De Koerier 25 jaar
i-
I
ft
In de loop van
de afgelopen 25 jaar
I
Ml
jag 3 maart 1982
Woensdag 3 maart 1982
Jubileumuitgave-3
De Tilburgse Koerier bestaat 25 jaar.
Het is weinig zinvol en meestal zelfs uiterst vervelend jubilea te moeten
heer
n 25-j
De burgemeester van Tilburg drs. H.B.P.A. Letschert.
Conny van Aarle
Piet van Loon
Bernard v.d. Loo
Kees van lersel
is de heer
<want
de
jttW^.
Mevr. T. de Beer
Douwes
wegen
liddel en bieden
en verre
ver-
in-
rondenheiu
jks leven -
- verdween
ons,
de vuilniswagen
zoals voor
ten en
ken en
at dag
du passen
-sring aan
viens bezie-
ïilijke jaren
zaken als l’Industrie,
en de Lindeboom tot
i. De Noord straat
het hart
srier loop der jaren zijl
rerd heid en dat hield v
Koerier zich
Spae
trok
geluk met dit 25-ja-
deze krant nog vele
de Tilburgse samenle-
Zolang als de Koerier bestaat is de heer
Conny van Aarle de huisfotograaf. In al die
jaren stond met grote regelmaat bij de foto's
de vermelding «Foto Van Aarle». Met zijn
leeftijd van midden veertig behoort de huis
fotograaf tot de jongste van de oudere mede
werkers, want als zodanig mag men hem na
al die jaren wel beschouwen.
De bloeiende fotozaak die hij al vele jaren
op de Korvelseweg leidt, verhinderde hem
niet op talrijke gebieden zeer aktief te zijn.
Twintig jaar lang zat hij in het bestuur van
«Korvel Vooruit» en bij tij en ontij trok hij
er op uit, als de werkzaamheden dat wense
lijk maakten.
Bekendheid kreeg hij in Tilburg en ve
omstreken met twee exposities die hij op v
zoek van het Tilburgs gemeentebestuur
richtte: Tilburg bij nacht en Tilburg in Tin
ten.
Altijd bruisend van aktiviteit, druk in de
weer met alles, stonden Conny en zijn mede
werkers altijd klaar, als er ergens in de stad
een plaat geschoten moest worden.
Iedere week terugkerend was de cirkelfoto,
die meestal geheel werd overgelaten aan de
dienstdoende fotograaf.
Thuis in de eigen zat
tretfotografie tot
Koerier hoopt i
hem te kunnen
inaplein, opge_
naar de bijna -
Wat .o
de pl
Er zijn
ontwik!
zich aanj
rie zijn i
NV. signatui
Iden heel Ned<
textielstac
drijf
den
Voor heel wat mensen in Tilburg is de heer
Piet van Loon eigenlijk een andere verschij
ningsvorm van de Tilburgse Koerier. Duizen
den mensen kent hij bij naam en toenaam, hij
weet hoe ze er uitzien, waar ze wonen, hoeveel
kinderen ze hebben, waar ze op vakantie gaan
en welke hobby’s ze hebben. «Dat mag dan
ook wel na vijfentwintig jaar», zegt hij, «v
al die jaren zit ik bijna dagelijks in de stad».
Piet viert tegelijk met de Koerier zijn zilveren
jubileum en hij is thans reeds een aantal jaren
adjunkt-direkteur van het bedrijf, zonder daar
overigens voortdurend mee te koop te lopen.
«Het fijnste is inderdaad dat ik zoveel mensen
ken, niet alleen relaties van ons, maar even
goed de man die achter
loopt».
«Het hebben van een goede verstandhouding
is belangrijk. Je staat midden tussen de men
sen, hebt er iedere dag mee te maken, je moet
voor ze klaar staan en erop vertrouwen dat zij
dat ook voor jou doen. Ook op de drukkerij is
dat belangrijk. We proberen zo veel mogelijk
aan de wensen van de klanten tegemoet te ko
men en in Hasselt (B) (waar de Koerier bij
Concentra gedrukt wordt) begrijpen ze dat,
ook al kost het extra moeite en tijd».
Piet heeft in zeer sterke mate zijn stempel ge
drukt op vrijwel ieder nummer van de Koerier,
heeft er zélf van alles aan gedaan en er het
beste van gemaakt, wat soms onder moeilijke
omstandigheden haalbaar was.
In dat opzicht zijn Piet van Loon en de Koe
rier dermate met elkaar vergroeid, dat de
Koerier voor een belangrijk deel Piet is.
hebben heel wat mensen op een of andere manier meegewerkt aan het tot
stand komen en ’t verspreiden van de Koerier. Het zou ondoenlijk zijn ze
hier allemaal ten tonele te voeren. Voor een aantal, die gedurende zeer
veel jaren, een wezenlijk aandeel hebben gehad aan die hoeveelheid akti-
viteiten die nodig zijn om de Koerier bij u in de bus te brengen, maken we
met plezier een uitzondering. We vragen hen naar wat 25 jaar
voor hen persoonlijk betekent en naar momenten waarvan zij vonden dat
het hoogtepunten waren.
We praten met:
Het leven dat mensen en bedrijven leiden wordt vaak met veel genoegen vieren van anderen,
gemarkeerd. Jubilea vormen daarbij een uitstekend hulpmiddel en bieden bol staan van clichématig
de gelegenheid om terug te blikken en vooruit te zien, tijd om je te bezin- zijn trouw en werklust wor
nen op de dingen die je deed, ze op hun achterafwaarde te toetsen, maar eigenschappen worden in
vooral ook om voornemens te maken hoe de toekomst in te richten, voor
zover je die althans zelf in de hand hebt, of denkt te hebben.
Een jubileum vraagt er evenzeer om herinneringen op te halen aan men
sen en omstandigheden, die bepalend zijn geweest om tot de dag van van
daag te geraken. Daarbij dringt dan het besef tot je door van welk een be
trekkelijke waarde de dingen om je heen zijn of, anders gezegd, hoe be
trekkelijk de rol is, die je daar zelf in speelt.
ook nu nog talrijke belangrijke secreta
riaten worden gevoerd. Wijken kregen
een andere signatuur. De wijk rond het
St.-Elisabethziekenhuis verloor in de
iJ— -zjjn voorname deftig-
uviu tn uai luviu verband met de ver
huizing van de Hogeschool naar het
westelijk stadsdeel. Ook in politiek op
zicht veranderde er veel. De overheer
sende invloed van de KVP moest wor
den prijsgegeven. De ontkerkelijking,
die loskwam na het tweede Vaticaans
concilie (alles was blijkbaar ineens toe
gestaan) had grote gevolgen. Normen
_roen codes vervaagden en verdwenen en
i het voor het bedrijfsleven de geweldige democratiseringsdrift van
celijk uit de stad te verhuizen de jaren zestig haalde heel wat over-
drijven hoop. Aktiegroepen rezen als padde-
idat zij stoelen uit de grond en ook de ge-
1 meentelijke overheid wist toen nog
niet goed hoe daar op te reageren. De
bezetting van de Hogeschool, de herrie
rond de manifestatie Tilburg Totaal
zijn slechts enkele voorbeelden van op
tredens, waaraan de gewone Tilburgse
mensen nog lang niet gewend waren.
Voor het kerkelijk leven hebben al de
ze gebeurtenissen grote gevolgen ge
had. De kerken raakten leeg; een voor
de meeste mensen volkomen onbegrij- ogenblik stilstaan
pelijke liturgie verving het oude ver- leum. Geen enkel
„^jwde, het traditionele. Er waren
meer dan twintig parochies, een
bloeiend kerkelijk leven en ook nog
een H. Hartstoet, die duizenden be
trok. Traditionele ker-
i als Maria ten Heme-
llerzielen werden
en de verbc
van de kerk met het dagelijk
ongebouwd in vele eeuwen -
'.ia geheel.
~t is er voor al die veranderingen in
plaats gekomen?
zijn mensen die r'
kwekelingen en er zijn mensen
mpassen. Van de laatste katego-
i er het meest. Tilburg heeft zijn
lur als de meest katholieke van
derland en zijn betekenis als
id goeddeels verloren. Het be-
jfsleven is meer geschakeerd gewor-
.1 en daardoor ook wat minder
kwetsbaar. Met heimwee terugkijken gedenken.
heel
lensen
ge- langstellenden
...sten kelijke feestdagen
te ko- lopneming en All
:hoold. wone werkdagen en d
jC. Het van de kerk met het
“nlein,
waarbij maar al te dikwijls de gebruikelijke speeches
tige benaderingen. De jubilaris is altijd de beste,
vorden geroemd en ook zijn andere voortreffelijke
-appen worden in sneltreinvaart genoemd. Vervolgens is er het
onvermijdelijke cadeau onder couvert, waarna het gezelschap zich naar
een etablissement spoedt om samen met de familie te genieten van een
uitgelezen maaltijd, om nadien tevreden huiswaarts te keren. Nog lang zal
er nagepraat worden over de mooie dag.
Aan een enigszins nostalgisch gekruide bespiegeling ontkomen ook wij
niet. Toch wil een woord van terugblik bij het jubileum van de Tilburgse
Koerier een wat wijdere blik ontwikkelen en zich ook richten op Tilburg
zelf, dat in de bestaansfase van De Koerier geweldige veranderingen
doormaakte. De industriële, politieke, sociale en religieuze staalkaart
heeft buitengewoon grote wijzigingen ondergaan en vele daarvan zijn in
dit weekblad gesignaleerd en besproken.
naar het verleden is niet alleen zinloos,
het lost voor de toekomst ook niets op.
Het vermogen te ontwikkelen om in te
in de spelen op veranderingen in de samen-
deftig- leving is een uniek vermogen van men
sen, die zich niet alleen verantwoorde
lijk weten voor hun eigen bestaan,
maar ook medeverantwoordelijk voor
hetgeen er om hen heen gebeurt.
Tilburg is een moderne stad geworden,
belangrijk als verzorgingsgebied, als
onderwijscentrum, als Brabantse stad
waarin het nog altijd goed wonen en
leven is.
In de afgelopen vijfentwintig jaar is De
Tilburgse Koerier van veel ontwikke
lingen getuige geweest. Hij heeft gesig
naleerd en getracht hier en daar wat
stuur te geven. Er is in zijn kolommen
ruimte gegeven aan groepen, die er
gens anders niet gemakkelijk aan hun
trekken kwamen en er is belangstelling
geweest voor het zogenaamde kleine
nieuws uit de stad, d;
vaak van zoveel betekenis
Terugblikken en voor
rugblik wil geen histc
hebben, maar wat impt
ven zoals die tot ons kor
bij
bedrijf 1
als het niet ook een maats
funktie heeft, als er geen
bestaan met zijn omgeving. 1
lopen jaren is door de Tilbt
rier getracht deze verbinding
derhouden, zowel naar adverteerders
ge- (onze klanten) als naar het publiek,
teid vertegenwoordigd in tal van maatsch
appelijke groeperingen. Wij hopen
daar mee door te gaan.
Dat gebeurt nu onder leiding van me
vrouw de Beer-Douwes en de heer Piet
van Loon, die nu eveneens zijn 25-jarig
richting geven aan jubileum viert. Naast de herinnering
er zijn mensen die aan de heer Jos de Beer leeft bij ons en
bij velen ook de herinnering voort aan
Theo Dobbelsteen en Gerard van
Kalmthout, beiden Tilburgse journa
listen, die vele jaren aan de Koerier
verbonden waren. Wij zullen hen op
ons feest erg missen. Ook Michel v.d.
Ven, die onlangs overleed, willen wij
in! Na een maan- Het was vallen en opstaan, Zvow
ling startte de heer iedereen die een zaak wil beginne
-- jaar Zyn levenswerk van wil makt
daarom bereid moet zijn er zowat
en nacht voor te werken. Nu
woorden van warme herinner—o
de heer Jos de Beer, onder wier
lende leiding die eerste moeilijke jai
werden dootgekomen en die helaas
vijfentwintigjarig jubileum niet meer
mag meemaken. De hele familie leefde
mee in die dagen. De belangstelling
die met name oma en opa Douwes aan
de dag legden sterkte iedereen om vol
te houden.
Een belang
Koerier was
cob van Car r
ver- plein, een punt
’bla- kelijk bereikbas
'ngs-
Loe-
Meer dan wie ook is Tini de Beer Douwes be
trokken geweest bij de oprichting van de Til
burgse Koerier. Ze zegt: «Eigenlijk moet je
alles om je heen vergeten en hard werken!»
Extra zware jaren waren het. toen Jos de Beer
steeds meer problemen met zijn gezondheid
kreeg. We hadden juist afgesproken dat ook
ik het maar eens wat kalmer aan zou gaan
doen, toen hij overleed. Hoe moeilijk was het
toen weer terug te gaan naar het kantoor, en
het ziet er naar uit dat ik nog zeker tien jaar
hier zal werken. We blijven zo lang als het
maar mogelijk is zelfstandig. In het begin van
het bestaan van de Koerier waren we heel erg
bang voor de konkurrentie die we ondervon
den. Medewerking was er helemaal niet bij.
Het is verschillende malen gebeurd, dat gewei
gerd werd ons een simpel clichétje te lenen.
We moesten onze eigen problemen maar op
lossen. Naderhand is dat allemaal wel anders
geworden. De grote concerns stonden als het
ware op de stoep om de Koerier te kunnen ko
pen, maar daar hadden we met z’n allen te
hard voor gewerkt. Dat zal nooit gebeuren, zo
lang als ik daar iets aan doen kan».
Praten ook over vervelende dingen. «Och»,
zegt mevrouw de Beer, «die zijn er eigenlijk
nooit geweest. Ik probeer ze zo snel mogelijk
te vergeten als dat wél zo zou zijn. De Koerier
heeft altijd geprobeerd zichzelf te zijn en te
blijven. Grote schrikwekkende gebeurtenissen
zijn er bij ons nooit geweest en misschien is
dat ook het allerbeste. Langzaamaan zijn we
gegroeid en onderling hebben we het hier altijd
goed kunnen vinden. Daarom hebben we ook
alles op kunnen vangen, met elkaar».
gemt
en er
:ogenaamc
lat voor de mensen
s is.
eruitzien! Deze te-
torische bedoeling
pressies weerge
ven als we een
ons eigen jubi-
kan bestaan
tschappelijke
verbindingen
In de afge-
jurgse Koe
ngen te on-
Met veel plezier denkt de heer Kees van ler
sel (66) terug aan de eerste beginjaren van
de Koerier. Als freelance-boekhouder ver
zorgde en verzorgt hij nog steeds de admini
stratie van de Koerier. «Jos de Beer was een
op en top zakenman», zegt Kees, «hij wist
zowel zijn medewerkers als zijn klanten te
inspireren en hij zou nooit iemand iets te
kort doen. Wat ook zo opvalt is, dat de be
sluiten van Jos altijd de goede besluiten wa
ren».
Reeds in de begintijd werd Kees verantwoor
delijk voor de eindboekhouding. Jarenlange
ervaring deed hij op in administratieve funk-
ties bij Volt, «maar», aldus Kees, «dat was
altijd een stuk van de boekhouding. Bij de
Koerier kreeg ik te maken met loonadmini
stratie en de BTW-afdracht. Dat was’dus al
lemaal veelzijdiger».
Bij de Koerier staat Kees bekend om zijn
punctualiteit en zijn rustige, bezonken oor
deel in een groot aantal zaken. Toen er nog
nooit iemand van een deeltijdbaan had ge
hoord, vervulde Kees er bij de Koerier al een
en dat is altijd zo gebleven. Samen met en
kele anderen behoort hij tot de werkers van
het eerste uur, die ook nu nog iedere week
zijn kennis en kunde ter beschikking stelt
van de Koerier.
«Jos was altijd een gulle gastheer», zegt hij,
daarbij doelend op de jaarlijkse etentjes met
de medewerkers, die inderdaad telkens ge
zellige hoogtepunten vormden.
igrijke gebeurtenis voor de
~s de verhuizing van de Ja-
impenstraat naar het NS-
iünt in de stad dat gemak-
.aar was voor iedereen.
De stad Tilburg zag er in die dagen ge
heel anders uit. De overwegen bij de
Koestraat en de Gasthuisstraat speel
den nog een grote rol in het leven van
heelwat Tilburgers (de overweg was
dicht, was een heel geroutineerd ex
cuus als men ergens te laat kwam); de
wijk Het Wandelbos was in aanbouw
en ook in ’t Zand was men al bezig.
Van Tilburg Noord had toen nog nooit
iemand gehoord en het Lijnsheike be
gon nog gewoon bij de Schoenfabriek
van Mannaerts, waar lijn 36 van de
BBA stopte op zijn weg naar Waal
wijk. De Heuvel was het centrale plein
Terug naar het begin
denlange voorbereidii a
Jos de Beer, Jacob van Campenstraat
42, te Tilburg een bescheiden nieuws-
en advertentieblad, dat hij de naam
meegaf: De Tilburgse Koerier. Er ver
schenen op dat ogenblik in Tilburg
twee dagbladen (De Nieuwe Tilburgse
Courant en Het Nieuwsblad van het
Zuiden) en het kerkelijk weekblad
Rooms Leven, dat veel invloed had.
De komst van een nieuw weekblaadje,
zoals wij wat smalend door kollega’s
uit het krantenwezen werden betiteld,
werd niet met veel vreugde begroet. De
strijd op de advertentiemarkt werd er
slechts door verhevigd, want de Koe
rier werd immers huis-aan-huis v
spreid en de twee plaatselijke dagbL
den haalden te zamen dat dekkings
percentage niet. Spoedig werd de Koe
rier een interessant advertentiemedium
voor het Tilburgse bedrijfsleven. Zon
der zeer veel inspanning van de kleine
staf die bij de Koerier werkzaam was
ging dat overigens niet.Overdag trok
hij per fiets of bromfiets de stad in en
op maandag- en dinsdagavond werd er
in de Jacob van Campenstraat tot diep
in de nacht gewerkt om de kopij te be
werken en gereed te maken voor de
drukkerij. Iedere dinsdagavond op
nieuw was het spannend, wat moet het
hoofdartikel worden?
In de dagelijkse bedrijvigheid speelt ook de middenstand een
vooraanstaande rol. Ik doel hier nu niet op de levendige be
langstelling van deze bevolkingsgroep voor zaken van alge
meen belang of algemeen genoegen, waar zij zich traditioneel
voor inzet, maar gewoon op de manier waarop zakenmensen
hun brood verdienen. Dit betekent dat zij in hoge mate een
inbreng hebben in het dagelijks leven van de bevolking, want
in hun activiteiten komt de materiële welvaart van de mensen
tot uitdrukking. Een spiegel daarvan vormen de advertenties,
die voor een groot deel de ruimte in de Koerier in beslag ne
men.
Veel plaats ook is ingeruimd voor een ongrijpbaarder, maar
net zo belangrijk bestanddeel van ons dagelijks leven, de cul
tuur. Niet alleen activiteiten in bijvoorbeeld Stadsschouwburg
en Kultureel Sentrum worden beschreven, maar ook beschei
dener cultuuruitingen krijgen ruimschoots aandacht.
Klein nieuws, cultureel nieuws, advertenties. Het bonte leven
van alledag. In de Koerier komt de Tilburgse kleur tot leven,
eerder dan de harde van-dag-tot-dag actualiteit. Achteraf
laat die misschien helderder de onderliggende motieven, de
langzame verschuivingen in opvattingen zien.
Ik wens de Tilburgse Koerier van harte
rig jubileum en spreek de hoop uit, dat
jaren een kleurig beeld zal geven van
vzng.
Vijfentwintig jaar Til
burg en omgeving» is het
thema van de speciale edi
tie die verschijnt bij gele
genheid van het vijfentwin
tigjarig bestaan van de
Tilburgse Koerier.
Omdat een krant natuur
lijk nauw verbonden is met
haar verspreidingsgebied
acht ik dat thema voor de
hand liggend, in dit geval
echter te meer toepasse
lijk, omdat de Koerier zich
toch op een uitgesproken
manier richt op het dage
lijks leven van Tilburg.
De Koerier is van de Til
burgers, zeggen de eigena
res en de medewerkers, en
zo wordt het door velen ook ervaren. Iedereen die iets te mel
den heeft, een oproep wil doen of een grief heeft, kan weke
lijks terecht bij het huis-aan-huis blad, ook al is het belang
objectief gezien beperkt.
Het kleine nieuws, zoals ik deze berichten zou willen noemen,
heeft echter een functie die boven dat belang uitstijgt. Het
herinnert «gewone» mensen aan het bestaan van andere «ge
wone» mensen en aan hun activiteiten. Dat klinkt niet op
zienbarend, maar ik wijs er op, omdat de brede stroom van
de dagelijkse gebeurtenissen weinig aandacht krijgt, verbor
gen gaat achter het grote nieuws, dat dagelijks zo’n groot be
roep doet op ons bevattingsvermogen. Dat het kleine nieuws
ons toch nog bereikt, acht ik een groot goed.
Vrijwel vanaf de oprichting is Bernard v.d.
Loo verantwoordelijk voor de verspreiding van
de Koerier. Deze eerste weken van verschijnen
gebeurde dat via een •bureau, maar dat vergat
wel eens de bezorgers te betalen en die stonden
dan natuurlijk prompt bij ons op het kantoor.
Bernard (67 jaar inmiddels) heeft toen een
eigen verspreidingsorganisatie opgezet en die
funktioneert op een heel behoorlijke wijze.
Kleine gebeurtenissen heeft hij overigens ge
noeg te melden, het bezorgersapparaat van
meer dan 110 man (meestal jongeren, stude
renden en studenten) vraagt veel aandacht en
natuurlijk gebeurt er wel 'ns wat. Wat te den
ken van de klacht van een mevrouw die nogal
geagiteerd mededeelde al een aantal weken de
Koerier niet ontvangen te hebben. Bij een be
zoek aan haar bleek echter de brievenbus met
plakband dichtgemaakt te zijn. Mevrouw
schrok altijd zo, als de brievenbus klepperde.
«Deur voor deur aanbellen zou wat veel werk
zijn!»
Een heer in een van de buitenwijken van Til
burg had ernstige klachten over de bezorger,
omdat die iedere week zijn tuintje in de ver
nieling hielp. Bij nader onderzoek bleek het
tuintje enkele decimeters breed en er pronkte
één rozenstruikje in. «Toch maar opletten de
volgende keer».
In Tilburg alleen al zijn ongeveer 80 aflegpun-
ten en daar komen de dorpen in het versprei
dingsgebied Midden-Brabant dan nog bij.
Werk genoeg dus voor Bernard v.d. Loo, die
het overigens, gezien zijn leeftijd en gezond
heid, niet meer opbrengt om met zware pak
ken te sjouwen. Wél begeleidt hij de operatie
nog iedere week.
eigen zaak - behoort de por-
tot de sterke kanten, maar de
nog vele jaren een beroep op
doen voor de eigen foto’s.
in Tilburg, waar 2
Modem, Riche en d(
de betere behoorden,
was nog de «Slagader naar
van Tilburg», zoals hij in de Koeric-
steevast op de advertentiepagina wem
aangeduid en de Hart van Brabantlaan
- nu de brede verbinding met Tilburg
West - bestond nog slechts op de plan
tekening van Publieke Werken. Er is
wat gesloopt in Tilburg, maar er is ook
heel wat gebouwd. Het aanzien van de
stad is veranderd, is meer verstedelijkt
en heeft meer allure gekregen. De
groots opgezetten industrieterreinen
maakten het voor ,J"''
aantrekkelijk uit c--
naar de periferie, maar veel bedr
zijn daar nooit toe gekomen, ome
de economische strijd niet hebben
kunnen overleven.
Een zeer groot gedeelte van de Til
burgse bevolking was in de jaren vijftig
werkzaam in de textielindustrie. Be
drijven met klinkende hamen, sommi
ge met een geschiedenis van meer dan
honderd jaar, moesten het loodje leg
gen tegen de buitenlandse konkurren
tie, en de families die tientallen jaren
lang tot de upper ten in Tilburg had-
den behoord, verdwenen in de anoni- pelijke liturgie verving het
miteit. Voor de beroepsbevolking trouwde, het traditionele,
bracht deze geleidelijke, maar soms meer dan twintig parochies,
ook schoksgewijze ontwikkeling, heel bloeiend kerkelijk leven en ook
wat problemen met zich -mee. Mensen een H. Hartstoet, die duizenden
die in de textielindustrie waren
schoold en groot geworden, moest
ergens anders aan de slag zien 1
men en golden daar als ongeschc
Ook de vakbeweging veranderde.
KAB-bolwerk op het St.-Ann?"
maakte een ontwikkeling door r._
NKV en later naar de FNV. De room
se arbeiders lieten de geel-witte kleu
ren schieten en ruilden die geleidelijk
aan in tegen het rose-rood. De textiel-
arbeidersbondSt.-Lambertus ver
dween - samen met heel wat andere -
in de fusie met de Industriebond FNV.
Ook de werkgeversorganisaties haddv..
aan te passen. Het Bureau van
lendonek in de Willem Il-straat be-
uvk een riante huisvesting aan de
Prof. Cobbenhagenlaan, van waaruit
en leeg;
Ikomen