De Koerier 25 jaar i- I ft In de loop van de afgelopen 25 jaar I Ml jag 3 maart 1982 Woensdag 3 maart 1982 Jubileumuitgave-3 De Tilburgse Koerier bestaat 25 jaar. Het is weinig zinvol en meestal zelfs uiterst vervelend jubilea te moeten heer n 25-j De burgemeester van Tilburg drs. H.B.P.A. Letschert. Conny van Aarle Piet van Loon Bernard v.d. Loo Kees van lersel is de heer <want de jttW^. Mevr. T. de Beer Douwes wegen liddel en bieden en verre ver- in- rondenheiu jks leven - - verdween ons, de vuilniswagen zoals voor ten en ken en at dag du passen -sring aan viens bezie- ïilijke jaren zaken als l’Industrie, en de Lindeboom tot i. De Noord straat het hart srier loop der jaren zijl rerd heid en dat hield v Koerier zich Spae trok geluk met dit 25-ja- deze krant nog vele de Tilburgse samenle- Zolang als de Koerier bestaat is de heer Conny van Aarle de huisfotograaf. In al die jaren stond met grote regelmaat bij de foto's de vermelding «Foto Van Aarle». Met zijn leeftijd van midden veertig behoort de huis fotograaf tot de jongste van de oudere mede werkers, want als zodanig mag men hem na al die jaren wel beschouwen. De bloeiende fotozaak die hij al vele jaren op de Korvelseweg leidt, verhinderde hem niet op talrijke gebieden zeer aktief te zijn. Twintig jaar lang zat hij in het bestuur van «Korvel Vooruit» en bij tij en ontij trok hij er op uit, als de werkzaamheden dat wense lijk maakten. Bekendheid kreeg hij in Tilburg en ve omstreken met twee exposities die hij op v zoek van het Tilburgs gemeentebestuur richtte: Tilburg bij nacht en Tilburg in Tin ten. Altijd bruisend van aktiviteit, druk in de weer met alles, stonden Conny en zijn mede werkers altijd klaar, als er ergens in de stad een plaat geschoten moest worden. Iedere week terugkerend was de cirkelfoto, die meestal geheel werd overgelaten aan de dienstdoende fotograaf. Thuis in de eigen zat tretfotografie tot Koerier hoopt i hem te kunnen inaplein, opge_ naar de bijna - Wat .o de pl Er zijn ontwik! zich aanj rie zijn i NV. signatui Iden heel Ned< textielstac drijf den Voor heel wat mensen in Tilburg is de heer Piet van Loon eigenlijk een andere verschij ningsvorm van de Tilburgse Koerier. Duizen den mensen kent hij bij naam en toenaam, hij weet hoe ze er uitzien, waar ze wonen, hoeveel kinderen ze hebben, waar ze op vakantie gaan en welke hobby’s ze hebben. «Dat mag dan ook wel na vijfentwintig jaar», zegt hij, «v al die jaren zit ik bijna dagelijks in de stad». Piet viert tegelijk met de Koerier zijn zilveren jubileum en hij is thans reeds een aantal jaren adjunkt-direkteur van het bedrijf, zonder daar overigens voortdurend mee te koop te lopen. «Het fijnste is inderdaad dat ik zoveel mensen ken, niet alleen relaties van ons, maar even goed de man die achter loopt». «Het hebben van een goede verstandhouding is belangrijk. Je staat midden tussen de men sen, hebt er iedere dag mee te maken, je moet voor ze klaar staan en erop vertrouwen dat zij dat ook voor jou doen. Ook op de drukkerij is dat belangrijk. We proberen zo veel mogelijk aan de wensen van de klanten tegemoet te ko men en in Hasselt (B) (waar de Koerier bij Concentra gedrukt wordt) begrijpen ze dat, ook al kost het extra moeite en tijd». Piet heeft in zeer sterke mate zijn stempel ge drukt op vrijwel ieder nummer van de Koerier, heeft er zélf van alles aan gedaan en er het beste van gemaakt, wat soms onder moeilijke omstandigheden haalbaar was. In dat opzicht zijn Piet van Loon en de Koe rier dermate met elkaar vergroeid, dat de Koerier voor een belangrijk deel Piet is. hebben heel wat mensen op een of andere manier meegewerkt aan het tot stand komen en ’t verspreiden van de Koerier. Het zou ondoenlijk zijn ze hier allemaal ten tonele te voeren. Voor een aantal, die gedurende zeer veel jaren, een wezenlijk aandeel hebben gehad aan die hoeveelheid akti- viteiten die nodig zijn om de Koerier bij u in de bus te brengen, maken we met plezier een uitzondering. We vragen hen naar wat 25 jaar voor hen persoonlijk betekent en naar momenten waarvan zij vonden dat het hoogtepunten waren. We praten met: Het leven dat mensen en bedrijven leiden wordt vaak met veel genoegen vieren van anderen, gemarkeerd. Jubilea vormen daarbij een uitstekend hulpmiddel en bieden bol staan van clichématig de gelegenheid om terug te blikken en vooruit te zien, tijd om je te bezin- zijn trouw en werklust wor nen op de dingen die je deed, ze op hun achterafwaarde te toetsen, maar eigenschappen worden in vooral ook om voornemens te maken hoe de toekomst in te richten, voor zover je die althans zelf in de hand hebt, of denkt te hebben. Een jubileum vraagt er evenzeer om herinneringen op te halen aan men sen en omstandigheden, die bepalend zijn geweest om tot de dag van van daag te geraken. Daarbij dringt dan het besef tot je door van welk een be trekkelijke waarde de dingen om je heen zijn of, anders gezegd, hoe be trekkelijk de rol is, die je daar zelf in speelt. ook nu nog talrijke belangrijke secreta riaten worden gevoerd. Wijken kregen een andere signatuur. De wijk rond het St.-Elisabethziekenhuis verloor in de iJ— -zjjn voorname deftig- uviu tn uai luviu verband met de ver huizing van de Hogeschool naar het westelijk stadsdeel. Ook in politiek op zicht veranderde er veel. De overheer sende invloed van de KVP moest wor den prijsgegeven. De ontkerkelijking, die loskwam na het tweede Vaticaans concilie (alles was blijkbaar ineens toe gestaan) had grote gevolgen. Normen _roen codes vervaagden en verdwenen en i het voor het bedrijfsleven de geweldige democratiseringsdrift van celijk uit de stad te verhuizen de jaren zestig haalde heel wat over- drijven hoop. Aktiegroepen rezen als padde- idat zij stoelen uit de grond en ook de ge- 1 meentelijke overheid wist toen nog niet goed hoe daar op te reageren. De bezetting van de Hogeschool, de herrie rond de manifestatie Tilburg Totaal zijn slechts enkele voorbeelden van op tredens, waaraan de gewone Tilburgse mensen nog lang niet gewend waren. Voor het kerkelijk leven hebben al de ze gebeurtenissen grote gevolgen ge had. De kerken raakten leeg; een voor de meeste mensen volkomen onbegrij- ogenblik stilstaan pelijke liturgie verving het oude ver- leum. Geen enkel „^jwde, het traditionele. Er waren meer dan twintig parochies, een bloeiend kerkelijk leven en ook nog een H. Hartstoet, die duizenden be trok. Traditionele ker- i als Maria ten Heme- llerzielen werden en de verbc van de kerk met het dagelijk ongebouwd in vele eeuwen - '.ia geheel. ~t is er voor al die veranderingen in plaats gekomen? zijn mensen die r' kwekelingen en er zijn mensen mpassen. Van de laatste katego- i er het meest. Tilburg heeft zijn lur als de meest katholieke van derland en zijn betekenis als id goeddeels verloren. Het be- jfsleven is meer geschakeerd gewor- .1 en daardoor ook wat minder kwetsbaar. Met heimwee terugkijken gedenken. heel lensen ge- langstellenden ...sten kelijke feestdagen te ko- lopneming en All :hoold. wone werkdagen en d jC. Het van de kerk met het “nlein, waarbij maar al te dikwijls de gebruikelijke speeches tige benaderingen. De jubilaris is altijd de beste, vorden geroemd en ook zijn andere voortreffelijke -appen worden in sneltreinvaart genoemd. Vervolgens is er het onvermijdelijke cadeau onder couvert, waarna het gezelschap zich naar een etablissement spoedt om samen met de familie te genieten van een uitgelezen maaltijd, om nadien tevreden huiswaarts te keren. Nog lang zal er nagepraat worden over de mooie dag. Aan een enigszins nostalgisch gekruide bespiegeling ontkomen ook wij niet. Toch wil een woord van terugblik bij het jubileum van de Tilburgse Koerier een wat wijdere blik ontwikkelen en zich ook richten op Tilburg zelf, dat in de bestaansfase van De Koerier geweldige veranderingen doormaakte. De industriële, politieke, sociale en religieuze staalkaart heeft buitengewoon grote wijzigingen ondergaan en vele daarvan zijn in dit weekblad gesignaleerd en besproken. naar het verleden is niet alleen zinloos, het lost voor de toekomst ook niets op. Het vermogen te ontwikkelen om in te in de spelen op veranderingen in de samen- deftig- leving is een uniek vermogen van men sen, die zich niet alleen verantwoorde lijk weten voor hun eigen bestaan, maar ook medeverantwoordelijk voor hetgeen er om hen heen gebeurt. Tilburg is een moderne stad geworden, belangrijk als verzorgingsgebied, als onderwijscentrum, als Brabantse stad waarin het nog altijd goed wonen en leven is. In de afgelopen vijfentwintig jaar is De Tilburgse Koerier van veel ontwikke lingen getuige geweest. Hij heeft gesig naleerd en getracht hier en daar wat stuur te geven. Er is in zijn kolommen ruimte gegeven aan groepen, die er gens anders niet gemakkelijk aan hun trekken kwamen en er is belangstelling geweest voor het zogenaamde kleine nieuws uit de stad, d; vaak van zoveel betekenis Terugblikken en voor rugblik wil geen histc hebben, maar wat impt ven zoals die tot ons kor bij bedrijf 1 als het niet ook een maats funktie heeft, als er geen bestaan met zijn omgeving. 1 lopen jaren is door de Tilbt rier getracht deze verbinding derhouden, zowel naar adverteerders ge- (onze klanten) als naar het publiek, teid vertegenwoordigd in tal van maatsch appelijke groeperingen. Wij hopen daar mee door te gaan. Dat gebeurt nu onder leiding van me vrouw de Beer-Douwes en de heer Piet van Loon, die nu eveneens zijn 25-jarig richting geven aan jubileum viert. Naast de herinnering er zijn mensen die aan de heer Jos de Beer leeft bij ons en bij velen ook de herinnering voort aan Theo Dobbelsteen en Gerard van Kalmthout, beiden Tilburgse journa listen, die vele jaren aan de Koerier verbonden waren. Wij zullen hen op ons feest erg missen. Ook Michel v.d. Ven, die onlangs overleed, willen wij in! Na een maan- Het was vallen en opstaan, Zvow ling startte de heer iedereen die een zaak wil beginne -- jaar Zyn levenswerk van wil makt daarom bereid moet zijn er zowat en nacht voor te werken. Nu woorden van warme herinner—o de heer Jos de Beer, onder wier lende leiding die eerste moeilijke jai werden dootgekomen en die helaas vijfentwintigjarig jubileum niet meer mag meemaken. De hele familie leefde mee in die dagen. De belangstelling die met name oma en opa Douwes aan de dag legden sterkte iedereen om vol te houden. Een belang Koerier was cob van Car r ver- plein, een punt ’bla- kelijk bereikbas 'ngs- Loe- Meer dan wie ook is Tini de Beer Douwes be trokken geweest bij de oprichting van de Til burgse Koerier. Ze zegt: «Eigenlijk moet je alles om je heen vergeten en hard werken!» Extra zware jaren waren het. toen Jos de Beer steeds meer problemen met zijn gezondheid kreeg. We hadden juist afgesproken dat ook ik het maar eens wat kalmer aan zou gaan doen, toen hij overleed. Hoe moeilijk was het toen weer terug te gaan naar het kantoor, en het ziet er naar uit dat ik nog zeker tien jaar hier zal werken. We blijven zo lang als het maar mogelijk is zelfstandig. In het begin van het bestaan van de Koerier waren we heel erg bang voor de konkurrentie die we ondervon den. Medewerking was er helemaal niet bij. Het is verschillende malen gebeurd, dat gewei gerd werd ons een simpel clichétje te lenen. We moesten onze eigen problemen maar op lossen. Naderhand is dat allemaal wel anders geworden. De grote concerns stonden als het ware op de stoep om de Koerier te kunnen ko pen, maar daar hadden we met z’n allen te hard voor gewerkt. Dat zal nooit gebeuren, zo lang als ik daar iets aan doen kan». Praten ook over vervelende dingen. «Och», zegt mevrouw de Beer, «die zijn er eigenlijk nooit geweest. Ik probeer ze zo snel mogelijk te vergeten als dat wél zo zou zijn. De Koerier heeft altijd geprobeerd zichzelf te zijn en te blijven. Grote schrikwekkende gebeurtenissen zijn er bij ons nooit geweest en misschien is dat ook het allerbeste. Langzaamaan zijn we gegroeid en onderling hebben we het hier altijd goed kunnen vinden. Daarom hebben we ook alles op kunnen vangen, met elkaar». gemt en er :ogenaamc lat voor de mensen s is. eruitzien! Deze te- torische bedoeling pressies weerge ven als we een ons eigen jubi- kan bestaan tschappelijke verbindingen In de afge- jurgse Koe ngen te on- Met veel plezier denkt de heer Kees van ler sel (66) terug aan de eerste beginjaren van de Koerier. Als freelance-boekhouder ver zorgde en verzorgt hij nog steeds de admini stratie van de Koerier. «Jos de Beer was een op en top zakenman», zegt Kees, «hij wist zowel zijn medewerkers als zijn klanten te inspireren en hij zou nooit iemand iets te kort doen. Wat ook zo opvalt is, dat de be sluiten van Jos altijd de goede besluiten wa ren». Reeds in de begintijd werd Kees verantwoor delijk voor de eindboekhouding. Jarenlange ervaring deed hij op in administratieve funk- ties bij Volt, «maar», aldus Kees, «dat was altijd een stuk van de boekhouding. Bij de Koerier kreeg ik te maken met loonadmini stratie en de BTW-afdracht. Dat was’dus al lemaal veelzijdiger». Bij de Koerier staat Kees bekend om zijn punctualiteit en zijn rustige, bezonken oor deel in een groot aantal zaken. Toen er nog nooit iemand van een deeltijdbaan had ge hoord, vervulde Kees er bij de Koerier al een en dat is altijd zo gebleven. Samen met en kele anderen behoort hij tot de werkers van het eerste uur, die ook nu nog iedere week zijn kennis en kunde ter beschikking stelt van de Koerier. «Jos was altijd een gulle gastheer», zegt hij, daarbij doelend op de jaarlijkse etentjes met de medewerkers, die inderdaad telkens ge zellige hoogtepunten vormden. igrijke gebeurtenis voor de ~s de verhuizing van de Ja- impenstraat naar het NS- iünt in de stad dat gemak- .aar was voor iedereen. De stad Tilburg zag er in die dagen ge heel anders uit. De overwegen bij de Koestraat en de Gasthuisstraat speel den nog een grote rol in het leven van heelwat Tilburgers (de overweg was dicht, was een heel geroutineerd ex cuus als men ergens te laat kwam); de wijk Het Wandelbos was in aanbouw en ook in ’t Zand was men al bezig. Van Tilburg Noord had toen nog nooit iemand gehoord en het Lijnsheike be gon nog gewoon bij de Schoenfabriek van Mannaerts, waar lijn 36 van de BBA stopte op zijn weg naar Waal wijk. De Heuvel was het centrale plein Terug naar het begin denlange voorbereidii a Jos de Beer, Jacob van Campenstraat 42, te Tilburg een bescheiden nieuws- en advertentieblad, dat hij de naam meegaf: De Tilburgse Koerier. Er ver schenen op dat ogenblik in Tilburg twee dagbladen (De Nieuwe Tilburgse Courant en Het Nieuwsblad van het Zuiden) en het kerkelijk weekblad Rooms Leven, dat veel invloed had. De komst van een nieuw weekblaadje, zoals wij wat smalend door kollega’s uit het krantenwezen werden betiteld, werd niet met veel vreugde begroet. De strijd op de advertentiemarkt werd er slechts door verhevigd, want de Koe rier werd immers huis-aan-huis v spreid en de twee plaatselijke dagbL den haalden te zamen dat dekkings percentage niet. Spoedig werd de Koe rier een interessant advertentiemedium voor het Tilburgse bedrijfsleven. Zon der zeer veel inspanning van de kleine staf die bij de Koerier werkzaam was ging dat overigens niet.Overdag trok hij per fiets of bromfiets de stad in en op maandag- en dinsdagavond werd er in de Jacob van Campenstraat tot diep in de nacht gewerkt om de kopij te be werken en gereed te maken voor de drukkerij. Iedere dinsdagavond op nieuw was het spannend, wat moet het hoofdartikel worden? In de dagelijkse bedrijvigheid speelt ook de middenstand een vooraanstaande rol. Ik doel hier nu niet op de levendige be langstelling van deze bevolkingsgroep voor zaken van alge meen belang of algemeen genoegen, waar zij zich traditioneel voor inzet, maar gewoon op de manier waarop zakenmensen hun brood verdienen. Dit betekent dat zij in hoge mate een inbreng hebben in het dagelijks leven van de bevolking, want in hun activiteiten komt de materiële welvaart van de mensen tot uitdrukking. Een spiegel daarvan vormen de advertenties, die voor een groot deel de ruimte in de Koerier in beslag ne men. Veel plaats ook is ingeruimd voor een ongrijpbaarder, maar net zo belangrijk bestanddeel van ons dagelijks leven, de cul tuur. Niet alleen activiteiten in bijvoorbeeld Stadsschouwburg en Kultureel Sentrum worden beschreven, maar ook beschei dener cultuuruitingen krijgen ruimschoots aandacht. Klein nieuws, cultureel nieuws, advertenties. Het bonte leven van alledag. In de Koerier komt de Tilburgse kleur tot leven, eerder dan de harde van-dag-tot-dag actualiteit. Achteraf laat die misschien helderder de onderliggende motieven, de langzame verschuivingen in opvattingen zien. Ik wens de Tilburgse Koerier van harte rig jubileum en spreek de hoop uit, dat jaren een kleurig beeld zal geven van vzng. Vijfentwintig jaar Til burg en omgeving» is het thema van de speciale edi tie die verschijnt bij gele genheid van het vijfentwin tigjarig bestaan van de Tilburgse Koerier. Omdat een krant natuur lijk nauw verbonden is met haar verspreidingsgebied acht ik dat thema voor de hand liggend, in dit geval echter te meer toepasse lijk, omdat de Koerier zich toch op een uitgesproken manier richt op het dage lijks leven van Tilburg. De Koerier is van de Til burgers, zeggen de eigena res en de medewerkers, en zo wordt het door velen ook ervaren. Iedereen die iets te mel den heeft, een oproep wil doen of een grief heeft, kan weke lijks terecht bij het huis-aan-huis blad, ook al is het belang objectief gezien beperkt. Het kleine nieuws, zoals ik deze berichten zou willen noemen, heeft echter een functie die boven dat belang uitstijgt. Het herinnert «gewone» mensen aan het bestaan van andere «ge wone» mensen en aan hun activiteiten. Dat klinkt niet op zienbarend, maar ik wijs er op, omdat de brede stroom van de dagelijkse gebeurtenissen weinig aandacht krijgt, verbor gen gaat achter het grote nieuws, dat dagelijks zo’n groot be roep doet op ons bevattingsvermogen. Dat het kleine nieuws ons toch nog bereikt, acht ik een groot goed. Vrijwel vanaf de oprichting is Bernard v.d. Loo verantwoordelijk voor de verspreiding van de Koerier. Deze eerste weken van verschijnen gebeurde dat via een •bureau, maar dat vergat wel eens de bezorgers te betalen en die stonden dan natuurlijk prompt bij ons op het kantoor. Bernard (67 jaar inmiddels) heeft toen een eigen verspreidingsorganisatie opgezet en die funktioneert op een heel behoorlijke wijze. Kleine gebeurtenissen heeft hij overigens ge noeg te melden, het bezorgersapparaat van meer dan 110 man (meestal jongeren, stude renden en studenten) vraagt veel aandacht en natuurlijk gebeurt er wel 'ns wat. Wat te den ken van de klacht van een mevrouw die nogal geagiteerd mededeelde al een aantal weken de Koerier niet ontvangen te hebben. Bij een be zoek aan haar bleek echter de brievenbus met plakband dichtgemaakt te zijn. Mevrouw schrok altijd zo, als de brievenbus klepperde. «Deur voor deur aanbellen zou wat veel werk zijn!» Een heer in een van de buitenwijken van Til burg had ernstige klachten over de bezorger, omdat die iedere week zijn tuintje in de ver nieling hielp. Bij nader onderzoek bleek het tuintje enkele decimeters breed en er pronkte één rozenstruikje in. «Toch maar opletten de volgende keer». In Tilburg alleen al zijn ongeveer 80 aflegpun- ten en daar komen de dorpen in het versprei dingsgebied Midden-Brabant dan nog bij. Werk genoeg dus voor Bernard v.d. Loo, die het overigens, gezien zijn leeftijd en gezond heid, niet meer opbrengt om met zware pak ken te sjouwen. Wél begeleidt hij de operatie nog iedere week. eigen zaak - behoort de por- tot de sterke kanten, maar de nog vele jaren een beroep op doen voor de eigen foto’s. in Tilburg, waar 2 Modem, Riche en d( de betere behoorden, was nog de «Slagader naar van Tilburg», zoals hij in de Koeric- steevast op de advertentiepagina wem aangeduid en de Hart van Brabantlaan - nu de brede verbinding met Tilburg West - bestond nog slechts op de plan tekening van Publieke Werken. Er is wat gesloopt in Tilburg, maar er is ook heel wat gebouwd. Het aanzien van de stad is veranderd, is meer verstedelijkt en heeft meer allure gekregen. De groots opgezetten industrieterreinen maakten het voor ,J"'' aantrekkelijk uit c-- naar de periferie, maar veel bedr zijn daar nooit toe gekomen, ome de economische strijd niet hebben kunnen overleven. Een zeer groot gedeelte van de Til burgse bevolking was in de jaren vijftig werkzaam in de textielindustrie. Be drijven met klinkende hamen, sommi ge met een geschiedenis van meer dan honderd jaar, moesten het loodje leg gen tegen de buitenlandse konkurren tie, en de families die tientallen jaren lang tot de upper ten in Tilburg had- den behoord, verdwenen in de anoni- pelijke liturgie verving het miteit. Voor de beroepsbevolking trouwde, het traditionele, bracht deze geleidelijke, maar soms meer dan twintig parochies, ook schoksgewijze ontwikkeling, heel bloeiend kerkelijk leven en ook wat problemen met zich -mee. Mensen een H. Hartstoet, die duizenden die in de textielindustrie waren schoold en groot geworden, moest ergens anders aan de slag zien 1 men en golden daar als ongeschc Ook de vakbeweging veranderde. KAB-bolwerk op het St.-Ann?" maakte een ontwikkeling door r._ NKV en later naar de FNV. De room se arbeiders lieten de geel-witte kleu ren schieten en ruilden die geleidelijk aan in tegen het rose-rood. De textiel- arbeidersbondSt.-Lambertus ver dween - samen met heel wat andere - in de fusie met de Industriebond FNV. Ook de werkgeversorganisaties haddv.. aan te passen. Het Bureau van lendonek in de Willem Il-straat be- uvk een riante huisvesting aan de Prof. Cobbenhagenlaan, van waaruit en leeg; Ikomen

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1982 | | pagina 3