a De Koninklijke Nederlandse Brigade „Prinses Irene” IEK oor □rijs EK :en t5. cht i Donderdag 23 oktober 1969 - pagina 1969 - pagina 12 DETILBURGSE KOERIER 20922 rtering De Brigade in Frankrijk. tra Ie el. 24020 Tlex5 Kleu renboetiek Behang - Verf Lak en J Antiek groen-oranje-paaaars ■FOON 24215 ZOU 105 ■et 34 punt< pgedrs AR-TON (Via de Mieuwlandatraat) beter gekleed met een hoed I IEK Kom en kies uit meer dan dui zend hoeden. 'De Grote Baas' Kolonel A.C. de Ruy ter van Steveninck. troffen werden. Het was nu dat Tilburg het doelwit zou Geschut v.d. Brigade in Stelling bij Hil varenbeek. land te et vrjje tomen mobiel, kon met in Nor- ler. Hier is al. lat de Bi KONINKLIJK BESLUIT VAN 13 JULI 1945 r BEGRAFENISSEN J ST.DIONYSIUS Fv/kROOMSLEVEN MODERNE AUTO'S ZEER VERZORGDE UITVOERING side 3est :zen, waar werd or Ike gij het con- verloren DONA-KNIKNIE de man van 't vak Noordhoekring 79 Tel. 24556 Besluit el van de jade op- :ra- t te leinmeubelen TILBURG irs) J Jeinmeu beien TILBURG EN WENSEN Jge- >lan de met diep eder- nen schoiv slagen tuigen fakkels lang te branden, mannen geen overige Duitse machteloos van het riviertje, den op stellinge de 4de om gevet 2de leger i estoten tot zelfs de Net troepen >t de aanval tussen andere, >ofd- lsv*nt«w«g 1 Ul»mad«<trao< 1OLIEKE EMING JEN, EEN- BE- MET INDSE (en, maar _iar duren i zou gaan. Het en en wachten en teken van overgaf vuur had hen de Bevrijde Tilburgers maken zich meester van oorlogssouvenirs. TILBURG'S OUDSTE KATHt BEGRAFENIS ONDERN E reeg de Is batal- en noor- donder- Brigade wereld, Nederlai hoor gavei de strijd i TUINSTR. 65 - TEL. 23542 25783 33387 B.G.G EN 'SNACHTS: TELEFOON 33286 ROUWKAMERS Centrum: Tumstraat"65 - 't-Zand: Pr. Ahausstraat 2 van samenwerking, met el dan ook, opge 'an was heel ■el was de Ley, de zuidelijke stille een verrassinj de I zage vanaf f 19,75 tot f 65,— [Hoender vangers llerenniodeadviseur heuvelstraat 133 tilburj parkeren voor de deur Chemisch Reinigen „Neerlandici" Kervalwwag 174 - Tel. 21697 „Voor het betere werk" Wij holen en bezorgen gratis U beltwij komen foor het op de i deze jen voor et bjj de istaande -. gewonden aakt om de ten. De be- inval, de 24 okto- Ihelmina- de Op de jië en ise mili- voor onze er hadden 'VERTROUWENDE OP GO1 ONBUIGZAME WIL EN WINNING VAN ONZE NOOTSCHAPPELIJKE ZAL HET U GEGEVEN ZIJ1 MAAL ALS ZEGEVIEREI F DAC EN NACHT j F BEREIKBAAR j 12 doden en 39 g> ie vijand betaalde van 243 doden en jrlog was voorbij, taak volbracht. Op zelden in Frankrijk, Belgis. rland bleven 45 Nederlandse er, die in de strijd v het leven als offer epen die ireikten, wacht staan, op -—veer aan de eten zij de riviertje werd verleend, IE 1944, BEERINGEN 1944, IEDEL 1945,tevoe- ?er te melden. i ze met elkaar de Ko- ie, die op ïton werd l.a.v. kreeg clmina, de nas, een vaandel en de naam van haar >up. Brigade mandie nat ontvingen Brigade de 6c Dit waren profetische woorder het zou nog meer dan drie jaa vóór het in vervulling waren jaren van oefener van wachten en oefenen. In die tijd ontwikkelde de Brigade zich tot een goed functionerend apparaat, bestaande uit een Hoofdkwartier (H.Q.-109) waarin waren ondergebracht wu geven ZILVERZEGELS J Filialen Breekhov Van All 8 mei 1945 marcheerde de eerste geallieerde eenheid binnen, waar haar een onver- zelkom werd bereid door een die niets anders i een grenzeloze op de meest voorop, zoals Brigade-commar ber de over‘”r,‘ kanaal force ege ochtend re tijd werd ;n in te winnen ïllingen achter de i'echtsterrein is een r inlichtingen als georganiseerd nam de Konink- Nederlandse Brigade PRINSES veldtocht op het pa, waar zij werd imery’s 21 th Army maat voor necht, met onte was. Een auto.- irt om uw jndroog te stvrij edel- ven langs, n 1 Medio oktober kreeg de Brigac. dracht om deel te nemen aan de opei ties om de corridor door Brabant uit breiden. Zo stonden onze mannen weer in de voorste lijn, toen het er om ging, het nog door de Duitsers bezette deel van Noord-Brabant te bevrijden. Er had zich een front gevormd van Best, langs de zuidelijke oever van het Een klassieke Borsalino of een medische Franse Flêchet, een sportieve tweed-hoed, een Holly- wood of een Wegener, er is een hoed die bij U staat. besloot zich zo het kon systems aan de andere, lopende riviertje in de alger De Brigade durend op d( niet meer in lijk georgar richten. Ne van de 6tl Wij WILHELMINA, bij de gratie Gods, Koningin der Nederlanden, Prinses van Oranje- Nassau, enz., enz.; Overwegende, dat de Koninklijke Nederlandse Brigade ’PRINSES IRENE’ gedurende de veldtocht 1944-1945 bijzonder heeft uitge munt door de haar opgedragen taken steeds met beleid, gepaard gaande aan grooten moed, zelfop offering en trouw te volbrengen; Overwegende voorts, dat de be langrijke gevechten welke door voornoemde Brigade zijn geleverd, hebben plaats gehad te St.-Come, Pont Audemer, Beeringen, Tilburg en Hedel; Hebben goedgevonden en verstaan: I. te bepalen, dat het vaandel van de Koninklijke Nederlandse Bri gade ’Prinses Irene’ zal worden versierd met het ordeteken, vastge steld voor den Ridder van de vierde klas der Militaire Willems orde; II. aan genoemde Brigade toestem ming te verlenen in haar vaandel de namen te voeren van de plaatsen: ST.-COME 1944, PONT AUDEMER 1944, BEERINGEN 1944, TILBURG 1944 en HEDEL 1945. Toen in de meidagen van 1940 de Duitse legers ons goede vaderland over rompelden en wij na een moedige te genstand, de wapens moesten strekken, gelukte het een aantal militairen om uit de handen van de vijand te blijven en naar Engeland over te steken. Ook waren er Nederlanders in Canada, de Verenigde Staten, Zuid-Amerika, Afrika en overige vrije gebieden in de die aan de oproep van de landse Regering in Engeland ge- sn en zich kwamen melden om voort te zetten en daarvoor alles in de steek lieten. Verschillende Nederlanders probeerden soms met uiterst primitieve middelen en hun leven riskerend, Nederland te ontsnappen en het vrije Engela bereiken om zich daar bij het Nederlandse lege Later vormden ninkljjke Nederlandse Brigade 11 januari 1941 in Conglet opgericht. Op 27 augustus d.t zij van H.M. Koningin Wilhelmina Moeder des Vaderlands, een vaar een naam. En wel Gv uaau, .au tweede kleinkind: PRINSES IRENE. Haar toespraak welke zij toen tot deze militairen zei, besloot zij met de woor den: gedurende de volgende dagen in de omgeving van Beeringen gevechten worden geleverd, met de hardnekkig verdedigende Duitse roepen. )p 7 sej brug bjj goed en zo kwaad als latisch terug te trekken evenwijdig aan de Ome jes Dives, Tourques enz., ïmene richting van de Seine, ie bleef de Duitsers voort- de hielen zitten, zodat zij er m konden slagen een behoor- iniseerde verdedigingslijn in te Jog steeds onder commando _th Airborne Division trok de Brigade door Troarn en Pont l’Eveque en nam op 27 augustus met een verras sende slag Pont Audemer en bereikte zonder verdere moeite de Seine t.w.v. Rouaan, waar enkele dagen van betrek kelijke rust werd genoten, want onze patrouilles bleven doorgaan en boekten de Seine aardige jOD, ONZE DE OVER- BONDGE- WAPENI TIJN, _ïNDE VRIJDERS VAN NEDERLAND, DIT VAANDEL DE NEDERLAh BODEM TE BETREDEN.’ vooral toen we gingen aanvallen in noordelijke richting, de richting van Nederland. Na de snelle actie der geal lieerde luchtlandingstroepen in Neder land op 17 september, waar ook ver schillende Nederlanders bjj betrokken waren o.a. C.A. v.d. Gender (een Til- burger), Hellendoom, Barneveld en nog verschillende anderen, rukte het tweede Britse leger opnieuw op en bezette Eindhoven en ging van daar snel door naar Grave en Nijmegen. In de nacht van 20 op 21 september 1944 trok de Brigade over de Nederlandse grens ten zuiden van Valkenswaard, ook in de richting van Grave, dat 's middags werd bereikt. Onze taken waren het bewaken van de Maasbruggen, de stad Grave zelf en nog enkele 'kwetsbare punten’ ter wijl ons bovendien werd opgedragen, in het land van Maas en Waal intensief te patrouilleren. Hoewel hier de activi teiten nooit een hoogtepunt bereikten heeft de Brigade ook aan deze tjjd een groot aantal aangename en onaan gename herinneringen. Wilhelminakanaal tot Oirschot en van daar in zuidelijke richting naar Hilva- renbeek. Op dit deel van het front,, bijna onder de rook van Tilburg, kwam de Brigade weer in actie. De opdracht was, de zuidelijke oever van het Wilhel minakanaal van Best tot Oirschot te bezetten ter bescherming van het vlieg veld Eindhoven. Het was aanvankelijk kalm op dit front-gebied. Maar de rust was maar van korte duur. 11 oktober werden door de Engel troepen de Duitse stellingen rond Be doorbroken en weldra stormden ze in de richting van Oirschot. De Brigade werd ook in deze aanval betrokken. De Duitsers dachten, dat de Engelsen van uit het oosten zouden aanvallen en Iden daar al hun aandacht op ge- „vht. Door deze afleidingsmanoeuvres kon men de Duitse troepen onverwacht vanuit het zuiden aangrijpen. Na een korte voorbereiding gleden weldra de eerste aanvalsbootjes te water en even later hadden de eerste troepen reeds vaste voet op Oirschots gebied. Met Bij de bevrijding van Tilburg herinneren veel Tilburgers zich de naam van het roemrijke Nederlandse Corps ’Prinses Irene.’ De naam van deze Brigade is onverbrekelijk verbonden aan Tilburg, omdat de voorberei dingen voor de bevrijding door de Brigade gedaan werden. In onze editie van deze week en volgende week besteden wij uitgebreid aandacht aan de Prinses Irene Brigade. Het levensverhaal van de Brigade tekenden wij op uit de mond van een Tilburgs lid van de Brigade. Ruim 2 maanden later, op 13 juli 1945, werd de Brigade ontbonden. Op de binnenplaats van de Julianakazerne te 's Gravenhage werd een afscheidsparade gehouden. Nadat de Prins der Nederlan den, Z.K.H. Prins Bernhard, de Brigade als eenheid voor het laatst had geïn specteerd hield hij een toespraak, waar bij hij eraan herinnerde, dat vele ge allieerde commandanten hun lof uit spraken over het optreden van de Brigade en het een eer vonden dit onderdeel onder hun bevel te hebben gehad. Z.K.H. verklaarde daarbij: 'Gelukkig zullen de tradities well in de maanden van strijd op tinent hebt verworven niet gaan. Uit de Brigade zal onder meer de kern voor het Garde Regiment PRIN SES IRENE ontstaan, een regiment, dat om uw vaandel zal worden gevormd en op uw tradities zal voortbouwen.’ Hierna werd het Koninklijke voorgelezen, waarbij het vaandel Brigade werd onderscheiden met de Militaire Willems Orde der 4e klasse, terwijl toestemming werd verleend, de namen ST. COME 1944, PONT AUDEMER 1944, I TILBURG 1944, Hl ren. waar enkele c rust werd gen< patrouilles bleven door aan de overzijde van successen. Intussen was het 2de Britse enorme snelheid doorges in België. Het naderde z landse grens al. Vandaar, dat de Brigade op 3 septem ber 1944 orders kreeg om zich te verplaatsen in de richting van Brussel en wel zo spoedig mogelijk. Verschillende sprongen werden aangegeven, om geen opstoppingen op de wegen, die vol militaire colonnes stonden, te veroor zaken. In twee en een halve dag werd deze kolossale mars voltooid. De Bri gade was in Brussel geconcentreerd. In de Belgische hoofdstad werd men geest driftig verwelkomd en bijna bedolven onder bloemen en confetti. Ook in Leuven viel een hartelijke ontvangst ten deel. Hier kregen we orders om onmid dellijk door te trekken in de richting van het Albertkanaal bij Beeringen, waar de Brigade onder de beroemde Guards Amoured Division de strijd zou voortzetten. Toen kwam het grote con trast, dat je in een oorlog kunt meema ken. Tussen Leuven en Diest hadden zes Duitse tanks een hinderlaag gelegd en opende volkomen onverwacht het zvuur op onze colonnes. Rechts en links vlogen wagens in brand, een munitie- lorry ging de lucht in, kortom, binnen hadd enkele' seconden was men weer uit het richt feestelijke Brussel en Leuven gerukt en terecht gekomen in de harde realiteit van het gevecht. Het düurde enkele uren vóór met de vijand was afgere kend. Onze artillerie en de Engelse tanks maakten korte metten met de vijand. En binnen anderhalf uur kon de Brigade weer doortrekken. Het kostte ons verschillende doden en gewonden. heid waarmee de veteranen van Nor mandie vochten om (onze stad) TIL BURG te bevrijden. DE COMMANDANT VAN DE 15 DE SCHOTSE DIVISIE, LUIT.-GENE- RAAL SIR COLLIN BARBER, ZEI OP ONOMWONDEN WIJZE, DAT DE DANKBAARHEID VAN DE T1LBUR- GENAREN VOOR HUN BEVRIJDING DIENDE UIT TE GAAN NAAR HET PERSONEEL VAN DE KONINK LIJKE NEDERLANDSE BRIGADE 'PRINSES IRENE’ DIE ONDER DE GROOTSE LEIDING VAN HAAR COMMANDANT DE KOLONEL A. C. DE RUYTER VAN STEVENINCK, ZO TAAI GEVOCHTEN EN ZULKE GRO TE OFFERS VOOR DEZE STAD HEEFT GEBOEKT. Sedertdien bestaat er dan ook een hech te band tussen Tilburg en de Brigade. Dat het monument ter nagedachtenis aan de gesneuvelden van de Brigade in TILBURG werd opgericht, is dus heel begrijpelijk. De opdracht van de Brigade werd de verovering van Gilze-Rjjens vliegveld. Om daarna te worden ingezet bij de verdere bevrijding van Brabant ten zui den van de Maas (Waspik, Besoyen, Keizersveer). In de winter van 1944-1945 betrokken zij de wacht aan het wisselfront van Walcheren en Noord-Beveland en Zuid- Beveland. Hoewel de tjjd die de Brigade hier doorbracht niet tot de opwinden- ste van de oorlog behoort, zijn er toch wel enige bijzondere voorvallen het ver melden waard. Een respectabel aantal tweemanst orpedo’s werd vernietigd of buitgemaakt Op 25 november 1944 werd een hevig gevecht geleverd met een op Noord-Beveland gelande vjjande- Ujke patrouille die in haar geheel on schadelijk werd gemaakt. Op de eerste januari 1945 werden diverse vjjande- Ijjke vliegtuigen neergeschoten. Dit was een typische laatste stuiptrekking van de Luftwaffe. Op dinsdag 10 april 1945 kree Brigade het bevel om een Engels jon af te lossen in de sector ten den van 's Hertogenbosch. Op dag 12 april 1945 zette de als geheel zich in beweging naar de opgegeven sector. Het ging er nu om bruggehoofden te vormen op de rechter Maasoever. Deze actie zou deel uit maken van de verovering van de Bom- melerwaard. In de nacht van 22 op 23 april 1945 staken enkele gevechtsgroe pen van de Brigade de Maas over. En voordat de vijand van zijn verrassing was bekomen was HEDEL door de Irene-mannen bezet. In de hierop vol gende dagen kreeg de Brigade het weer hard te verduren. Van alle kanten kwamen er aanvallen van een overmach- tige vijand. Maar de Brigade verdedigde met grote moed haar stellingen, vaak in een bloedig gevecht van man tegen man. Maar ze hield stand. Het brugge- hoofd is geen enkel ogenblik in gevaar geweest. In de namiddag van 27 april kwam er bevel van de legerleiding terug te trek ken over de Maas. Onze verliezen waren hoog, 12 doden en 39 gewonden. Maar ook de vijand betaalde zijn tol in de vorm van 243 doden en gewonden. Dit was de laatste actie van de Brigade. Op 5 mei ontvingen de unit-commanders het volgende bericht van de Brigade Commandant, de kolonel A. C. de Ruy ter van Steveninck: 'Dit is mijn laatste bevel. Om 8.00 uur vanochtend wordt het vuren gestaakt.’ De 2e wereldooi Brigade had haar I slagvelden in Nederl tairen achter bevrijding h gebracht. Op dinsdag Brigade als Den Haag getelijk wc uitgehongerde burgerij, i aan te bieden had dan dankbaarheid, waaraan zij spontane wijze uiting gaf. Maar ook moesten i felle zich troej Op 7 september nam de Brigade de brug bij Beeringen over het Albertka naal en het terrein daar onmiddellijk omheen. Hier zijn ook nog de volgende dagen verbitterde gevechten geleverd, l. -viiassing. De voorste troef Ley zonder slag of stoot ber jen twee Duitsers op en neer lopend met het gewe schouder. Even later bemerkl voorste troepen die door het ploeterden om de vjjand aan te vallen. Zij sloegen alarm en in een ogenblik barstte het vuur van de Duitse mitrail leurs los. Tussen kanaal en hoofdweg drongen de voorste troepen o.l.v. hun commanderend officier de vijandelijke stellingen binnen. Het spervuur van de Duitse mitrailleurs, vaak van nog geen vijftig meter afstand, was dodelijk. De commanderend officier was de eerste zwaargewonde van dit offensief en zijn dappere mannen verging het ook al niet beter. Van de eerste dertig die de Duit se stellingen binnendrongen, waren er na enkele minuten nog maar enigen ongedeerd. En dit handjevol werd nog door de Duitse mortieren uiteen ge dreven. De ^nval aan de andere kant van de weg vermocht de kans ook niet te doen keren. De gevechtswagens die hier werden ingezet, bleken niet be rekend te zijn op de drassige bodem langs de Ley. Enige van deze gevechts wagens bleven steken in het drassige weiland. Maar de aanval ging verder tot aan de Ley, onder bescherming van een mistgordijn. De Duitsers bleven op hun hoede. Zodra de voorste troepen vaste voet aan de overzijde van het riviertje zetten, werden ze opgewacht door het moordend vuur van de Duitse mitrail leurs. De artillerie werd nu in de strijd gebracht om de Duitsers het vuren te beletten. De artillerieofficier die met de voorste troepen meeging om het vuren af te leiden, had een bovenmense lijk zware taak. Temidden van salvo’s zat hjj tot aan zjjn hals in het water van een diepe^ sloot, waarbij hij zich met een hand aan de tak van een over hangende struik drijvende hield. Uit deze voor hem benarde positie gaf hü over de radio zjjn vuurbevelen door. De Duitsers die zich in een nabijgelegen gebouw hadden verschanst, schenen echter onkwetsbaar te zijn voor het artillerievuur. Hier scheen de kans op succes in het geheel niet meer te bestaan. Om een bloedbad te voorkomen besloot de Brigadecommandant A. de Ruyter van Steveninck de aanval te stoppen. Ordentelijk gingen de troepen terug op hun uitgangsstellingen. Het was voor het eerst, na de landing in Normandië, dat ook zij teruggeslagen waren. En de geschiedenis zou later bewijzen, dat dit ook de enige keer was geweest. Na deze tegenslag was er maar één ding moj lijk, maar weer een nieuw aanvalspl voorbereiden. Eij deze keer had i Brigade meer geluk. Want door een merkwaardig toeval vielen alle gegevens over de stellingen rond TILBURG in handen van de Brigade. Ergens langs de weg stond een schuurtje, waarin reeds enkele dagen een commandopost ge vestigd was. In de hoek van dit schuur tje lag een stapel stro, waarschijnlijk bedoeld geweest voor het vee. Onder de ogen van enkele verbaasde Brigade- mannen begon deze hoop plotseling te leven. Na enige ogenblikken verscheen er een hoofd van een Duitser boven de strohoop. Hij bleek de reddende engel te zijn in de moeilijkheden, waarin de Brigade zich bevond. Want in een van zijn zakken had hij een kaart met alle Duitse stellingen rond de stad. Er kwam nog meer goed nieuws. Een van de krijgsgevangenen die waren inge rekend, vertelde dat zijn onderdeel in de loop van de nacht zou terugtrekken. Men kan begrijpen, dat het enthousias me b(j de Brigade-mannen oplaaide toen zij dit nieuws hoorden. Ze wilden nog dezelfde nacht tot een aanval over gaan. Maar de leiding besloot anders. De 15th Schots zou de aanval inzetten na een voorafgaande beschieting. En weldra werd TILBURG binnengetrok- Maar gelukkig zonder succes. Bij de eerste schoten zwermden de stalen monsters links en rechts van de hoofd weg, draaiden hun lange kanonnen tergend langzaam in de richting van de vijand en openden het vuur. Door deze lawine van vuur en staal werden de Duitsers volkomen overrompeld en even later hesen zij de witte vlag ten ave. Deze lawine van ie lust benomen om verder te vechten. In het huis waar zij uitkwamen konden geen waardevolle gegevens worden buitgemaakt, alleen was hun veldtelefoon nog intact. Even later dreunden de tanks en pantservoer tuigen weer in de richting van TIL BURG. Via het bruggetje over de Ley zou de Brigade contact maken met de buiten wijken van de stad. Precies aan de andere kant van de beek stonden de Duitse tankkanonnen opgesteld, met hun lange dreigende lopen het terrein afspeurend. Langzaam baanden de ge- vechtsvoertuigen zich een weg in de richting van de brug. Terwijl de voorste pantservoertuigen nog geen honderd meter van de beek waren openden de Duitse tankkanon- n plotseling het vuur. De eerste loten waren goed raak. Met doffe TOn drongen de granaten onze voer- sn binnen, die weldra als laaiende igs de weg in het terrein lagen i. Maar er was bij de Brigade- sprake van paniek. De gevechtsvoertuigen die aan het vuur ontsnapt waren, stonden tegen de dodelijke granaten vijandelijk vuur achter het Zij zochten dekking en open- hun beurt het vuur op de Duitse migen. Intussen waren er tanks van 4de Britse Tank-Brigade onderweg hulp te bieden. Een van de drie schtsgroepen, ik meen dat het de Unit was, ging naar voren om een aanval tegen de vijand in te zetten. Na een korte verkenning gingen ze door de bossen tussen de hoofdweg en het kanaal, want hier vonden zij een na tuurlijke dekking, waardoor de Duitsers niet konden zien, wat er zich af speelde. Maar dit duurde maar even. Een hel van vuur barstte los, toen de eerste soldatêrFhet open drassige wei land op nog geen 100 meter van het riviertje bereikten. De salvo’s van de mitrailleurs sloegen plotseling een diepe bres in de voorste aanvalsgroep,, die voetje .voor voetje voortging. Links en rechts vielen doden en gewonden en de gedunde voorste gelederen werden door een spervuur verder uiteen gedreven. Ook verderop werd het nog geprobeerd. Maar ook hier liep de aanval vast. Achter de voorste aanvalsgolf kwamen de hospitaalsoldaten naar voren, het open veld in om hun gewonde collega’s uit de vuurlinie te halen. Dapper en onversaagd brachten zij de gewonden terug naar een veilige plaats. En als ik hier aan die redders in de nood denk, dan gaan mijn gedachten nog uit naar Van Mechelen uit Sittard, C. v.d. Bosch uit Eindhoven, P. Smits en A. Visser, beiden uit Tilburg. Vooral deze laatste heeft zich zo verdienstelijk gemaakt met gevaar voor eigen leven, dat hij door H.M. de Koningin werd onder scheiden met de Bronzen Leeuw. De artillerie scheen alleen nog in staat te zijn de kansen te doen keren. Een regen van granaten kwam neer op de vijandelijke stellingén om een bres in hun verdediging te schieten. Achter deze vuurstoot waagden de mannen van de Brigade een laatste kans om de Duitse stellingen binnen te dringen. Daar het artillerievuur zijn uitwerking had gemist, vuurden weldra de Duitse mitrailleurs weer met ongekende hevig heid op de aanvallers. Tegen deze regen van kogels kon de menselijke moed alleen geen succes brengen. Vog eerst sinds zij voet gezet hadden bodem van Normandië hadden mannen het hoofd moeten buige de Duitsers. Maar men bleef niet pakken neerzitten. Niettegens hun gesneuvelden en vele ge werd er weer een plan gemaan. vijand onschadelijk te maken, proefde stelregel eerst machines te laten werken en dan de mensen inzetten bood ook nu de meeste kans op succes. De artillerie kreeg tot taak al haar vuur te concentreren op de Duitse stellingen langs de Ley om zo de weerstands- nesten door een grote vuurlawine weg te schieten. Daarna zouden 2 gevechts groepen gelijktijdig aanvallen, de ene tussen de weg en het kanaal, de andere aan de overzijde van de weg. De tanks kregen de opdracht de aanval te onder steunen tot de infanterie over de Ley zou zijn. De aanval zou in de vroej losbranden. De beschikbare benut om inlichtingei omtrent de Duitse stel Ley. Want op het geve commandant zonder een schip zonder roer. Patrouilles werden ’s nachts uitgezon den om na te gaan waar het terrein begaanbaar was voor tanks en hoe de toestand was van de bruggetjes over de Ley. De weergoden keerden ons tot overmaat van ramp in de vroege ochtend de rug toe. Een dicht mistgor dijn pakte zich boven de Ley samen en weldra overspoelden de mistbanken ook de stellingen langs de beek. De artillerie kon de vijandelijke stellingen ook niet meer waarnemen. Een van de sterkste troeven voor de aanval was daarmede uit de handen. Er was echter één lichtpunt: de Duitsers konden ook niets meer waarnemen op het open weiland langs de Ley. En dat was een groot voordeel, want daarop waren alle vroegere aanvallen vastgelopen. Onder doodse stilte gingen de ’s morgens om 6.00 uur tot over. Eerst de gevechtsgroep hoofdweg en kanaal, daarna de aan het zuidelijk gedeelte van de hot weg. Het eerste contact met de vjjand was ken dat voor goed uit de Duitse greep werd bevrijd. De B.B.C. deelde dezelfde avond nog mede, dat de stad na een zware strijd genomen was. Dit was het bewjjs, welke betekenis de geallieerde legerleiding aan deze stad toekende. Voor de Brigade- mannen zal TILBURG altijd een zeer bijzondere klank hebben. In het vaan del van de Brigade staat de naam TIL BURG vermeld als een blijvend bewjjs voor de moed en de opofferingsgezind- de staf, R.A.P. (geneeskundige dienst), I.W.D. (een werkplaats detachement dat ernstige defecten aan verbinding en transport moest repareren) en de Sig nals, de verbindingsdienst. Vervolgens drie onafhankelijke ge vechtsgroepen (Units 110, 111 en 112), een aanvullingseenheid (113), Artillerie (114), gevechtsvoertuigen (115), de Bri- gade-trein (118) welke belast was met de aanvoer van levensmiddelen, muni tie, benzine, olie etc. en tot slot een detachement Militaire Politie (119). Ik sprak over drie onafhankelijke ge vechtsgroepen, d.w.z., ieder bestaande uit sterke infantrie gedeelten en onder delen met z.g. steunende wapens, zoals zware mitrailleurs, mortieren en anti- tankgeschut. De naam onafhankelijke geeft aan, dat ELKE gevechtsgroep een afgerond ge heel was, dat door bezit van eigen hulpmiddelen en door zijn eigen organi satie in staat was om zelfstandig op te treden. Een batterij (6 stuks) veldartillerie (z.g. 25-pounders) met een vergrote batterij- staf die als één afdeling kon optreden, waardoor weer een onafhankelijke actie werd vergemakkelijkt. De Brigade was volkomen mobiel, dus zeer snel worden verplaatst eigen middelen. Toen het duidelijk werd, dat het niet lang meer zou duren, dat de invasie een feit zou worden, verbleef de Brigade aan de Engelse kust met een bijzondere taak, de bewaking van de havenstad Harwich. In Nordfolk werden manoe- vres gehouden met de Belgische Briga de. Aldus lijke Nederlandse Bi IRENE deel aan de vasteland van Europs ingedeeld bij Montgon Group. De Brigade werd ontscheept i ibij Courseulles-sur-Me de meeste mannen van de de vuurdoop. Zij moesten n.l. 5de Britse Luchtlandingsdivisie nabjj het kasteel St.-Come aflossen. De ge allieerde en vijandeljjke lijnen lagen hier slechts 150 meter van elkaar. Beide waren zo intensief mogeljjk versterkt. Een rustig plekje was het hier niet. Integendeel, deze hoek had de naam van ’hell-fire-corner’ gekregen en na tuurlijk niet omdat het er zo gezellig en knusjes was. Op 14 augustus betreurde de Brigade haar eerste gesneuvelde: de wacht meester P.W.H. Lammers die in de avonduren tijdens een artillerie-duel door scherven dodelijk werd gewond. Toen de grote omtrekkende beweging begon, duurde het niet lang of de vjjand bij iedere aam indant, die op 2 srgang over het Will ceerde en Oirschot bezette. De verrassing, het machtigste wapen in de krijgskunst, had ook hier weer een snelle en beslissende overwinning ge bracht. Maar verder dan Oirschot kwam de aanval voorlopig niet. Het oorlogsge weld klopte bijna aan de poorten van onze stad. Maar de bevrijding zou niet vanuit het oosten maar vanuit het zuiden komen. De Brigade werd inge- deeld bij de 4de Britse Tankbrigade en nam deel aan de aanval op Tilburg. Terwijl de laatste krijgsgevangenen uit Oirschot weggevoerd werden kreeg de Brigade opdracht direkt in de richting van Hilvarenbeek te vertrekken, waar de laatste voorbereidingen voor een aanval geti duidelijk, t worden. In het holst van de nacht van 24 ok tober kwam dan het bericht, dat bij het aanbreken van de dag vanuit HIL VARENBEEK naar TILBURG worden opgerukt. De Brigade kreeg hier versterking van de Engelse tanks. Veel tijd voor een voorbereiding van een aanval was hier niet. Dit vormde ook geen ernstig be letsel voor een goede samenwerking, want de veteranen van NORMANDIE hadden in de voorafgaande maanden rijke ervaring welk onderdeel dan ook, opgedaan. Het aanvalsplan was heel eenvoudig. Het eerste doel was de Ley, ’de water linie' aan de zuidelijke rand van TILBURG. In de stille morgen, toen HILVARENBEEK nog in doodse stilte gehuld was, stormden de tanks en pant serwagens langs de hoofdweg het dorp uit. Zij werden op korte afstand ge volgd door de artillerie en gevechtseen heden van de Brigade. Bij de Westrik werd het eerste contact gemaakt met de vjjand. Enige Duitsers die zich in een boerderij langs de weg verschanst had den, probeerden de aanvallers de weg te versperren. Zij openden het vuur op de aanstormende tanks en pantserwagens.

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1969 | | pagina 13