i
I
AL
i
i
(EN
laar
KOKX
De Inktvis
i
i
LEED
i kennissen
fdagen
'OON 22012
''EEST.
ge
in
VWAW
WENSEN U.
Voorspoedig 1961
bijk«
leeg
(bij markt)
562,
niet,
:els
250
ging
zak en haal-
g uit, die hij
N 30725
(wordt vervolgd)
SCHOEHfcj*,
50 ct.
50
Schoenhandel en
Schoenreparatiefabriek
ACHT EN TWINTIGSTE
HOOFDSTUK
Uw wasgoed bij
Wasserij ,St Joseph*
SNEL EN GOED....
ZOALS HET MOET!
Fel. 21394 - Capncijnenstr. 152
Gelukkig Kerstfeest
ONS VERVOLGVERHAAL
Detective-roman
van
PETER BARON
Geautoriseerde vertaling van
Jean H. P. Jacobs
ig tege
ltje
bij:
verleden v
praat me d’
lachte
slijk een
Emmastraat 30 lei. 20338
ZALIG KERSTFEEST
20 st. 75
120
n 170
170
-350—550
-350—550
r*********
de j
voor
juist,
In s
knech
.-10--
rectm
or
0—15—50 ct.
-275—350
-100—225
-170—295
-195—495
-150—250
I K. TER LINDEN
BUURTSTRAAT 7 - TEL. 25972 1
bij Wilhelminapark
40 jaar vakkennis Uw garantie 2
rterkant
verbor
land, ói
u kun"»
slaapvertrek, was
een voldane gflim-
immy het venster
n lichte druk reeds
j sloop zo vlug mo-
en stond in de
gebruiken, wist Jimmy ue
knielende houding te bren-
j al hier?”
mijnheer”, antwoord
de kleine man, ,,u
meegaan, direct, eens
en iets gebruiken.
i gegrift
wel ee"=
Iet was
luchtig,
e meu-
kleine
het le-
tegen-
opende ze
leen en sloot
licht.
of
’stuk sta
re, maar
dan
dat hij een de e
die allicht toen
Voor a' Uw
^lAALWAREN
LIJPWERK
^JCHLAPPI
hoe beter”,
„Op welke
heel aardig huis”,
verder. „In
it ziet uit op
lig plekje,
iem.
Lij uit te
nheer...."
imy, „de
In vertrouwen kopen
Is prettig kopen
Dus voor Uw
TROUW- en
VERLOVINGSRINGEN
u door een
reden, die vol-
jving voldoet,
larom ik be
de inspecteur. Hij
zien.”
1 niet de
toen
-glim-
bezet de
ikierswezen
mis-
l van
ijven -
i, dan zul
van je g..
t geschrok!
t. De man ie we.
Malvolio.
te herdopen
Shakespeare-
klein ongelukje,
en hele wijziging
's manier van han-
ol geschenk
EEN Klasse beter
enden-
•t en daar
orgen voor
die in het
tunnen gluren.
bent?”
imy, zijn jas afstoffend,
_er vrolijk. Dit was werkel
lerlinge ochtend.
in orde hc
i hij. „Ik heb niet!
eer Thyme keek
r*********
eenvoudig
len, maar ei
ouden worden
De chaufi
doch die
de auto bez
i ik soms iets kan vergoeden,
mijn macht ligt”, zei mijnheer
8 vriéndelijk. „Ik maak niet
een onaangename indruk. Dat
niet. Een nieuw costuum mis-
wns npen en Jimr
mc. van twee mens
den te praten.
„En ik zeg tegen hem, ik zeg....
’-ijk eens hier, Albert.... kies tussen
die gek.... verleden woens-
ik zag je.... praat me d’r niet
wee minuten later lag hij plat op
het balkon, tussen twee van de bal
kondeuren in.
Hij bleef daar een poosje liggen, ge
deeltelijk om weer op adem te ko
men. gedeeltelijk ook, om te zien of
er niets bijzonders gebeurde na zijn
stoute onderneming. Maar het had er
alle schijn van, dat niemand iets had
aan een kant opgemerkt.
de bedienden- Hij luisterde nu scherp toe, of er
x Jsoms iemand in de kamer was, waar
hij vlak voor lag. Hij ging dichter bij
het grote schuifraam liggen en keek
voorzichtig naar binnen.
Malvolio”, zei Jina-
me dan nu de weg
ik om wat ik je
=v.t eens iemand ge-
achade en schan-
dt. In jouw geval gaat
Anderen zullen wijs wor-
jij zult dan
;r plaats zit-
waagstuk,
doorzetten de l
Tootste onder
zijn,
„En nu, vriend Malvolio”, zei hfl,
„zul je mijn onverzadigbare dorst
naar nieuws moeten lessen en ac
curaat, versta je dat! Ik hoef maar
even mijn hand te bewegen en het is
met je gedaan. Ik hoop, dat je de
grote lijnen volkomen overziet, ja?”
De knecht knikte van ja.
„Goed”, zei Jimmy en liet de an
der een beetje losser. „Nu, mijn bes
te je hebt een bezoeker hier in huis,
nietwaar?”
De ogen van de knecht gingen plot
seling ver open staan en hij scheen
geneigd het te ontkennen, maar een
lichte druk op zijn keel deed hem
weer zeer ijverig knikken.
„Een dame?”
De knecht knikte.
„Hoe lang is ze
„Vier dagen,
de de knecht.
,,’t Gaat al hoe langer
zei Jimmy goedkeurend,
verdieping is zij?”
„De volgende, boven.”
Jimmy knikte. Dat was al heel
gemakkelrjk.
„Hoeveel bedienden zijn er nog in
huis, behalve jij zelf?”
„Drie, mijnheer.”
„Wie zijn dat?”
telig, die ver-
impelde mrjn-
1 afnemend en
bewerkend met
60 ct.
doos) 125
150
„O ja?” Mijnheer Thyme trok
zijn wenkbrauwen hoog op, want hg
zag een nieuwtje aankomen, dat hij
’s middags aan al zijn vrienden bij de
lunch zou kunnen vertellen.
Craven knikte.
„Een kar, die gebruikt werd in
plaats van de taxi, waarmee de
Squid de ontvoering heeft verricht,
is door de politie opgespoord, tot in
de High Street, in Richmond, maar
verder heeft men het spoor niet kun
nen vinden. De wagen werd beschre
ven, als een lange, rode, en ik heb de
hele morgen doorgebracht, met naar
lange, rode wagens te kijken, tot
waardig ongeluk. Het spijt me ver- groot ongenoegen van de verschillen-
schrikkelrjk. Mijn chauffeur, die toch de eigenaars
wel voorzichtig is, dat verzeker ik u, de ironie van de omstandighe-
had er geen idee van dar u ineens den. Tot resultaat bent u door een
de weg zoudt willen oversteken. Het ^a^en ondersteboven gered,
spijt me zeer. Ik hoop, dat u niet ge- komen die beschryvi-
wond bent?” Dat verklaart ook, waarv
zoek ontving van de insp'
wilde mijn wagen zien.
1U „U bent toch bpgeval
loor, mijnheer Thy- Squid?” \roeg Jimmy en
heb niets gebroken”. Thyme goedmoedig en beleefd
e keek even ver- lachte: „maar natuurlijk
edele kunst van het ban)
dat een heel andere tak van
daad is het voornaamste deel
uw tijd.”
Mijnheer T1'"
it terug- met de ^rap, dit
Jimmy, “If was en na
en weer praten,
„Werkelijk”,
wil haaste"
.ad zijn,
a?.... zo?., och, ze zijn
mijn George zegt zo.
ie....'
ichte en sloop weer
deur van het bijge-
Geen zes centimeter van zijn
rekte hand was het dak en een
hem er vlak bij
gesteld, dat hij geen
lakte en de keukenlui niet
MET KERSTMIS OF
NIEUWJAAR
VERLOVEN?
i U weet toch dat wij een
ruime sortering hebben in
VERLOVINGSRINGEN
in alle maten en prijzen,
en andere
Gelegenheids-cadeaux
Anton Wilke
JUWELIER
1St. Annaplein 13 Tel. 22359.
Wij wensen U een
ZALIG KERSTFEEST
„In c-
my vroli
maar e
gezegd
zegd, dt
in ’t de wijs
rich- dan niet
den d<
zeker
ten.”
lij nam de ander iets minder hard
de keel en keek nog eens buiten
deur. De gang was nog verlaten
geen geluid was er te horen. Jim-
f tastte in zijn zak en haalde er
root zakmes uit. Hij maakte het
zette de punt op de nek van
echt, en trad toen mot hem naar
De kamer, een i
verlaten en met e
lach probeerde Jii
eens dat onder zijn
dadelijk toegaf. Hij
gelijk naar binnen
kamer met een zucht van verlichting
eindelijk overeind.
Het vertrek was groot en
zonder overdaad van onnodige
beien. Langs een zijde stone
groot bed en daarnaast een
schrijftafel. Aan de voet van i
dikant stond een divan, en er
over een grote vuurhaard, waarbo
ven een fraaie spiegel hing. Ben was
tafel en kleerkast stonden in de hoe
ken en dan waren er nog twee stoe
len. Op de grond lag een dik tapijt.
Tegenover Jimmy was een deur. Dit
'•"“kbaar Thyme’s slaapkamer,
imtny, en de deur zou zeker
—...omen op de gang van de eerste
verdieping.
Voorzichtig ging hij naar de deur
toe, legde zijn oor tegen het sleutel
gat, en luisterde scherp toe.
Blijkbaar gerustgesteld, deed hij
haar open en keek naar buiten. De
gang liep naar links en naar rechts,
er lag een dikke loper op, en hier
en daar hing een schilderijtje aan de
- -- r- - een wand. Aan de overkant waren twee
hyme reed laatste voorzichtige blik om zich trappen, de rechter ging naar bene-
in Rich- heen, werkte hij zich door de heg en den naar de hall, en de andere voer-
De kleine, haastte zich naar de uitbouw. Hij de naar boven naar de volgende ver
stapte uit probeerde de kruk van de deur om dieping
gast open, te draaien, doch de deur was geslo- Jimmy sloot de deur weer en ging
iel zijn si- ten. Aan de zijmuur keek hij door tegen de muur staan nadenken.
rkt te ver het raam, dat openstond. Hier keek Hoewel hij overtuigd was dat
estoken op hij in een bijkeuken. Leslie in dit huis verborgen moest
'jetpaald idee om
waar zij zich zou
een onderzoe
kingstocht door het hele huis was
kunnen reiken, waarop vier balkon
deuren uitkwamen.
Het was al heel eenvoudig om in
_r. het gebouw te komen, maar er moest
„met, dat ik nog rekening gehouden worden met
ik moet in de de andere inwoners. De chauffeur
nferentie bij te was natuurlijk al terug, doch die zou
wel in de garage met de auto bezig
zijn. was bHijkt
De twee andere bedienden, die hij dacht Jim
’s morgens nog gezien had, zouden uitkomen
ook wel hier of daar in het huis
xMi.dzwerven. Overigens wist hij
niets. Misschien waren er nog wel
een stuk of drie bedienden.
In een huis tonlopen, waar ook
nog vijf anderen in ronddolen, zon
der gezien of gehoord te willen wor
den door die andere vijf, is geen
makkelijke taak. Maar het was
ieder geval te proberen. Met i
laatste voorzichtige blik - -
„Werkelijk, mijn beste mijnheer”,
zei hij, „het is ’n erg betreurens-
zou
.igen. Vooropge
gerucht maakte ei
zouden horen.
Hij nam een lichte aanloop en
sprong, hield zich vast aan de dak- °n^e
- t en trok zich omhoog, zodat hij Dedl<
——lelijk op het bijna platte dak zat. ers'A1
Onderzoekend keek hij de tuin door.
Die werd begrensd door een bakste
nen muur, die tot aan het water
doorliep, en iets vóór die muur
stond dicht struikgewas. Jimmy be
sefte, dat hg tegen de witte muur
achter hem, zichtbaar moest zijn voor
een tuinman, die best achter die
struiken bezig kon zijn, met zgn
werk.
Dit was wederom een
dat hem echter niet van
kon terughouden. De grootste
neming zou bovendien zijn, wanneer
hij zou proberen op het balkon te Iïin? °P Ji
komen, want als hij daarmee bezig ander nadt
was, zou hij gewoon zichtbaar zijn welke richt
ig uit, die hij voor de voetgangers. u« u> Zom
luwen bestu- ham Road liepen, om van de tuin
man niet eens meer te gewagen. En
Jimmy was nu niet precies tuk
eens een menigte, met een stuk
as ’n politieagenten. Het ene waags
pelde zich dus op het andere
het was onvermijdelijk.
Met een glimlach op zgn gelaat
stond hij op. Tuinman of geen tuin
man, voetganger of geen voetganger,
hij zou dat huis binnengaan.
mblil
Thyme vermaakte zich
die ten koste van hem-
nog een beetje heen
stond hij op.
zei hij, „met,
u wil haasten, maar i’~-
stad zijn, om een c4
wonen. U wilt me zenci
schuldigen. Kan ik u mi
’t station laten brengen?
imy had eigenlgk helemaal geen
gehad om naar ’t station te ook
poedig al terug te ronds
- gegeven omstan-
al weinig anders
nam ’t aanbod aan.
„Open die deur”, beval hij, „en let
maar niet op je nek. ik voel er niets
van”.
De knecht gehoorzaamde en, met
een voet de deur opentrappend, duw
de Jimmy de ongelukkige kerel voor
zich uit, het vertrek binnen.
Een wijze maatregel.
Toen de knecht binnentrad blik
semde er plotseling door een vinnige
hand gedreven, een kleine schone
door de lucht, die midden op zijn
’--□fd terecht kwam.
Met een kreet sprong hij opzij en het
was alleen de tijdige tussenkomst van
Jimmy, die hem voor een tweede
slag behoedde.
Aan de rechterkant van de heg,
strekte zich de mooie, driehoekige
tuin uit, waarnaar hij ’s morgens zo
verrukt had zitten kgken, en vlak
vóór hem was de rivier, wier water
tegen het kleine, houten platform
aanspoelde, dat de tuin daar be
grensde.
Een paar ogenblikken bleef hij' be
peinzen, welke manier hij zou ge
bruiken, om in het huis te komen.
Aan geen raam of deur was iemand
te zien, alle leven scheen er geweken
te zijn.
Een laaggebouwde uitbouw van het
hoofdgebouw, door een grintpad van
hem gescheiden, trok zijn aandacht.
Wanneer hij op het dak daarvem zat,
zou hij gemakkelijk aan het balkon
veel te gevaarlijk, aangezien het
AA<jeVeer zeer zeker was, dat hij
jende zou ontmoeten, die all;
ergens aan ’t werk was. Het was een
vervelende geschiedenis, en....
Op dit ogenblik werden zijn over
peinzingen onderbroken door het na
deren van voetstappen van de rech
terkant van de gang.
Hij opende de deur op een kier - en
keek zo, voorzichtig, over het gehele
rechtergedeelte van de gang. Bijna
onmiddellijk zag hij een grote, ir
zwart geklede gestalte in de rlvU-
van de trappen gaan. Het was
knecht, die hem ’s morgens zo
goed verzorgd had.
Er kwam een vastberaden uitdruk-
Jimmy’s gelaat, terwijl
mCz.x6 derde. Er hing veei van
n zichtbaar zijn welke richting de knecht nemen zou.
s. die in Peters- Wanneer hij naar beneden zou gaan,
zou hij niet verder komen dan de
deur waarachter de reporter verbor-
op gen was. In het andere geval, wan-
wat neer hij naar boven wilde, of verder
J- gang langs lopen, zou f" -
>rbij moeten gaan en
wat Jimmy nodig had.
spanning wachtte Jimmy af. De
_:ht liep door en liet de trappen
laar beneden links liggen, of liever
---- -echts.
De weg was op dat ogenblik ver- Op het ogenblik, dat nij de slaap- „Dit
laten, alleen in de verte zag hij een kamer voorbijging, ging daar de hij bev<
kleine gedaante aankomen, maar wie deur plotseling vanzelf open en een dat me:
daar liep zou onmogelijk veel kunnen paar stevige handen reikten naar Jimm
zien, verondersteld, dat hij nog keek, buiten, die zich om zijn hals sloten tel.
Jimmy vatte dus zijn moed tezamen en hem met kracht naar binnen trok- „Opel
en sprong naar het benedeneind van hen. maar n
het balkon. Jimmys’ stevige greep smoorde de van”.
Twee minuten later lag hij plat op kreet om hulp en zijn arm als een De kr
het balkon, tussen twee van de bal- hefboom gebruiken, wist Jimmy de een voe
man in k._:I1.
gen.
„Houd je stil”, zei Jimme „er je
zult je deze dag altijd met grote
dankbaarheid blijven herinneren
maak je lawaai, dan zul je direct
aan de overkant van je graf staan”.
Hij keek in het geschrokken ge- hoof<
laat van de knecht. De man leek wel Me
iets op de onsterfelijke
Jimmy besloot hem
met de naam van deze
aanse figuur.
„Butler, keukenmeid en werk
vrouw, mijnheer”, antwoordde de
ander mak.
„Weet je dat zeker?” vroeg Jim
my. zijn greep plotseling weer wat
stevigheid gevend. „En de huis
knecht dan, de chauffeur en de tuin
man?”
„De tuinman is weg, mijnheer, de
chauffeur is in de garage en komt
voor de lunch niet binnenshuis en
de huisknecht is naar de stad toe.
Hij komt pas na de thee terug. Hg
heeft vrijaf.”
Jimmy trok de knecht overeind en
keek hem dreigend aan.
„Is het mogelijk, dat we boven
iemand tegenkomen, Malvolio”, vroeg
hij, „pas op, vergis je niet.”
„Op dit ogenblik van de dag
mijnheer. Nu zijn allen beneden en
als u een beetje op mijn keel zoudt
willen letten....”
„Goed”, zei Jimmy en zonder erbjj
na te denken, pakte hij de keel van
de ander nog steviger beet. „Wie
heeft de sleutel van de kamer, waar
in die dame opgesloten is?”
De knecht snakte naar ad en
„Ik, meneer”, probeerde hij
brengen. „En m’n keel, mijni
„Maak los dan”, zei Jimn
sleutel, niet je keel”.
De knecht zocht in zijn zak en haal-
J- er een sleutel uit en gaf de bos
lvcü aan Jimmy.
„Weet ook nog iemand anders iets
van de aanwezigheid van die dame?”
vroeg de reporter.
„Nee, mijnheer.”
orde, beste
■.Tolijk. „Wijs
■- eens. En denk om
1 heb. Er heeft e"""
dat men door schau.
J3 wordt. In jouw
niet op. A;.d
door jouw fouten. En
op een veel warmer
door de drukke menigte. Mijnheer er zijn 1
Thyme had een ingeboren schrik Hij vis
voor politieagenten, r- J -1
die het dichtst in de
er geen vermoeden var
gebeurde.
Mijnheer Thyme gaf zijn bevs
de blinkende Packard reed
van waar zij gekomen
„Ik vind dat zo aks
keersongelukken”, mor
heer Thyme, zijn hoed
zgn bezweet hoofd
een zakdoek.
„Ik heb hier een
ging mijnheer Thyme
de Petersham Road, het
de rivier. Een heel aardig
een beetje vochtig soms....”
Hij wist, zonder een enkele onder
breking, de conversatie gaande te
houden, totdat zgn wagen stilhield „E
voor 'n met glas overdekte poort, die op e
doorzicht gaf op, en leidde naar, een Thyr
lief huis, gedeeltelijk door grote bo
men aan het oog onttrokken.
Enige minuten later zat Jimmy, nu
een beetje meer toonbaar, door een
goede beurt, die zijn kleren van een
knecht gekregen hadden, in een Ir
mooi vertrek, met 1
driehoekige tuin, u™
grensde.
Mijnheer Thyme was in de nabij
heid druk bezig met een soda-syphon
en een karaf.
„Sta mij nog eens toe, mijn wer
kelijk diepste spijt uit te drukken”,
zei hij, en bood zijn gast een glas
aan, met een goudkleurige drank.
„D&t is nog beter”, glimlachte
Jimmy, „dan de meer conventio
neel geworden uitdrukkingen van
leedwezen”.
„Als ik s<---•
dat in r
Thyme
graag
vooral lT___
schien?”
De reporter schudde het hoofd.
„U kunt mijn interest op zes en
een half procent brengen”, zei hij.
Mijnheer Thyme lachte hartelrjk.
„Die ontvoering”, ze hij, „ik be
doel dat geval van mejuffrouw Rich
mond. Een ontstellend geval. Ik ge
loof dat u.... dat wil zeggen.... er
is toch ene connectie.... eh.... u...
bent
Hij hield even verward op,
Jimmy kwam hem goedmoedig
moet
„Zeker”, zei hij, „en ik zit er ook
wat mee in. Dat was ook de reden,
waarom ik vanmorgen in Richmond
was”.
Wat Jimmy deed
De auto van mijnheer Thyr"
zachtjes het stationsplein
mond op en bleef staan. De
zwaarlijvige bankdirecteur s
en hield de deur voor zijn g
Toen Jimmy opstond viel
garettenkoker. die ongemerkt t'
uit zijn vestjeszak had gestoken
de zitbank, en vóór Jimmy hem
grijpen, viel hij erlangs af, tussen
de stoffering in.
Het was maar een k’
maar het zou toch een
brengen in Jimmy’s
delen.
„Wacht u even, zei Jimmy en, zich
vooroverbuigend, stak hij zijn hand
in de diepte naast de bank en viste
r"- koker uit op.... -
ngeboren schrik Hij viste ook nog iets anders op en allemaal.... mij
maar de agent, na een verschrikte blik er op gewor- kijk ’s, zegt-ie...
buurt was, had pen te hebben, liet hij het ongemerkt Jimm glimlat
'an, dat hier iets in zijn zak verdwijnen en stapte uit. terug naar de
„Hebben wij hetzelfde doel?” vroeg bouw. Geen zes
lf zijn bevelen en mijnheer Thyme hoffelgk, een abon- uitgestrekte han
ird reed terug, nementskaart eerste klas tevoor- kleine sprong
en was. schijn halend, „ik moet naar de stad”, brengen. Vooroj
-**- - Craven’s ontdekking had hem tot --
nadenken gebracht en in een paar
seconden tijd had hij besloten, Rich
mond nu zeker niet te verlaten. spror
„Och.... nee”, zei hij verontschul- goot
digend. „Ik wilde toch eigenlijk eerst einde
mijn kantoor nog even opbellen, en
een paar andere dingen doen. Ik wil
u niet graag ophouden. Ik dank u
wel voor het gebruik van uw auto.”
„En het ongeluk”, zei mijnheer
Thyme goedhartig spottend.
„En het ongeluk”, zei de reporter
een vreemde toon, maar mijnheer
...yme merkte die niet op. Zij gaven
elkaar de hand en de bankdirecteur
trad het station binnen.
Zodra hij uit het gezicht was. keer
de Jimmy zich peinzend om en ging
de rode wagen achterna, die hen
hadden, in een lang naar het station gebracht had en die
het uitzicht over de nu juist weer wegreed,
die aan de rivier Hij stak zijn hand in zgn
de er een kleine zegelring
met gefronste wenkbrat
deerde.
Er stonden initialen in
„L.R.” en hij had de ring
aan Leslie’s hand gezien. Ht
cadeau van sir Marcus.
Hij keek nu echt somber.
Leslie’s ring in de wagen van
mijnheer Thyme een lange rode
wagen
Jimmy versnelde zijn pas.
Na een paar minuten flink aan
gestapt te hebben, kwam hij bij het
huis, dat hij niet lang geleden had
verlaten. Er was van de rode wagen
niets te zien en hij veronderstelde,
dat men het voertuig in de garage
had opgeborgen. Onderzoekend liet
hij zijn blik over het huis gaan.
Het leek helemaal niet moeilijk, er
binnen te komen.
Een klein eindje naast de hoofdin
gang was een kleine groene deur, die
zeker voor de bedienden bestemd
was.
Op die deur ging hij af.
voorzichtig, ging er doorhee
ze ook weer achter zich di~
Een kort pad, met
een heg. voerde naar
ingang aan de linker
was Jimmy geheel
de blikken van iem?
huis naar buiten zou
ten.”
Hij
de bij
af, de i
en
my
een gre
open,
de kne<
buiten,
hij Jimmy. „Laten we nu maar eens gaan, Mal-
dat was volio”, zei hg, „en denk er dus om”.
Met uitpuilende ogen ging de
knecht vooruit, de trap op, die naar
boven leidde. Boven gekomen, liep
hij de gang door en bleef staan voor
een deur aan de linkerkant.
is de kamer, mgnheer”, zei
vend, „en let u toch vooral op
mes, mijnheer?”
immy overhandigde hem de sleu-
wond
Jimi
alweei
zondt
,,’t Is i
me”, zei
Mijnhet
stomd.
„Hè....” begon hij langzaam. „Maar,
nee toch.... wel ja, het is mgnheer
Craven. Mijn beste vriend, ik had
geen idee, dat u het was.”
„Anders zoudt u zeker niet
gekomen zijn?” plaagde JJt
goed gehumeurd.
„Hoho”, zei d
moet met me
goed afborstelen
Vooruit maat”.
Benauwd om zich heen blikkend,
werkte hij Jimmy met zich mee
hij in een bijkeuken. Leslie in dit huis v<
Deze was leeg; maar een deur, die zijn, had hij geen be?
naar de keuken daarachter leidde, trent de juiste plek w
was open en Jimmy hoorde gebab- kunnen bevinden én
bel van twee mensen die daar ston- kingstocht door het 1
prat
ik z
kijk eens
ons.... die
„Nee, o
allemaal...
conferentie bij
zeker wel veront-
nisschien naar
”~n?”
...j.. helemaal
't station latei, „.v
Jimmy had eiger
plan gehad om n
gaan, of om zo spoedig a
keren, maar in de gegevt
digheden, bleef er a'
te doen over. Hij
weinig ar
't aanbod
