oorlog. Hij wijst zijn troepen op een
ontploffende bom in de lucht. Hij ver
kleurt van woede. Zijn helm licht op in
het schijnsel van de ontploffende bom
en de gedachte aan buit en gewin, aan
bloed en dood doet hem genieten: hij is
de koning, de enige!
Nee, dat wordt er natuurlijk niet mee
bedoeld. Maar toch, wij, de legers, het
gewone voetvolk, we marcheren al dui
zenden jaren op tegen de «vijand» die
ons aangewezen wordt door op macht
en bloed beluste «koningen». We laten
ons leiden naar de slachtbank of naar,
zoals «koningen» dat plegen te zeggen:
het veld van eer. Een veld van eer dat
niets is dan een slagveld.
/liM" 'I
