A
i
s
I
1
g De kerstboom veroverde de wereld
i!
NACHTMIS IN DE DORPSKERK
Het eerste geschenkpakket
B
stamt
GEDACHTEN OP KERSTAVOND
Kerstbrief
aan
Gottfried Keller
WW WW
PTT tijdens
nieuw jaars
periode
Een kerstherinnering
in zijn huidige vorm gx
hij uit de Bovenrhijn
kerst- en
Pagina 8
ERK
24782
Vanuit Duitsland heelt zich de
Kersl
oud schijnt te zijn.
Een man legt zijn leven op de waagschaal
SB
I 66 Te! 20431
HEINZ STEGUWEIT
Tel. 22345
weg, als taxus of buksboom
zabische land en naar de Palts,
Kerstmis
Charley",
it de
i van
te
i kleine
i klein
iden
en F
teler
ver.
tra
richt
voor in
men en
blinr
gen
zijn
en te
door zijn 1
die op hun
ontvc
De c
ten en i
dat
rr, r
de
lucht hangen de engelen en de sterren.
Op het koor heeft deze nacht het
i Koning Georges j
herinnering aan
Ingeland. Na de
Duitse officie-
dat voor
op de
“'stagent-
nog
duivel erm^e. speelt, moet nu juist de
blaasbalg het begeven. Ik heb mijn
verder zijn
naar het Zw<
als hulst naar Zwitserland. Maar het duurt
nog meer dan honderd jaar voor er spra.
is van een echte kerstboom met lichtje
De beroemde Lieselotte von der Pfalz, die
Daar ben ik, beste vriend, om u zo goed
dat over zo grote afstand gebeuren kan,
ter gelgenheid van het voor mij altijd
jonge kindsheidsfeest de hand te schud
den. Beneden speelt mijn jongste allerlei
mooie melodieën en het hele huis is door
trokken van de kerstsfeer. Twee dagen
lang niets dan kisten gepakt en pakjes
gemaakt en kerstbrieven aan jong en oud
waar dan ook gestuurd: ik heb ditmaal
alleen maar mijn jongsten, Gertrud en
Dodo, thuis, en morgen komt uit Varel
nog mijn musicus, dat wil zeggen muziek
leraar. Maar de twaalf voet hoge den
met zijn brede takken staat al in de gro
te kamer; gedurende de laatste avonden
hebben we vlijtig huiswerk verricht: de
gouden sprookjesdwerg, dito de druiven
trossen van elzezaad ,en grote sparre-
appels, waaraan ditmaal levensgrote
kruisbekken van papier-maché geklemd
zullen worden, waarbij twee roodborstjes
van hetzelfde materiaal naast hun nest
met de eieren in het dennegroen zitten;
fijne witte netten, waarvan de inhoud
zorgvuldig in gouden en andere om hun
lichtgevende kleuren gekozen papier ge
wikkeld is-, alles ligt paraat, en morgen
help ik de boom versieren.
Wanneer dan echter aan de kerstboom de
lichten branden en de kinderen hun kerst
lied inzetten, dan overvalt 't me toch
waar zijn ze allemaal, die. zich eens met
je verheugd hebben? Antwoord: Waar
ook ik spoedig zal zjjn. En het lot van
je geliefden? Eén eeuwige duisternis
voor je.
Beste vriend, ik word sentimenteel, en
dat past eigenlijk niet voor oude men
sen. Dus wil ik liever vertellen dat ik
mij C. F. Meyers gedichten en, om hem
op gepaste wijze te eren, ook zijn Jürg
Jenatsch voor kerstmis geschonken heb.
Het laatste heb ik nog niet, in het eerste
echter al veel en met echte vreugde
gelezen, ook herhaaldelijk al voorgelezen,
waartoe zich deze dingen, zoals u me
reeds schreei, voor een deel bijzonder
goed eigenen. Mij verheugt het bezit van
dit boek, men heeft toch weer wat in de
hand, hetgeen bij een verzameling ge
dichten lang niet meer het geval is ge
weest
Doch genoeg voor vandaag Mijn familie
leden groeten u met rhij Moge ook over
u i de sprookjesstilte van dit feest ko
lk groet u harfelijk, uw Th. Storm
inachtszeit!
i, fijne witte netten,
iet zorg in gouden
gekozen papier ge-
en morgen help
Kerstboom wijd over de wereld
verspreid, en in Duitsland is hij nu
het schitterend middenpunt van het
Kerstfeest.
Romantiek van een grote stad op
de Kurfürstendamm. Vanaf de oude
torenruïne van de Gedachtnis-
kirche klinkt ieder uur een caril-
lonwijsje, dat de oudste kleinzoon
van de laatste Duitse keizer ter
nagedachtenis aan zijn voorvade
ren componeerde. Vanaf de nieu
we toren straalt helder het teken
van de vrede over de mensen in
de verdeelde stad.
aten, Op zaterdag
»--- -- zich zal dienstuitr
inbekende lezers die ver- zondag.
en, die men eens in het Op vrijdag
zoening schreef. Hoe de regeling als
leuwe adres aan de weet bovendien ko
Wij hebben er zelfs nu van de hulpkc
ran en stellen ons tevre- vervallen.
adens. Op zaterdag 1
uitgedaan, het huis
aar de kerk gegaan,
aarin van het oosten
klokken luiden. I
!r de aarde en
irdels van diamant
En toch zagen Goethe noch Schiller
de boom met de vele lichtjes in
hun ouderlijk hui\. Lieselotte von
der Pfalz spreekt er in het jaar 170S
voor het eerst over. Welke is dus
•r als kerstboom
iet begin van de
scht. En zélfs
24 en 31 december
ochtend van 27 de-
i 3 januari zullen extra
jelen worden genomen.
Tot daar het sprookje dat op een poëtische
manier het ontstaan van de Kerstboom
verklaart. Niemand weet, wanneer hij in
werkelijkheid op de wereld verscheen.
Maar men kan toch zijn spoor volgen tot
in de jaren 1500. Geiler von Kaysersberg
en Sebastian Brant, beiden uit de Boven-
den met dennetwijgen. En in een reke
ning staat van de Elzasser stad Schlett-
stadt staat op 21 december 1521 te lezen
dat in het Kiensheimer bos kersttakken
gekapt werden. Het staat vast dat reeds
sinds 1539 in Straatsburg kerstbomen ver
kocht werden. Zestig jaar later hoort men,
opnieuw uit Schlettstadt, dat op Drieko
ningen met appelen en ouwels versierde
takken door de kinderen mochten geplun
derd worden.
Rond deze tijd is het gebruik uit de Boven-
rhijn reeds in Franken doorgedrongen.
igzaam verspreidt de gewoonte zich,
estal door de Kerk bestreden omdat
men meent erin een heropstanding van
heidense voorstellingen te herkennen.
Nochtans maakte de steeds groene boom
«ar
Een Duits sprookje vertelt hoe een kind, bevend van de koude, op
een winteravond aan het raam van een armzalige houthakkershut
aanklopt. Men laat het binnenkomen, geeft het te eten, vermits het
honger heeft en legt het in het warme bed, terwijl de houthakkers
zelf genoegen nemen met de harde bank naast de oven. Bij het
ochtendgloren schrijdt het kind, nu in een gouden kleed, als een
engel door de hut, breekt een twijg van een denneboom af en zegt:
„Ik ben het Kind Jesus en schenk U, uit dank voor Uw gastvrij
heid, deze twijg. Moge hij tot een boom groeien en U elk jaar
vruchten brengen”. En zo geschiedde het ookDe dennetwijg
schoot uit en werd de Kerstboom ,,die behangen was met gouden
appelen en zilveren noten en elk jaar rond Kerstdag bloeide”.
men zowel i
vogel in de
het vuur als e'
zijn, die met vi
---r elementen
men des te
-* geest vers
-al te rui
iund wordt, groeit
winder ik bezit, hoe meer
de geschiedenis verbonden aan de
Kerstboom die ons nu reeds zeer
leningen voor
-
tot 5000,-
OR
graag, oordeelde
roesten het eigen-
zijn. Laten wij
enken aan die
___i bij wijze van
scheermesjes en
-**s werd
moeten
rbardeerd
idupeerd was, dags
zonder stellen het r
de ster-
POSTDIENST
Op vrijdag 24 december zullen de post-
inrichtingen zijn opengesteld als op
maandag t.m. donderdag, d.w.z.
wat het geldverkeer betreft,
hoofdkantoren, bijkantoren en postagent
schappen na 15.00 uur uitsluitend nog
spaarbank- en spoedzaken zullen kun
nen worden afgedaan.
r-u. 25 en zondag 26 december
tvoering plaatsvinden als op
TELEGRAAF- EN TELEFOONDIENST
Op de beide Kerstdagen en op Nieuw
jaarsdag wordt de dienst uitgevoerd als
op zondag.
Op vrijdag 31 december 1965 komt
ondopenstelling van de hulpkantc
PTT-statlons voor het aannemen
legrammen en voor telefoonzaken
srvallen. De telefoon- en telegramcen-
zullen echter al het mogelijke ver-
rten voor de aflevering van de daar-
aanmerking komende telegram-
telefoonoproepberichfen.
lelijk En toch kenden w‘i dal vonkje hoop,
daar dat weliswaar niet aan Deens spek en gen€
maar.ChHet ha^ hele-
aepaald doel, maar het ver-
i stukje blind en op de keper
niet te vatten vertrouwen.
11 hadden we geestelijk nog
ve voteren.
iet niet met het Godsvertrouwen
manipuleren, maar ook niet spotten met
het geloof dat alles zich volgens nauw-
'"'urig bepaalde regels voegt. In de
uuod van honger en verlatenheid kun
nen kleine gebeurtenissen echter ook
een klein wonder betekenen Daarom
konden we onze ogen nauwelijks ge-
1 januari vindt een dienst-
plaats.
>er tot en met
extra buslich-
ed-uitstaande, Dit is de nacht wae-=.
klinkt^ het in tot het westen de k.„,
juichkreet schalt over
lichten stralen als gon
om de aardbal.
laan. Op het koor heeft deze nacht het on- blaasbalg het begeven. Ik heb mijn
isten heil toegeslagen De pastoor zet reeds hoofd in de handen genomen, maar het
Een het kerstlied in. Ik zit achter het orgel liefste had ik het het raam uitgegooid.
1 de en terwille van de bijzondere feest- Tevergeefs huppelen mijn tien vingers
nant vreugde trek ik alle zes registers open, over de toetseh heen en weer; doofstom
maar daar springt plotseling de blaas- is de hele kraam en zo dood als een
stwijg, Ook k“a°^teke^L he^1helde.r' als0f «Sft geenlnkrfe'f^tsSjke tooi mêeï Paul Holzer, zijn vrouw en Adelheid von
nen. Iedereen heeft een stuk kaars of
zelfs een hele wasrol meegebracht, want
in de kerstnacht moet ieder zijn geloof ue muzle
en zijn licht hebben. De mensen dringen feest uit
zich naar het kribje, dat vandaag op de hele
plaats van de biechtstoel werd opge- ten
bouiwd. Ik heb een aantal jaren geleden ieder
uit linde- en essehout de vele kleine eerst
figuren gesneden en ze om de geboorte
van Christus te verzinnebeelden gegroe
peerd. Het kindje met Maria en Jozef,
met os en ezel; de herders met de scha
pen; de heilige koningen met de kame
len en verder een stelletje grappige ge
stalten en groepen, die vreugde, welwil
lendheid en liefde voor het kerstkind
volgens de opvattingen van de mensen
tot uitdrukking moeten brengen. In de
nood. Geef J.
beide benen weg,
ld, stom, hij zal
i vinden om zdch
i geheim binr™'
te spreken. I
mij zo rijk voel als vroeger! Hij heeft
niets meer, zegt men! Neen, niets meer
‘e dragen. Welaan, dan ben ik ont-
Nooit ben ik zo fris geweest,
t zwom ik zo vrij met de stroom
an- van mijn verbeelding mee.Wie zou
St- mij evenwel in het voorbije jaar ge-
loor zegd hebben, dat ik het zo welgezind
slag opnemen zou! Heb ik niet steeds ge-
uwe zworen, ik wil tot aan mijn dood heer
de in huis blijven, heer van mij zelf, onaf-
hankelijk en wil niemand dan mijzelf mijn
onderdak, mijn brood en rekenschap
over mijn dwaasheden schuldig zijn!
De mens denkt. Uiteindeliijk verloopt
alles heel anders dan men wil, en zo
moet het ook gebeuren. Tenslotte is de
-‘n het algemeen een braaf dier,
komt voor hem ten besten uit.
st zich aan, zowel aan het geluk
In die dagen betekende kerst
beproeving voor de Duitse 1
wil zeggen, wie de diepe zin van de zakenvriend aan de an
kerstboodschap nog besefte en beaamde, A1Pen en waarom zoi
hoewel hij behalve zijn „witte blazoen" regen hoPen’ te
nauwelijks een hemd aan het lijf en ver- e? eg°Isn\e
der niets had, verkreeg nog genade. Hij >andschap bepaalden?
leefde niet in schamfe uiteindelijk
wist hij dat hij nog nocht hopen, c waic-uraar
waar anderen te vroeg vertwijfelden.
Toegegeven, wie een kip in de pan had,
wekte onze jaloezie op, maar in geen
geval onze woede. Wij dachten; komt
tijd, komt kip. Elk leven van ieder mens
verloopt altijd in curven en volgens een
wijsheid van Socrates bereikt noc-'*
iemand de top, die ook het dal r
kent.
In 'die tijd had iedereen de mond vol keuri
van Care-pakketten; velen niet olleen nood
figuurlijk, maar ook letterlijk! Het waren
liefdegaven, die uit gelukkiger, landen
naar onze ellende gestuurd werden. Zij
Het j
veüH
kap
uit de I
renheme
de oogk
ik hoor
zwevend
demachti
dat het
lijke
berste i
reld s<
stemme
weerl
nieuw
der hat
Iternacu
smelt.
Ik ben érlleen lüfs mijn k idi-ien.«ijn mooi
in de kerk; voor de eerste maal ga ik “eid
niet meer. Ik blijf achter met mijn grijs
katje Patapon en mijn hond Citron. We
dromen en zien hoe het vuur aan de
haard likt. Ik denk terug aan de door- 251 in-
gebrachte avond. Zojuist nog was mijn yieT
kroost bij mij; ik vertelde Glodie, die is m -
grote ogen opzette, sprookjes van het want de ge
lelijke eendje en van het gepluimde kui- oreeKt; de
ken, van de knaap die zijn geluk ver- dun<i wordt
overde door zijn haan te verkopen aan Miud®! ik b
lieden, die op hun wagentje de dag zoch
ten om hem te ontvoeren. We hebben ge-
zellig gepraat. De anderen hoorden ook
toe en lachten en iedereen luisterde naar
het water dat daar kookte, luisterde
naar het vuur, naar het vallen der witte
vlokken op de ramen, naar de krekel
onder de as. Ach, hoe mooi zijn deze
winternachten, het zwijgen, de warmte
der kleine aaneengedrukte kudde, de
dromen van die avonden bij gemeen
schappelijke arbeid, als de geest zijn
eigen weg gaat.
Nu sluit ik mijn jaar af en stel vast,
dat ik op zes maanden tijd alles verlo
ten heb: mijn vrouw, mijn huis, mijn
geld en het gebruik van mijn benen.
Maar het aangenaamste is dat ik, als
ik nu op het einde de balans opmaak,
31 december geldt dezelfde
s op vrijdag 24 december;
komt de avondopenstelling
-kantoren en PTT-stations te
jaar draait op zijn goed gesmeerde
aren. De poort sluit en opent op-
iw. Zoals een lap stof die men sa- om te
jvouwt, zinken de dagen diep in het last!
ilig, week schrijn van de nacht. Aan nooit
ene kant komen ze erin, aan de a-
kant eruit en na het feest van S
s zijn ze reeds wat gegroeid. Door
spleet kan ik reeds een oogopslag
arpen op de glans van het nieuwe
ar. Ik zit in de Kerstnacht onder de
p van de grote haard en bekijk, als
l de bodem van een bron, de ster
renhemel boven mij en zijn knipogt
de oogleden, zijn bevend klein hart,
>•- i-de kiosken, dichter en dlichi
1 op de gladde lucht, de M
tmis luiden. Ik denk 7
het Goddelijk Kind op deze nacl
jke stonde geboren wordt, op dit s<
arste der uren, waarop het 1-
schijnt ten einde te 1
letje zingt: „Oh dag,
Gij komt ons nabij! Daai
jaar!” En de hoop koestert on-
haar warme vleugels de ijzige win-
acht en ontroert zijn hart, zodat het
later als Hertogin van Orléans van het
Frans koningshof haar hoogst amusante,
boosaardige en met scherpe pen geschre
ven brieven stuurde, vertelde eens aan
haar dochter over haar kerstherinne-
ringen: „Men stelt tafels op waarop voor
elk kind geschenken uitgestald liggen,
zoals nieuwe klederen, zilverwerk, poppen
en suikergoed. Op de tafel stonden buks
bomen met op iedere tak een kaarsje -
dat ziet er allerliefst uit en ik zou het
graag ook vandaag nog zien
De Duitse echtgenote van
III nam hem als zoete 1
haar vaderland mee naar Er
Vrijheidsoorlog brachten 1
ren- en ambtenarenfamiilies het gebruik
van Zuid- naar Noord-Duitsland over. Uit
Noord-Oost Duitsland verspreidde de
Kerstboom zich over Zweden.
Bij de opgesmukte boom kwam dus,
eigenlijk wel laat, het licht; de gewoonte
van de brandende kerstboom, die in de
Duitse literatuur voor het eerst door
Goethe gemeld wordt in zijn „Leiden des
jungen Werther”, heeft zich verbonden
met het versieren van de boom rond
Kerstmis. De den of spar
krijgt echter slechts bij he
negentiende eeuw burgerrec
ontketenden veel vreugde en zegen
zij versterkten het teer geworden plantje
van het geloof dat het met de mense
lijke goedheid toch nog niet afgelopen
was; en met het gevoel voor recht en
met de zeven werken van barmhartigheid.
Door het dorp ploegde de gele postauto.
Wij kenden toen het ritme van zijn wie
len haarfijn. En als het vehikel 's mid
dags kwam aantuffen, loerden we door
het raam en vroegen ons af wie ve-
daag weer zulk een sprookjesach
pakket in zijn armen zou mogen
Voor ons stond één ding vast:
stayond een den nooit aan de beul? ko™en- -
zielen Dat den geen ooln ln Amerika en 9een
a„ zakenvriend aan de andere kant van de
zouden wij dus op
terwijl rondom ons
het toenmalige
POSTVERVOER
De nachtposttreinen rijden niet in de
nachten van 24-25 december 1965 en 31
december 1965-1 januari 1966. De laat-
ook ten ste treinen zullen op 24 december en
jiet Jje- 31 december 1965 op de eindpunten aan
komen omstreeks 23.00 uur resp. 22.00
uur.
In de avond van
1965 en de vroege
cember 1965 en
vervoersmaatregt
Doorstane pijn heb ik c
Wilhelm Busch en we mc
lijk met zijn wijsheid eens z
dus zonder woede terugder
droeve tijd rond 1946 toen
spreken de boter met
het spek met aardappelmesjes
afgesneden. Wie echter had 1
vluchten, uit zijn huis gebomt
of op een andere wijze gedupc-
die moest het al helemaal zonde
en kon duimen draaien of naar
ren staren.
- Nooit tevoren heb ik in een
moeilijker situatie verkeerd als op dit
moment. Ik ben de schoolmeester, de
koordirigent, ik moet muziek maken en
de muziek maakt toch eigenlijk hét hele
'”t en zonder muziek is er in de
uvlemaal geen kerstnacht. De har-
van alle mensen kloppen blij en
ereen luistert met ongeduld naar de
eerste tonen van het orgel en alsof de
- -enen of neem zijn
‘veg, maak hem doof,
j zal nog middel en we-
zich aan te passen en in
nnenste kijken, te horen
Hij is als was, dat men
samendrukt; de ziel
«»ar vuur. Bh het is Sfelfs
■telen dat men (deze soepel-
jees’t en lichaam bezit, dat
een vis in het water, een
e lucht, een salamander in
een mens op aarde kan
vrolijk gemoed tegen de
strijdt. Op deze manier
rijker dat men armer is;
rschaft wat hem ont-
uige boom, die uitge-
t in de hoogte. Hoe
-er ik ben.
1963 bij „Checkpoint
de doorlaatpost voor
buitenlanders naar de Ooslelijke
sector. Over muur, slagbomen,
prikkeldraad en grenswachten
heen groeten kerstboom en kaars
licht de buren aan de andere zijde.
koor zitten, zien 1
ze schuifelen wt
kuchen en schr»"
te gaan Staan en
zingen
O du fröhliche, o du s
Gnadenbringende Weihi
Welt ging verloren,
Christ ward geboren,
Freue, freue dich, o Christenheit!
Dat was, voor mij zalf op een zere wonde.
Maar het lied zal spoedig uit zijn en
daarna komt de hoogmis en daar moet
muziek, koormuziek, bij zijn, koste wat
het kost.
Daar strompelt de oude Rüpel de trap
naar boven op: „Schoolmeester! Geeft
het orgel dan de geest, een viool is ook
goed voor het feest!” „Mijn lieve hemel,
Rüpel, die is bij Holdenschlag om te
lijmen!" „En al ontbreekt ook de viool
voor deze gelegenheid, dan had ik de
liederen toch op de cither begeleid!"
Voor deze vondst heb ik de oude man
zo hartstochtelijk omhelsd dat hij ervan
schrok. Ik snel weg en haal de cither en
tijdens de hoogmis klinkt er op het koor
een snarenspel, zoals" het in deze en
waarschijnlijk ook in een andere kerk
nog nooit gehoord werd. De mensen
spitsen hun oren; de pastoor zelf draait
zich een beetje om en werpt een korte
blik naar me op. Zo werd midden in de
winternacht te Winkelsteg het kerst
feest gebierd.
Zachtjes sidderen en wiegelen de tonen
van de snaren; zij zingen voor het pas
geboren kindje Jezus het wiegelied en
voor de mensen van vrede. En ze alar
meren en wekken het slapende kind
voordat de valse Herodes komt en zij
neuriën een wandelliedje voor de vlucht
naar Egypte. Ik speel de mis; speel lie
deren zoals mijn moeder ze gezongen
heeft en mijn pleegvader, de goede
Schumacher.
En uiteindelijk weet ik zelf niet meer
wat ik, naïeve man, de parochie en het
heilige kind heb voorgespeeld in deze
kerstnacht.
dan nog onder de meest speciale vormen.
In vele gewesten hangt de boom als een
luster aan de zoldering. Elders wordt hij
met ringen van verschillende grootte uit
gerust waarop de brandende kaarsen hun
licht uitstralen.
Maar het mooist is toch de versierde
denneboom die met zijn naaldengeur en
lichtglans de hele woning vult en het
mythisch middenpunt van het huiselijk
feest uitmaakt. „De breec
twaalf voet hoge den", zo k
een kerstbrief van de dichter Theodor
Storm, „staat reeds in de grote kamer, de
vorige avonden werd met vlijt gewerkt
door de familie: de gouden sprookjest-”-
de gouden duiventros van het elzen;
en grote dennenappels,
waarvan de inhoud me
en ander lichtkleurig gekt
wikkeld is, alles ligt klaar,
ik mee de boom te versieren
Deze versiering van de boom leidt nu
reeds sinds meer dan honderd jaar op
mooie en zinvolle wijze het feest in. En
als mooiste en meest zinvoïle getuigenis
der kerstboodschap is de kerstboom heden
even goed in beide Amerika's bekend als
in vele streken van Afrika en andere
Kontinenten. Geen enkel Duits volksge
bruik heeft een dergelijke zegetocht aoor
de wereld gekend als dit!
loven: op kerstavond kwam het eerste
geschenkpakket uit de Verenigde State"
een collectieve gift van mensen, die z(
als tot nu toe onbekende lezers die
halen herinnerder
geloof aan verzea
afzenders ons nieuwe adres
waren gekomen? Wij hebbel
nog geen idee van
Wi» v.n den met vermoeder-- zaïeraag r januari vind
wie van- Wat betekende indertijd een zakje kot- uitvoering als op zondag p
’Mesachtig fie? wat een potje honig, een pond ln de periode 24 decembei
en sluiten. smout, een blikje sardientjes? Niet alleen 1 januari zullen zonodig e
een -vermogen'maar veel meer een tingen worden uitgevoerd.
1. Wij had- macht, die ons weer eens leerde dat het
om te vertwijfelen altijd te vroeg en om
te hopen nooit te laat is. En dat het
altijd weer loont wanneer men trouw
blijft aan het menselijke.
Hoezeer de tijd sindsdien zich
goede keerde, nooit willen we
reidwillige gebaar vergeten van die
genen, die aan de andere kant van de
hongergrens niet alleen maar een mense
lijke plicht vervulden, maar er ook zorg
voor droegen dat de eerbied voor het
lot niet verloren ging in deze vaak zo
onwaarachtige wereld. Want de ge
schonken levensmiddelen waren zonder
enige twijfel hartelijk welkom, maar
wezenlijk belangrijker nog was de ver
sterking die het geloof hierdoor onder
ging. Op deze wijze werd namelijk de
tastbare gift geheiligd en zo verkreeg
deze de zin, die ook in de boodschap
van de engelen verkondigd wordt.
-.aziliaanse koffie
vonkje gloeide zo
maal geen bepaald
warmde een
beschouwd r
ln elk geval
wat te vertel
*n?et Men raoet ni
manipuler“"
cje bl
te
naast me op 1
mijn ellende wel, maar
zat heen en weer en
en schrapen hun kelen om dan
staan en met lichte stemmen te
Sr
gen-
t, en
chter
Mid-
ak zo graag, mens in
deze nachte- Alles kc
op dit som- Hij past zich aan, zowel aan het geluk
t met de we- als aan het leed, de overvloed als de
lopen. Zijn nood. Geef hem vier benen of neem zijn
gij keert 1- - -
ar zijt ge,
estert
jzige
zodat
z 4 uit trekt en weer
•*v kneeflit het in haar
