Nap rijst
Onrust om
een
ONS KERSTVERHAAL
inden-
rdels
lam
KERST-
V
1961
I
Ddftófc/ó Kecsmiï
BOMEN
II
1487
ideau
Motorhuis
TOON HOES
Moet de nieuw
men maken
goede' film, welke
en voldoende flits- al^“
SVER.
.LEM II
ske stao
ge-
54
alléén
LECHIM
Kerstmis 1960
taar
T.1 22734
nap
KAARSEN
ALS UW
KERSTFEEST
EN UW
LingZeker een
t een
JOS ZOONTJENS’
s Chinees
andere
(MALEN
TEL. 24738
SCHOUWBURG
weer worden afgebroken?
TIMES”. Wilt ook
geven Het
8521. Stuurt
stwissel, dan
racht 79 te AM-
wenst cliënten, vrienden en
kennissen eén
Gelukkig Kerstfeest
Voorspoedig 1961
BOSSCHEWEG 518
Tel. 26833
ZALIG
VROLIJK en
GELUKKIG
24838
24848
25365
25182
reidar
m, want
geS
SA. K?
rorgd
EMD
beste
-"ouw-
>or slechts
1.30
naar
nog
arde
ef ons eloD—■»-
p rjjst.”
d doe je toch!”, had hij ge-
ing te kij-
&t genoeg
Mir~
rret stil
’t kiendjt
ïhte”
i niet. Als
it!
jn handen
loment bereiken de
g Ling na een lange
Hong
Lr zijn
Séft Ming
tweede
om de
bij te
’n Klèn stukske kers, dè veur ’t kribbel)
Lékt ineens as ’n ster te gaon straolen
Nog nóót hee aauw Drikske uit z’n viool
Zo’n prachtige wès kunnen haolen.
hand in hand gaan, dan
wordt Uw KERSTFEEST
kwijt
gen of
Jagen
men
in de rij,
i iedereen
een lege
koper
al die
andere
zijn
3 of een
si. Zijn
van een
Hij stond op ’t huukske en spuide viöél
Ze noemden ’m „Drikske de Klaore”
In ’n opgelapt pak of wè daor op léék
Schreuwde Drikske zacht mee, mee de snaoren.
k
fOTO-KlUo
MULDER
DE MOOISTE
Prjjzen vanaf 1,50.
Speciale aanbieding in de maten
van 2 meter.
WU RESERVEREN EN
BEZORGEN THUIS.
BLOEMISTERIJ
Koeisenruyter Zn.
HAVENDIJK ZUID 34
De töönen die tuimele, helder en klaor
Langs de zuldertrap naor beneeje
Drikske wordt wir Henri”, van ’t grööte orkest
D’n artiest van veul jaoren geleeje.
t moet Hong Ling van-
t nu wel langzamer, hij
niet meer.
rijstwagen
lisje van
moet wel
i ge-
totale armoede,
kten, werke-
meest
„huizen” van
’blikken ont-
isen alle
vluchte-
van de
waarden,
moesten
sortering
rij U aan
Zou hij? Ach ja, waarom
de keukenwagen maar komt
Dan vouwt Hong Ling zijr
Hij stemt dan op zulder sekuur z’n viool
Urelang blèft ie rippeteren
’n Lieke van vruuger, zö teer en zö schéén
D’r maag ginne tóén aon mekeeren.
Drogisterijen
Esdoornstraat 13 Tel,
Stuyvesantplein 19 Tel.
Veldhovenstr. 56 Tel.
Koestraat 230 Tel.
(bij overweg).
Wij hebben ook een pr
sortering Cyclamen,
Azalea’s, Kerststukjes.
het publiek
1 Risks’’-ver-
rzekerd is de
cheid van de
aan de auto
in de bestuur-
buiten en van
in sommige
gevallen zal
niet wettelijk
een ongeval,
akelijk voelen
ioor inzitten-
een ongeval
en naast de
/ettelijke aan-
de auto zelf
ring voor in-
bestuurder en
f schade op-
oeding, onge-
t ongeluk al
d van de be-
mag de voering van het Ke~st
erslagenheid of onrust bren-
de hemel.
Ling en duizenden
i op ons.
ichten op
thans schrif-
tderland wer-
tgsmaatschap-
verzoek, tot
premiekorting
tigen voor in
de rij bij de keuken-
liep zag hij zowaar
was wel
kostbaar
•dam
m II
orgens
het Piusplein.
is meemaken
betalen 4,25.
iber kan men
heer A. van
raat 18, tel.
de. Ook bij
Lux, Zuid-
plaatskaarten
Op het ogenblik wordt in
ons land een nationale aktie
gehouden onder het motto:
„VOOR HONG LING EN
ZIJN VRIENDJES”. Wilt ook
u een bijdrage geven Het
gironummer is F
u liever per postwissel,
aan Bloemgracht 79 te
STERDAM.
Maar er i
en brood op
leen maar ns
jes en
gaat de hamer
héél langzaam
zorm, wordt
r de mensen
naar zullen
druk hebben met
zeggen de mis-
Laten we u geruststellen.
Dat zou wel heel erg zjji
natuurlijk niet waar.
Wat óók erg zou zijn is, wanneer u
met de kerstdagen zonder films of
flitslampjes zou zitten.
U zou dan geen foto’s kum
van de gezelligheid thuis.
Voorziet u van de 1
in uw toestel past
lampjes.
N
Het verhaal van Hong Ling
is wèl gefantaseerd, maar be
nadert niettemin nog maar op
hèèl sobere wijze de ontstel
lende werkelijkheid
Méér dan een miljoen
sen in Hongkong lijden
brek. Honger, totr’~-
epidemische ziekt
loosheid zelfs voor de
grage handen, „huizen”
leem en benzineblikken
nemen deze mem
moed. En dat voor
lingen, die terwille
diepste menselijke
&lles in de steek
laten.
,,’T CAMERAHUIS”,
FOTO KINO MULDER,
Bosscheweg 429 Tel. 24543
geeft U gaarne advies en heeft de
juiste film óók in kleur voor U.
is méér dan genoeg rijst
p de aarde. Het moet al-
laar Hong Ling en zijn
i zijn Moeder en Groot-
en naar al die duizenden men
sen die honger lijden worden
gebracht.
Dat weten de mensen toch?
De engelen hoeven het toch niet te
brengen, er is toch genoeg op de
aarde?
As zunnen buut ’s aoves gréöt genog was
Wè kossie ’t dan dikkels begaoien
Z’ne toenaom „de Klaore”, die haj nie veur niks
Meer hoef ik oe nie te verraoien.
Zuime hoed, vet as spek, laag ’r bij op de grond
Ge snapt wel waor Drikske veur spuide
Soms kreeg ie ’ne stuiver, mar mistal ’ne cent
In z’n huudje laag noot unne gulden
Mar 's aoves veur Kersmis, dan stao Drikske dreug
Al is ’t aanders ok nog zonne fraaie
Hij zee dan: „nèè, dezen dag is nie van mén,
Prebeert me mar nie te verlaaien”.
het rijstnapje. Glimlachend heeft bezit. Hij
Ming de jongen nagekeken. Dan pakt teld en zit
hij de hamer weer op. Beng, beng,
beng, klinkt het driftig. Het is net
of Ming een beetje boos is. Boos op....
ja, op wie eigenlijk? Op alle men
sen omdat er zoveel verdriet is.
Daarom slaat Ming harder en drif
tiger.
Tjonge! Wat
daag ver lopei
Hij móét
kan bjjna r
Staat de rijstwagen helemaal ach
ter het huisje van Kai?
Ja, dat moet wel. Hong Ling kan
nog nét de mooie pet zien van de
man, die altgd met de lepel zwaait.
Misschien krijgt hij vandaag wel
een reuze volle nap. Net als giste
ren! De man met de mooie pet is
altijd heel vriendelijk voor Hong
Ling.
Hij lacht bemoedigend tegen Hong
Ling en bij het overreiken van de
volle nap krijgt hg een knipoogje.
Soms is er niet alleen rijst, maar
ook groenteNiet elke dag, maar
soms wel. Hong Ling versnelt weA’
zijn stappen. Hij raakt in spanni.^,.
Hij denkt aan al die heerlijkheden:
rijst en gezouten groente en r~~*
voort over de brokkelige we„,
langs de armoedige hutten loopt.
>ng Ling heeft honger. Razende
honger!
Maar eigenlijk is dit niks bijzon
ders, dat heeft hij elke dag en nu
al zóvele dagen. Hij probeert het Zo
voortdurend te vergeten en dat lukt boze,
ook wel eens. Soms is Hong Ling zó
in zijn spel verdiept, dat hg het kan
vergeten. Dat nare, kloppende gevoel
in je maag. Soms doet het lelijk
pijn en voelt hij zich moe en luste
loos, kan niet meer spelen. Spelen!
ïeste houdt hij van vliege-
met trots denkt hij aan de
vlieger, die hij,samen met
Ier, heeft gemaakt.
vond hij op straat bij de bui
rijke mensen, die zó maar
tijdschriften weg-
iken van gekleurd per-
koekjes in hebben ge-
’long Ling alle-
Id en naar groot-
hebben ze sa-
lipt tot ze de
i gemaakt van
sn heeft Hong
raten gelopen,
ïjes. Zo’n
t met een
Nooit n
feest vei
gen in d
Hong Ling
mensen wachten
De engelen wachten op ons.
En Hg, die op de troon zit, zal
genWat gij aan de minste
Mijnen hebt gedaan, dat hebt
gedaan.
had zijn handen samen gedaan en
eijn ogen dicht. Verbaasd had Hong
Ling naar zijn vriendje gekeken,
maar nog verbaasder was hij toen
hg hoorde wat Seng hardop zei: jongen uit d
„Geef ons elke dag onze dagelijk- leden wordt,
se nap
..Wat
schreeuwd.
„Bidden natuurlijk”, had Seng ge
zegd.
„Bidden?"....
Moeder zegt dat het moet.”
dan bid je om je dagelijkse rijst.
„Ja, ik ben toch een christen en
Hong Ling ziet het wéér voor
eich. Die biddende Seng....
.caen worai.
Maar ze ijlen voort langs de lichten
in de haven!
Ze klimmen tegen de stgle berg
wanden en rijzen hoger en hoger!
Eindelijk bereiken ze de hemel en
al de engelen....
In de hemel zou juist een groot
feest gevierd worden.
De cithers zijn juist gestemd en de
harpen tokkelen al speelse wijsjes
De reidansen zuilen beginnen....
Gelukkig dat ze dat allemaal be
dacht hebben.
Nu keert de rust 'weer terug in
de hemel. De engelen gaan weer zit
ten op hun prachtige zetels, de
cithers worden opnieuw gestemd, de
harpen laten hun tere muziek al
horen, de reidansen kunnen weer
'beginnen, want in de hemel is er
feest
Maar een paar engelen schudden
mismoedig hun hoofd. Ze blijven on
rustig
„Wat hebben jullie toch?”, vraagt
de engel die de zang zou leiden.
„We zijn bang dat de mensen het
en zegt zachtjes: Geef ons morgen
onze dagelijkse nap rgst.
Héél zacht klinken deze woorden
van een jongen in Hongkong, een
it de stad, waar zoveel ge-
Beneeje in ’t lozjement «orrAl
Ieder hee zö z’n ège gedaacln
En boven spuit Drikske veur
„De herderkes lagen bij naad
Het met
ren en
mooie
grootvade
Papier
zen van
mooie gekleurde
gooien. Of zakke-
kament, waar koekjes
zeten. Dat heeft Hor-
maal eerst verzamelt
vader gebracht. Toen I
men geplakt en gekni
mooiste vlieger hadden c
ie z alle jongens. Opgetogen
- .tig ermee door de strater
e vak onder de drakenkop!
Mou ia hn zal Natuurlgk kon hij de vlieger niet
echt oplaten. Er was immer nergens
vliegertouw te vinden. Kopen? Ja,
daar heeft Hong Ling wel van ge
droomd. Hij kreeg geld van de
meneer met de mooie pet en mocht
een hele kluw touw kopen. Later
stond de vlieger héél hoog in de
lucht, boven de huisjes en alle men
sen kwamen kgken. Zelfs grootvader
kwam hun huisje uit en stond zwaar
leunend op z’n stok, naar de lucht
te kijken. Maar dat was maar een
droom....
Hong Ling weet best, dat hij nooit
vliegertouw zal kunnen kopen. Hij
heeft niet eens schoenen en zijn kle
ren? Moeder weet er geen raad
meer mee, zó versleten zijn ze.
Toch nog plotseling staat Hong
Ling voor de keukenwagen waar de
rijst wordt uitgedeeld. Hè, hij was
helemaal weg met zijn gedachten!
Om hem heen staan allemaal ver
langend kijkende mensen en kinde
ren. Ze snuiven de geur van de ge
kookte rijst, voelen ineens hoe erg
de honger knaagt door hun hele
lichaam. Toch blijven ze netjes
wachten tot ze aan de beurt zijn.
Natuurlgk! In China zijn de mensen
altijd erg bescheiden en heel beleefd
tegen elkaar. De oudere mensen
mogen eerst en dan de Moeders.
Maar eindelijk is Hong Lang toch
ook aan de beurt. De meneer met
de mooie pet kijkt vriendelgk naar
hem
„Ha, die Hong
volle nap, hè?”
Hong Ling lacht terug, maar maakt
meteen een buiging en knikt van ja.
Zo heeft Hong Ling dat geleerd,
toen hij nog héél klein was.
„Altijd héél beleefd zijn, Hong
Lang”, zei Vader dan, „keurig bui
gen vóór je antwoord geeft”.
Dat doet Hong Ling nog een keer
als hij zijn houten napje met rijst in
ontvangst neemt. Meteen heeft hij
het gezien! Er is ook groente van
daag. Kijk maar! Boven op de rijst
liggen stukjes gekookte kool.
Hong Ling heeft het zich gemak
kelijk gemaakt.
Terwijl hij uit
wagen vandaan
een leeg benzlneblik. Het
erg roestig, maar toch een
heeft het blik omgekan-
er nu bovenop, lekker van
zijn rijst te genieten. Heerlgk!
Langzaam zuigt hij de korrels
naar binnen. Nu een stukje groen
te. Hg voelt de rijst nu al in zijn
maag, hij wordt zelfs lekker warm
van binnen En terwijl Hong Ling
zo zit te genieten van zijn dagelijkse
napje rgst, kijkt hij uit over Hong
kong, de reusachtige stad, waar zo
veel geleden wordt.
Heeft Hong Lang hier altijd ge
woond?
Nee!
Hong Ling weet nog vaag van hun
mooie huis, daar vèr over het water.
Hun huis in China, waar elke dag
rijst en vlees was, waar Moeder al
tijd blij keek en waar Vader nog
was. Waar de kippen over het erf
tokkelden en waar iedereen een eigen
en héél mooi slaapmatje had. Hong
Ling zou nooit gedacht hebben, dat
0e daar nog eens weg zouden gaan.
Weg van huis, hun land, hun huls-
góden, vèr af van de familiegeesten, vriendje
die immers altijd beschermen en vader e
veer waken over de levenden? Maar toen
ling, kwam die vreselgke dag!
- Moeder pakte hem in zijn
rept kimono, Vader en Grootvader sjou
weg, den grote pakken en toen moesten
eindeloos lopen. Dagen lang,
haast zonder ophouden, zonder
Vader had telkens omgekeken en z
weer opgejaagd, geroepen: ze kt
men! ze komen!
"a waren ze gevlucht voor het
boze, dat achter hen lag, waarvoor
Moeder, Vader en Grootvader bang
waren, waarvoor ze alles in de steek
lieten. Totdat ze hier in Hongkong
kwamen.
Maar hier hadden ze geen mooi huis
maar een vervallen hut van oude
benzineblikken en leem gemaakt,
hier was Vader gestorven. Van de
honger, zei Moeder. Daarom was
Hong Ling ook zo bang voor de hon
ger. Daar kon je aan dood gaan
Hij rilt als hij eraan denkt en neemt
voorzichtig zijn laatste korreltjes
rijst tussen zijn vingers. Bezorgd
kgkt hij achterom, naar de plaats
waar de keukenwagen heeft gestaan.
Een plaats die nu leeg is.
Zou hij morgen wéér komen? Als
hij nu eens niet komt!
Hong Ling wordt angstig bij die ge
dachte. De nap rijst van de keuken
wagen is haast zijn enige maaltijd.
Wat Moeder hem kan geven is bijna
niets. Ze huilt als ze de paar kor
rels mais ziet waarvan ze pap moet
koken.
Nog is Hong Ling onrustig.
Hij kan het beeld maar niet
raken van een lege keukenwage
van helemaal geen keukenwa
En hij maar wachten en alle
sen maar wachten, netjes i
totdat het donker werd en
bedroefd wegsluipt. Met
nap!
Laatst was
schrokken.
Eén van zijn vriendjes, Seng heet
hij, was op de grond gaan zitten,
Maar op da; me
woorden van Hong
reis de hemel:
Geef ons.... onze dagelijkse
rgst!
Er komt grote onrust onder de en
gelen!
Wat? Is er dan geen rijst in Hong
Kong?
te druk zullen hebben, zodat ze niet
aan Hongkong gaan denken.”
„Te druk hebben? Waarmee zul
len de mensen het dan wel te druk
hebben, terwijl Hong Ling heeft ge
vraagd om rijst?” zegt de leidende
engel verbaasd.
„Ze zullen het te
Kerstfeest vieren”,
moedige engelen.
Dan is er verslagenheid er. grote
onrust in de hemel.
Het feest wordt afgelast.
Dit vooral met die mooie
KAARSEN uit:
met je handen kunt maken! Hè, dat
zou Hong Lang later ook willen doen!
Even rust de hamer.
Ming kijkt naar de jongen, die zo
trouw zijn werkplaats bezoekt.
moet later maar leer!’
worden: dan kan hij -
of hg dit moeilijke vak -
knie kan krijgen. Nou ja, hij zal
maar niet te ver vooruit denken,
dat is beter tegenwoordig.
Nog even rust zijn blik op F
Ling, die verwonderd kijkt naar
grote vriend Ming. Wat héé"
toch vandaag?
Terwijl d.e kopersmid weer naar
zijn hamer grijpt, denkt hij nog: zou
die jongen óók al de ziekte hebben?
Hij ziet er wel naar uit. Hoe kan
het ook anders! Vooral de kinderen
lijden het meeste.
Beng, beng, beng, g-~‘
weer en langzaam, héél
krijgt de vlakke plaat vo
levend, wordt iets waar
straks met vreugde
kijken.
Plotseling gooit Ming de hamer
neer: „Zeg Hong Ling, denk je aan
de rijstwagen? Vooruit, maak dat je
wegkomt, jong, moet je soms te
laat komen?
Met een schok staat Hong Ling
recht. De rijstwagen! Hoe kan hij zó
stom zijn! Half struikelend over een
paar houten vormen komt hij buiten
en zet het op een lopen. Aan zijn
riem bungelt, stevig vastgebonden,
Beng, beng, beng, klopt de kleine"
hamer. Uren achtereen. De frjnge-
vormde handen van Ming, de koper
smid, leiden voorzichtig het
langs een ijzeren plaat. Door
hamerslagen krggt het een i
vorm, de vorm die Ming in
hoofd heeft. Een mooie vaas
prachtig bewerkte fruitschaal
handen zijn de handen
kunstenaar.
Gespannen staat Hong Lin^
ken. Hij kan er maar niet
van krijgen, zó knap is die Ming.
Dat je zulke mooie dingen helemaal
