GRANDIOZE TAPIJT VERKOOP
MAGNUN MONTA ROSA
EUBISFA AANBIEDINGEN
STUNT VERKOOP SCHOENEN
1,90
16,50
5,95
9,95
3,95
99
1,50
GROTE DOOS LUXE LANGE VINGERS NOG ENKELE DUIZENDEN 1,49
z
Moderne idealisten zoeken nieuwe
TIVOUSTRAAT 440 TILBURG NAAST CONSERVATORIUM
inspiratie uit oude idealen
Filmpost
film en foto
I
o
969 - pagina 10
DE TILBURGSE KOERIER
Donderdag 19 juni 1969 - pagina 11
Wie geïnteresseerd is in concrete
niet
snigin
Ze
Alle kamerbreed
NYLON TAPIJT
tapijten worden
Zelfklevende NYLON TEGELS
HALVE PRIJS
nu voor
40 x 40
100 cm breed - in 10 kleuren
vakkundig gelegd.
NU per stuk
van
ver-
WIJ
JZEN
I Grote buil rickey chips
Zak wafel chips
59 ct
Grote buil paprika chips
79 ct
van 75 nu 49 ct
89 ct
39 ct
HERENSCHOENEN. Wij tarten de concur-
JONGENSSCHOENEN, wat 'n stappers
rentie. Alles moet weg, haal de mooiste
diverse kleuren en modellen
ijzersterk, alle maten
eruit
SCHOUWBURGRING 10 - TILBURG
CASH CARRY
SISAL TAPIJT
100 cm breed
geen 3,25
maar
Party bottle 1,6 Itr. volzoete wijn normaalprijs 4,75
2,59
nu
500 gr kippepoulet
Vla-vulling van Jonker-fris
ct
Extra attractie
DAMESPANTOFFELS, het mooiste van het
mooiste. Uitzoeken, alle maten
10 vissticks
Tulband cake met vruchten en
poedersuiker
als alle andere mensen,
je werk als anderen. Of
jven.
t het
eckx zegt
ie Stichtir
i „Hex
sticht1*
de
opni<
voete
iedere mens met
gesprekspartner.”
Berne 22 (1969)
irekend en
men tot
nieuwe
Er is zoveel tegei
vroeger. Neem bi
zusters. Je kunt
is er toch
schien zelf
zij doen i
33,5Cf voor
Nu kunt u het op uw slofjes af
Op een verharde weg met aan weerskanten bos, wandelt Oma (72)
met Woutje (4). In de verte komt een jongen aan op de fiets. Als hij
wat dichterbij is, ziet Wout ineens dat het zijn broertje Hans is. Hij
trekt zijn handje los uit Oma’s hand en wil naar Hans. Ook fietsen.
De auto die juist aankomt, heeft hij niet gezien. Hij holt zonder uit
kijken naar de overkant. De wagen remt piepend en laat zware spo
ren na op het wegdek. Het scheelde een haar, maar Wout is niet ge
raakt. Hij mankeert niets, is alleen geweldig geschrokken. Oma
zegt: „Nou, jij hebt een goede engelbewaarder, hoor.” De reactie
van Hans: „Die man heeft ook goeie remmen.”
Dit zijn wel twee heel verschillende reacties.
We zullen hier niet nagaan wie er gelijk heeft, Oma of Hans. Waar
schijnlijk hebben zij alle twee een beetje gelijk, zoals gewoonlijk.
Waar het ons om te doen is, is dit: Een zelfde gebeurtenis wordt
door twee verschillende mensen heel anders uitgelegd. Dat komt
vaak voor. We merken het zo dikwijls op in de reacties van mensen
op zo veel vernieuwingen van de laatste tijd. Wat de een toejuicht
als goed, wordt door een ander veroordeeld als glad verkeerd.
vragen staat vrij
advies er bij
het zó niet
i gaan den-
ta en Hans zijn
van dit anders
Daarom is het goed de dialoog op gang
te houden tussen oud en jong, tussen
kloosterlingen en anderen, zodat ieder
een zijn reacties kan toetsen aan de reac
ties van de ander, zijn gedachten aan die
van andersdenkenden, en zó samen
op weg te blijven.
voor vee
>uwde beeld van de kl
;n de kloosters zijn er
ook reparaties
Hoor*»’" 652
’t Is wel opmerkelijk dat de nieuwe le
venswijze, waarnaar vele religieuze or
den en congregaties zoeken en die al op
veel plaatsen als experiment verwezen
lijkt wordt, heel veel lijkt op het boven
beschreven idee dat Vincentius had voor
zijn zusters. Ook opmerkelijk is het, dat
er nu niet gezocht wordt naar het stich
ten van nieuwe orden, maar naar ver
nieuwing, radicale vernieuwing van be
slaande orden.
Prof. Schillebeeckx zegt hierover in een
toespraak tot de Stichting Nederlandse
Priesterreligieuzen „Het is makkelijker
nieuwe orden te stichten dan oude te
hervormen. Een Steeds groter aantal
kloosterlingen willen zelf de nieuwe
ters die vinden dat het zo moet blijx
Hebben zij gelijk? Och, daar gaat
niet om.
In feite blijkt dat veel zusters 1
meer kunnen. Ze zijn anders
ken. De reacties van Om;
een duidelijke illustratie i
denken.
En dit heeft vanzelf tot gevolg anders
leven.
genwoordig anders is dan
i bijvoorbeeld de klooster-
it ze soms niet eens meer
kennen aan de kleding. Ze zien er dan
uit als ieder andere vrouw. Ze betrek
ken met kleine groepen een gewoon huis
of een flat. Ze leven dan meer tussen de
mensen: spreken niet meer over een
vaste dagorde maar regelen zich naar de
gebruikelijke maatschappelijke normen.
Ze blijven hun werk doen in verpleging,
bejaardenzorg, onderwijs, gezinszorg,
e.d. en gaan na de gedane dagtaak naar
huis terug. Maar dat doen zoveel andere
vrouwen en meisjes ook.
Waarom blijven ze dan toch klooster
lingen? Ze leven al
Ze doen hetzelfde
Kloosterlingen bevinden zich, met het
evangelie, op die weg. Zij hebben geen
pasklare en geprefabriceerde antwoor
den; zij hebben alleen het evangelie als
richtingwijzer als inspirerende bron om
weg in geloof, hoop en liefde telkens
mieuw te verkennen en soms schoor- lvlvaaTOU la vouvlclc
,Uend, verder te gaan. Op die weg is 5..
zijn vragen, gezel en verschijnselen, in reeds op gang
(Ad. Vermeulen OSA, zijnde vernieuwingen, kortom in
>69) 1,10). nieuwe visies en nieuwe feiten
betreffende religieus leven, kan
zich vrijblijvend richten tot het
Oriëntatiecentrum voor Kerke
lijke Roeping, Stationsstraat 11
Tilburg.
Al spoedig bleek deze figuur niet moge
lijk te zijn. Men vroeg zich af: zijn het
nu kloosterzusters of niet? Als ze het
zijn, dan moeten ze ook als klooster
lingen leven. Dan moeten ze zich ook
houden aan de bepalingen van slot, koor
gebed, s.ilzwijgen, enz.
Het nieuwe wat Vincentius gewild had,
paste blijkbaar nog niet in het denken
van die tijd. Zo ontstond een levens
wijze voor deze zusters die stand heeft
gehouden 'tot voor kórte tijd. In de 19e
eeuw ontstonden verschillende congre
gaties van dit model. Zij werden veelal
in het leven geroepen door pastoors of
bisschoppen die begaan waren met de
nood van de mensen. Het doel dat deze
zustercongregaties zich stelden was
mees:al tweeledig: zelfheiliging en dienst
aan de naaste.
Hun leven was ook opgesplitst in twee
sectoren: bidden en werken. Ze waren
actieve congregaties maar hun dagorde
was ingesteld naar het patroon van de
beschouwende orden. Zij werkten op
aarde, maar leefden voor de hemel. Ve
len menen dat di: onveranderlijk zo moet
blijven. Het was voor veel mensen het
vertrouwde beeld van de kloosterzuster.
Binnen de kloosters zijn er ook veel zus-
kloosterinstituten worden - die de tijd
nodig heeft - in de plaats van anderen
een nieuw kloosterinstituut te laten stich
ten”.
De we; 1
ken, blij!
lijkste we
een dag ais Roepingenzondag kan
de moeite waard zijn zich hier nog
ens op te bezinnen. Ik ben ervan over-
ligd, dat er veel mensen zijn, ook jonge
■one»», die werkelijk vanuit een chris-
evangelische inspiratie proberen
waarlijk mens te zijn voor anderen. Het
is voor iedereen belangrijk te zoeken
naar een eigentijdse gestaltegeving van
dit ideaal. Aan weerskanten zullen voor
oordelen opgeruimd moeten worden.
Daarvoor is nodig een frisse houding, die
open staat voor het nieuwe en voor we
derzijds begrip. Zó, samen spreken
samen denkend, kunnen we kornet
samen werken en leven voor een tu,
wereld op een nieuwe wijze.
door het evangelie van Jezus Christus;
die zich dan ook samen wilden buigen
over dit evangelie en samen zich zouden
bezinnen en bidden. Hij wilde voor hen
geen slotmuren, geen privé-kapel, geen
koorgebed en geen bijzondere kleding.
Zij konden wonen in een huurhuis. Hij -
zei: Gij hebt als kloosters de ziekenhui1-'
zen, als kloostergangen de straten der
stad of de zalen der hospitalen, als kapel
de parochiekerk.
Dit was eigenlijk iets heel nieuws. Er
waren in die tijd veel vrouwelijke kloos
terlingen. Maar die bleven binnenshuis.
En dit huis was niet toegankelijk voor
anderen. Bezoekers zagen al gauw een
deur mét een plaatje waarop stond
SLOT. Dat betekende zoveel als VER
BODEN TOEGANG. Deze zusters,
nonnen, leefden, baden en werkten in
stilte. Ze deden dit gezamenlijk, voor
God. Ze geloofden dat zij daarmee ook
de naasten dienden.
Vincentius nu wilde niet zulke slotnon-
nen, maar een vereniging van meisjes
en vrouwen, die zich wilden inzetten
voor de noden van de mensen rondom
hen en die zich daartoe lieten inspireren
/eg die de kloosterlingen van nu zoe-
blijkt inderdaad niet de gemakke
lijkste weg te zijn. Het leven wordt in de
kloosters wel gewoner, maar dit wordt
niet nagestreefd omdat het gemakke
lijker zou zijn, maar eenvoudig omdat
men ziet dat het zó niet langer gaat. Als
het getij verloopt, moet men de bakens °P
verzetten. Waar die bakens moeten ko- het
men te staan, is nog niet met zekerheid eens
te zeggen. Wel is het zeer waarschijn-
ijk dat er altijd religieus geïnspireerde me."sen’
mensen zullen zijn. Het zal goed zijn als te,V*e, e
zulke mensen elkaar weten te vinden en waar
nauwe contacten onderhouden. Maar
ook voor hen zal blijven gelden dat zij
„vragend mens zijn.Het is een weg
die afgelegd moet worden.
1 verschil? Of willen zij mis-
If geen verschil meer? Willen
wat Vincentius indertijd be
oogde, toen hij zijn zusters bijeenbracht
met het doel overal hulp te bieden waar
dit nodig was? Waarvoor zich anders
niemand inzette? Of op plaatsen waar
anderen niet graag naar toe gaan? Vin
centius zag die nood om zich heen en
probeerde die te lenigen. Vooral in hos
pitalen, bij de galeislaven, in de wees
huizen waar men de vondelingen onder
bracht. In het geven van onderwijs in
de scholen op het platteland. Hij kon
dit niet allemaal persoonlijk doen en
zocht daarom zusters als helpsters.
'Kft Uw speciaalzaak
’gen
