TIVOLISTRAAT 8
««hemd carry
WK)
1O95
695
1295
1395
/ewe
98ct
pnsfj*
98ct
£2
■f 95
■f495
795
695
995
495
/WZ
p/ts
995
MIVA
W7&JT-B
/ÉiasBSk'/zr
fiO
BW-
Hoe kleine beetjes kunnen helpen
PfCS
I
ÖOOGram
Maandag
895
7026^
1900C&.
ISEL
65 84
ZTzF2----
de eersteen de goedkoopste cash and CARRY van Nederland!
„Sw?"
Superg'vte
vpof^eePaj ePTfe
j 374^0-
2B//kkert
GrüTzpcrf-
/1/^s7e^k>frrse,
3T7ess&7
QTerd/^.
Q/fosrrMW’
B&c/we
WDD& L
fler/7aco/7
1900
WW
Woensdag 23 mei 1979 pagina 21
DE TILBURGSE KOERIER
i 1979 pagina 20
:l. BTW
:l. BTW
nel. BTW
3
heid
»nst
Platte ribben
Kilo
Magere riblappen
Kilo
Malse borstlappen
Kilo
Sucadelappen
Kilo
Bieflappen
Kilo
Rundgehakt
Kilo
Bieftartaar
Kilo
Kippeborst
Kilo
Varkensrollade
Kilo
Tongeworst
150 g
Boterhamworst
150 g
X
Leverkaas
Schouderkarbonade
Kilo
JDAG
PAVOND
Magere speklappen
Kilo
298
990
298
Weekendreklame slagerij
Vleeswaren vers van het mes
lOCXjratr?
uttoe
Naast Brabants-Conservatorium
’Ingang Lancierstraat*
assen.
ert nooit.
cht.
orgen.
)en.
iéén
je lekker
bent
:ht en ver-
iroy-
af f 114,-
broek
en aktieve
nat f 99-
ish'
er!
f»
44/
taakc
«Het
tuatie in c
waar de t
Voorlicht
200 gram
Kruiden
Rambol
2 kilo
jonge
Leidense kaas
200 gram
peperkaas
Miniprojekt
«Kleinschaliger 1
zegt Marianne Vi
werkster in juli 1
vertrok en daar
lerarmste vrouwer
Proberen de leve
wat te verbeterer
taakomschrijving
«Het was een k..
ogenschoi
hoogste r
ating
4°’
luwelijks
waarin je
Nieuw
i snit en
1 kilo
mild
belegen kaas
Kaasatdeling
„0/a'favevefe/"A
Ik ontdekte dat het de gewoonte was
dat de rijkeren onbewerkte rijst op de
markt opkochten, die ze dan voor nau
welijks meer dan een hap rijst door de
armere vrouwen Heten verwerken. Dit
hield in het weken, koken en stampen
van de rijst.
Ik begon, na overleg met de vrouwen,
met geldleningen aan groepjes van
deze vrouwen. Ze kregen 50 taka
waarmee ze op de markt 20 kilo
onbewerkte rijst konden kopen, en na
bewerking ongeveer 5 taka winst
maakten. Ik sprak met de vrouwen af,
dat ze per week één taka zouden spa-
r»n en dat één taka aan ons zou wor-
1 terugbetaald.
Het motto was: niets voor niets. Als
alles goed verliep, verhoogde ik de le-
van 50 naar 100 en daarna 150
ses, omdat loslopende dieren (gieten,
kippen) alles opvraten. Het jaar
daarop heb ik met de vrouwen afge
sproken dat als ze in groepjes
moestuintjes zouden gaan aanleggen,
ze van ons gratis de omheining van
jutestokken zouden krijgen.
Ons initiatief had een sneeuwbalef-
fekt. Op het ogenblik zijn er in de vijf
dorpen, die tot ons territoir behoren,
al zo’n 20 groepen van gemiddeld 10
vrouwen die aan de projekten mee
doen. Het zijn wel voornamelijk ge
scheiden vrouwen en weduwen,; de
getrouwde vrouwen krijgen geen toe
stemming van hun mannen in deze
moslimgemeenschap. Gescheiden
vrouwen zijn er daarentegen genoeg,
vaak op straat gezet omdat er geen
zonen kwamen.
Op het ogenblik zijn enkele vrouwen
in het dorp aan het experimenteren
met het houden van zijderupsen.
’'ïze huisvlijt zou een belangrijke
ui vil van inkomsten kunnen gaan
worden voor een grotere groep van
Ik beheerde het opgespaarde geld. Dit
spaargeld kon later door de vrouwen
naar eigen behoefte besteed worden,
bijvoorbeeld om er eendeëieren en
groenteplantjes voor te kopen, waar
mee het «eenden»- en «moestuin»-
projekt ontstond.
Eendeëieren
Voor 1 taka konden de vrouwen 2
eendeëieren kopen, die ze door de
eigön huiskippen of die van de
buurvrouwen lieten uitbroeden. De
winst die ze hiermee maakten zou
weer ten goede kunnen komen aan bij
voorbeeld de bouw van een gezamen
lijk eendenhok.
Moestuintje
Om elk hutje lag wel een klein stukje
grondDaar werd tot dan toe niets mee
gedaan. Ik ging de vrouwen stimuleren
om groenten te verbouwen voor eigen
gebruik en eventueel voor verkoop op
de lokale markt. Het eerste jaar was bron
het moestuinprojekt geen groot suk-
De opbouw van een zwaar getroffen gebied, niet door grote geldbedragen of vensbehoefte.
kostbare machines, maar door het opzetten van kleinschalige projecten, die zijn Ik ontdekte dat het de j
bedoeld om juist de allerarmsten aan een menswaardig bestaan te helpen. dat de rijkeren onbewer
Zo staat in de brochure van de NSKB (Nederlandse Samenwerkende Koppelge-
meenten Bangladesh), wat deze organisatie zich ten doel stelt. Zij werkt nauw
samen met de Stichting Nederlandse Vrijwilligers (SNV). Terwijl de NSKB de
projekten in Bangladesh financiert, betaalt de SNV de door de NSKB uitgezonden
veldwerkers.
vrouwen, met het doel de ruwe zijde verbetering van de materiële levens-
aan de zijdefabriek in het distrikt te omstandigheden met zich mee kan
verkopen». brengen, maar zeker ook een gunstig
Een coöperatief systeem wordt hier op effekt zal hebben op het zelfbewust-
zeer kleine schaal op gang gezet, een zijn van de plaatselijke bevolking en
mechnisme, dat door zijn sneeuw- met name op deze aan hun lot overge-
baleffekt op den duur niet alleen een laten vrouwen.
150 g 98 Ct
voeding, kinderzorg en hygiëne, al
lemaal oké, maar daar ben je er niet
mee in dit armste van he*
bied. Wat zouden de r
kunnen zijn om deze gez
minimum inkomen te kt
zonder hun leefger
tasten? Ik besloot eerst et
verpleegster (we zaten li
groepje van vijf Nederlandse
werkers) mee het veld in te ttv
om zo er achter zien te
haalbare
kon het nauwelijks»mee in dit armste van het armste ge-
(reeburgdie als sociaal bied. Wat zouden de mogelijkheden (t ?'->
1977 naar Bangladesh kunnen zijn om deze gezinnen aan het
ir projektjes voor de al- minimum inkomen te kunnen helpen,
,u'en opzette. zonder hun leefgemeenschap aan te
iv vensomstandigheden tasten? Ik besloot eerst eens met onze
~sn, zo luidde de vage verpleegster (we zaten hier met een 1
*ng- groepje van vijf Nederlandse veld- r?”
kwestie van zelf de si- werkers) mee het veld in te trekken,
ouw nemen en kijken om zo er achter zien te komen, wat een s
nodige behoefte lag. haalbare kaart zou zijn. Dat bleek de m[’g
over verantwoorde rijsthandel. Rijst is hier een eerste ie- taka-
