LH
N!
'fyeber.s
'fyebers
cranccr-unt ilidi
24-UURS-CONTACTLENZEN
WEL ZO VEILIG?
h[RühG
Kunstwerk van de week
Dario Fo
Joost Roelofsz in de
jeugdbiblioteek
b'
Nam June Paik Video op zolder
FOTO JANS
Ruimtes
met
WW®,
-
X Soepgroep
valse wimpers
imber1982 pagina 14
Donderdag 4 november 1982 pagina 15
detilburgse KOERIER
De dood van een
Nieuwe komedie: gezichtsverlies
zich do
Foto: Jan Lamp»
vanaf
o'pleir
taaa «arenas, cagar
Scheepens, Cees Wijn
Peter Faber:
wonderen
Het
Brabants
Orkest
Madchen in
Bruxelles transit
Tilburgse contactiens-speciaiist vraagt zich af:
Uniform
Bij
is het iedere dag klokkenshow
VIDEOGRAFEREN...
zal het u leren
Sofiko
Laat u informeren
de
Kom kijken bij:
Harlekijn dans: in
moment bewogen
Juwelier - Horloger
Schouwburgring 27
Folkkonsert:
Gerry Hallom
Besterdring 161
Wagnerplein 46
tie een
houdt van h
dochter en moeders mooie
it betekent het om vrouw te
haar
verder
Turks
Specialiteit
Restaurant
i de film is er
Sofiko heeft
opge-
ik, één
i ligt de
middel
ij beel-
ities.
Muren/tussenniimte/dak/lijnen/binnen/ver
te.
Dans,
met de Tweede Se-
Johannes Brahms.
l bepaald
van houtblazers,
aarin de violen ont-
die als
het ver-
an zijn
et meis-
ardt hij
jkheden
vensen voor
ïaarorn droomt
Kunstwerk van de week is
de Tilburgse uitleen. Wekeli
lezer lezeres waarom e
uitleen zijn haar specie
e geschiedenis.:
exuele positie van een
foor haar man te laten
Het konsert wordt
renade in A Opus iu
Het Nottumo-karakter
door een orkestbezet
hoorn en strijkers
breken. Anders da
ste serenade sp
schikte rol en
bij de blazers.
muziek, lichtbeelden en decor vormen
tesamen deze droomwereld.
Choreografie: Suzanne Reitz.
Het videoprogramma in november is oj
bouwd rond het werk van Nam June Paik,
van de eerste videokunstenaars. Bij Paik ligt
aandacht vooral op de techniek. Door mi
van elektronische impulsen vervormt hij
den tot grafische en/of abstracte compositi
a Charlot-
iland waar
Donderdag 4 november om 20.30 uur in de
theaterzaal van het Kultureel Sentrum.
Magnum
begynasium
X Bruxellense
Woensdag 17 november 20.30 uur in de Film
zaal van het Kultureel Sentrum. Regie en scena
rio: Boris Lehman.
kunstenaars. Bij
p de techniek. D
impulsen vervormt
n/of abstracte comp
Op het ogenblik is de tendens waar
te nemen naar méér aanpassingen
van zuurstofdoorlatende lenzen
(een harde lens dus).
Eigenlijk is dit een gevolg van het
feit dat de zachte lens, zowel door
C.L. specialisten als wel door C.L.
dragers misbruikt worden.
Door de C.L, specialisten: onder
druk van de eisen van de cliënt
worden vaak zachte lenzen aange
past, ofschoon een beter of min
stens hetzelfde resultaat bereikt
zou worden met harde, eventueel
Caarls Brilmode, Schouwburgring 142, (tegenover NulPlus).
Tilburg, 013-420196.
zuurstofdoorlatende lenzen.
Door de C.L. drager/draagster: bij
de zachte lenzen is het verleidelijk,
het met de hygiëne niet zo nauw te
nemen, voorschriften dienaan
gaande niet op te volgen, de lenzen
veel te lang dragen en bij onregel
matigheden niet snel genoeg de
C.L. specialist te raadplegen.
«Guadalcanal Requiem» op aanvraag beschik
baar tot en met zondag 14 november. Op 2
dag 7 november zal deze tape om 13.30
vertoond worden. Paik en zijn collega
te Moorman bezochten het mooie eila
s een initiatief van
elijks motiveert een
een werk uit de Kunst-
•iale voorkeur geniet.
-Filmhuis-
Niet toevallig wordt haar levensverhaal verhel
derd door de verhalen van de vrouwen die ze
interviewt. Aanvankelijk wist ze zichzelf be
hoorlijk op een afstand te houden van al die
vrouwen die te kampen hebben met eenzaam
heid, huwelijks- of relatieproblemen. Naarmate
de film vordert en Sofiko steeds meer met zich
zelf geconfronteerd wordt, blijkt dat zij en al
die verschillende vrouwen veel meer met elkaar
gemeen hebben dan ze in eerste instantie zou
willen toegeven. Uiteindelijk staat ze dan ook
voor een keuze die bepalend is voor haar ver
dere leven.
Film van de Russische (Georgië) regisseuze La
na Gogoberidze uit 1978. Deze film is te zien
op maandag 8, dinsdag 9, woensdag 10 novem
ber om 20.30 uur.
Woensdag 10 november 20.30 uur in de Film
zaal van het Kultureel Sentrum. Regie en scena
rio: Sammy Szlingerbaum.
Mozarts klarinetkonsert is een hoogtepunt in
het totale oeuvre van de componist, wat bij
iemand van de allure van Mozart veel zegt.
Deze maand wordt in Kultureel Sentrum en Stadsschouwburg een aantal toneelstukken van de Ita
liaanse schrijver en akteur Dario Fo gebracht. De Nieuwe Komedie speelt in de Studio-zaal
«Gezichtsverlies», Theatergroep Het Vervolg brengt «De bruiloft van een straathond», de geschie
denis van een zogenaamde nietsnut, en Het Coöperatief speelt in regie van Franca Rame «Volwas
sen orgasme ontsnapt uit Amerikaans circus».
Tijdens de kinderboekenweek (13 t./
m. 23 oktober) was er in de jeugdbi
blioteek aan het Koningsplein een
kleine, maar fijne tentoonstelling van
tekeningen van goudeq penseel-win-
naar Joost Roelofsz. Óp deze expo
sitie waren de illustraties te zien die
Roelofsz maakte voor de beeldverha
len «Oom en de pet» en «Ik zit op
Contactiens-speciaiist C.v.Steen-
sel (Caarls Brilmode Tilburg) be
zocht het Europese Symposium
over contactlenzen dat op 16-17 en
18 oktober is gehouden in de RAI
in Amsterdam. Belangrijk onder
werp van discussie is de keuze tus
sen zgn. ’’harde” en ’’zachte” len
zen, alsmede de toepasbaarheid
van 24-uurs-lenzen”.
Harlekijn Dans brengt op vrijdag 5 en zaterdag
.6 november om 20u.30 in de studio-zaal het
eerste ballet-programma. Deze voorstelling be
staat uit vijf balletten in een choreografie van
Cees Brandt (artistieke leider van Beweging
Pans), die worden gedanst door Karin Chen,
Marjolein Elsink, Caroline Dikter, Kathinka
de Visser en José Way. Twee jaar geleden ont
moetten deze vrouwen elkaar en al snel beslo
ten ze verder te gaan. Zij vormen dan ook de
stimulerende kracht achter dit gebeuren. Hun
inzet inspireerde Herman van Veen en Erik
van der Wurff, die de balletmuziek componeer
den voor «In moment bewogen». De regie is in
handen van Michel Lafaille en de visuele vorm
geving is van Cor van Wees.
Onder leiding van dirigent André Vandemoot
verzorgt Het Brabants Orkest op zaterdag 6
november om 20.15 uur een konsert in de
Stadsschouwburg, waaraan als solist Walter
Boeykens (klarinet) meewerkt. Op het pro
gramma staan de Serenade in A. van Brahms,
het Klarinetkonsert in A KV 622 van Mozart
en de Symfonie no. 3 in g van Roussel.
i vertelt het verhaal van de aankomst en
a ig in Brussel na de Tweede Wereldoor-
van een Joodse, uit Polen afkomstige, farni-
vertelt in het Jiddisch dit ver-
De film speelt in het hedendaagse Tbilisi,
hoofdstad van Georgië, waar Sofiko als journa
liste bij een krant werkt. Zoals nog steeds geldt
voor vrijwel alle werkende vrouwen (ook in de
Sovjetunie), moet ook zij alle tijd en energie die
ze heeft verdelen tussen haar werk, haar huis
houden en haar gezinsleven. In het eerste --
deelte van de film is er vooral aandacht voor
relatie die Sofiko heeft met haar man en kinde
ren, met haar moeder en haar tantes. Daartus
sendoor is haar werksituatie verweven, die
steeds meer de overhand neemt in de film.
Naar aanleiding van dit congres
zijn er in de pers artikelen versche
nen, die doen geloven, als of de
’’permanent wear”-lens, de lens
voor dag en nacht, nu gemeengoed
zijn geworden. Over deze lens is tij -
dens het congres veel gespróken.
De eindconclusie was, dat voorals
nog dit soort lenzen met de nodige
voorzichtigheid dienen te worden
benaderd. Slechts in die gevallen
waarin het zeer bezwaarlijk is elke
dag de lenzen in en uit te nemen
b.v. babies, ouderen, gehandicap
ten denkt men in eerste instantie
aan dit soort lenzen.
- Na «Maat 45» en «Langzaam Haasten» brengt
Peter Faber dit seizoen zijn allernieuwste solo-
programma, dat als titel «Wonderen» mee
kreeg. Ook in dit programma vertelt Peter Fa
ber grappen, verhalen, hij speelt wonderlijke si
tuaties, jongleert, tapt, toert op één wiel en laat
'domme, wijze, trieste, blije dieren en mensen
en «dingen» aan het woord.
Het programma laat zich niet onder noemers
als kabarét, toneel of variété vangen, het is een
soort «Comedia del Arte», een programma
waar alles in zit en méér. Volgens Peter Faber
«een recept dat geen kookboek ter wereld ver
meldt».
In «Wonderen» wil Peter Faber ook meer de
nadruk leggen op het inhoudelijke, het heeft als
fundament de kans te ontdekken, dat onder het
stof van alledag, jouw leven als eerste wonder
wacht. Op donderdag 4 november om 20.30
uur in de Studio-zaal.
handelsreiziger
Toneelgroep Theater speelt 4n een regie van Jo
chen Neuhaus de tragedie «De dood van een
handelsreiziger». van Arthur Miller op vrijdag 5
november om 20.15 uur in de schouwburgzaal.
Na «Betalen? Nee», brengt de Nieuwe Kome-
te opnieuw een stuk van de Italiaanse theater
maker Dario Fo op woensdag 10 november om
20.15 uur in de Schouwburg zaal.
«Gezichtsverlies» is een politieke klucht over
de wijze waarop de politieke krachten en de
massamedia omgaan met het fenomeen terro
risme en dat niet alleen in Italië.
Het verhaal van «Gezichtsverlies»Fiat-direc-
teur Agnelli wordt door terroristen ontvoerd.
Een en ander loopt uit de hand als de ontvoer
ders betrokken raken bij een auto-ongeluk. Ag
nelli raakt gewond, vooral in zijn gezicht. De
arbeider Antonio redt hem uit het wrak en
brengt hem naar een ziekenhuis. Hij vlucht uit
angst met de ontvoering in verband te worden
gebracht. Doordat Agnelli het jack van Anto
nio draagt, ontstaat er een persoonsverwisse-
WANDSPIEGELS
eiken - klassiek - noten
CT7' Komt u eens kijken
/i welkom bij
van belkom
Veldhovenring 140-Tel. 424738
Parkeren voor de deur
Dit stuk heeft als thema de mislukking van een
man, die moet erkennen dat zijn levensver
wachtingen niet verwezenlijkt zijn. Dat wordt
getoond in de tijdsspanne van één dag. Het
stuk is ook een aanklacht tegen het Ameri
kaanse wereldbeeld waarin prestatie, carrière
en technokratie als belangrijkste maatstaf gel-
Willy Loman, 63 jaar oud, voelt dat hij het le
ven als handelsreiziger niet langer aankan.
De jongste chef van de firma wijst zijn verzoek
om op een andere afdeling te werken, af. Hij
raadt hem aan, om eegst maar eens een tijdje
uit te rusten, wat in zijn terminologie neerkomt
op een voorlopig ontslag. Vanwege de lopende
afbetalingsverplichtingen is Willy Loman ech
ter gebonden aan een bepaald inkomen. Zijn
beide zoons, Biff en Happy kunnen hem niet
steunen. Zij zijn, de dertig al gepasseerd, «ver
liezers» zonder vaste baan en zonder inkomen.
Een vrijwillige dood lijkt Loman de enige uit
weg, want het bedrag dat zijn levensverzeke1
ring na zijn dood zal opleveren, zal zijn gezin
een zorgeloos bestaan garanderen. Hij gaat
achter het stuur van zijn wagen zitten en rijdt
zich dood. «De dood van een handelsreiziger»
wordt gespeeld door o.a. Bernhard Droog, Jan
Gorissen, Guy Lavreysen, Harry van Rythoven
en Do van Stek.
«Ruimtes» is een kollage van droombeelden
die betrekking hebben op ruimte-ervaringen en
architectuur. Uitgangspunt is de interesse voor
verschillende architectuurstijlen en visuele
structuren, die in iedere stad te vinden zijn.
Iedere ruimte, ieder gebouw vertelt een ver
haal. Architectuur dus als bevroren geschiede
nis, door de fantasie tot leven gewekt. «Ruim
tes» is een verzameling associaties op de mo
derne stad. De zes episodes waaruit de voor
stelling is opgebouwd zijn ontwikkeld met de
De film y
vestiging
lie. De moeder
haal aan haar zoon.
De beelden geven de sfeer van het verhaal
it geopend met de Tweede Se- weer. Eerst is er de onzekere reis door het na-
us 16 van Johannes Brahms. oorlogse Europa. Vervolgens worden de pro-
jrakter hiervan wordt bepaald blemen waarmee vreemdelingen in een onbe-
etting van houtblazers, kende stad te kampen hebben, geïllustreerd
rscorps waarin de violen ont- door fictieve feiten: de moeilijkheid om zonder
a» dan bij de veel uitbundiger eer- papieren en zonder de taal en het land te ken-
spelen deze strijkers een onderge- nen door het leven te gaan.
i komt het zwaartepunt te liggen Na een periode van klandestiene arbeid volgt
een schijnbare veiligheid. Sammy Szlinger
baum: «Ik zie deze film als een reislied; Brus
sel is een doorgangsplaats met zijn station in
het centrum, het tussenstation en toevluchts
oord zoals kerken dat in het verleden waren.
Deze film zie ik als een visualisering van zo’n
toevluchtsoord, belichaamd door het station en
zijn omgeving en het huis van mijn ouders.
Mijn ouders en de geschiedenis van hun opont
houd, verteld in het Jiddisch, een taal die aan
het uitsterven is zoals de mensen die deze taal
nog spreken verloren raken in deze stad».
één van de meest verwoestende veldslagen van
de tweede wereldorlog plaatsvond. Moorman
bespeelt de violoncello te midden van verroeste
oorlogsrelikwieën. Paik maakte hier een surrea
listisch verslag van.
«My mix ’81» op aanvraag beschikbaar van
dinsdag 9 tot en met zondag 21 november. Op
zondag 14 november om 13.30 uur zal deze ta
pe veroond worden op de videozolder. «My
mix ’81» opent met een versie van «Lake Pla
cid» (1980), waarin Paik op het ritme van rock
en roll beelden van de Olympische winterspe
len vingervlug als Paganini door de synthesizer
haalt. Ouder werk in een nieuwe setting is de
tape «Pianoconcert nr. 4 van Beethoven»,
waarin componist en klavier met een speels ge
brek aan respect worden behandeld. In een
nieuwe versie van «Suite 212» combineert Paik
beelden van de Italiaanse wijk in New York
met de prelude tot de eerste akte van La Tra-
viata. Paiks stukken worden afgewisseld uit een
gesprek, waarin een keurige interviewster zich
beleefd door de videokunstenaar voor de gek
laat houden.
Het Coöperatief speelt «Volwassen orgasme
ontsnapt uit Amerikaans circus», vijf monolo
gen van Dario Fo Franca Rame, uitgevoerd
door Simone Ettekoven, Caroline van Gastel
en Frieda Pittoors.
Donderdag 14 november 20.30 uur in de thea
terzaal van het Kultureel Sentrum.
van Arabische kinderboeken. Het is te ho
pen dat deze iets kindvriendelijker wordt in
gericht, want de onhandige hoogte en het
tegenlicht (de werken hingen op de ruiten)
werkten bepaald niet uitnodigd. De voor
leesboek boven lijkt een betere ruimte. Bo
vendien tekenen de bezoekers van bet weke
lijkse voorleesuurtje daar naar aanleiding
van het verhaal hun eigen dia’s. De diakast
bij de uitleen presenteert op verzoek de re
sultaten van deze noeste arbeid. Echter een
maal opgemerkt oogstte de expositie de lof
die ze verdiende. Het waren vooral de bizar
re dieren die indruk maakten, getooid met
allerlei fantasierijke details maiken zij van
een Roelofszboek een waar wonderland.
In 2‘A uur toont Lehman allerlei aspect
het leven in het Begijnhofkwartier, het centrum
van Brussel dat nog geen torenhoge kantoorge
bouwen of appartementen kent, maar een wijk
waar nog steeds kleine individuele huisjes
staan rondom enkele grote gebouwen zoals het
Hospice, de Begijnhofkerk, een klooster, de ka
zerne. In tegenstelling tot de traditionele docu
mentaire film met interviews, commentaar en
verklaringen is deze film geheel opgebouwd als
een fiktie.
Hoewel de Australische cultuur een rijke bron
van traditionele liederen en verhalen kent, mer
ken wij daar in het verre Europa niet veel van.
Voor de liefhebber is het daarom zeer de moei
te waard om op 14 november om 19.39 uur in
de Studio-zaal, het konsert bij te wonen van de
Australische folkzanger/gitarist/banjospeler
Geny Hallom, die bijgestaan wordt door de uit
Liverpool afkomstige Engelsman John Bowden
op o.a. concertina.
Madchen in Uniform speelt zich af op een
streng Duits pensionaat waar de meisjes naar
«goed Pruisisch gebruik» worden gedrild voor
hun latere rol als hardwerkende huisvrouw en
soldatenmoeder. Manuele komt daar terecht
na het overlijden van haar moeder en ontwik
kelt in dit instituut van onmenselijkheid al
gauw een sterke affektie voor de enige vrien
denlijke «juf», FrSulein von Stemberg. Deze
wijst de duidelijke uitingen die Manuele daar
aan geeft niet af, maar bewaart «uiteraard»
toch haar afstand. Als Manuele op een feest in
een roes van dronkenschap en geluk, openlijk
haar liefde verklaart, is zij te ver gegaan. Die
misstap wordt streng gestraft, ondanks het ver
weer van von Stemberg bij de directrice.
Het is dankzij de andere meisjes, die hun eerste
verbazing hebben laten plaatsmaken voor woe
de en solidariteit, dat Manuele van haar laatste
wanhoopsdaad weerhouden wordt.
Film van de Duitse regisseuse Leontine Sagan
uit 1931.
Het programma wordt besloten met de vrij
weinig uitgevoerde derde symfonie van Albert
Roussel. Dit werk uit 1929 heeft een grote or
kestbezetting en een opvallend karakteristieke
instrumentatie, waarbinnen het hout een be
langrijke rol speelt. Hoewel het werk een ro
mantische ondertoon heeft, leveren de puntige
thema’s en de krachtige ritmiek het beeld van
de twintigste eeuw op.
presenteert exclusieve
gegrilde vleesspecialiteiten
turkse raki en wijnen
k 's maandags gesloten J
Telefoonstr. 33 (zijstraat X
Heuvelstraat) J
TILBURG J
^k Tel. 428333 X
ling. Zijn gezicht wordt opgelapt aan de hand
van foto’s van Antönio. Diens vrouw staat bij
het bed te treuren. De echte Antonio zit echter
bij zijn vriendin Lucia en hoort via haar wat er
allemaal gebeurt. Uiteindelijk wordt de per
soonsverwisseling opgelost, maar voor het
zover is, heeft Fo ons alweer een aantal waan
zinnig kluchtige scènes voorgezet, waarin o.a.
kritiek wordt geleverd op het terrorisme, de
corrupte politie en de veel voorkomende nei
ging bij mannen van middelbare leeftijd om
hun echtgenote in te ruilen voor een jongere
vriendin.
De regie is van Hartmut Alberts, de vertaling
van Frans Roth. Het stuk wordt gespeeld door
Adriaan Adnaansen, Eida Barends. Edgar Johll BOWddl
Danz, Ine Kuhr, Bart Wnn
Het toneelstuk «Valse wimpers» gaat over lief
de en avontuur. Romantischer kan het bijna
niet! «Valse wimpers» wordt op woensdag 10
november in het Kultureel Centrum gespeeld
door de Soepgroep, die al eerder overal in het
land de toneelstukken «De moeder van mama»
en «Super 8» op de planken heeft gebracht.
«Valse wimpers» begint om precies 2 uur.
Sabine en Thomas zijn verliefd op elkaar, maar
ze willen niet, dat de hele wereld dit te weten
komt. Als hun onderwijzer Sabine en Thomas
voor de hele klas op een gemene manier voor
gek zet, worden ze ontzettend kwaad. Ze be
sluiten hem terug te pakken, ’s Avonds laat, als
iedereen naar bed gaat, komen Thomas en Sa
bine in aktie. Gefluister, ladders, een lege
school. Op dat moment weten we nog niet dat
hun avontuur heel anders zal aflopen
Het werk van Dario Fo is in Nederland vooral
bekend geworden door de stukken die de Inter
nationale Nieuwe Scene van hem speelde. Da
rio Fo is afkomstig uit een gezin van landarbei
ders in Noord-Italië. Na de oorlog volgde hij
een opleiding in schilderkunst en architectuur
en begon hij zich meer en meer op dekor-ont-
werp te concentreren. Daarnaast schreef hij
voor zijn plezier. Dat schrijven werd pas se
rieus toen hij het aanbod kreeg een serie komi
sche dialogen te maken voor de radio. Hij ging
samenwerken met de acteur Franco Parenti,
die hem als speler bij diverse cabaretvoorstel
lingen betrok. De produkties waarvoor Fo ver
volgens teksten schreef, waarin hij speelde en
die hij regisseerde, deden veel stof opwaaien.
Soms werden voorstellingen onderworpen aan
censuur of regelrecht verboden. In 1954 trouw
de hij me de actrice en regisseuse Franca Rame
en samen met Rame zette hij zijn werkzaamhe
den voort. Niet alleen in het theater, maar ook
voor film en televisie. Uit hun compromisloze
houding kwam tenslotte een definitieve keuze
voor hun eigen soort theater voort; een manier
van theater maken die je zou kunnen omschrij
ven als een combinatie van «episch» toneel
(Brecht) en het stramien van de commedia dell’
arte. Aan het einde van de zestiger jaren ver
schoof het werk van Fo en Rame nog duidelij
ker naar links. De ondubbelzinnige keuze voor
de arbeidersklasse kwam echter in 1968. In
plaats .van La Compagnia Dario Fo - Franca
Rame kwam de Associazione Nuova Scena,
onder auspiciën van de ARCI, de culturele or
ganisatie van de Italiaanse communistische
partij (PCI). De Nuova Scena trok door het
land, trad op in fabrieken en op pleinen, voor
het proletariaat en op het platteland. Maar de
onvermijdelijke, door Fó prompt in toneel om
gezette kritiek op de PCI leidde tot problemen,
met als gevolg dat Fo en Rame zich uit de
Nuova Scena terugtrokken en een onafhanke
lijke stichting in het leven riepen: II Collettivo
teatrale la Comune. De activiteiten van Fo en
Rame uit de periode van 1968 werden ook in
het buitenland bekend, o.a. «Mistero Buffo»,
dat in Nederland en België is opgevoerd door
de Internationale Nieuwe Scene. In Engeland,
België, Duitsland en Frankrijk werd «Non si
paga, non si paga» («Betalen? Neen!») uit
1974 en «Morte accidentale di un anachico»
In de eerste leesboekjes, die zijn uitgegeven
bij uitgeverij Zwijsen in Tilburg, laat Roe
lofsz neutrale beeldelementen als een wolkje
meedoen aan de emoties van diens gebrui
kers. Zolang Kees de roos achter zijn rug
houdt, huilt het wolkje namens Miep, maar
neemt de vorm van een hartje aan wanneer
ze de roos heeft gekregen. Die harmonie van
alfabet en beeldtaal is een steeds terugke
rend element in het werk van Roelofsz, in
zijn kinderboeken, maar ook in zijn in alfa
betische volgorde vertaalde facetten van
Vrij Nederlands Boekenbijlage. Behalve
Roelofsz tekeningen waren er ook illustra
ties te zien van zijn leerlingen van de acade
mie in Enschede. Ook zij kregen de op
dracht mee om een boekje te tekenen voor
kinderen die alleen nog maar woorden kun
nen lezen. De expositie liet de tekeningen
«drukklaar» zien, met zetinstructies en per
vier pagina’s tegelijk. Albert Bull, jeugdbi-
bliothekaris, vertelt: «Natuurlijk hadden we
meer materiaal van Joost Roelofsz willen
hebben, bijvoorbeeld de bekroonde tekenin
gen of die van zijn nieuwste boek «ABC, ga
je mee», maar zoals dat wel vaker gaat met
penseel- of griffel-winnaars, je moet er snel
bijwezen. Gelukkig stelde Zwijsen deze te
keningen beschikbaar en op Roelofsz eigen
initiatief hebben we de tekeningen van zijn
leerlingen erbij gehangen. Dat geeft al met
al een aardig beeld van de mogelijkheden
die er zijn voor het allereerste leesmate
riaal». De jeugdbiblioteek is al weer hard
bezig een volgende expositie te organiseren.
Begin 1983 zullen er illustraties te zien z
Hungerjahre
Hungerjahre gaat over de jeugd in Duitsland in
de jaren vijftig, over een dochter en een moeder
en haar pijnlijke relatie van afhankelijkheid,
liefde en haat.
Ursula is enig kind van kleinburgelijke ouders,
die hun dochter door opleiding en verbetering
van hun positie een beter leven willen bezor
gen. Ursula houdt van haar ouders, wil graag
vaders verstandige dochter en moeders mooie
zoon zijn. Maar wat
worden in een wereld, waarin sexualiteit alleen
een aanleiding is tot grove moppen.
De wereld wordt steeds kleiner door wensen
die onvervulbaar blijven en verboden, die ver
lammend zijn.
Wat Ursula ook probeert, de angst van haar
moeder volgt haar overal. Haat en liefde, wen
sen en dromen, nieuwsgierigheid en zinnelijk
heid beginnen zich tegen haar te keren. Ursula
trekt zich volledig in zichzelf terug. Ze Weet
niet meer hoe ze tegelijkertijd naar binnen en
naar buiten toe kan leven.
Wanneer, na haar eerste liefdeservaring,
leven verandert, weet ze dat ze zo niet v<
Film van de Duitse regisseuse Jutta Brückner
uit 1979. Regie en scenario: Jutta Brückner.
Deze film is te zien op donderdag 4 november,
vrijdag 5 en zaterdag 6 november om 20u.30.
Joos Roelofsz (autodidact) is tekenaar, schil
der, filmer en sinds kort ook auteur. De gou
den penseel, de prijs voor het mooist geïllu
streerde kinderboek, ging dit jaar naar deze
«outsider» in de kinderboekenwereld voor
zijn boek «Voor en achter». Als tekenaar en
schilder is hij lang geen onbekende, maar
een kinderboek zou er nooit uit zijn handen
zijn gekomen als hij niet de vader was van
een zoontje van drie. «Voor en achter» en
«ABC, ga je mee» heeft hij uitsluitend voor
zoon Charles gemaakt. Het bekroonde boek
bestaat uit vijftien tegenstellingen een ver
haaltje en twee tekeningen bij elk begrippen
paar. De hoofdpersonen zijn de drie vriend
jes. een cavia, een kikker en een varken, en
zij delen hun wereldje met een grote schare
andere dieren grote en kleine, lieve en stou
te, dappere en bange.
Tekeningen van Joost Roelofsz zijn momen
teel te bezichtigen in het Apeldoomse Van
Reekum museum.
Met dank aan Chantal, Liesbeth, Paul
Bjöm, Alexander, Jos en Paul.
Theatergroep Het Vervolg speelt «De bruiloft
van een straathond» van Dario Fo op donder
dag 4 november om 20.30 uur in de theaterzaal
van het Kultureel Sentrum.
«De bruiloft van een straathond» is de geschie
denis van een zoganaamde nietsnut, d'
hond geregistreerd staat. Het vertelt he
haal van een jongen die het leven van
straatvrienden beu raakt, wanneer hij het
je van zijn dromen ontmoet. Dan wor
zich bewust van de beperkte mogelijk
van zijn situatie. Teveel staan zijn wense
de toekomst hem in de weg en 'daarom d
hij over een oplossing.
In zijn droom raakt hij van de ene hachelijke
situatie in de andere maar hij weet daaruit
steeds met wonderbaarlijke truuks en listen uit
te komen. Wanneer hij ontwaakt, wordt hij
weer geconfronteerd met de harde realiteit en
daar wordt van hem een antwoord verwacht.
Het stuk werd op maat bewerkt en voorzien
van nieuwe muziek en liedjesteksten. In een
wat groteske speelstijl, die doet denken aan een
klucht, komedie en commedia dell’ arte, wordt
een groot aantal types uit onze maatschappij,
van minister tot banketbakker, van burgemees
ter tot hondemepper, ten tonele gevoerd. De
totale stijl van het spektakel wordt zowel in
spel als in decor en muziek gekenmerkt door
moderne, eigentijdse invloeden.
«De bruiloft van een straathond» is een pro-
duktie van stichting «theater bij leven en wel
zijn» en wordt gespeeld door Bert J. Luppes,
Mieneke Bakker, Hans Trentelman, Hans van
Leipsig, Dieke Ruwhof.
uit 1970 («De toevallige dood van een anar
chist») opgevoerd.
De tegenwerking van officile instellingen en in
timidatie van fascistische groeperingen konden
het succes van Fo niet keren. Er volgden bui
tenlandse reizen. In 1977 werd Mistero Buffo
uitgezonden door de Italiaanse televisie en de
kijkcijfers deden niet onder voor een voetbal
wedstrijd of een pauselijke zegen. Ook bleef
Dario Fo zelf spelen. In 1979 voert hij alleen
«La tigre ed altre storie» op (nu schitterend op
de planken gebracht door Jan Decleir) voor
een propvol stadion met een gemiddeld pu
bliek van 5.000 mensen.
In «Volwassen orgasme ontsnapt» gaat het
vooral om de sexuele onderdrukking van vrou
wen. Voor het brengen van humor, waar dit
zware onderwerp niet van is gespeend, is het
werken met Franca Rame erg belangrijk ge
weest. De taboes waarmee vrouwen zijn opge
zadeld, obstakels in het gedrag, in het taalge
bruik vormen het onderwerp van een voorstel
ling, die uitdrukkelijk niet in een aanklacht te
gen mannen is blijven steken. De humor in de
monologen, het groteske en de zelfspot, hebben
immers een immense kracht wanneer het gaat
om de vinger te leggen op de sexuele onder
drukking van de vrouw.
«Volwassen orgasme ontsnapt» bestaat uit de
volgende monologen: «Wakker worden»: Een
vrouw schrikt wakker. Ze droomde over haar
werk op de fabriek. Terwijl ze haar baby ver
zorgt en haar huissleutel zoekt, realiseert ze
zich haar dubbele taak.
«Vrouw alleen»: Een huisvrouw is door haar
jaloerse echtgenoot opgesloten in haar huis.
Een komische interpretatie van een vrouw, die
Deze film wordt op vrijdag 5 en zaterdag 6 no- op verschillende manieren sexueel misbruikt
vember november om 23 uur vertoond. wordt.
«We hebben allemaal dezelfde
De uitbeelding van de sexc
vrouw, die weigert zich doo
onderdrukken.
«Ik, Ulrike, schreeuw het uit»: aanklacht tegen
onze afgestompte maatschappij, van een vrouw
die in de gevangenis zit.
Medea»: Niet de Medea van Euripides maar
een volkse tovenares. Deze Medea beseft dat
vrouwen aan de kant worden gezet zodra ze
niet meer aantrekkelijk zijn en hun functie als
moeder hebben vervuld.
