OPLEIDINGSJAAR I v' j Pater Leppich’s opzienbarende preken Lijst 3 Een engel in de onderwereld ZUSTER BERTHA KEYSER, EEN Veertig jaren nummer 49 Lijst 3 Lijst 3 I 93-JARIGE VROUW, BEKEERT OPLICHTERS EN DIEVEN Opleiding tot schoenstikster, uniek in Tilburg Het nieuwe lBo//y I I Duizenden luisteren naar reizende Westduitse prediker Hij noemt zich „Strijder voor God” dat is andere 1 I I RlAh VS koek! Piet F I I I I 17* I s Inoof LEREN en VERDIENEN I 3 I 1 I Vrijdag 25 mei 1962 DE TILBURGSE KOERIER Pagina 8 L srwijt op: t zo over FILM Achteruit kijken is Vooruit stemmen in DE Géén Ja-knikkers gezicht moette zien", zei maar IN DE OORLOG. Gezonde kritiek Nieuwe Lechim Alles v huif Kies 30 mei Groep Tilburg ien 26 |l Kinder* ie ten le j minder -Pauli is het 1 n’ in Handtekening ouders poirti TEL is len kent het werkel t haar vroegs*- leeftijd moest r Gedipt. 1 TrouwlJ Tel. bt*******-» C. VORS Heikantsi MLi GRATIS CHOeOL^DEREFEA Keur 500 Naam |AMB I WILLI Babyh Besterdstraa Tilbui BINNE BUITEt t of z| ize uil STUf F HAI I STATIC ver- 1 er lander r boter t W€ ten van enkomst er men avond onge- Reeds NU aanmelden dagelijks van 9-12 uur en van 2-5 uur, of door het insturen van on derstaande coupon. zijstraat ft voor de meisjes de oplei- -- aantrek- heel wat ilijke, harde leven se- sgste jeugd. Op 14-jarige zij reeds meehelpen om i, leesten etc. onderbroken met een tooi op de Sancta Mt. oken, algemeen vor Ivuldig voorko- zas de hond, welke gespannen en de het vaderlandse Toen zij na t ziekenhuis jonge het iw hem zgn tehuis toch De beroerdste tijd vindt Kees de oor logsjaren. Ofschoon hij daarin niet al leen staat, kwam er voor hem nog de moeilijkheid bij van bonnen-misère en het eerlijk verdelen van de spaarzaam aanwezige pakjes boter. Een man met het beruchte rood-zwarte driehoekje op zijn revers komt naar de wagen nr. 49 en eist, bonnen in zijn hand: „Twee pak jes boter, melkman”, „Die hê’k nie, dè bietje dê'k krèg is vur m'n ège klaan- ten”. Lijn relati itrikt op rf halve 1 reid waar I me ha„vi zijn klantt Zeer voo prijzen Ondanks wat bedriegerij er stallen, die altijd weer voorkon zuster Bertha nooit de moed m kleine dief- —komen, heeft verloren. T»NI» munisten heeft, merkt bij dit vei „Op één punt denken wij er als de communisten, name! aardse goederen van deze keerd verdeeld zijn”. Verder z j ge. protestant zerk verde „Mijr zich ge n aanst optreder van zijn Main i teams", met •neer dan 400 b Duitse teams hebt „elektriscl onder de Vrijdag 25 m< LEU COMM CADEA il goud ei In de afgelopen jaren heeft pater Lep- pich veel gedaan en bereikt. Hij organi seerde kindermissies, gaf troost aan Vluchtelingen in het Westduitse kamp Friedland en stichtte een Christelijke ar- beidersjeugdvereniging. Hij bouwde te huizen voor ongehuwde moeders, zieken I VELDH c c In september 1962 starten wij weer met een nieuwe groep meisjes om deze op te leiden tot schoenstikster. Alle meisjes die de school verlaten komen hiervoor in aanmerking. Schoenfabrieken N V uil- i) TILBURG I van j i vels< die van huis iders, die in luis en werk- ook vagebon- leen maar ko ke wijze een >^4-****-*»> woorden van de Jezuïetenpater hun uit werking «niet gemist. Velen, die anders nooit een kerk betreden, zijn getroffen, enigen zelfs gefascineerd. Bereidwillig gr ven zij een kleinigheid voor het van de zieleherder. De assistente) de pater zamelen bij iedere bijeei minstens evenveel marken in, als sen verschenen zijn per veer 20.000 tot 40.000 mark. „Weet je niet tegen wie je spreekt?" „Tege 'ne meens die'k nog nóót irder gezien heb”. Het driehoekje verwijdert zich en komt even later terug in ge zelschap van een levensgrote Duitse of ficier, dit laatste tot grote consternatie van de dames rond het melkkarretje. „Diese man must butter haben" „Die- Gedurende 48 armen van die al een' kwamen. eigen De dag is verdeeld in 8 lesuren van 50 minuten. Tussen het 2de en 3de-het 6de en 7de uur is een koffie, of theepauze 1 ingelast. Naast een praktische vorming I krijgen de meisjds ook een theoretische opleiding, die wordt verzorgd door erva. ren leraren. De meisjes leren de schoen zien als een uitgesproken mode-artikel |r en hen wordt een inzicht bijgebracht in snitten, kleuren, leesten etc. De week wordt onderbroken met een dag huis- I houdschool op de Sancta Maria. Hier krijgen zij koken, algemeen vormend on ist vur mijn klanten, hai haabt -- auch ein mullukboer". Waarschijnlijk heeft de Duitser niet staan, doch de verkeerde Nederl werd afgesnauwd en kon zonder vertrekken. „Ge had dè Kees. derwijs en lichamelijke opvoeding. Veel I nieuwe omgeving, zij leren werken in aandacht wordt besteed om de meisjes teamverband en bereiden zich op deze zich spoedig thuis te laten voelen in hun wijze voor op een goed betaalde baan. uur, staan »n voor de voor ont- te ve Door heer C. met de Orde van Oranje van de C.T.M. 5 Als boerenzoon in het landbouwbc perspectief en tijder leveranties zag een baantje los Woensdag 23 mei j.l. was het veertic jaren geleden, dat de heer C. de Kok zijn wijk rond het ziekenhuis beter be kend als „Kees de melkboer") zijn eer ste ronde met de handkar maakte om te trachten met het slijten van melk en zui- velprodukten zijn dagelijkse boterham verdienen. wvr burgemeester C. Becht werd de de Kok woensdag gedecoreerd versierselen behorende bij de 'e Nassau in het gebouw Wilhelminapark. met drie broers zag hij ••’bedrijf niet voldoende jdens de dagelijkse melk- hij kans bij de C.T.M. te peuteren. Binnen zeer korte tijd leren c zelfstandig te werken, zodat ‘dingstijd ook voor het meisje I kelijk is. Vroeger deed men er I langer over. 4FDELING PERSONEEL OUDE LIND TILBURG „Jij daar, jij bent te jong en té dom, vooruit, naar huis!," zo jaagt hij een meisje weg, die niet luistert, maar met haar vriend flirt. Nadat de helpers het plein van ordeverstoorders hebben ge zuiverd, begint de 46-jarige pater met zijn preek. Hij spreekt van de kostbaar ste brandstof, die op aarde bestaat het menselijke bloed vertelt van le- prazieken in Afrika, wier stank hij zelf geroken heeft en over hongerlijdenden in andere landen, die in de straatgoot „kreperen”. Dan verwisselt hij abrupt i onderwerp, hij scheldt over de dui- .alse angst, die vele mensen hebben om oud en lelijk te worden, hij klaagt over de volgens zijn opvatting verwaar loosde jeugdigen en de jongelui op mo torfietsen, die met hun „nylon-meisjes” achterop door de straten razen. Dan maakt hij een gebaar, als wil - - - - delijk maken, dat zijn praten toch te vergeefs is: „Maar jullie kan dat niets schelen, jullie wilt toch alleen maar v.“t beleven!" En dan begint hij plotseling ten naar huis - weer te schelden: „Jullie vergist je, hier zende, fel opge worden jullie niet verrast op relletjes ook pijnlijk getr en striptease. Wij brengen jullie iets, ten verdwijnen dat je zeker nog eens nodig zult hebben, de een of ande Het evangelie is geen slaapmiddel, maar dynamiet!" En dan vertelt hij over Jezus Christus, over barmhartigheid en liefde. Zo praat hij zelfs in het Hamburgse maakcentrum St.-Pauli, in èen zij van de Reeperbahn. Hij spreekt zijn er talrijke katholieke en ntse geestelijken, die deze pater ledigen. Zelfs de kardinaal (Leppich: jn chef"), die hem zo af en toe bij moet roepen, omdat zijn vrijmoedi- manier van spreken hier of daar stoot gegeven heeft, heeft in de grond de zaak geen bezwaar tegen zijn Jen. Johannes Leppich leidt thans zijn centrale post in Frankfort a.d. uit rond 1.500 zogenaamde „kern s'’ met ongeveer 17.000 leden in plaatsen binnen en buiten Bondsrepubliek. Deze kem- iebben tot opdracht volgens zijn :he schokmethode” Gods Woord mensen te verkondigen. Bertha Keyser weet, dat haar moeite soms tevergeefs is, maar degenen, die inderdaad hun leven beteren, zijn een bevestiging voor de zin van haar werk. Een paar jaar geleden sloeg één van haar beschermelingen haar met een bier fles neer en beroofde haar. Teen een langdurig verblijf in het ziek weer hersteld was, had men de onverlaat reeds gearresteerd. Voor gerecht vergaf de oude vrouv daad en verzocht hem, het 1 weer te bezoeken. Duizenden mensen, die naar de Ree perbahn in Hamburg waren gegaan, teneinde iets te beleven, luisterden meer dan een uur naar^de straat- prediker Leppich. Van het dak van ‘ie tt zijn geluidswagen af lanceerde de Flar pater zijn scheldkanonnades tegen laster en immoraliteit De reclames voor striptease-shows op de gebou wen aan de overkant brachten hem niet in de war, maar werkten zelfs inspirerend. Hondem. Halsbam Gespecis luxe hor Hols-mei hond en De apoti uw huist The T „Ko H. v.' d. B Korvels Tel. De voorbereidingen voor het praktijk- examen tot schoenstikster, waarvan zo wel het praktisch als theoretisch gedeel te in juli moet worden afgelegd, zijn in volle gang. Bij Mannaerts Schoenfabrie. hebben zich een aantal 14- en 15-ja- „e meisjes vanaf oktober op dit exa men voorbereid. Toen startte dit bedrijf als enige Tilburgse schoenindustrie in samenwerking met de VAS (Stichting Vakopleiding Schoenindustrie) met een eigen leerprogramma, dat geheel werd aangepast aan de behoeften vai. het eigen bedrijf. In andere plaatsen, als Waal wijk, Kaatsheuvel en Oisterwijk, wordt reeds langer dit systeem toegepast. De VAS kontroleert in de loop van het jaar alle opleidingen en onderhoudt waar nodig contacten metde ouders. De op leiding wordt afgesloten met een exa men, dat als dat met goed gevolg wordt afgelegd wordt bekroond met een rijkserkend diploma. DE SANERING. In eerste aanleg was Kees echt een te genstander van de melksanering. De klantenkring waarin hij zich thuis voel de, moest van hem blijven. Hij kende alle daghitjes bij hun voornaam, en vele oudere dames genoten dagelijks van zijn aanstekelijke Brabantse gemoedelijkheid. Kees is er van overtuigd dat verschillen den van hen af en toe een half litertje meer namen dan strikt noodzakelijk was om hem een plezier te doen. „En vur :ó’n klaanten hêdde wè over". ir gemak vaart niet lang en Kees Is lang overtuigd van de voordele sanering. met hun kinderen, jongelui, weggelopen zijn, buitenlander West-Duitsland nog geen thi kring gevonden hebben en c den en boeven die soms alle men, om op gemakkelijke maaltijd te verschalken. ZUSTER^ BERTHA. in het levensonderhoud te voorzien. Gedu rende drie jaar moest zij ’s nachts om 1 uur opstaan en in een bakkerij voor de hete oven werken. Later was zij als dienst- en kindermeisje in Engeland, Frankrijk en Amerika werkzaam. Toen zij uit de Verenigde Staten weer in Pa rijs terugkwam, besloot zij diacones te worden. In 1906 was zij weer in Duits land, richtte in verschillende Duitse ste den missies in en ging tenslotte in 1913 naar Hamburg, om haar levenswerk op te bouwen. en armen en schiep een kinderdorp voor wezen. Sedert lang ondersteunt hij le prakoloniën in de gehele wereld. Van hem, gingen ideeën uit, die beslissend wa ren voor het ontstaan van „telefonische zielezorg” en de „medische luchtbrug” voor rampgebieden, alsmede de gedach- net zo over te grammofoonplaten van tekst te voor blijk dat de zien om zo kinderen en volwassenen het wereld ver- Christelijke geloof in huis te bezorgen. Zijn zakboekjes verschijnen met een to tale oplage van meer dan een miljoen en hij heeft drie tekenaars als vrije me dewerkers in dienst, die aanplakbiljetten en brochures ontwerpen. „Wij hebben de beste waar ter wereld!” zegt de Jezuïetenpater Johannes Leppich. „Wij moeten deze alleen op de juiste manier verkopen!" rtig tijde bereid ~z:: (in kundig panklaar te mak< wat voor de slager zelf Kees maar heel gewoon. De praktijklessen worden verzorgd door een instructrice. In de loop der jaren is de methode van instructie sterk gewij. zig-d. Bij Mannaerts wordt de zogenaam de BKT-trainingsmethode gevolgd. Elke werkzaamheid die de meisjes moeten le ren, is in onderdelen gesplitst en deze zijn in volgorde opgeschreven. Onderdeel voor onderdeel wordt op deze wijze aan geleerd. De resultaten zijn uitstekend. GETAPT BIJ DE KLANTEN. Toen kort na de bevrijding de eerste puffende driewielertjes in omloop kwa men, meende een jong kapelaantje van de reeds eerder genoemde pastorie dat Kees hiervoor toch zeker-in aanmerking kwam. De Eerwaarde stapte naar de di- nge recteur. mpn Wat er op het kantoor besproken is weet niemand maar de kapelaan kwam naar buiten met een grote sigaar en Kees kreeg op de dag na zijn zilveren brui loft de beschikking over een motorvoer tuig. Daar de kerken leegstromen, als de pa- TT.. ter komt en giften, zoals deze de moder- nlJ ne missionair toestromen, in de Gods- laks- huizen sinds lange tijd niet meer voor- me' kwamen, zijn de plaatselijke geestelijken de niet erg enthousiast. Zij waarschuwen hun gemeente soms zelfs voor de „rei zende agent van God". Enige Protestant se kritici vergelijken hem met de af- laatprediker Johannes Tetzel (1465 1519), die destijds een doom in het oog I van de hervormer Martin Luther was. Katholieke priesters wenden voor, dat zijn straatpreken lijken op communisti sche propagandabijeenkomsten. Maar Leppich, die geen sympathie voor com- VROEGER. >e tijd was toen even anders en de omfortabele driewielertjes van de ZM /aren toen nog volkomen onbekend. Jon, wind, sneeuw en regen ten spijt noest met mankracht de wagen worden /oorgeduwd over wegen welke nog geen chijn hadden van onze huidige bestra- .ing. Je enige hulp in de veeh lende modderpoelen wi nder de wagen werd dsselvalligheden van .limaat deelde. >at dit door de klantenkring werd ge- zaardeerd bleek wel uit het feit dat ij na dagelijks op de pastorie der Sacra- lentskerk een „prakkie” op Kees stond b wachten. Het behoeft geen betoog i’ ij dat zeer waardeerde en het z« ijn plicht vond als tegenprestatie uin daar bij te houden. „Wè was d< och 'n schóón dienstmedje" vertelde r terloops tussendoor. let Tilburgs kermis ging voor lelkleveranciers het werk gewoon do raar donderdags (de laatste kermisd risten zij het wel zo te arrangeren, i ond vijf uur voor diverse 'cafeetjes lelkwagens in de rij stonden en de tn onden enkele uren op hun baas mo en wachten. Dan waarde blij agge oew ège aon èr vaast kost haauwe", glundert Ke i i I i I „St.-Pauli” heet de bekendste stads wijk van Hamburg, hoewel er hier helemaal geen heiligen zijn. Integei deel, het Christendom wordt hier i het algemeen nog minder geacht dan ergens anders. St.-Pauli is Hamburg's wereldberoemde vermaakcentrum, voor toeristen belangwekkend en de moeite van het zien waard echter alleen zo lang men niet van het rech te pad raakt. In de donkere zijstraat jes van de Reeperbahn, achter de van neonlicht fonkelende coulissen be vindt zich namelijk nog een stuk onderwereld. De kleine en grote boe ven hebben daar hun onderkomen. Tot ergernis van de eerlijke, werken de bewoners van deze buurt en tot ergernis van de politie heeft men de licht- en werkschuwe individuen nog niet uit deze wijk kunnen verdrijven. Er woont echter nog één engel onder deze mensen: zust gel van St. Pauli thans 93-jarige vrouw. G r zorgt zg al voor de Hamburg en voor degenen, keer met de wet in aanraking kv» Zuster Bertha verleent iedereen dak, of hg nu wel of niet door schuld in een ongelukkige situatie 'te recht is gekomen. Reeds 's morgens, voor acht t de eerste mannen en vrouwei deur van het kleine .Tehuis heemden’ in de Backerbreitergang nr. 7 en wachten op een ontbgt. Zuster Bertha geeft hun wat te eten en te drinken, bidt met hen en stuurt hen dan weg, om werk te zoeken. ,De meesten wi«c.. wel werken,’ vertelt de oude vrouw. *'~M hoe kan een mens overdag wer- ‘4j ’s nachts niet geslapen heeft, omdat hg geen onderdak bezit? En wie niet werkt, kan zich ook geen onderdak veroorloven’. Deze eeuwige kringloop tracht zuster Bertha te doorbreken. Zij wil de getroffenen over God vertel len, hen weer moed en vertrouwen ge- Op het dak van de geluidswagen staat een sportief uitziende man. Hij zwaait met zijn armen en balt zijn vuisten. Om hem heen staan duizenden mensen en kijken geboeid naar hem op. .Artiesten?’, vraagt iemand, die er net komt aanlopen. ,Neen, een godsdienstoefening!', krijgt hij tot antwoord. De man, die op de wagen voor de microfoon staat te praten, fluistert, scheldt en schreeuwt, die zichzelf .strijder voor God’ en .heilige stoomwals’ noemt, is de West-Duitse Jezuïetenpater Johannes Leppich. In plaats van zijn toe hoorders voorzichtig te vermanen en met zachte Bijbelse woorden te troos ten, wil hij hen in sappig arbeidsjargon iets over liet Christendom vertellen. Zo gaat hij in elke stad te werk, die hij met zijn helpers bezoekt. Slechts zelden bevindt hij zich in Frankfort, waar hij zijn centrale post heeft, spreekt op stationspleinen, in fabriekshallen, plantsoenen en verma< centra. ven. ,Maar de hongerigen moeten eerst iets te eten hebben, voordat men hun God’s Woord kan verkondigen’, zegt zij. En daarmede snijdt zij een van haar grootste problemen aan: Hoe moet zij de 500 mensen, die elke week bij haar komen, voeden en met welke middelen moeten zij geholpen worden De staat on dersteunt de kleine vrouw niet bij haar enorme taak. Er werden sociale tehui zen ingericht, waar deze mensen onder- zuste dak en verpleging kunnen krijgen. En daarbg kan hij zich ooi: bezig houden met bijzondere inrichting, (jert- zoals het tehuis van zuster Bertha. leeft! Bertha Keyser heeft aanvankelijk moe ten bedelen, om voor haar destijds nog zeer kleine groep het allernoodzakelijk ste te vergaren. Door haar hardnekkig heid, trok zij langzamerhand de aan dacht van de Hamburgers, de Duitse pers schreef over haar en spoedig kwa men de eerste giften binnen. Thans ont vangt het tehuis van een groot Ham- burgs hotel gratis eenvoudige maaltijden en af en toe een paar matrassen, die niet iter nog één engel onder meer gebruikt worden. Menige Ham- zuster Bertha Keyser. ,En- burgse familie stuurt wat geld of enige auli is in de erenaam van afgedragen kledingstukken. Maar dat al- - - les is niet voldoende. De dappere vrouw droomt van de tijd voor de laatste we reldoorlog, toen zij nog twee eigen hui zen bezat, waar zij de hulpbehoeven den en mislukkelingen kon onderbrengen. ijZij hoopt, dat er misschien eens iemand gevonden wordt, die geen erfgenamen heeft en zijn huis daarom aan haar in stelling vermaakt. Voorlopig schijnt de hulpactie echter door pech achtervolgd te worden. Sedert enige tijd worden alle beschermelingen, die niet kunnen aantonen, dat zij een kamer en werk hebben, door de politie weg, opgehaald en een paar weken achter slot rillen en grendel gezet. Toch komen er steeds nieuwe mensen, alleenstaande moeders kroegeigenaars, voor barmeiden en an dere vrouwen, die in deze omgeving thuishoren, voor drankzuchtigen en men- ivu-uicisjcs sen- die verslaafd zijn aan verdovende razen. Dan middelen. Enkelen lachen en honen. Maar ilde hij dui- de meesten luisteren aandachtig. Tot be- en toch te- sluit weerklinkt er een gezang en een ,Maar hoe grote groep toehoorders gaat zingend ken, als hij wat door de van neonlicht flonkerende stra- omdat hg j sling ten naar hms en ZG passeren grijn- wrirte fel ^gemaakte, dronken, maar troffen gezichten. De mees- -a echter spoedig weer in een of andere bar. Toch hebben de ,LTIJD BEHULPZAAM. ’atie met de afnemers hield „p het afgeven van de 1 Ive litertjes. Kees was steeds waar dat nodig bleek de behul] land te bieden. Een dokter or ten een hartsto in hem de man id was het geschoten wild des- se butter inklaar te maken. Dat er altijd toch zelf -overbfeef, vjn(jt -• „Dè moette kun- heel iU I A 1

Kranten Regionaal Archief Tilburg

Weekblad De Tilburgse Koerier | 1962 | | pagina 8